Morgunblaðið - 03.08.1973, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 1973
— Mmning
Jón Otti
Fiiamhald af bls. 20
drei®, — og vseri sú saga þó
menteileg og lærdómsrík. AS
nofeteiu er frá þessu greint í
stuttri ævisögoi, sem Jónas QuS
mundsson stýrimaður skráði fyr
ir Bwkkrum árum, og eitthvað í
gneánum í sjómarmablaðiinu Vik-
ingi, en þeir sem heyrðu Jön
Otfia' sjálfan segja frá á góðum
stundum, gera sér Ijóst, að margt
hið' bezta í þeiTri sögu fer nú
með honum i gröfina. En. vist er
þaS, að frábær sjómaður hefur
haun verið og ætlazt til mikils
af sjálfum sér og öðrum í stariK
síbh. Honum var það metaiafíar-
máíi að islenzkir sjómenn væru
t
Jarðarför
Pálfríðar Jónasdóttur,
frá Fíflholtshjáleigu
Vestur-Landeyjum
fer fram frá A ku reyjarkirkj u
kiagardaginit 4. ágúat Mukk-
an 2 eftdr hádegi.
Bðm hinnar látnu.
, ekkd aðeins hlutgengir meðal
sté*ttH?hræ®ra sinnav hvar sem
væri i heiminum, heldur bæuu
af öðrum að kunnáttu í starfi,
þekkinigu og manndómi. Mætti
íslenzk sjómannastétt ævinlega
eiga slíka hugajón að leiðarljósi.
Jón Otti var af þeirri kynslóð,
sem óx úr grasi á lokaskeiði ís-
lenzkrar sjálfstæðisbaráttu. Hann
var enm bam að aidni, er Hannes
Hafstein varð rárfherra 1904,
, fyrstur Islendíniga, en hálfþrítug
ur, er lýst vair yfir fullveldi
landsins 1919. Þá hafði hansn sem
sjómaður lifandi áhuga á fánat
málinu og undi þvl illa að sigla
með Dannebrog við hún til er-
lendra hafna. Allt hafði þetta á
rnanninn svo d-júptæk áhrif, að
aldirei fymtust. Jóm Otti var
þjóðemissinni. Haim urmd landi
siinu, fölfei og feðratungu. Þó
voru kynni hans af landi sirm
fremur einhæf eins og ffleiri gam
aUa sjómanmna. Ströndina þekkti
hann, mið öll, fjöl) og tínrda, sem
af sjó sjást, —allt út í aasar. En
öræfageimuriinn að baki þessu
öllu var honum að mesfcu fram-
andi. Mest var þó tryggð Jóns
við áttíiagana. Þótt vlða lægju
leiðir hans, kom hann ævinlega
heim aftur sami sanni Reykvík-
ingurinm ag umfram aöt sami;
vesfcurbæingurinn og áður. Á is-
lenzku máli hafði hann sívakandi
áhuga, hlýddi jafnan, er færi
t
Hjartkær eiginkona mín og móðir okkar,
Asta erlingsdóttir,
lézt aðfaranótt 1. ágúst.
Sigurður Geirsson og böm.
t
Báiför
GUÐJÓNS ÞORVARÐARSONAR,
enkurskoðanda, Geitlandi 31,
verður gerð frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 7. ágúst kl.
13.30. — Blóm em vinsamlega afbeðin, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Baldur Þorvarðarson,
Elín Þorvarðardóttir, Haukur Zopfaníasson,
Hrafnhildur Hauksdóttir, Ragnar Hauksson,
Bjöm Hauksson.
t
Innilegar þakktir fyrir auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför
ÞORGEIRS JÓNSSONAR,
netagerðarmanns,
er lézt á Siglufirði 10. júlí sl.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Guðmundur Jónsson.
t Þö'lckum innilega öllum þeim er auðsýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför mannsins míns, föður og
tengdaföður GUÐMUNDAR JÓNSSONAR,
Laufási, Hvammstanga.
Margrét Ólafsdóttir, Jóna Guðmondsdóttir, Sigurgeir Sverrisson, Ólafur Guðmundsson, Helga Jónsdóttir, Björgvin Guðmundsson.
t
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur
•amúð við and'lát og jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ÓLAFS ELlASAR EINARSSONAR
frá Þórustöðum,
Einnig þökkum við alla hjálp og umhyggju, sem starfsfólk
Borgarspítalans veitti honum í erfiðu veikindstríði.
Guð blessi ykkur öfl.
Kjartan Ólafsson, Guðmunda Haraldsdóttir,
Elísabet Ólafsdóttir, Haraldur Haraldsson,
Ásta Ólafsdóttir, Jens Guðbrandsson,
Ingþór Ólafsson,
bamaböm og bamabamaböm.
gafst, á fræðsluþætti útvarpsins
um íslenzkt mál, var málvöndun-
ar- og máilhreinsunarmaður og
hneykslaðist stundum, ef hann sá
á prenti dönskuskotið málfar eða
,,slettur“.
Jón Otti var af hinum gamla
og góða skóla heiðarleikans. Lof-
orði hans mátti treysta betur en
skriflegum samningi. Skuldir
voru eitur í hans beinum, og
ekki mátti hanm til þess hugsa,
að nokkur maður biðd minnsta
skaða af hans völdum. Var þetta
í samræmi við ailt eðli hans sem
og uppeldi í móðurhúsum. Lá
jafnvel það orð lengi á, að í hin-
um gamla vesturbæ þyrfti aldrei
að framvísa reikningi nema eimu
sinni.
Jón Otfci var maður vel á sig
kominn, hár vexti og þrekvax-
inn, dökkjarpur á hár, svipur-
inn hreinn og drengilegur.
Hreysti hans var við brugðið. Á
ianigri ævi varð honum aldrei
misdægurt og þurfti aldrei til
læknis að leita fyrr en hátt á
sjötugsaldri, er hann varð fyrir
þvi mikla óhappi að lenda í bíl-
'slysi. Hlaut hann þá svo illt fót-
brot, að bagaði hann til æviloka,
auk annarra meiðsla. Árrisull
var hann jafnan og kveldsvæf-
ur og brá ekki þeirri venju í ell-
imni. Og jafnvel þótt fyrir kæmi,
að setið væri að sumbli með góð
um vinum á nótt fram, þá var
hann kominn á fætur íyrir allar
aldir næsta morgun, og sá eng-
inn á honium neina breytingu.
í einkalífi sínu var Jón Otti
hamíngjumaður. Ungur að árum
gekk hanm að eiga heitmey sína,
Gyðu Sigurðardóttur, sem var
yngst hinna mörgu Litlasels-
systra, er á sinum tíma voru ein
hverjar glæsilegustu ungu stúlk
ur Reykjayíkurbæjar. Gyða var
um margt prýðilega gefin kona,
orðheppin og skemmtileg, smekk
Vís, svo að af bar, og listelsk,
eiinkum söngvin eins og svo marg
ir af hennar ætt. Hún lézt fyrir
hálfu öðru ári eftir alllanga van-
heilsu. — Þeiim hjónum varð
fjögurra barna auðið, sem öll
eru búsett hér i Reykjavík. Eru
afkomendur þeirra nú orðnir
margir.
Síðasta ár sitt dvaldist Jón
Ofcti á Dvalarheimili aldraðra sjó
manma, Hrafnistu. Var honum
það ekki l'ítil nýjung að vera
kominin „austur fyrir Læk“, en
sú var bót í máli, að glugginn á
herbergi hans vissi mót Vestri, í
átt til hafnarimnar, Engeyjar og
Örfiiriseyjar, en í baksýn blasti
við mikill híuti vesturbæjarins.
Um glugga sinn gat Jón fylgzt
með skipaferðum inn og út úr
höfninni og á björtum kvöldum
dáðst að fegurð síns gamla vinar,
Snæfellsjökuls, er sól nálgaðitst
Ægi. Og nú átti hinn aldni sæ-
fari sér þá ósk heitasta, að hve-
nær sem kaliið kæmi, þá hæfist
hinzta ferðin án langs aðdrag-
anda. Honum, sem aldirei haíði
kvellisjúkur verið um dagana,
hraus nú hugur við því einu að
þurfa að berjast lengi við dauð-
ann. Og enn reyndist Jón Otti
hamingjumaður. Mánudaginn 23.
júli siðastliðinn hafði hann að
venju risið árla úr rekkju og
klæðzt. En til morgunverðar kom
hann ekki að þessu sinni, og ex
að var komið, sat hann í stól sín-
um við vesturgluggann, eins og
honum hefði runnið í brjóst. —
Honum hafði orðið að siðustu
ósk sinni.
Jón S. Guðmundsson.
1 dag, þegar öðlingurinn Jón
Otti Jónsson skipstjóri, mágur
minn og vimur í meira en 50 ár,
er kvadöur hinztu kveðju, lang*
ar mig að leiðarlokum að þakka
honum fyrir mína hönd og fjöi-
skyldu minnar órofatryggð og
samveru, sem aldrei bar skugga
á. Ég tel eitt mitt mesta lán að
hafa kynnzt honum og fjöl-
skyldu hans og hamingju að
haía verið i nábýli við hann öll
þessi ár, þvi að annar eins heið-
ursmaður og hann var er vand-
fundinn.
Við Lára sendum bömum hans
og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristján Schram.
1 dag er tíl moldar borinn okk
ar ástkæri afi.
Það verður ekki fyllt það
skarð sem hann skilur eftir í
okkar fjölskyldu. En í huga okk-
ar og hjörtum býr minningin
um stórbrotinn mann sem orðið
hefur okkur leiðarljós og fyrir-
mynd.
t
Dtför föðursystur minnar,
SIGRÍÐAR FRIÐFINNSDÓTTUR,
sem lézt 27. júlí, fer fram frá Dalvikurkirkju, laugardaginn
4. ágúst kltrkkan 2.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristín Pálsdóttir.
t
Innielgar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu samúð
og vinarhug við fráfall og jarðarför
JÓNS VALGEIRS BJARNASONAR
frá Þorkelsgerði.
Sérstaklega þökkum við starfs- og hjúkrunarfólki Borgar-
spítalans fyrir frábæra hjúkrun og umönnun í erfiðri sjúk-
dómsbaráttu.
Þórunn Friðriksdóttir og systkini bins látna.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og samúð við andlát
og jarðarför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og
afa,
VALMUNDAR BJÖRNSSONAR,
brúarsmiðs.
Guðný Ólafsdóttir,
Sigurbjörg Valmundsdóttir, Gísli Þorbergsson,
Jón Valmundsson, Steinunn Pálsdóttir
og bamaböm.
t
Hugheilar þakkir til allra, sem auðsýndu okkur samúð og
vimarhug við andlát og jarðarför konu minnar, móður okkar,
tengdamóöur, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÞORKELSDÓTTUR,
Sólvallagötu 45.
Sigurjón Snjólfsson,
Sigrún Sigurjónsdóttir, Sveirm Eiriksson,
Þorkell Sigurjónsson, Kristin Guðmundsdóttir,
Sverrir Sigurjónsson, Svanhildur Torfadóttir,
Gunnólfur Sigurjónsson, bamaböm og barnabamaböm.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug vegna
fráfalls
GUNNLAUGS SIGURÐSSONAR,
Heiðargerði 114, Reykjavik.
Guðbjörg Magnúsdóttir,
Aðalbjörg Gunnlaugsdóttir, Stefán Óskarsson,
Aðalbjöm S. Gunnlaugsson, Erla Óskarsdóttir,
Björg Gunnlaugsdótir, Sverrir Ólafsson,
Hildur Gunnlaugsdóttir, Páll Steinþórsson,
Hulda Gunnlaugsdóttir, Gunnar Einarsson,
Magnús Gunnlaugsson, Rikey Einarsdóttir,
Vaklís G. Gunnlaugsdóttir, Vignir Sveinsson,
bamabörn og systkini hins látna.
Við munum ekki oftar sjá þá
gleði sem lýsti jafnan af hon-
um þegar við komum í heim-
sókn til hans með börnin okkar
heim á Vesturgötuna og siið-
ar á Hrafnistu.
Það er svo margs að minnast
frá okkar samskiptum, sem ekki
er hægt að rekja hér, en mun
geymast í huga okkar um ó-
komna tíð.
Við þökkum honum fyrix þau
heiíræði og þá lífsspeki sem
hann gaf okkur og vonumst til
að geta farið eftir því, sem hann
óskaði.
Barnabörn.
t
Inmilegar þaikklr fyrir auð-
sýnda samúð við andláit og
jiarðarför mamns mins,
Júlíusar Einarssonar
skipstjóra
Bakka, Akranesi.
Einmiig þökkum við liæknum
og hjúkrunarfólki Sjúkrahúss
Akraness fyrtir góða umönm-
un.
Bagnheiður Björnsdóttir,
börn og aðrir ættingjar.
t
Þakka hjartamlega æbtingjium
og yimum fjær og nser, mér
auð&ýnda samúð og hlýhug
við amdilát og jarðiarför
m anmsims mín
Guðmundar Guðnasonar,
bónda frá Vallarnesi.
Sérsitakar þakkir tiil tekna og
hjúkrunarliðs Borgarspítal-
ams og Landspitalans fyrir
frábæra hjúkrum og uimönm-
un honum veiit'ta. Sérsitakar
þakkir tiil hjónamma Sigrúmar
og Guðma Þórðarsonar og
sysifcur minmar Sesselju og
manms henmar fyrir veiitta að-
sitoð.
KrLstrún Vilhjálmsdóttir,
Gnoðarvogi 76.