Morgunblaðið - 08.07.1973, Qupperneq 28

, ............—.... ....................■-..■" ........................... ' .... '■ ■
28 MORGUNHLAÐiD. Gi jíAGUR 8. JÚLÍ 1973
SAI BAI N Anne Piper: 1 Sncmma í háttrinn
23
bál úr öllum siðareglunum
minum. Þú hefur hi.ngað til
komizt prýðilega af án
ailra slíkra. Við þögðum þvi og
héldumst ekki í hendur á
leiðimmi að bílnum, og þar sögð-
um við heldur ekki neitt, nema
hvað Jack bölvaði hressilega,
þegar bíllinn vildi ekki fara í
gang.
Ég stakk blómkálsostinum
hennar frú Higgins í ofninn og
tók fram fleskið.
— Þú gætir nú lagt á borðið,
sagði ég kuldalega. — Ég ætla
að fara upp og hafa fataskipti.
Em þegar ég hafði farið úr
fötunum, sem loddu öll við mig,
datt mér í hug, að gott gæti nú
verið að fá sér bað og að því
löknu lá ég svo á rúmlnu í svarta
imnisloppnum mimum, og hugsaði
um, hvað þetta væri allt orðið
erfitt síðan í morgun, em þá kom
Jack inn með tvö gimglös og
settist niður við fæturna á mér.
— Æ, hvað þú ert gimileg,
sagði hann. — Fáðu þér að
drekka. Ég held, að blómkáls-
osturinn sé orðinn heitur. Á ég
að slökkva á ofninum. Hann tók
að strjúka á mér fótinn, eins og
utan við sig.
— Hann brenmur ekki strax.
Ertu svangur?
— Ekki svo, að ég geti ekki
beðið dálitið. En fyrirgefðu,
elskan, að ég skyldi kaJa þig
tók.
—- Það gerir ekkert til — ég
býst við, að ég sé það.
Að mimnsta kosti, sé ég það ekki,
þá veit ég ekki, hvað ég er.
— Meðan þú ert tíkin min, er
mér alveg sama — fallega, föla
litla tikim mín.
Við borðuðum þvi kvöld-
matinn nokkuð seimt. Það var
erfitt að senda hanm burt til þess
að fara heim í neðanjarðarlest-
inni. En það gerði nú samt
sunmudagsnæturnar ennþá
skemmtilegri. Og bráðlega var
heilt ár liðið hjá og Betsy gekk
umdir próf haustið 1935. Hún
reifst við fjölskylduna og 1 jóla-
friinu sama vetur settist hún
algjörlega að hjá mér. Ég verð
að játa, að þetta gerði mér erfið-
ara fyrir og gerði Jack enmþá
geðverri en hitt ;ð þurfa að
vara sig á frú Higgims.
— Ég skil ekki, hvers vegna þú
vilt ekki eims vel hafa mig til
að búa með þér, eims og Betsy,
það væri miklu betur viðeigandi.
Nú get ég sjálísagt ekki lengur
verið hér á sunnudagsnóttunum
auk heldur annað ?
— Hvenær sem þú vilt. Hún
fer burt snemma í janúar og hún
verður í Chipworth þrjá daga um
jólim. Og frú Higgins kemur
heldur ekki um jólim, svo að við
getum sjálf steikt kalkúm-
inn okkar. Betsy var nú úti að
kaupa imm fyrir jólin.
— Ég skil bara ekki, hvers-
vegna hún er hér yfirleitt. Hún
með þetta heljarstóra hús og
heljarstóru fjölskyldu og svo alia
þessa peninga. Ég get ekki skil-
ið, hvemig hún þarf þá að leita
til brottrekinnar mágkonu slnnar
eftir skjóld.
— Vertu nú ekki svona and-
styggilegur, Jack. Þú veizt, að
henni hundleiðiist heima og auk
þess vil ég gjarnan hafa hana
eins og hún frú Higgins. Húm er
imdælis stúlka, það veiztu vel.
— Fjandimn hafi þessa frú
Higgims. Þú mundir taka kemg-
úru í húsið ef hún skipaði þér
það.
— Kengúra mundi brjóta
mdklu fleiri húsgögn en Betsy
gerir.
Jólin voru nú indæl þrátt
fyrir allt. Það var hijótt í
götunmi okkar og við lágum
í rúminu allan morguni.vn, töl-
uðum lágt saman og horfðum á
daufa sólargeislana lœðast inn
um gluggana. Ég fór á fætur
um hádegi og kynti vel upp í
arnimum. Við lifðum að mestu
á svínslæri og köldum kalkún.
Við fórum ekkert út og enginn
kom í heimsókn. Ég hafði verið
boðin í hin og þessi samkvæmd
en lézt vera fjarverandi. Við
höfðum aidrei verið svona alger-
lega ein Scunan síðan í Percy-
stræti forðum. Jack var afskap-
iega bliður og góður og lauk
við stóra mynd af sér. 1 febrúar-
lok fór hann í iamga heimsókn
til fólksims síng og snemima í
marz !bom Betsiy til borgariinmar,
mieð Timothy með sér.
Æ guð mimn góður! hugsaði ég
þegar ég sá hann. Hann er of
góður til að geta verið raun-
verulegur. Hann var skáid, hafl
hann þá annars verið nedtt nema
háskólabusi að leggja stund á
enskar bókmenntir. Hamm var al
veg út úr heimimum og Betsy
alveg dauðskotin i hanum. Hanm
var á svipuðum aldri og hún, ekki
hávaxinn, með úfið hörgult hár,
líkt miínu hári en þó gyllltara
og ljómandi blá augu einhvers
fortíðardýrlimigs. Hanm var
ekkert skotimm í Betsy —tók
varla eftir henni, en hafði þó
þegið boð hennar, þar eð faðir
hans sem var i utanríkisþjón-
ustummi var i útlöndum ásamt
fjölskyldunni.
Betsy hafði ekkert mimnzt á
Tiimothy við mig. Ég svaraði
dyrabjöl lunmii eimm dag síðdegis
og þá stóðu þau á tröppunum
með tvær ferðatöskur og eimn
apa.
— Jenny elskam, ég skal segja
þér allt undir eins og við erum
komin imin í hlýjuna. Þetta er
hamn Tiimothy, nel ekki hanm
heidur hinn — em aplmm heitir
Sam.
Það var á þessari stumdu — 5
fyrsta mánuði tuttugusta og sjö-
unda aldursárs mins — að
mér fanmst ég vera orðim gömul.
Það var miklu fremur sex hundr
uð en sex ára aldursmunur á
mér og Betsy og Timothy. Og
hamimgjan mátti vita hve gamall
Sam væri.
Betsy skiildi Tiimothy eftir í
stofummi og króaði miig af í eld-
húsimu á meðan ég setti upp
ketidinn.
— Elskan mín geturðu þolað
þetta? Hann getur sofið í stof-
í þýáingu
fóls Skúlasonar.
unni og þetta verða bara þrjár
vikur, og ég get búið um hanm, og
aldt það. Finnst þér hamn ekki
dásamlegur? Ég er alveg frá mér!
Lofaðu mér að hafa hann hérna.
— Vitanlega Bets. Ég hef miklu
meiri áhyggjur af apamum.
Ég er hrædd um að frú Higgims
verði ekki sérlega hrifin af hon-
um.
— Ég skai sjá um frú Higgins
ef það er ekki anmað, sem þú
hefur áhyggjur af. Auk þess er
Sam alveg húsvanur. Ég keyptí
hann af sjómanni í Mítrinu.
— Hvað var sjómaðurimm að
gera í Oxford?
— Ég held nú ekki að hann
hafi verið alvörusjómaður, lák-
lega bara klæddur eins og sjó-
maður, aíf því a@ hamm viidi selja
apa. Hérrna! Ég slkal fara upp
mieð kökurmar. Guð mdmm góður!
RjómaboMur! Ég er fegin að
ég skyldi láta þig vita, hve-
mær ég kæmi. Hefurðu nokkur
velvakandi
Veivakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Hvað hafa börnin þín
undir höndum?
Reiðhjólastuldir eða stuldir
ýmissa tækja af reiðhjólum
eiga sér oft stað 1 Reykjavík og
í fjölbýli yfirleitt. Um þessi mál
hefur Velvakandi fengið athygl
itsvert bréf:
„Kæru lesendur.
Mig langar að vekja athygli
á máli, sem ég hef áður hreyft
í þessum þætti, en það er redð
hjólaeign barna. Ungur vimur
minn hefur orðið fyrir þeiim
þungu búsif jum, að reiðhjólinu
hamis hefur verið stolið þrisvar
simmum. Þessi umgi vinur og
öll hans fjölskylda er nú úti á
lamdá í sumarvinmu eða sumar-
dvöl. Fengið var fólk til þess
að Mta eftir heimilinu.
Ekki voru Mðnir nema 4 sólar
hringar er brotizt var inn í
læsta geymslu fjölskyldunnar
og stolið reiðhjóli drengsins svo
og öllum girum og öðru laus-
legu af hjóM sem ymgri bróðir
hamis átti.
Þetta voru kjörgripir í aug-
um drengjanna og sá yngri
hafði eignazt þessa hluti sina
fyrir nokkrum vikum. Þama
hljóta að hafa verið að verki
einhverjiir sem vissu hvað
geymt var í bílskúmum.
Og nú spyr ég einu sinni enn.
Fylgjast foreldrar nógu vel
með því, hvað böm þeirra hafa
undir höndum og hvar þau hafa
femgið hluti sem þau bera „i bú
sitt“?
Himrn ungi vimur mimm, sem
hér er um rætt er einm þriggja
systkina og fyrir systkimunum
sér einstæð móðir. Hijóta allir
að sjá hve erfitt það er að
veita sMkum hópi á skólaaldri
það, sem hamm þarf, þó ekká
komni til svona „luxushlutir“,
sem hverfa svo á jafm sorgleg-
am hátt og hér hefur verið lýst.
Með aðstoð Velvakanda og
góðra lesenda hefur einu simmi
tekizt að hafa upp á þessu um-
rædda hjóli eftir að því var
síolið. Vona ég að svo verði enm.
Ef eimhver gæti gefið upplýsing
ar, þá hringið í síma 18948.
Kærar þakkir fyrir birtimg-
una,
Hulda Pétursdóttir,
Útkoti.“
0 Skipsnafni mótmælt
„Siiglfirðingur“ semdir eftir-
farandi bréf
„Það ætti ekki að hafa farið
fram hjá neimum, hvar verið
er að smáða fyrsta skuttogar-
anm, sem byggður er hér imman-
lands, þvi að í Momgunblaðimu
einu hefur verið sagt frá þvi
a. m. k. sautján simmum, siðam
samið var um smíðina haustið
1971.
En hafi eimhverjumn duMzt,
hvar útgerðarfélagið Þormóður
rammi h.f. á Siglufirði lét srnniða
skuttogara sinn, þá voru tekim
atf öll tvímæU við sjósetmimgu
skipsims hjá skipasmiðastöðimmi
Stáivík h.f. í Garðahreppi, þeg-
ar skipið var látið heita „eftir
skapara sínum“, eimis og Visir
orðaði það.
Umrætt útgerðarfélag var
stofnað af rtkissjóði og Siiglu-
fjarðarbæ í þeim tilgamgi að
efla atvimmuUf sildarbæjarims
fyrrveramdi. Félagimu var valið
nafin landnámsmnamms Siiglu-
fjarðar, og heyrzt hafði, að
skip þau, sem fyrirtækið ætti
eftir að eigmast, yrðu skírð eft
ir ömefmum úr lamdmáminu. 1
samræmi við þetta var fyrsta
skipimu gefið nafnið Selvík SI
4. Þá var sagt, að skipamöfmim
sefctu öll að byrja á S og emda
á Vik. Nú virðiist ljóst, að þessi
formúla hefur verið búim til eft
ir að forráðamenn Stálvikur
h.f. i Garðahreppi hiafa falazt
eftir nafnd skuttogaramis, þó
öðruvísi liiti út í fyrstu.
Þar eða nafmið Stálvík fyrir-
finnst ekki sem armeifmá við
Siglufjörð (og senmállega hvergi
á Islandi), er það furðuieg und-
anlátssemi hjá þeim mætu
mömmum, sem stjóma Þormóði
ramma h.f., að samþykkj-a þetta
mafin á skipið, og ekki að undra
þótt ýmsum hafi dottið í hug,
að útgerðarfélagið fái riflegam
aflátt fyrir sMka auglýsitnga-
starfsemi, sbr. Vísi 2. júM.
Ég veit, að ég mæl fyrir
munrn margra Siglfirðinga er
ég leyfi mér að mótmæia nafn-
giftimmi á skuttogaranum. Frá
þvá í vor, er kvisast fór út, að
skipið ætti að heita Stálvák,
hafa marigir hmeykslazt, en ekki
viljað trúa þessu fyrr em á
reyndi.
Fáhcyrt mun, ef ekki eSms-
dærai, að skip séu skárð eftSr
skipasmíðastöðvum, ekki einu
sinmi þótt um frumraum á þvi
sviði sé að ræða, enda leggur
framleiðandimn nafn sitt þammig
i ailimiilkia áhættu. Hvað hefði
t. d. verið sagt, ef Skipaútgerð
rtlkisims hefði látið anmað strand
ferðaskipanna, sem smiðuð
votu á Akureyri, heita „Slipp-
stöðin“?
Siglfirðingur.“
HELLESENS
HLAÐIÐ ORKU