Morgunblaðið - 16.03.1973, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUÐAGCli 16. MARZ 1973
11
und á þetta og þetta mörg-
um vikum.
Svo sitja menn yfir kaffi-
bollum í þægiiegri dagstofu
og segja vwá og svaka mað-
ur. En í þetta dæmi vantar
ýmislegt. Það vantar t.d. að
þessir aurar fást með þvi að
hvíldartíminn er ekki nema
3 4 tímair á sólarhring. Það
vantar að „hálaunamenn" sjá
kannski ekki fjölskyldur sín-
ar svo vikum skiptir. Það vant
ar að þeir þurfa oft að vera
að í svo ofboðslegu frosti og
veðrum að það er ekki nokk-
ur leið að Mæða af sér kuld-
ann.
Þegar maður situr i hlýrri
stofu er ógemingur að gera
sér grein fyrir því hvernig
það er að standa svefnvana
úti á dekki í hávaðaroki og
sjógangi, þegar kuldinn nist-
ir merg og bein og þurfa með
regludegu millibili að brjóta
ísinn sem Meðst utan á sjó-
fötin. Það er ekki nærri víst
að allir teldu það nokkur
hundruð þúsunda virði.
Ég held að það hafi verið
eitthvað á þessa leið sem ég
hugsaði þar sem ég hékk úti
við borðstokkinn og það
var við tilhugsunina um ak-
an þennan kulda að ég hrökk
upp við að ég var sjálfur orð
inn gegnkaldur. Klukkan var
að verða þrjú svo ég rölti
niður til að deggja mig.
Klukkan mun hafa verið
um fimm þegar einhver kom
þjótandi niður og hrópaði óg-
urlegri röddu: KLÁRIR. Um
það bil sem ég áttaði mig á
því að einhver hafði verið að
segja eitthvað var nótin að
renna út. Ég tróð mér í
skyndi í stígvélin og ullar-
peysuna og prilaði upp í
brúna. Inn af kortaklefanum
lá Kristinn enn og hraut fer-
lega, en þar sem vesalingur-
inn hafði vakað alla nóttina
áður við að framkal'la mynd-
ir, svo hann kæmist í þessa
ferð, þá var ákveðið að láta
hann i friði þar til við sæj-
um hvort eitthvað kæmi upp.
Það var eins gott að við
leyfðum honum að sofa, því
nótin kom upp tóm. Þetta hef
ur líkléga verið óvenju slung
in loðna, því margir bátanna
í kringum okkur höfðu einnig
kastað og með sama árangri.
En allt er þegar þrennt er
og búmmin urðu ekki fleiri.
Þegar var orðið vel bjart
fann Eggert góða torfu með
fisksjánni og þá var handa
gangur i öskjunni. Nótin fór
út í snatri, hringurinn var
keyrður og svo var híft. 1
þetta skipti slapp hún ekki.
Dælunni var skelit útbyrð-
is, oní nótina og svo byrjaði
loðnan að streyma upp og
oni iest.aim-ar. Meðan deeiain
gekk, tylltu menn sér og
fengu sér sígarettu eða í pípu
og á þeim klukkutíma eða svo
sem við sátum þarna, runnu
um 170 tonn ofan i lestamar.
Nú virtist sem Eggert og
áhöfnin va<u komin í víga-
hug því þaS> ieið ekki á löngu
áður en afti r var kastað og
sú torfa átti sér ekki undan-
komu auðið fremur en hin
fyrri. Og þar með var þess-
um hluta veiðiferðarinnar
lokið.
Óskar Halldórsson var nú
töluvert iægri á sjónum en á
útleiðinni og það pusaði yf-
ir þilíarið þegar hann var
kominn á ferð. Það var létt í
mönrium og það var spjailað
og hlegið í lúkarnum. Þeir
voru á leið heim af miðunum,
eina ferðina enn.
Óli Tynes.
Hér er allt að fyllast og menn fylgjast ánægðir með Ioðnustraunmum.

:>:e:

' ■ ■ J

Það voru nokkur skip i kringum okkur, m.a. Þorsteinn RE-303, sem var orðinn vei hlaðinn. (Ljósm. Kristinn Benediktsson)