Morgunblaðið - 27.02.1974, Síða 18

18 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. FEBRÚAR 1974
Próf-
kjör
Sjálfsta
manna
blómlegt atvinnulif er forsenda
samfélagsins og um leið upp-
spretta þeirra sameiginlegu úr-
lausnarmála, er af samfélagi
leiða.
Að gefa kost á sér til próf-
kjörs, eins og hér um ræðir,
jafngildir, í raun yfirlýsingu
þess efnis, að viðkomandi sé
reiðubúinn að láta, að nokkru,
tíma sinn og orku í þágu heild-
arinnar. Á þeim, sem leitar
eftir trausti samborgara sinna,
og hugsanlega öðlast það, til að
fara með sameiginleg málefni,
hvílir, að mínu mati, sú skylda
að freista þess að afla sér raun-
hæfrar vitneskju um hag borg-
arinnar og að fá sem gleggsta
sýn yfir málefni hennar.
Traustsyfirlýsing borgarbúa,
sem kemur fram í vali fulltrúa í
sameiginlega stjórn, verður að
binda í sér frelsi til handa
þeim, sem fyrir vali verður
hverju sinni, tilþess að vega og
meta nauðsyn úrlausnarefna og
í hvaða röð beri að-sinna þeim.
Sá, sem gengur til leiks með því
fororði að sinna eingöngu fyrir-
fram ákveðnum málaflokkum,
getur staðið frammi fyrir því að
vera þess ekki umkominn.
Enda þótt mér sé fjarri að
vilja binda hendur mínar
einum flokki mála öðrum frem-
ur, og þá m.a. með tilliti til
framan ritaðs, tel ég bæði sjálf-
sagt og skylt, gagnvart sam-
borgurum mínum, að gera
grein fyrir áhugamálum
mínum og viðfangsefnum.
Við störf á hinum frjálsa
vinnumarkaði, lengst af hjá
stóru fyrirtæki, þar sem saman
komu undir eina stjórn marg-
vísleg og ólík störf, gafst iðu-
lega tækifæri til að gaumgæfa
stöðu fólks innbyrðis við vinnu
og afstöðu þess út á við. Sá, sem
stendur við færiband allan
vinnutíma sinn, hefur ekki allt-
af tækifæri til þess að sjá til-
gang starf síns — upphaf þess
og endir liggja fjarri vettvangi.
Misræmi getur myndast milli
fólks, sem með tímanum verður
djúpstætt, ef ekki er hamlað á
móti. Einstaklingurinn spyr
sjálfan sig: Hvaða gildi hef ég
fyrir heildina og hvert er gildi
heildarinnar fyrir mig? Á móti
mætti spyrja hvort skólarnir og
atvinnulífið séu tengd nógu lif-
andi böndum. Er tilfærsla frá
skóla í starf eða úr atvinnu inn
í skóla, allt eftir atvikum, nógu
snurðulaus?
Mestum hluta tómstunda
minna undanfarið hefi ég varið
til starfs með hópi áhugafólks
um jafnrétti. Mér hefur orðið
þetta lærdómsríkt og hjálp til
að skynja samferðamenn mína.
Vmsir virðast telja, að tal um
jafnrétti höfði aðeins til jafn-
réttis kynjanna og þá oftast ein-
göngu til stöðu kvenna í þjóðfé-
laginu. Þar tel ég raunar að sé
mikið mál. Misgengi millí kynj-
anna t.d. í viðhorfum til at-
vinnu á, að mínu mati, rót sína
að rekja til þess, að við höldum,
að hluta, í tilhögun og lifsvenj-
ur, er hæfðu bændaþjóðfélag-
inu, sem var ríkjandi hér á
landi fram á þessa öld. Skiljan-
legt er, að tíma þurfi til að stilla
saman breyttar ytri kringum-
stæður og rótgróin huglæg við-
horf. En upphaf þeirrar þró-
unar er að koma auga á breyt-
inguna. Jafnréttismál kynjanna
eru eðli málsins^amkvæmt tví-
hliða, en jafnréttismál í víðustu
merkingu alhliða — þar koma
allir inn í myndina.
Stundum velti ég því fyrir
mér hvar ég geti komist i tengsl
við hitt fólkið i borginni og
leita þá svara i umhverfinu. Til-
hneiging í þá átt að hópa saman
hluta úr heildinni hefur gert
manneskjurnar viðskila hverja
við aðra. Ef við höfum hrakist í
aðskildum hópum undan æð-
andi vélum upp á sína hverja
umferðareyjuna og náum ekki
saman, þarf að snúa þeirri
framvindu við og þá standa
spjótin á skipulagsmálunum.
I tómstundum mínum hefi ég
litillega fengist við fararstjórn
íC valið Reykjavík sem sérsvið.
I arþegar hafa nær eingöngu
verið útlendingar, sem oft hafa
aðeins örstutta viðdvöl hér á
landi og skoða fátt annað en
höfuðborgina. 1 viðbrögðum og
ummælum gestanna getum við
speglað sjálf okkur og um-
hverfi. Algengasta og fyrir mér
athyglisverð athugasemd er
þegar aðkomufólk segir: Þið
hafið svo rúmt um ykkur hér og
borgin er hrein. Það hlýtur að
kosta mikið að búa hér.
Björg Einarsdóttir,
verzlunarmaður.
Guðjón Hansson;
Næg vinna
handa öllum
FYRIR borg, sem er í svo örum
vexti og Reykjavík, er við
marga örðugleika að stríða og
nauðsynlegt að glíma við þá
jafnóðum, til að leita beztu
lausna. Það þarf að varðveita
kosti borgarinnar og bægja frá
í tíma þeim vágesti, sem meng-
un umhverfisins er.
Næg vinna verður að vera
handaöllum, svo að hver vinnu-
fús hönd fái notið sín og tryggja
verður launakjör fólks til sem
beztrar afkomu. Stöðug athygli
verður að beinast að breyttum
viðhorfum vegna hinnar öru
tækniþróunar og með því skapa
þær aðstæður, sem tryggja at-
vinnuvegum borgarinnar
þann grundvöll, að þeim sé
kleyft að þróast og eflast um
leið og búið er í haginn fyrír
nýjar atvinnugreinar.
Það er margt, sem þarf að
athuga, og verður það hvorki
tínt né talið í stuttu greinar-
korni, en það, sem ég myndi
finna mig knúinn til að beita
mér fyrir, er í stuttu máli:
1. Umferðarmálin og gatna-
gerðarmálin.
2. Endurskoðun á strætis-
vagn akerfinu og þar með
hvort ekki sé grundvöllur
til að reka strætisvagnana
hal lalaust.
3. Æskulýðs-og féígsmál.
4. íþróttamál.
5. Framfærslumál.
6. Að gera sem flestum kleyft
að eignast eigið íbúðarhús-
næði,
Ég er eingöngu kominn á
framboðslista vegna þess, að á
mig var skorað af fólkinu
sjálfu, en ekki nefnd. Og ég hef
og hefi alltaf borgið hag
Reykjavíkurborgar fyrir
brjósti, enda henni vel kunnug-
ur sem bifreiðarstjóri og öku-
kennari síðastliðin 30 ár.
GuðjónHansson,
ökukennari
Guðmundur
Hallvarðsson:
r
Urbætur í
hafnarmálum
ÉG gaf kost á mér til þessa
prófkjörs til Borgarstjórnar
Reykjavíkur sem sjómaður og
tel mig því vera einn af fulltrú-
um sjómanna á þessum lista.
Ef ég hlyti kosningu til borg-
arstjórnar, teldi ég af nógu að
taka og vinna fyrir, því f ört
vaxandi borg þarf sífellt að
huga að einstaklingnum þar
sem hver borgari, hvort sem
hann er ungur, gamall, sjúkur
eðaþjáður, verði sem mest gild-
andi fyrir samfélagið, en
byggja ekki eða búa svo um
okkar umhverfismál, að borgin
gleypi einstaklinginn, heldur
finni hann sig og þörfina fyrir
sig í þjóðfélaginu.
1 hinni hröðu uppbyggingu
borgarinnar þar sem heilu
borgarhverfin risa á skömmum
tíma er strax hafizt handa um
næsta byggingaráfanga þá
einum er lokið. í þessum mikla
hraða vill það þvi miður oft
brenna við, að moldarbingir og
annað þess háttar, í kringum
hin nýreistu hverfi, er látið
liggja óhreyft alltof lengi f
skjóli þess, að um nýbyggt
hverfi sé að ræða, því oftast er
það svo, að þeir, sem í byggingu
standa, leggja það mikla
áherzlu á frágang fbuða sinna,
sem oft tekur eitt til tvö ár, að
frágangur lóða og snyrtilegt
umhverfi er látið sitja á hak-
anum, enda þótt í upphafi lóð-
arúthlutunar séu ákveðnar
kvaðir varðandi tímatakmörk
um frágang lóðar. Hér þarf
skjótrar úrbótar við í samvinnu
borgaryfirvalda og húsbyggj-
enda.
Hafnarmál Reykjavfkur
þurfa ýmsra úrbóta við, eins og
til dæmis það ófremdarástand,
sem skapazt hefur vestur á
Grandagarði þar sem fiskibáta-
flotinn hefur aðsetur en þar
eru þau tíðu innbrot, sem fram-
in eru í fiskibátana, aðallega i
leit að lyfjum, og verðaþáýmis
dýrmæt tæki bátanna fyrir
barðinu á innbrotsþjófum í
leiðinni. Sérstaklega eru það
gúmmíbjörgunarbátarnir og
þeir þá um leið gerðir ónothæf-
ir. I sumum tilfellum hefur
þessa ekki orðið vart fyrr en
mörgum dögum seinna og er
það mesta mildi, að ekki skuli
hafa þurft að nota þá á neyðar-
stundu úti i rúmsjó. Hér er lífi
sjómannsins stefnt í voða og vil
ég vinna að þ'ví, að borgaryfir-
völdin grípi til þess úrræðis að
láta loka fiskihöfninni á nótt-
unni fyrir óviðkomandi umferð
eða láti stórauka gæzlu á þessu
svæði.
Fjöldi borgarbua á Iitla báta,
sem þeir annaðhvort stunda
fiskveiðar á eða sigla þeim sér
til skemmtunar hér um sundin
blá. Aðstaða þessara bátaeig-
enda er mjög slæm hér á
hafnarsvæðinu, bæði hvað
varðar geymslu þeirrayfir vetr-
armánuðina, eðayfir sumartim-
ann, en þá virðast þeir alltaf
vera fyrir eða til vandræða
fyrir hinum stærri skipum. Hér
verður að finna lausn á, og mun
ég leggja mitt af mörkum til að
bæta aðstöðu þessara smábáta
minnugur þess, þó að skip séu
almennt stærri nú á tímum, þá
höfum við þó í þessar 11 aldir,
sem liðnar eru frá upphafi
byggðar hér í Reykjavík, orðið
að notast við svipaðar fleytur,
sem nú virðast alls staðar vera
hornrekur og með sama áfram-
haldi teljast fortíðinni til.
Mér fyndist það verðugt verk-
efni ef hægt yrði að komaþessu
í framkvæmd á 1100 ára þjóð-
hátíðarári.
Guðmundur Hallvarðsson.
sjómaður.
Guðmundur H.
Sigmundsson:
Fleiri einbýlis-
og raðhúsahverfi
Ég tel að borgarstjórnar-
meirihluti sjálfstæðismanna í
Reykjavík hafi sýnt það og
sannað, að hann vinnur fast og
ákveðið að þeim fjölmörgu
framfaramálum, sem varða
borgarana á öllum aldri.
Alit mitt á helztu þáttum í
framtíðarmálum varðandi upp-
byggingu Reykjavíkur er það,
að haldið verði áfram mark-
vissri uppbyggingu borgarinn-
ar. Sérstaka áherzlu vil ég
leggja á, að lokið verði sem
fyrst við allar framkvæmdir í
Breiðholtshverfi, því bezt er
fyrir alla aðila, að þetta Unga
hverfi fái sem fyrst eðlilegt um-
hverfi.
Ég tel, að helztu mál fram-
tíðarinnar muni snúast fyrst og
fremst um aðstöðu mannsins
sjálfs i umhverfi sínu og því
beri að leggja mikla áherzlu á
allt, sem getur fyrirbyggt
mengun og sóðaskap. Aðstöðu
til félasmála þarf sífellt að
sinna og borgin þarf að gæta
þess að slaka ekki á í þeim
efnum.
Hraðskipulagning nýrra
hverfa þarf að koma tilþannig,
að það fólk, sem vill byggja,
geti gert það strax og því er
kleift að ráðast i framkvæmdir.
Til dæmis tel ég, að það þurfi
að leggja mun meiri áherzlu á
einbýlishúsa- og raðhúsahverfi
en gert hefur verið. Vegna
hinnar feikilegu eftirspurnar
eftir húsnæði tel ég, að hyggi-
legt hafi verið að leggja út í svo
stórtækar fjölbýlishúsabygg-
ingar, svo sem gert hefur verið,
en í framtíðinni tel ég annað
skipulag, svo sem fyrr er getið,
henta betur.
Þá þarf að leggja mikla
áherzlu á málefni aldraðra með
stóru átaki í byggingu hentugra
íbúða fyrir það gamia fólk, sem
þarf aðstoðar við.
Aðstöðu til almennra íþrótta-
iðkana þarf að byggja
upp fast og ákveðið og auk
hinna fjölmörgu íþröttamann-
virkja, sem borgin vinnur að,
þarf t.d. að byggja upp siglinga-
aðstöðu fyrir smábáta viðSund-
in. Sundin eru óplægður akur í
því efni með alla sína fegurð og
eyjar.
Þá má í sambandi við um-
hverfismálin benda á nauðsyn
þess að flýta framkvæmdinni
sem miðar að því að gera Elliða-
árdalinn að útivistarsvæði.
Guðmundur H. Sigmundsson,
kaupmaður.
Guðni Jónsson:
Nýr
skemmtigarður
MÉR finnst, að borgin eigi að
gera miklu meir en gert er af
því að bjóða út hin ýmsu verk,
Og athuga mætti hvort ekki ætti
að bjóða út verk eins og Sorp-
hreinsun og Strætisvagna
Reykjavíkur. Sem sagt, að gefa
einstaklingum kost á helst
öllum verkum og láta þá bera
ábyrgð á því.
Gefa almenningi kost á að
taka meiri þátt í störfum borg-
arinnar og þá dettur mér i hug
t.d. í sambandi við skipulagið,
að fólk geti komið og gagnrýnt
eða komið með ábendingar,
sem síðan verði tekið fullt tillit
til, en benda má á, að Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur að
nokkru komið til móts við kjós-
endur í þessu tilliti með viðtals-
tima borgarfulltrúa.
Nauðsynlegt er að stjórn
borgarinnar verði ekki flóknari
en hún er í dag, og áhersla lögð
á að öll ákvarðanataka sé eins
einföld og mögulegt er og
drukkni ekki i þungu og svifa-
seinu kerfi.
Auðvelda samband borg-
arbúa og yfirmanna borg-
arinnar t.d. með því að koma á
fót upplýsingaskrifstofu, þar
sem fólk gæti fengið upplýs-
ingar um hina ýmsu þætti og
störf borgarinnar, til að taka
þungann af embættismönn-
unum.
Gera æskulýðsráð fremur að
ráðgefandi en framkvæmda-
aðila og að það sé ekki i sam-
keppni við hin ýmsu almennu
félög enda þarf ráðið sérstak-
lega að ná til þess fólks, sem er
ófélagsbundið. Þau okkar, sem
muna eftir Tivoligarðinum,
hljóta að sakna þess, að vegur
hans skyldi ekki vaxa, borgar-
búum til ánægju, og tel ég mjög
timabært, að settur yrði á stofn
skemmtigarður, sem yrði veg-
legri en Tívoli var, slikt myndi
þjóna borgarbúum á öllum
aldri.
Auka þarf aðstoð við aldraða
og þá, sem minna mega sín. Við
unga fólkið berum siðferðislega
skyldu til þess að hugsa vel um
þetta fólk, því það hefur fært
okkur upp í hendurnar það,
sem við höfum í dag, og við
eigum að sjá til þess, að því líði
vel.
Guðni Jónsson,
skrifstofustjóri.