Alþýðublaðið - 14.09.1958, Blaðsíða 7

Sunnudagur 14. sept. 1958
7
AlþýSublaðið
«í ■?.«©» ' !
ILelðir allra, sem œtla «8
kaupa eða selja
BiL
liggja tll okkar
Elapparstíg 37. Sírai 19032
Áki Jakobsioo
•*
Irislján Elríksson
Isæstaráítar- eg héraðs
dómslögmena,
Málílutnirgur, ínnhelmta,
g amningager Str s i astaigna
og skipasaia,
önBumsx arskonar vatns-
og hitalagnir.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Sfit^lagnlr ssfa
Símar: 33712 og 1289f.
Bíía og fasteignasalan
SámútSarkort
Slysavamafélag íslanda
kanpa flestir. Fást hjá slysa
vamadeildum um land allt.
í Heykjavík í Hanny^ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. HeitiO á Slysávamafé
lagið. — Það bregst ekM. —
Vitastíg 8 A. Sími 18205.
1€AUPUÍ¥I
prjÓEatuskur og va5-
málstuskur
hæsta verðl.
INnghoItstræti 2.
SKINFAXl h.f.
Kiapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytmgar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis—
tækjum. /
ifiimilgigarsplölif
Pa Jlta
fást hiá Happárætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfseraverzi. Verðanda,
íirai 13786 — Sjömannafé
lagi Reykjavíkur, simi 11915 |
— Jónasi Bergmann, Háteigs i
vegi 52, sími 14784 — Bóka 1
-ysrzl. FróSa, Leífsgðtu 4,
sími 12037 — Ólafí Jóhanns
syni, RauðagerSi 15, sími
' 88098 — Nesbúð, Nesvegi 29
■--Guðm. Andréssyni gull
smið, Laugavegi 50, sími
13799 — f Hafnarfirðl í Póst
Maten, BÍmi i0287.
Þortaliliír Ári Arasoa, hdl.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA —
Skólavörðustíg 38
c/© Páli Jóh. Þorlcifsson h.f- — Pósth. 621
Sim«r IUI* og 15417 - Simnefnl; ÁU
Sigurður Olason
hæstaréttarlögmaður
héraðsdómslögmaður
Þorvaidur
Luðvíksson ■
Austurstræti 14
Sími 155 35 , ff|f
Árnesingar.
Get bætt við mig verk-
um.
HILMAR JÓ.N
pípulagningam.
Skólafólk.
Margar gerð-r gúmmí-
stimlpa.
Einnig allskonar smá-
prentun.
Hverfisgötu 50
Reykjavík
Sími 10615.
Sendum gegn póstkröfu.
KEFLVÍKINGAR!
SUÐURNESJAMENN!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
hæstu fáanlega vexti af
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Fæst í öllum Bóka»
verzlunum.
Verð kr. 30.00
Harry Carmichaels Nr- ©7
Greiðsla fyrir morð
— Það verður ekkert meira
sem gerizt, svaraði Piper. En
ég þakka þér enn einu sinni
veitta aðstoð. Hún hefur verið
mér meira virði en þú getur
ímyndað þér. Og gangi þér
sem bezt í framtíðinni.
— Óska þér sama, sagði
Slater. Og gættu þín á göt-
unni, leins og þeir í umferða-
lögreglunni segja.
Lengi á eftir sat Piper í
myrkrinu og' starði í arinn-
glæðurnar. Hann fann allt í
einu til óumæðilegrar þreytu.
Hann hugsaði málið enn fram
og aftur og komst alltaf að
hinni sömu niðurstöðu. Dauð-
inn einn getur leyst morðingj-
ann frá refsingu.
Ef til vill hafði frú Barrett
ekki upphaflega átt hugmynd-
ina, en hún hafði verið nægi-
lega hugrökk til að koma
henni í framkvæmd. Hugrökk
og hugkvæm. Hún hafði leik-
ið hlutverk sitt af mestu snilld
allt frá því maður hennar fór
að heiman. Hún hafði blekkt
bæði dómara, málflytjendur
og almenning sem harmþrung
in ekkja við réttarhöldin. Og
hún hafði af snilld og dirfsku
leikið sér að eidinum, þegar
hún bar á móti því að Ray-
mond Barrett gæti hafa fram-
ið sjálfsmorð.
Þetta hefði getað orðinn
hinn fullkomni glæpur, Svo
nákvæmlega hafði allt verið
undirbúið frá upphafi, að ekk-
ert virtist geta komið í veg
fyrir að þeir nytu arðsins og
ávaxtanna, sem að því höfðu
unnið. AHt var tryggt eins og
unnt var. Og jafnvel þótt illa
færi, hlaut hún þó alltaf að
sleppa við ákæru, þar sem hún
hafði óvéfengjanlega fjarvist
arsönnun á þeim tíma sem
glæpurinn var framinn. Færi
allt eins og áætlað var, yrði
þarna um að ræða sjláfsmorð,
og þurfti þá ekki neina ákæru
að óttast. Þá mundi málið
hafa endað á þeim úrskurði
dómarans að Raymond Barr-
ett hefði frmið sjálfsmorð, og
þá hefði þetta orðið hinn full-
komn, glæpur.
En svo var það að Christina
Howards kom til sögunnar og
gerbreytti öllu. Fólk segir að
heimurinn komizt alltaf að
slíku löngu áður en eiginkon-
an hefur hugmynd um það.
Hefði Elisabeth Barrett haft
hugmynd um það, mundj hún
ekki hafa fallið fyrir byssu-
kúlunni, samkvæmt þeirri
ströngu frumreglu að drepa
eða verða drepinn. Það var
Christina Howard, sem fyrir
fákænsku sína og blinda ást
á Raymond Barrett, hleypti
skriðunni á stað og svipti
glæpnum fullkomleika sínum.
Enn var það þó Piper einn,
sem vissi all hvað gerzt hafði.
Og enn hafði hnn þó engar
sannanir fyrir því sem hann
vinsi, tn þóttist hins vegan
viss um hvar þær væri að
finna, — í auðu og niðurníddu
húsi í illa hirtum garði. Og
Quinns vegna vae það áhætt-
onnar virði, Hann, sem hafði
vesið við mál þetta siðinn fná
opphafi og átt því rétt á að
vita að það væri komið í ör-
ugga höfn.
Og hann ryfjaði upp fyrir
sér úlit og ásigkomulag heim-
ilisins, sem Rayrnond Barrett
hafði yfirgefið morguninm
sæla, þar sem alit var í ó-
reglu og vanhirðu, þar isem
kryppluð blöð lágu um allt,
ryklag á öllum hlutum og ar-
inninn var fulur af ösku og
gjalli. Þar mundi sönnunin
bíða hans. Þar og hvergi ann-
ars staðar.
En hvenær lögreglan mundi
fyrst og fremst bema athygli
sinni að sveitabænum, þar sem
lík frú Barretts fannst. Senni-
lega yrði Whiteway mála-
færslumaður að athuga hús-
eignina eitthvað með tilliti til
hvað um hana yrði, og gat þá
vitanlega ekki breytt þar meinu
um hvort þeirra hjóna hafði
verið skrifað fyrir eigninni,
— húsbóndinn eða eiginkon-
an. Mumdu þau hafa gert erfða
skrá? Ef tal vill arfleitt hvort
annað, — það værj kátbros-
legt.
Látum svo vera að húsið
stæði óvarið og án nokkurrar
aðgæzlu. Það mundi vera eini
staðurinn, þar sem engum
kæmi til hugar að leita. Það
gat verið að lögreglan færi
leitthvað að hmýsast í húsbát-
inn, ef hann væri látinn eiga
sig — og svo hafði verið
kveikt í honum til vonar og
vara. En hvort sem það var
raunin eða bruminn hafði or-
sakast fyrir angá, þá varð á-
rangurinn samur, — fylgsnið
á ánni var glatað. Og húsið
með hvítu veggjunum og
rauða þakinu var ekki lemgur
tiltækilegt fylgsni. Þá var
ekki um neitt annað að ræða
en niðurnídda húsið í garðin-
um.
Piper spurði sjálfan sig
hvernig homum mynni líða,
þessum náunga, sem enginn
þeirra hafði séð, nema óljóst og
rétt í svip þegar hann ók af
stað í bláa Vanguardinum á
ofsahraða. Ef til vill hafði
Quinm líka séð hann í svip,
þegar bílarnir skullu saman.
Ef til vill hafði hann séð hann
svo glöggt meira að segja, að
hann treysti sér til að þekkja
hann aftur, — nei, það gat
ekki hem sig. Það var allt sem
benti til þess að hann gæti
sloppið hér eftir, sem hingað
til.
Hvað hafði Price sagt?
Hvað hafði hann verið að tala
um átta til tíu þúsundir sterl-
ingspunda, ef unnt reyndist að
selja steinana smám saman?
Orðsending frá Húsmæðraskóla
Reykjavíkur.
Kvöldnámskeið í matreiðslu hefjast 29. september.
Tekið á móti pöntunum mánudaginn 15. september
frá kl. 9 fyrir hádegi. — Sími 11-578.
Skólastjóri.