Morgunblaðið - 03.08.1973, Side 28

28
MORGIXNBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 1973
SAI GAI N Anne Piper: I Snemma í háttinn
hérna við hliðir.a á okkur, Pene-
lópa. Þú veizt...hún sem syngur.
— Já einmitt. Þér hafið yndis-
iega rödd. Mér þykir gaman að
hlusta á hana, en hún ónáðar
vesalinginn hann Davíð alveg
hræðilega.
— Eigið þér mjög annrikt?
sagði ég, og leit á gasofninn,
sem logaði dauft. Húsið var ekki
sérlega vistlegt, samanborið við
mitt hús, og Penelópa leit heldur
ekki út sem sú kona, sem hefði
gaman af að skrafa við mann.
— Frú Jones kom með kökur
handá þér, sagði Davíð.
— En fallega gert af henni!
eru það þessar? Hún gægðist
niður í pappírspokann, rétt eins
og hún byggist við að sjá silki-
orma í honum — Já það er víst
kominn tetími. Ég ætla að setja
upp ketilinn. Getið þér staðið við,
frú Jones?
— Já það væri mér ánægja.
— Viltu koma með bolla handa
mér, elskan? sagði Davið. — Ég
held ég verði að taka til aftur,
meðan allt er kyrrt.
Hann snaraði sér út úr stof-
unni og skellti vinnustofuhurð-
inni á eftir sér. Penelópa skond-
raði út í eldhúsið með dunum og
dynkjum. Hún var ekki hölt en
hver hreyfing hennar var eitt-
hvað skökk.
Ég leit í kringum mig í þessu
framandlega umhverfi. Þau áttu
næstum eins margar bækur og
Jaspar, en titlamir á öllum bók-
um hérna voru eitthvað svo leið-
inlegir.
— Ég er dýrafræðingur, sagði
Penelópa, þegar hún kom aftur
inn í stofuna og sparkaði hurð-
inni aftur á eftir sér.
— En gaman! sagði ég, af þvi
að ég gat ekki fundið upp á
ncinu öðru til að segja.
— Já það er sjálfsagt. Við
fáum það að minnsta kosti borg-
að með góðu. Og það kemur
sér ekki sizt vel vegna þess að
Davið er magaveikur.
Það er þess vegna að augna-
ráðið er svo fjarrænt, hugsaði
ég. En dýrafræðin hefur gert
það að verkum að hún er orð-
in svo lík dýri, einna helzt gír-
affa. Það var erfitt að hugsa
sér Davíð ganga upp að altar-
inu með henni. En kannski var
hún lagin við magaveiki. Ég
horfði á nefið á henni skjálfa
og hálsin snúast sitt á hvað.
— Ert þú alltaf að vinna?
spurði ég.
— Oftast. Ég sem fyrirlestra
og ég skrifa ritgerð um pöddur
í fristundum mínum. Og svo verð
ég auðvitað að hugsa um matinn.
Davíð er heima allan daginn og
þó hann fari stundum á fyrir-
lestra, þá er hann alltaf kominn
aftur fyrir hádegisverð.
Ég sá fljótt, að hvað viðræðu-
grundvöll snerti var þetta al-
veg vonlaust, en þvi miður gat
ég ekki botnað neitt í Davíð,
og ég vildi kynnast honum nán-
ar, en það var ekki hægt nema
rekast á Penelópu, þess vegna
kvaddi ég ekki og fór eins fljótt
og ég hefði annars gert.
— Jæja ég vil nú ekki tefja
fyrir þér iengur, sagði ég undir
eins og ég var búin að renna
niður úr tebollanum. — En ég
ætla að líta inn seinna, ef ég
má. Ég verð svo leið á að vera
svona alein.
— Já það skaltu gera. Hún
leit löngunaraugum til borðsins
þar sem eitthvað lá sem gæti
hafa verið pödduritgerðin.
Ég fór.
Ég leit þarna inn einstaka sinn
um, en með litlum árangri. Pene-
lópa var alltaf önnum kafin og
alltaf hissa á að sjá mig, og
alltaf að velta fyrir sér til hvers
ég væri að koma. Davið var allt-
af innilokaður í vinnustofunni.
Öðru hverju mátti heyra hann
aindvarpa mæðulega.
En svo var það einn morgun
að Penelópa virtist beinlínis feg-
in þeigar hún opnaði fyrir mér.
— Ég er svo áhyggjufull, frú
Jones, sagði hún. — Mér var að
detta í hug hvort ég mætti
biðja þig að hjálpa mér.
— Já auðvitað með mestu
ánægju.
— Ég var að fá bréf þar sem
sagði, að hún móðir mín væri
mikið veik, og ég verð að fara
og hjúkra henni. Ég veit nú
ekki hve lengi ég verð í burtu,
og Davíð má ekki fara meðan
skólinn stendur og hann er svo
ósjálfbjarga með mat og allt það
Svo að mér datt í hug... en það
væri auðvitað til of mikils mælzt.
í þýáingu
Páls Skúlasonar.
Hún stikaði um stofuna og
rak siig ails staðar á.
— Ef þú átt við að ég kæmi
og byggi til matinn handa honum
Davíð þá væri mér það ekki
nema ánægja, sagði ég sakleysis-
lega. Andlitið á henni varð
greinilega glaðlegra.
— Er þér alvara? Það væri
svo mikill léttir fyrir mig. Hann
gæti auðvitað farið í eitthvert
hótel, en það er bara svo dýrt.
Sleppum því. Ég get fengið
hana frú Higgins til að hjálpa
mér. Við eigum hægt með að sjá
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Um úðun trjágróðurs
Björn KrLstófersson, garð-
yrkjumaður skrifar:
„Laugardaginn 28. júlí sl. er
nokkru rúmi varið til að ræða
úðun trjágróðurs í pistli Vel-
vakanda. Ekki ætla ég að
blanda mér í úðunarmál kirkju-
garðanna, en þó finnst mér
vafasöm sú skýring, að krafizt
sé sérstakra leyfa til meðferð-
ar sterkra eiturefna. Þá hindr-
un hlýtur að vera auðvelt að
yfirstíga.
En við lestur á umsögn að-
stoðarborgarlæknis var ég satt
að segja ekki viss um, og er
ekki enn, hvort hann er ekki
að gera að gamni sínu. Ég ef-
ast um, að lækninum takist að
telja fólk á að hverfa tuttugu
ár eða svo aftur í timann hvað
snertir verklegar framkvæmd-
ir, hvort sem um er að ræða
úðun trjágróðurs eða annað. Þá
má og geta þess, sem læknir-
inn nefndi ekki, en það er, að
til eru vélknúnar dælur án há-
þrýstiútbúnaðar. Hitt er svo
annað, að aðstoðarborgarlækn-
ir ræðir um háþrýstidælur af al-
gerri vanþekkingu á meðferð
þeirra. Hafi þeir aðilar, sem
standa að banni við því, að not-
aðar séu 'iáþrýstidælur ekki
aflað sér meiri þekkingar á eig-
inleikum þeirra en aðstoðarborg
arlæknir virðist hafa gert, þá
fyrst er bannið skiljanlegt. Það
er nú svo með háþrýstidælur,
að kraftur vðkvans, sem not-
aður er, er á valdi úðunar-
mannsins og svo er með öll
tæki, sem notuð eru til úðunar.
Þvi er það, að kjarni máls-
ins er ekki í því fólginn hvaða
vélar eru notaðar, frekar en
það skiptir máli, hvaða tegund
bifreiðar ökumaður ekur —
heldur er aðalatriðið að vita
hvað verið er með í höndun-
um og kunna með það að fara,
án þess að stofna lífi samborg-
aranna í hættu.
0 Samræmdra aðgerða
þörf
Það var meðal annars til að
koma í veg fyrir, að hætta gæti
stafað af úðun trjágróðurs, sem
við garðyrkjumenn reyndum
árangurslaust að fá borgar-
læknisembættið til samstarfs
og eftirlits með skipulagðri úð-
un í borginni fyrir nokkrum
árum. Því miður taldi embætt-
ið það ekki vera í sínum verka-
hring, einhverra orsaka vegna.
Þó held ég, að hér sé um þjóð-
þrifamál að ræða. Síðastur
manna skal ég draga úr þeirri
hættu, sem stafar af notkun
sterkra eiturefna við úðun trjá-
gróðurs, en lyf tii þess eru
mjög mi'Sjöfn að styrkleika. Sé
leyfð notkun sterkra efna ber
að hafa strangt eftirlit með
henni. Þar eru ieyfin ein ekki
fulilnægjandi aðhald. Enn er ég
þeirrar skoðunar, að þetta mál
þarfnist mjög rækilegs undir-
búnings af hálfu heilbrigðisyf-
irvalda borgarinnar í samráði
við þá menn, sem reynslu hafa
I þessum málum af störfum
sínum að þeim um árabil.
Björn Kristófersson."
£ Framfarir á Laugar-
vatni
Bjarnveig Bjamadóttir skrif-
ar:.
„Ánægjulegra var að koma
nú að Laugarvatni en fyrlr
nokkrum árum þegar margt
var þar í ólestri í sambandi við
þjónustu tjaldgestum ti'l handa,
en þá var hún í sannleika sagt
engin. Verst var salernisleysið,
en þá varð „guðs græn nátt-
úran“ að taka við öllu því, sem
frá tjaldgestum kom. Töluvert
var skrifað um þetta mál í dag-
blöðin þá.
Nú hefur hins vegar verið
hafizt handa á Laugarvatni og
ráðin hefur verið bót á ýmsu,
sem miður fór. Meðal annars
hefur verið reist ágætis snyrti-
hús, en í skógarjaðrinum í ná-
grenni þess er tjaldstæðið.
Þurrkaðar hafa verið upp mýr-
lendisflatir á þessum stað og
eiga þær að verða tjaldstæði
framtiðarinnar, en Laugar-
vatn er nú þegar orðinn einn
eftirsóttasti ferðamannastaður
landsins og á straumurinn
þangað eftir að aukast enn með
aukinni þjónustu við ferðafólk.
Líka hefur verið steypt þvotta
stæði fyrir bifreiðar, en áður
kom það fyrir, að visað var á
vatnið sjálft til þvotta á þeim.
Það er ánægjulegt að sjá
slíka breytingu til bóta á þess-
um fagra stað, og allir munu
greiða fyrir veitta þjónustu
með glöðu geði. Tjaldstæði kost
ar fyrsta sólarhringlnn 130
krónur, annar. 70 krónur og
eftir það 30 krónur.
f Góð heilsuræktar
aðstaða
Laugarvatn er sannkallaður
heittsulindarstaður. Gufubaðið,
vatnið og sundlaugin hafa mik-
ið aðdráttarafl. Ánægjuiegt
væri ef forráðamenn staðarins
létu mála sundlaugarbygging-
una fyrir næsta sumar, en á
þvl merka ári mun margt er-
lendra gesta koma til fslands
og trúlegt er, að margir þeirra
heiimsæki Laugarvatn.
Síðast en ekki sízt þótti mér
það. mikitt bót, að þjóðvegurinn,
sem liggur um Laugarvatns-
þorpið og meðfram tjaldstæð-
unum er nú olíuborinn. Ég
minnist helgar á Laugarvatni
í norðanþurrki. Þá var ryk-
mökkurinn slíkur, að bifreiðar
urðu að hafa aðvörunarljós til
að forðast árekstra. Þá hefði
verið hoBara að vera heima en
að anda að sér sllku ryklofti á
tjaldstæðinu. Nú virðist þetta
vera liðin tíð, sem betur fer.
Hafi þeir þökk fyrir, sem
stjórna og stuðla að framför-
um á þessu merkittega skóla-
og gestasetri. Á sumrin er
Laugarvatn sannkallað gesta-
setur, en þar eru starfrækt þrjú
hótel, sem rekin eru af hinum
mesta myndarskap.
Bjarnveig Bjarna<lóttir.“
0 „Hreppaflutningar“
Vigdís Björnsdóttir skrifar:
„Árið 1973 mætti halda, að
hreppaflutningar tíðkuðust ekki
lengur. Svo er þó ekki — þeir
eru enn við lýði á' Stór-Reykja-
víkursvæðinu, og framkvæmd-
ir af lögreglunni í Hafnarfirði
og Reykjavík. Ég hef margoft
orðið vitni að slíkum atburð-
um við verzlunina Alaska við
Hafnarfjarðarveg, þar sem
skipti á drukknum mönnum
fara fram mflli lögreglu úr
Hafnarfirði og lögreglu úr
Reykjavík. Oft er þarna um að
ræða unglinga og í stöku til-
vikum kvenfólk. Nóg er nú oft
ógæfa þessa fólks, þótt ekki sé
verið að halda sýningu á því
fyrir utan verzlunina, þar sem
oft eru margir staddir þegar
þetta á sér stað. Væri ekki
hægt að aka með þetta fólk
alta leið á miffi staða?
Vigdís Bjöimádótttr."
Hver vill ekki skoða sitt eigift land ?

hefur viðlegubúnaðinn til ferðarinnar.
Hústjöld — sólbekkir
— sólstólai
Svefnpokar, margar
gerðir.
Verð frá kr. 1930.—
Kælitöskur — bakpokar
— útivistartöskur
Vindsængur frá kr.
979.—
Ferðagastæki.
Tjöld, 2ja til 5 manna í
úrvali.

Munið að
hefur viðlegubúnaðinn og veiðistöngina.
1 SUMARLEYFIÐ.
Verzlið í stærstu sportvöruverzlun landsins.
Verzlið hagkvæmt.
Laugavegi 13, sími 13508 — Glæsibæ, Alfheimum 74.