Morgunblaðið - 16.03.1973, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. MARZ 1973
21
Stykkishólmur:
Skelin notuð sem
ofaníburður í vegina
Stykkishólmi, 13. marz.
NÚ hefir aftur brugðið hér til
þíðviðris, eftir ótíðarkaflann um
daiginn, en þá varð áætlunarbif-
reiðiin sem hingað kom að fara
um Heydal og s vo þurfti að
moka snjóinn af leiðinni fyrir
Álftafjörð og Búðardalsvag. Var
það minna verk en moka fjallið
sem þó var gert litlu síðar og
er nú Kerlingarskarð farið aftur
af áœtliunarbifreiðinni.
>á tepptist um skeið leiðin
miUi Grundarfjarðar og Stykkis-
hólms en er mú orðin greiðfær.
Nokkriir bátar stunda hér skel-
fiskveiði enn og veiða fyrir
Skelfiskvinnsluna hér. Er skelin
sjálf síðan notuð þessa dagana
sem ofaníburður í vegina i bæn-
um og er þetta nýr þáttur í
vegagerð og má vera að einhver
framtíð sé i sliku, a.m.k. vetrða
göturinar failegri á litinn eins
og það er orðað.
Um tíma var skelin flutt til
vinnsliu í Búðardal en því er nú
lokið. Nokkrir bátar eru komnir
á net en aíli hefir verið heldur
tregur það sem af er em þó hef-
ir hann glæðzt seinustu dagana.
Fyrra sunnudag gekkst kvenfé-
lagið hér fyrir „bollukaffi" í
samkomuhúsinu til ágóða fyrir
félagsheimilisbygginguna. Var
hóf þetta vel sótt og fjöl-
menntu bæjanbúair þangað.
Fréttaritari.
— Dómur
Framhald af bls. 32.
hafa greiðist úr rikissjóði, kr.
600 þús. til Páls S. Pálssonar
hrl., lögmanns stefnenda Veiði-
félags Mývatns, og kr. 300 þús.
til Guðnumdar Skaftasonar hri.,
lögmanns Skútustaðahrepps og
eigenda og ábúenda lögbýla í
Skútustaðahreppi, sem ekki eru
talin eiga lönd að Mývatni.
Dómirrn kváðu upp Sigurgeir
Jónsson, bæjarfógeti í Kópa-
vogi, sem var setudómari í mál-
inu, og samdómendurnir Magn-
ús Már Lárusson, háskólarekt-
or og Sigurður Reynir Péturs-
son, hæstaréttarlögmaður.
1 dómforsendum kemur fram,
að aðalkröfu stefnanda er vís-
að frá dómi vegna þess að hún
tekur til heildarsameignar að
vatnsbotninum, þar á meðal til
hilutdeildar ríkissjóðs vegna
prestssetursins Skútustaða, sem
er ríkisjöirð að hluta til í siiíkuim
sameignarrétti, en ríkissjóður
hafi eklki veiltt stefnanda heimild
til slílkirar kröfugerðar.
Hvað varakröfu stefnanda
snertir, kemur fram í dómsfor-
sendum, að svo kunni að vera,
að einstakir jarðeigendur eigi
séreignarrétt að vatnsbotni langt
út í vatnið út fyrir þau 115
metra mörk, sem í fjórðu girein
vatnalaga greinir. Kunni svo að
vera, að þetta 115 metra ákvæði
vatnalaga brjóti í bága við
stjómskipunarlög. Hins vegar er
engin afstaða tekin til slíks, þar
sem málið sé ekki höfðað eða
sótt til viðurkenningar á slíkum
hugsanlegum séreignarrétti ein-
stakra jarða utan 115 metra lín-
unnar. I forsendunum segir, að
telja megi fullvist að í Mývatni
hafi verið almenningur lengst af,
þótt mörk hans og stærð séu
óljós. Hins vegar er ekki svar-
að spurningunni um það, hver
eigi þennan almenning og þá
hvað hann sé stór. Er aðeins
sagt, að ósannað þyki, að botns-
svæði innan almennings þessa
hafi nokkum tíma verið eign
vatnsbakkabænda og verði þeg-
ar af þeirri ástæðu að hafna
varakröfu stefnanda um að allt
Mývatn (botn og botnsverð-
mæti) utan netlaga samkvæmt
4. grein vatnalaga (115 metra
línunnar) sé óskipt sameign um-
bjóðenda hans, þ.e. allra jarða,
sem lönd eiga að Mývatni.
Ekki er tekin afstaða til
kröfu ríkissjóðs, að honum
verði tildæmdur botn Mývatns
utan netlaga með öl\im verð-
mætum i, á og undir botninum,
eða að þessi dómsákvörðun komi
a.m.k. skýrt og ótvírætt fram
í forsendum dómsins. Kemur
slik dómsákvörðun ekki fram i
forsendum dómsins.
Skútustaðahreppur og eigend-
ur og ábúendur lögbýla í Mý-
vatnssveit, sem ekki eru talin
eiga lönd að Mývatni, gerðu
sameiginlegar kröfur um að
hrundið yrði kröfum ríkisins og
stefnanda og að hreppsnefnd
Skútustaðahrepps fyrir hönd
hreppsins yrði dæmduir eignar-
réttur að botni Mývatns, þar
með talinn óskoraður eignarrétt-
ur að öllum verðmætum í, á
eða undir vatnsbotninum. Ef
krafan um rétt Skútustaða-
hrepps yfir hinum umdeildu
verðmætum i Mývatni yrði ekki
tekin til greina, var af hálfu
eigenda og ábúenda lögbýla í
Mývatnssveit, sem ekki eru tal-
in eiga lönd að Mývatni, gerð
krafa um, að Mývatn utan net-
laga einstakra jarða yrði dsem/t
byggðairalmennimigur og vatins-
botninn, svo og hvers konar
gæði á, i eða undir og yfir hon-
um, skyldu, utan netlaga ein-
stakra jarða, teljast eign' allra
lögbýla í sveitinni og þar með
þeirra. — Ekki er tekin nein
afstaða til þessarar kröfu í dóms
forsendum. Virðist þeirri spurn-
ingu því enn ósvarað, hver eigi
botninn i Mývatni, utan netlaga
einstakra jarða, þ.e. utan 115
metra línunnar frá landi.
— Einar
Ágústsson
Framhald af bls. 32.
janúar að gera þetta upp við
sig og við tökum þetta fyrir,
þegar búið er að íslenzka dóm-
inn og þá er nægur tími til þess
að ákveða þetta."
Morgunblaðið hafði í gær sam
band við Lúðvík Jósepsson, sjáv
arútvegsráðherra, en hann vildi
þá ekkert segja um ummæli
Hannibals Valdimarssonar. Eins
og fram kom í Morgunblaðinu í
gær er það skoðun Hannibals,
að Islendingar geti með þvi að
senda málflutningsmann til
Haag, unnið tíma og fengið mál
inu frestað fram yfir hafréttar-
ráðstefnuna, sem fjalla mun m.
a. um víðáttu landhelgi.
Steflna ríikisstjórnaii'iininar hcf-
ur hingað til verið sú, að efltir
brottfailli sa'mlkomiulagsiins flrá
1961, var hiinin 14. apríl 1972 eða
daginn, seim Brefcar sitefnidu Is-
lemdimguim eingiinn grundvöliliur
fyrir þvi saimtovæmf saimiþykíkt-
um dómstólsins að hann hefði
lögsögn í landihé'gismiáiMmu. Hef-
uir ríkisis'tjóa’n Islands þess vagna
elkki viljað fallast á að heimila
dómstálwum ’Jögsögu á noiklkru
máli vairðamidi víðiáfcfcu fisikveiOi-
takmarkanina við Isfland og af
þeim söikum heflur rilkisstjómin
ekki tiloe'flnt umboðsimann af
sinni hálflu tiil þess að flytja mál-
ið fyrir dámínuim. Dómstóilinn
komst að þeirri niðurstöðu að
henn hefði lögsögu í mállimiu.
--Bremerhaven
Framhald af bls. 17
verðum við að fylgja þeim
fyrirmælum. Það höfum við
gert hjá Norð-vestur-Atl-
antshaf snef ndinni.
Enn sem komið er liggja,
að okkar áliti, engar rök-
studdar skýrslur vísinda-
manna fyrir, sem gera út-
færslu íslenzku landhelginn
ar nauðsynlega út frá sjón-
armiði fiskifræðinnar. Ef
þessar skýrslur væru til, þá
værum við reiðubúnir að gera
allt, sem í okkar valdi stend-
ur til þess að vernda fiski-
miðin. Við erum reiðubúnir
að skera niður allan
afla okkar, ef það er nauð-
synlegt. Við erum einnig
reiðubúnir að fylgja öllum
reglum um alþjóðlegt eftir-
lit. Þetta gildir ekki bara
fyrir miðin við Island, held-
ur fyrir veiðisvæði alls stað-
ar í heiminum.
Hver er ástæðan fyrir því,
að yðar áliti, að ekki hafa
enn tekizt samningar?
Með því að viðurkenna
samningsrétt Islands, þá höf-
um við viðurkennt lögsögu
Islands innan 50 mílnanna.
Það viljum við líka, en við
viljum, að miðin við Island
séu nýtt sameiginlega, en
ekki að einhliða ákvarðanir
Islendinga kveði á um veiði-
svæði. Ég sakna mjög mikið,
að ekkert persónulegt sam-
band eigi sér stað milli
þýzkra og íslenzkra útgerð-
armanna. En það er aldrei
of seint. Kjarni málsins er
aftur á móti sá, að þessi út-
færsla er af innanpólitískum
toga spunnin. Ég blanda mér
á engan hátt inn í íslenzk
stjórnmál.
BOEING
FlughraSi 950 km á
kiukkustund í 10 km hæð.
Flugtími til London og
Kaupmannahafnar um 21/2
klukkustund.
Flugþol án viðkomu er
4200 km.
Rúmgott, bjart,
farþegarými, búið sann-
kölluðum hægindastólum.
Ákjósanleg aðstaða fyrir
hinar lipru flugfreyjur
Flugfélagsins fll að stuðla
að þægilegri og
^éftirminnilegri ferð.
Flugáhöfn þjálfuS og
menntuð samkvæmt
ströngustu kröfum
nútlmans.
Hreyflarnir þrfr, samtals
16000 hestöfl, eru aftast á
þotunni.
Farþegarýmið verður því
hljótt og kyrrlátt.
Reynslan sýnir, að við höfum valið rétta leið
inn í þotuöldina. Það er Boeing 727, sem nú
nýtur mestrar hylii í heiminum. Rúmlega 900
þotur eru af þeirri gerð í almennu farþega-
flugi.
Jafnt sérfræðingar sem farþegar hafa lært
að meta, hvernig tekizt hefur í Boeing 727
að sameina hraða og þægindi.
FLUGFÉLAC ÍSLANDS
ÞJÓNUSTA - HRAÐI - ÞÆGINDI
Flugvélin er búin sjálf-
virkum siglingatækjum og
fullkomnum öryggisút-
búnaði.