Morgunblaðið - 29.06.1973, Qupperneq 17

MORGUNiBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. JÚNf 1973
17
75 ára í dag:
Sigfús Jónsson, fyrrv. fram-
kvæmdastjóri Morgunblaðsins
SIGFÚS Jónsson, fyrrverandi
fraimkvœmdastjóri Morgunblaðs-
iins, er sjötíu og fimm ára í dag.
Þegar hainm lét af störfum hjá
Morguniblaðiiniu um mánaðamót-
in júntí—júlí 1968, hafðd hann
urenið frábært starf í þágu blaðs-
inis um 45 ára skeið. Hanin hafði
verið gjaldkeri btaðsins frá 1923
og framkvæmdastjóri síðam 1942.
I forystugrein Morgunblaðsms
segir m.a. svo, þegar haaim lét
af störfum: „Þegar Siigfús Jóns-
son lætur af framkvæmdastjóm
Morgumblaðsimis er margs að
mimnast. Hamm er eimn af himum
merku brautryðjendum í sögu
þess.“ Það kom í hlut Sigfúsar
Jónssonar að treysta fjárhags-
legan grundvöM Morgumblaðsims
á erfiðum árum. Engum var bet-
ur ljóst en honiurn, að ekki er
unmit að gera umbætur og
breytingar til batmaðar á reks'tri
dagblaðs án þess að fjárhags-
grumdvöliiur þess sé sterkur. I
baráttunnd fyrir bættu Morgun-
blaði á erflðum tímum sneru
þeir saman bökum Vaitýr Stef-
ánsson, Jón Kjartamsson og Sig-
fús Jónsson og mutu áhuga og
stefnufestu útgefenda blaðsins.
Arftakar þeirra miinmast þeirra
með virðimgu og þakklæti. Eftir-
maður Sigfúsar í framkvæmda-
stjórastarfimrj, Haraldur Sveins-
son, þáverandi stjómarformað-
ur Árvakurs, segir í grein um
Sigfúis á fiimmifcuigsaifmœdi blaðs-
ims 2. nóvember 1963: „Höfuð-
eimkenni Siigfúsar Jónssonar í
daglegu starfi er hógværð og yf-
irlætisleysii. En bak við það ligg-
ur sterkur vilji og heilsteypt
skapgerð." Undir þessd orð vilja
stjórnemdur Morgumblaðsims
taka. Riifcstjórar blaðsins kvöddu
hamn með þessum orðum, þegar
hanm lét af störfum við blaðið:
„Hamm hefur i senn verið frá-
bær síarfsmaður, hygginn fjár-
málamaður og drengiilegur og
vinfastur félagi samverkamanma
sinma. Þessi hógværi og yfirlæt-
islausi maður hefur haft ótrú-
lega yfirsýn, ekki aðeimis um
hagsimiuni fyrirtækisiims, heldur
eimmig um aðstöðu þeirra manna,
sem með homim hafa starfað.
Góðviild hams og trygglyndi mun
aldrei hverfa samstarfsmöninium
hams á Morgunblaðinu úr huga.“
Allir, sem tál þekkja, vita, að
árvekni og dugnaður Sigfúsar
Jónssomar hafa verið einn af
hornsteinum Morgunblaðsins.
Hér má eimnig mininasit þess,
að Bjarnd Benediiktssom, sem
starfaði með Sigfúsi sem rit-
stjóri blaðsims, tekur mjög í
sama strewg, þegar hamm skrif-
ar um hann sextugam, 29. júmd
1958. Hanm segir m.a., að „gætni
Sigfúsar, samvizkusemii hans og
varúð ber af. Má telja þá eigim-
I leika höfuðþætfci skapgerðar
hans“. Og Bjarnii Beneditotsson
bætir þvi við, að útgefendur
bliaðsims og samstarfsmenm Sig-
fúsar beri til hans óskorað
traust.
Sigfús Jónsson er borinn og
barnfædduir Snæfel'limgur. For-
eldrar hams voru hjónim Jóm
bómdi Þórðarson og Kristin
Hanmesdóttir. Faðár hans lézt
þegar Sigfús var í æsku og þá
kom móðir hanis honum í fóstur
að Staðasíað, en 11 ára fíutitist
hamm tiil henmar í Stykkisbólm.
Sigfús hóf störf í Stykkis-
hólmi sem vikapiitur hjá Hjáim-
ari Sigurðssyni, kaupmanmi. En
um 1920 fluttist hanm tii Reykja-
víkur tíi'l að afia sér meiri menmt-
umar, en þaðam lá leiðim til Kaup-
manmahafnar, þar sem Sigfús
gekk í skóla í tvo vetur. Að námi
loknu starfaði hanm um hríð við
endurskoðum, eða þar tl'I hamn
réðst tii Morgumiblaðsins 1923,
eimis og fyrr getur.
Sigfús Jónssom var í stjórn
Félaigs ísi. prents'mið'juedigenda
uim margra ára skeið og í stjóm
Samibamds bókiðmaðarins frá
stofmun þess 1965 og í stjórn
Lifeyriissjóðs blaðamanma frá
stofmium hans 1959. Hann var
kvæmíur Kristinu Guðjónsdóttur.
Hún andaðist 1957.
Útgefendur Morgumblaðsims og
starflsfólik þess hugsa með hlýju
Sig-fús Jónsson
og þakklæti til Sigfúsar Jóns-
sonar á þessu merki.saif mæli
hams. Sá amdi, sem hann skiidi
eftir sig i húsakynmum blaðsins,
iiflir þar góðu lífli og minmir á
tryggð Sigfúsar, ísmeygilegan
húmor og ekki sizt ást hans á
fögrum bókmemnfum, einkum
Ijóaiist, sem hanm ann mjög.
Enda þótt sanastarfsmenn hams
og viniir við Morgunblaðið geti
ekki sófct Sigfús heim í dag
vegna hnligmandli heilsu hans síð-
ustu árin, má fuJílyrða að hanm
er þeim öEum ofarlega í huga,
þessii eftirmiminiifiegi fulitrúi stór-
brotinma brautryðjenda Morgun-
blaðsins. Honum eru sendar inni-
legar hamin.gjuóskir frá blaðinu
og sitarfsfólki þess.
Sigfús verður að heiman 1
daig.
Spassky stefnir að því
að sigra Fischer 1975
S(>as.sky
BORIS Spassky, fyrrverandi
Iieimsmeistari, kemur eftir
nokkra daga til Engiands, þar
sem hann teknr þátt í Kvröpu-
meistaramótinu í Bath ásamt
öórum ktmniim sovézknm
skákköppum eins og Korchnoi
og Karpov, sem urðu efstir
ásamt Bandarikjamanninum
Byme á millisvaeðamótinu í
læningríwl, og Petrosjan og
Tai.
Nýlotoið er þáfcttöku Spassk-
ys á mótinu í Dortomund í
Vestur-Þýzkalandi, fyrista mót
inu, sem hairan hefur tekið
þátt í utam Sovétrikjanma
síðan hann keppti við Bobby
Fischer í Reykjavík í fyrra.
Efltir mótið í Bath fer hann
beint till Amsterdiam, þar sem
hann keppir á IBM-mótinu.
Síðam keppir hamn á mikii-
vægasta skákmótti Rússa í
Soshi við Svartahaf. Loks
fer hann tii Baindarikjamnia í
október til keppnii á nýju
móti, srvoköiluðu „Imternation-
al Chess Classic", sem leikar-
inm Bobby Darin skipulegg-
ur.
Spassky siifcur því alls ekki
auðum höndum eflt'ir ósigur-
inm í Reykjavík. Hanm segir i
viðtaii við brezka sagmfræð-
imginm Nicholas Bethell, sem
hefur víða birzt og meðal
amrnars í dönskum blöðum, að
með þátttöku í öliura þessum
mótum eigi hamin að komast
i góða æfingu fyrir mót þau,
sem hefjasit á næsta ári og
eiga að skera úr um réttoimn
til þesis að skora á héirns-
meisfcaramm Fiischer. Jafn-
framt segir hann þefcta sýna,
að honum hafi affls ektoi verið
ú'thýst úr sovézkum iþrófcta-
heimi og að hamm ætli síður
en svo að draga sig í hlé.
Þvert á móti gerir hanm sér
góðar vonir um að ná fram
heflnduim á Bobby Fischer
1975.
Ennþá
þunglyndur
Spassky kveðsfc hafa verið
réiðubúinn að keppa við
Fischer hvar sem væri eftir
ósniguriinm í fyrra, „jafnvel á
Norðurpólrn u m“, eins og hanm
orðar það I viðtalinu við
Bethell, en nú hefur hanm
skipt um skoðun og útiilokar
al.La möguleika á því, að þeir
leiði saman hesta sína fyrr en
í árslok 1975.
„Skákyfirvöld'in í Sovétríkj-
unum eru því mótfallin,“ seg-
ir hamn, „og það er rétt. Ég
verð fyrst og fremst að ná
fyrsta flokks áramgri áður en
ég mæti Fischer. En ég hef
ekki sýnt fyrsta ftotoks ár-
angur. Ég var aðeiras í þriðja
sæti í Eús'tlaindi og ég var
með tveimur öðrum í efsta
sæbi í Þýzkalamdi. Ég er adls
ekki ánægður með frammi-
sfcöðu mína. Ástæðan er sú,
að ég þjáist enn af þumglyndi.
Það er mjög eðliiegt. Það
hafa alllir skákmenn reynt.
Eftir þá spemmu, sem við urð-
um að þola í Reykjavík, hlaut
þuingliyndi að fylgja á eftir.
Nú er því versta lokið og ég
verð einfaiidllega að koma
þessu út úr kerfimu."
„1 öðru lagi,“ heldur hamn
áfram, „geri ég mér ijóst, að
ég hef meista möguleika á að
sigra Fischer með þvi að taka
þáfct í mótuinium um réttinn
til að skora á hann eins og
áðrir. Við verðum áfcta og auð-
vifcað getur svo farið að ég
sigri ekki, en ef ég sigra ræð
ég yfir rébtum bairáfctuviilja og
siðgæðisþreki. Rétt hugarfar
er nauðsymlegt tii þess að
sigra nýjan heimsmeistara.
Maður verður að vifca með
sjálfum sér að maður hefur
sigrað alla hina og nú sé kom-
imm tími til að steypa meist-
aranium af stóli."
Bobby vansæll
Spassky furðar sig ekkert á
frétfcum um að Fischer hafi
dregið sig inm í skel og tefli
ekki. „Ég hef lengi sagt, að
Bobby verði mjög óhami'ngju-
samur maður. Hamm á við
hræðilega erfiðleika að stríða.
Hann er hræddur við fólk,
hanin heldur að það ætli að
ráðast á sig og hann hefur
þessa þörf fyrir að iáta dást
að sér og tilibiðja sig. Hanm
þarf að reiisa sér mimnismerld,
kanmski rétt hjá Trafalgar-
torgi, þar sem hamn getuir
séð sjálfan sig.“
„Auk þess," segir Spassky,
„þjáist hamn eims og ég af
„eftir-móts“ þumglyndi. Allt
er þetta býsna áfeng blamda
og hlýtur að hafa slæm áhirif
á leiik hans. Það mun Mða
á löngu þangað til hann get-
ur tekið á sig rögg.“
Umimæli Spasskys um
Fischer eru að vlsu Mður í
sálfræðilegum hernaði, sem
helmiimgur heirmsmeistara-
keppninnar í skák snýst um,
segir BetheM, þar sem tætoni-
leg snilld getur etoki vegið
upp á móti skorti á tauga-
styrkleika og áfall, sem bar-
áttuþrek amdstæðiimgsinis verð-
ur fyrir, er meira virði em
peð.
Spassky dregur þó ekki dul
á sína eigin erfileika. Hann
hlœr að viisu að þeim spá-
dómum vestrænma blaða í
fyrra að skákferh hams væri
iokið og að jafnvel stæði fyr-
ir dyrum að „útrýma“ hon-
um, en honum þótti slæmt
að geta ekki teflt á stórmót-
unum í San Antonio og Mall-
orca. „Þeir héldu, að ég værl
þreyttur eftir eimvígið og
myndi tefla ilila,“ sagði hamn.
„Kamniski var það rétt hjá
þeim, en ég er etoki hræddur
við að tefla iilla. Það var eðii-
legt eftir siíkt einivigi. Ég
vi'kíi bara halda áfram að
tefla, það er það sem skáto-
maður á að geraL“
Núna fcjartsýnn
Nú er Spassky hins vegar
bjartsýnn, þar sem hann er
farinn að tefia að staðaiMri
og víða um lönd. „Mér fiimnsrt
ég vera mikliu frjálsari núna
þar sem ég er ekki lengur
heimsmeistari. Fyrir 1972 var
ég þjakaður af öillum skyld-
um mínum og ábyrgð. Mér
famnist ég tilneyddur að heyja
blóðugar orrustur til þess að
verja stöðu skáklistarimnar í
Framh. á bls. 24