Morgunblaðið - 04.08.1973, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGSJR 4. ÁGÚST 1973
Fa
Jf HÍIAIIH. 1 \
'ALUR!'
22*0-22-
RAUÐARÁRSTÍG 31
14444
&
Itf 25555
Vemm
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
BORGARTÚM 29
BILALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
AV/S
SIMI 24460
BÍLALEIGAN
EYSIR
CAR RENTAL
SKOÐA EYÐIR MINNA.
Shodr
LEIGAH
AUÐBREKKU 44-46.
SÍMI 42600.

LaiuKiiiN gródiir
— )óai' lirnóur
BÚNAÐARBANKI
ÍSLANDS
mbwolt isath. 25780
FEREABÍLAR HF.
Bítaleiga. - S.mi 81260.
Tveggja manna Citroen Mehari.
F mm manna Citroen G.S.
8—22 manna Mercedes Bervz
hópferðabílar (m. bílstjórum).
STAKSTEINAR
Mistök
Papadopolusar
Þær rokur, sern Þjóðvilja-
ritstjörarnir taka, þegar þeir
fara að skrifa um vernd
mannréttinda, eru alltaf dá-
lítið ankannalegar, líkt og
þegrar miðlungi slæmur mál-
flutningrsmaður er fenginn
til að tala fyrir málstað, sem
hann hvorki trúir né hefur
skilning á. Og bak við hin
fallegu orð, sem þessir rit-
stjórar eru svo lagnir við að
setja saman, eru ætíð faldar
vonir sem stefna í gagnstæða
átt. Og eitt er víst, að sú
„umhyggja“, sem ritstjórar
Þjóðviljans hafa sýnt örlög-
um þjóða undir járnhæl komm
únismans er ekki slík, að
menn vænti nokkurs góðs úr
þeirri átt.
Þjóðviljinn hefur undanfar
ið rekið upp mikil rama-
kvein vegna ástandsins í
Grikklandi. Og eins og vana-
lega spyrðir hann vendilega
innanlandsástandið í þessu
fjarlæga Iandi saman við
veru íslendinga í Atlantshafs-
bandalaginu. Þjóðviljanum
skal bent á það í fullri vin-
semd, að nauðsyn þess, að
fslendingar taki þátt í varnar
samstarfi vestrænna þjóða,
eykst hvorki né minnkar við
það, þótt Papadopoulos falsi
einu atkvæðinu meira eða
minna. Þeir fslendingar eru
einnig teljandi, sem álíta, að
fórna eigi öryggi fslands
vegna vondrar framkomu
einræðisherra suður í lönd-
um.
Það er ekki verið að bera
neitt lof á stjórnarfarið í
Grikklandi, þótt á það sé
bent, að lýðréttindi eru þar
skárri en í nokkru kommún-
istaríki veraldar. Þau ríki hef
ur Þjóðviijinn hins vegar tal-
ið til fyrirmyndar um flesta
hluti. Þjóðviljinn hefur talið
það heilaga skyldu sína að
verja hvern þann einræðis-
herra og ofbeldissegg, sem
brýzt til valda, skarti hann
einungis með flaggi sósíalism
ans. Fangeisanir og pynting-
ar þykja ekki ámælisverðar
uppi á Skólavörðustíg, séu
þær aðeins framkvæmdar af
mönnum með hreinan liugs-
unarhátt.
Þótt margt megi misjafnt
segja um ástandið i Grikk-
landi, er það þó ekki verra
en svo, að formaður Grikk-
landshreyfingarinnar, Sigurð-
ur A. Magnússon telur sér vel
sæma að gerast fararstjóri
fyrir ferðamönnum þangað.
Hitt er annað mál, að Papod-
opoulos gerði mikil mistök,
þegar hann kenndi ekki stjóm
sína við sósíalisma. Slík yf-
irlýsing hefði gert hann
stikkfrí í augum allra at-
vinnufrelsara veraldar.
Leyniþræðirnir
til Tímans
Eins og bent var á hér í
Morgunblaðinu í gær, telur
Þjóðviljinn alla þá landráða-
menn, sem ekki feta nákvæm
lega í fotspor I.úðvíks Jóseps-
sonar i landhelgismálinu. Nú
hefur Tómas Karlsson, rit-
stjóri Tímans tekið undir
þessi orð Þjóðviijans og þen-
ur sig yfir allar stjórnmála-
síður blaðsins og lýsir því yf-
ir, að þeir menn, sem krefjj-
ist 200 milna fiskveiðilögsögu
fyrir ísland séu að óvirða
störf islenzkra varðskips-
manna.
Þvættingur sem þessi er
ekki svaraverður. En skrif
Tómasar Karlssonar vekja
hins vegar grunsemdir um,
að hann sé ekki sjálfráður um
leiðaraskrif sín. Það hafa
hvað eftir annað verið birt-
ir þannig leiðarar í Tíman-
um, að engu er líkara en þeir
séu samdir á ritstjórnarskrif-
stofum Þjóðviijans. Það er út
af fyrir sig vel skiljanlegt, að
Tíminn telji sér þörf að auka
tekjur sínar með „fyrirtækja
kynningum". Hinu átti enginn
von á, að blaðið væri svo illa
statt, að þess gerðist þörf að
taka ritstjórnardálkana undir
slíka hluti.
CgsBr spurt og svaraó
Lesendaþjónusta MORGUNBLAÐSINS
Hringið í síma 10100 kl.
10—11 frá mánudegi tll
föstudags og biðjið um
Lesendaþjónustu Morg-
unblaðsins.
Sólveig Hannesdóttir, Hlé-
gerði 18, Kópavogí spyr:
„1. Hvað veldur þeirri töf
sem orðlð hefur á gatniagerð-
arframkvæmdUTn vestast á
Borgarholtsbraut?
2. Verður borin olíumöl á
Hlégerði í sumar?"
Ingimar Hansson, rekstrar-
stjóri, svarar:
„1. Orsökin er sú, að sami
verktaki og sá um fram-
kvæmdir á Borgarholtsbraut
hefur verið feniginn til að sjá
um verk í hverfi fyrir Vest-
mannaeyiiniga hér sunnar í
bænium.
2. Nei. Ástæðan er bæði
fjárskortur, og svo það, að
ekki er talið heppilegt að
leggja olíumöl á liúsagötur
eins og sakir standa, vegna
þess að hitaveituframkvæmd-
ir eru væntanlegar í bænum
öllum á næstu árum;“
LANDHELGIN OG LÖGIN
Guðjón Pétursson, Þvkkva-
bæ 1, spyr:
„Hver er ástæðan fyrir því
að íslenzkir varðskipsstjórar
virðast standa varnarlausir
gagnvart því að brezkir skip
stjórar brjóti á þeim alþjóða
lög um siglim'garregliur?
Er enginn dómstóll, sem
dæmir slík mál?“
Hafsteinn Hafsteinsson,
blaðafulltrúi Landhelgisgæzl-
unnar, svarar:
„Undanfari slíks máls yrði
kæra frá þeim, sem brotið
er á eða beinar aðgerðir frá
ákæruvaldsins hálfu í heiima-
ríki þess, sem. fremur af-
brotið. Sennilega yrði máiið
síðan dæmt fyrir sakadómi
í heimaríki afbrotamanns.“
Sjálfsáður gróður
Fólk gerir sjal-dnast m'kinn
greinarmun á garðyrkjumanni
og grasafræðingi en sannleik
urinn er hins vegar sá að
grasafræðikunnáttu garðyrkju
manna er oft á tíðum mjög
ábótavant. Hins vegar eiga
þeir að öllu iöfnu að búa
yfir eitthvað drýgri ræktunar
þekkingu en grasafræðingar.
Annað mái er svo það, að
áhugamenn um ræktun og
grasafræði geta verið sér-
fræðilærðum mönnum snjali
ari bæði í ræktunarárangri og
plöntugreiningu. Sannast þar
sem oftar að sá einn verður
meistari er finnur sjálfan sig
i starfi og leik. Og víst er
um það, að þeir sem hlotið
hafa þá náðargjöf að vita sln-
ar unaðsstur.dir mestar á tali
við gróður jarðartamar, eru án
efa flestum mönnum sáttari
við lífið og tilveruna.
Ef við gefum okkur tíma
tM að huga að því lífríki sem
við erum hluti af, þá mættum
við spyrja þeirrar spurning-
ar, hvaða rétt við ættum um-
fram annað líf á þessari jörð?
Aílavega væri það ekki ósann
gjarnt að við sýndum öðru
lífi fulian tilverurétt. Gæt-
um að hvar við stígum
niður fæti eða hvert við stefn
um ökutæki yfir ótroðna slóð.
Verum þess minnug að strax
á bæjarhlaði okkar vaxa vin-
ir úr moldu og það þarf ekki
langan veg til að upplifa for-
vitnileg ævintýr sem eru að
gerast allt í kringum okkur,
en sem því miður al'lt of fáir
veita nokkra athygli. I rauf
milJi gangstéttarflísa hefuy t.d.
björkin í garði nágrannans fal-
ið fræ sitt síðastliðið haust
með hjálp golunnar. Kannski
er það næturfjóla eða þrenn-
ingargras, eða einhverjar aðr-
ar jurtir, sem þama gera ti'l-
raun til að lifa í návist okkar,
en miskunnarlausir fætur veg
farenda troða þennan veik-
burða gróður, svo hann nær
aldrei að þekja jörðina.
Um þessa helgi verða millj-
ónír ungra jurta traðkaðar nið-
ur í svörðinn á okkar landi,
ef að líkum lætur og dag
hvern eru þúsundir manna á
Islandi að sparka og hjól-
spora það land sem ræktunar-
áhugamenn eru að græða og
prýða. >að er sorglegt hvað
margir þegnar Landsins eru
haldnir mikilli blindu, að svo
virðist sem þeir sjái ekki,
hvað þá virði, annarra verk,
til að viðhalda hinu græna Mfi
jarðarinnar.
Þessum meinsjúku mönnum
gæti orðíð það holllur bati, ef
þeir fengjust til áð verja einni
hvíldarhelgi i leif að sjálf-
sáðum jurtum, sem vaxa í
hverju fótmáli sem gengið er
undir berum himni. Hver veit
nema margur sá, er snöggíega
skynjar lifið undir fótum sér,
ætti þaðan í frá mestar unaðs-
stundir við lestur á þá miklu
bók Náttúruna, sem hann áð-
ur kunni ekki að njóta.
Ef allar mæður og feður,
gæfu sér tíma til og kenndu
afkvæmum sínum að lifa i
sátt við grös jarðarinnar, þá
yrði ræktun hinna miklu svöðu
sára, sem hvarvetna blcisa við
leikur. Hvergi á jarðarkringl-
unni er meiri þörf á ást og
umhyggju fyrir lífi jarðarinn-
ar sem hér á norðunslóðuim
og okkur má aldrei gleymast
sú staðreynd. Það er því heil-
ög skylda alira góðra upp-
alenda, að ganga með böm
og unglinga til leitar að sjáll-
sáðum gróðri, svo þeim megl
lærast að virða og meta það
umhverfi sem þau eiga að búa
í ailan sinn aldur.
Trúlega eru þó margir for-
eldrar i dag, slælega undir
það búnir, að benda börnum
sínum á þegnskap við Land
og þjóð í þessum efnum. Sátt-
málinn sem gerður var áríð
1000, er nú með lögum úr
gildí fallinn og við höfum þar
með ekki eina sameiginlega
trú hvorki á Guð né landið, og
þá er hætt við þvi að böm-
in okkar eigi erfitt með að
eignast haldgóða trú á sjáif-
sáðan gróður landsins.