Alþýðublaðið - 25.07.1958, Side 11

Föstudagur 25. iúM 1958
Alþýðublaðið
11
3 H
raiæia
Áfmæli
Ólafur O. Jónsson bifreiðar-
stjóri hjá BSR er fimmtugur í
dag. Hann hefur verið yfirtrún-
aðarmaður hjá bílstjórafélaginu
Hreyfill frá stofnun þess, og er
maður vel látinn og nýtur
trausts stéttarbræðra og við-
skiptamanna í hvívetna.
Iðnþing þakkar
Framhald áf 9. síðu.
in, en hana skipa: Formaður
Erl:ngur Pálsson, varaform.
Yngvi R. Baldvinsson, gjald-
keri Þórður Guðmundsson,
ritari Ragnar Vignir og með-
stj. Hörður Jó'hannesson. Vara-
stjórn: Einar Sæmundsson,
Guðmundur Ingólfsson og Hall
ur Gunnlaugsson. Endurskoð-
endur: Atp Steinarsson og Ari
Guðmundsson.
Þingforseti þakkaði að , lok-
um öllum þeim, sem í áratugi
hafa hlúð að sundíþróttinni og
sérstaklega þakkaði hann Ak-
ureyrlngum fyrir framúrskar-
andí móttökur og vel heppnað
sundmót, en S'RA hafði svo hoð
inni á sunnudagskvöld fyrir
keppendur, starfsfólk oP ýrnsa
framámenn í íþróttahreyfing-
unni, og voru þar margar ræð-
ur haldnar.
anon skoðað sem hugsanlegt
upphaf umræðna.
ÓVÍST HVERJIR
VERÐA MEÐ
Macmillan, forsætlsráðherra
Breta, sagði í neðri málstof-
unni í dag, að enn væri of
snemmt að slá föstu hverjir
eigi að taka- þátt í fund; æðstu
manna auk hinna föstu fulitrúa
öryggisráðsins. Gaitskell, leið-
togi jafnaðarmanna, skoraðj á
stjórnina að gera allt, sem í
hennar vaidi stæði, til að koma
á fundi æðstu manna eins fljótt
og hægt væri.
NEHRU SVARAR
Nehru svaraðj í kvöid bréfi
Krústjovs. Ekki er vitað hvað í
bréfinu er, en opinberir aðilar
í Nýju Delhi te'lja öruggt, að
Nehru viljj taka þátt í funai
æðstu manna og hann muni
fallast á, að hann verði hald-
inn eins fljótt Og hægt er,
sennilega í ágúst, ef ekki er
hægt að verða við ósk Krúst-
jovs um fund á mánudag.
Harry Carmichaeh
Nr. 26
GBEIÐSLA FYRIR MORD

(Frh ftf 1 «íhu t
ÞRÖNG EÐA VÍÐ DAGSKRÁ
í Washngton telja sumir, að
á dagskrá skuli ekki vera ann-
að en þau vandamál, sem orsök
séu í vandræðaástandi því, er
nú ríklr í Austurlöndum nær,
en stöku þingmenn munu. vera
þeii'rar skoðunar, að tækifærið
skuli notað til að ræða öll
vandamál í Austurlöndum nær
á breiðum grundvelli í þe'm til
gangi að kom,ast að alþjóðlegu
samkomulagj fyrir allt svæðið.
I því sambandi er betn á éætl-
un Frakka um hlutlaust Líb-
Framhald af 1. síTin
ekki tekizt að koma upp eft-
irliti á tveim þriðju hlutum
landamæranna við Sýrlaiid.
Einnig er sagt, að Malik, utan-
ríkisráðherra Líbanons, hafi
fengið fyrirmæli um að kanna
möguleikana á, að ný krafa um
15 000—20 000 manna lið frá
SÞ fáist samþykkt í samtökun-
um. Eftirlitslið SÞ er nú 158
manns, en fær einhvern næstu
daga þriggja manna liðsstyrk
frá Kanada Hammarskjöld,
framkvæmdastjóri SÞ, hefur til
kynnt. að hann sé nú að vinna
að áætlun um frekari ctælckun
liðsins.
BIÐJA UM AUKINN
FJÁRSTYRK
AFP skýrir frá því, að Lí-
banonsstjórn hafi beðið Banda
ríkin um 600 m.illjón króna
fjárhagsaðstoð til að standast
halla á fjárlögum rikisins. A
— Sem hins vegar er lítill
vinur hinnar syrgjandi ekkju,
mælti Hobson alvarlega. Og
þó var ekkj hægt að sverja
Og enn sat hami þögull og
fyrir að enn vottaði fyrir brosi.
hugsi góða stund áður en hann
mælti. — Það er ekki ýkja-
langt síðan ég heyrði á yður
minnzt, herra Piper. Þér starf-
ið einkum fyrir ATiglo-Contin-
ental vátryggingarfélagið. Já,
mig minnti það. Og ef ég man
rétk þá var það Vineent, ..
þér þekkið auðvitað hann
Stuart Vincent. Hann virðist
hafa talsvert álit á yður, að
ekki sé sterkara að orði
kveðið. Hins vegar man ég
ekki til að hann teldi það yður
fyrst og fremst til ágætis, að
þér þægjuð ekki kaup. Rob-
son athugaði með sýnilegri vel
þóknun tandurhvíta og harð-
strokna skyrtulminguna er
stóð fram úr jakkaermi hans,
leit síðan skyndilega á Piper
aftur og gerði stút á varir sér.
Verður er verknaðurinn laun-
anna, eða er ekki sagt svo?
— Það er ómögulegt að
segja hvort nokkur ástæða
reynist til athugunar, svaraði
Piper. Og ég kom ekki hingað
fyrir það, að mig vantaði at-
vinnu. Reynist hins vegar ..
— Það er einmitt mergur-
inn málsins. Annað hvort er
hér um að ræða rógsögu eða
— Hann snéri höndum um
lófa án þess fingur snertust og
horfði fast á Piper .. eða þér
getið orðið til þess að spara
okkur tuttugu þúsundir sterl-
ingspunain . . þar sem hvorki
ekkjan né neinn fyrir hennar
hönd getur lögum samkvæmt
reist fjárkröfu á fölskum for-
sendum. Og það er drjúgur
skildingur. Eg hef athugað
þetta síðan þér áttuð símtalið
við mig í gær, og komizt að
raun um að greiðsla trygging-
arfjárins hefur enn ekki farið
fram, en mátti þó engu muna.
Og ekkert var heldur því til
fyrirstöðu þangað til þér
hringduð.
— Það er alltaf hægt að
fresta bótagreiðslu nokkum
tíma án þess að skýra ná-
kvæmlega frá ástæðum, er
ekki svo?
— Við reynum það að
minnsta kosti, svaraði Robson
dálítið stuttaralega. Og ég tek
þv£ boði yðar með þökkum,
sú fjárhæð að bætast við aðrar
verulegar fjárhæðir, sem Líb-
anon hefur fengið frá Eanda- herra Piper, að þér rannsakið
ríkjunum.
17 IIAFA VIDURKENNT
ÍRAKSSTJÓRN
Frá Bagdad er tilkyr.nt, að
17 ríki hafi tþ þéssa viður-
kennt byltingarstjórr; :a í ír-
ak. Meðal þeirra eru í'-'H kom-
miúnistaríkin og mörr Vullaus
ríki, þar á meðal Inr1 v d. Frá
Tokíó berast þær f' : i ir, að
Japanir muni á næstnnnj við-
urkenna stjórnina í Bagdad. I
Washington segjr rsþýjslik-'
anski senatorinn Aikcn, að vax
andj stuðningur sé fyrir því í
utanríkismálanefnd ölduéga-
deildarinnar að viðurkenna
hina nýju stjórn íraks. Sagðist
hann sjálfúr þeirrar skoðunar.
að ekki bærj að hika við að við
urkenna stjórnina.
þetta mál fyrir okkar hönd.
En þér farið vitanlega hægt og
gætilega að öllu. Þannig að
ekki veki nokkurn grun við-
komenda, skiliið þér. Raunar
er með öllu cþarft að færa slíkt
í tal við iafnreyndan marrn og
yður . . en allur ier varinn
góður. . . Eg' þakka yður kom-
una og vænti þess að heyra
eitthvað frá yður áður en
langt um líður.
Ekkja Raymonds sáluga
'"Barretts bjó í tveggja hæða
húsi úr höggnum steini við
„enda stígsins milli Kensalhæð-
ar og Brondesburygaros. Trén
í- garðinum umhverfis húsið
stóðu nakin og ber. Dyrnar á
bílskúrnum voru opnar til
hálfs og Piper sá að ekki stóð
neinn bíll þar inni. Hins veg-
ar hafði lauf fokið saman í
hrúgu fyrir innan þröskuld-
inn.
Fölnuð lauf lágu og á dyra-
þrepinu, sem virtisf hvorki
hafa verið sópað né þvegið svo
vikum skipti. Og það hefði
•sízt veitt af að fága bjöllu-
rofann og málmbryddinguna
um bréfsopið á hurðinni.
Piper hringdi dyrabjöllumii
og virti fyrir sér óhreinar
rúðumar í hurðinni, sem eins
og annað þarna, bar vitni
sóðaskaip og hirðuleysi. Hann
hafði orðið þess arna var um
leið og hann kom inn úr hlið-
inu. Þetta var ekkert svipað
því, er verður þegar hús
standa mannlaus um hi'íð
vegna þess að íbúar þess eru
á ferðlagi eða fjarverandi, ...
heldur ber þetta vitai því, að
sá þarna réði húsum lét sig'
orðið flest einu gilda.
| Dyrnar voru áiveðurs og kuld
ann lagði upp af dyraþrepun-
um í gegnum skósólana. Hann
hringdi enn, datt síðan í hug
að sennilega væri bjallan úr
sambandi og laust hurðina
knúum.
iSporhljóð heyrðist fyrir
innan eins og bergmál af
höggunum. Færðist nær. Hægt
og hikandi fótatak konu og
hann sá skugga hennar ó-
greinilega á hurðarglerinu.
Eitt andartak nam hún
staðar eins og hún hlustaði, og
hann barði létt á hurðina.
Steig síðan skref til baka. tók
ofan hattinn og beið.
Það tók hana nokkra
stund og nokkurt erfiði að
opna dyrnar, Það ýskraði í
lásnum eins og hann væri
ryðgaður og marraði í hjör-
unum. Og þegar hún loks dró
hurðina frá stöfum og hún
stóð frammi fyrir honum inni
á þröngum ganginum, virtj hún
hann fyrir sér áhugalaust og
spurði dauflega. — Hvað er
það?
— John Piper, heiti ég, tók
hann til máls. Eg kem í erind-
um Cessers Lífsvátryggingafé-
lagsins. Eruð þér frú Barrett?
— Cressets, endurtók hún,
sleppti hurðarhandfanginu,
nuddaði augun og strauk
þreytulegt andlitið. Svo beit
hún á vörina en svaraði loks
seinlega. — Já, ég er frú Bar-
rett. Hvert er erindi yðar?
— Mig langaði til að tala
við yður í nokkrar mínútur.
En ef þér eruð önnum kafnar
nú, get ég eins komið seinna,
þegar betur hentar yður.
— Nei, ég er ekki önnum
kafin. Það eru. pokar undir
augunum og hvarmarnir
þrútnir eins og hún hefði lít.ð
sofið að undanför-nu. Andlits-
drættirnir voru slappir og
slakir og kinnarnar innfallnar.
Og í hvert skápti sem hann
tók til máls starði hún á varir
haps eins og hún heyrði illa.
Þégar hún hafði endurtekið:
Nei, ég á ekki annníkt. bætti
hún við eins og utan við sig.
Læknirmn segir að ég ætti að
takast eitthvað á hendur sem
gæti dreift hugsununum. Eg
hojf ekki verið vel frísk að
undanförnu. .. Þér verðið að
afsaka að ég er ekki í léttu
skapi. En . . maður hefur.' eig-
inlega ekki hugmynd um
hvað til bragðs skal taka,
— Það er ef til vill -ekki
rétt að gera yður þessi óþæg-
indi eins og á stendur, mælti
Piper. Quinn hafði lýst- frú
Barrett, en lýsing hans koin
illa heim við þessa sinnulitlu
aldurhnignu konu, sem ’stóð
þarna frammj fyrir honuiji. ó-
greidd, heimskuleg og þjáð.
Það voru rauðir gljáflekkir á
nöglum hennar, hún > bar
greiðsluslopp, sem fór þenni
illa, en innan undir honuni var
hún í svartri ullarpeysú og
pilsi. Hnapparnir voru fíestir
slitnir af peysunni, pilsíð ó-
hreint og blettótt.
Þegar hún hugsaði sig" um,
stakk hún krepptum vísifingri
millj tanna sér og beit að, Það
fór hrollur um hana, hún virti
fyrir sér fölnað foklaufið og
tuldraði. Það er kalt, finnst
yður það ekki? Nei, þér gerið
mér ekki nein óþægindi,' það
er ba(ra þetta, .. ég missti
manninn minn fyrir skömmu,
eins og þér eflaust vitið. Hún
kinkaðl örlítið kollj og brosti
bjánalega. Auðvitað er yður
kunnugt um það. .. Eg masa
eins og kjáni. Viljið þér ekki
gera svo vel að koma inn? Að
vísu er ekki neinn eMur á
arni, en ég get samt hitað okk
ur te. Eg nota rafmagnsofn þá
dagana, sem konan kémur
ekki. . . Þá þarf ég ekkj að
fást við ösku og slepip við að
hrumla hendur mínar á kólun-
um, . . ekki þar fyrir að það
sé framar nokkur, sem yeitir
höndum mínum athygli, ^
Piper svaraði þvf til að vel
væri boðið, en þér skuluð ekki
gera yður það ómak að fara að
hita te handa mér. Eg hef ekki
langa viðdvöl. Það eru aðeins
nokkrar spurningar, sem mig
langar til að biðja yður að
svara. Hann sá það á hennj að
hún tók ekkert eftir því/ sem
hann var að segja.
Hún gekk á undan honuií
inn ganginn og dró á eftit séi
lausan mittislindann. Létjhon
um eftir að loka dyrunum.
Hún nam staðar við I dyr
vinstra megin á ganginum og
leit til hans um öxl: Þér ?kul-
j uð ganga inn. Eg ætlá að
’ setja ketilinn yfir. .. Kem
eftir andartak. Inniskornir
hennar drógust við gangflís-
arnar, þegar hún hvarf inh um
dyr hinum megin við ganginn.
Harm heyrði glamra í boílum.
Hann hélt inn í litla jstofui
með gluggum að gólfi, er sneru
út að yarðflötinni, sem, um-
girt var limnöktum áyaxta-
trjám og laufvana runnum.
Birtan jnni var köld og flökt-
kennd og lítill ylur a| raf-
magnsofninum, sem stóð á
arinsköirinni. Inni í arninum
gat að ldta kolasindur og ösku
í hrúgu á ristinni.
Hann hneppti frá sér frakk-
anum. stóð við ofninn og' virti
fyrir sér rykfallna muni, sem
stóðu á arinihilluuni. Þau
hjón virtust hafa miklar mæt
ur á glersvönum. Þeir ^tóðu
'þrír á miðri hillunni og einn
á hvorum enda, og á útvarps
viðtækinu stóð öskuhakki,