Alþýðublaðið - 18.10.1958, Blaðsíða 7

Laugardagur 18. október 1958
Alþ ýðublaðið
Framhald af 4. síðu.
(Stúdentaráð og háskólsráS
veittu kórnum fjárhagslegan
.styrk, sem nægði til þe.ss að
greiða söngstjóranum nokkra
þóknun. Háskólarektor veitti
kórnum leyfi ti! að æfa á svöl-
urn hátíðasalarins og allir aðr-
ir, sem til var leitað greiddu
götur kórsins. Kórfélagar
kunna að meta slíka fyrir-
gr.eiðslu.
Á aðalfundi .kórs.'ns, var á-
kveðið ,að fy.rir kórnum .skyldi
vera þriggja manna stjórn og
fjórir raddformenn hver í sinni
rödd.
Stjórn kórsins skipa nú þeir
.Unnar Stefánsson stud. oecon..
form., Loftur Magnússon stud.
med.. gjaldkeri og Jóhann Guð.
munds.son stud. med. ritari,
Raddformenn í kórnum eru
þeir Kiartan Pálsson stud. med.
Jakob Möller stud. med.. Skúli
Thorarensen stud. jur. og Reyn
ir Valdimarsson stud. rned.
II Evrépit-

Nr. 21
KOMINN er hingað til lands
J. E. van Ðissel, forseti Evrópu
sambands Guðspekifélaga. Mun
hann dveljast hér í hálfa aðra
viku í boði Guðspekifélags ís-
lands.
í sambandi við komu hans
Framhald á 3. síðu.
stokkbólgnaði þegar í stað.
Hún var því send heim til
hvíldar og læknisumönnunar.
Hún varð að ferðas heim
í járnbrautarlest, og var vinstri
fóturinn vafinn umbúðum.
Hún hé!t fyrst heim til for-
eldra sinna í Brixton, seni
höfðu nú ekki séð hana í tvo
mánuði, eða því sem næst, og
ekki neina fréttir af henni
haft. Þau fögnuðu henni eð
sjálfsögðu innilega, en margs
var þegar í stað spurt um ökla
mc.ðsiió. Og svo þurfti pabbi
hennar einnig margs að spyrja
um það hvers vegna hún heíði
verið svo lengi fjarverandi,.
hvar hún hefði haldið sig og
hvað hún hafði haft fyrir
stafni.
Og enn einu sinni varð hún
að beita þeirri aðferð, að slá úr
og' í. Hún notaði gömlu svörin,
hún hafði ekið vörubíl og vér-
ið á stöðugum ferðalögum, en
nú sá hún að þau trúðu henni
ekki le-ngur. Þetta vakti með
henni samvizkubit og innri
Iðnó
Ið
no
DANSLEIKUR
í kvöid klukkan 9. “
* ÓSKALÖG
í:: elly vilhjálms " f
5:: KAGNAR BJARNASON og
i,: K.K, sextettinn leikur nýjustu
calypsó, yock og dægurlögin.
Aðgöngmniðasala frá kl. 4—8.
Kopiið tímanlega og tryggið ykkur miða og borð.
baráttu. Það var meira en með
alraun að verða að segja ósatt
þeim, sem þótti vænt um mann,
en hún vonaði og baö. að það
yrði sér ekki eins erfitt þegar
hún kæmist í þá raun að fjand
mennirnir tæku að spyrja hana
spjörunum úr, þar sem tilfinn
ingarnar gagnvart þeim myndu
vitanlega verða þvert úr átt.
Svo virtist sem faðir hennar
gæfist upp í bili, en þegar mið
degisverði var lokcð, bað hann
hana að tala við sig einslega.
„É.g veit ekki hvað þú hefst
í rauninni að“, sagði hann, „en
hitt veit ég, að þú ert öllum
stúlkum fallegri og að karl-
mennirnir hafa alltaf verið vit
lausir eftir þér. Og nú skaltu
ekki svara mér því til, að þú
sért fullorðin kona, hafir verið
gift og eigjr barn. Það veitir
þér ekki nieinn rétt til að gera
það, sem þér einni gott þykir.
Þú verður að gena þér það
ljóst, að það er ekki nema eðli
legt. að foreldrar , hafi sínar á
hyggjur vegna bama sinna á
slíkum tímum sem þessum. Og
við mamma þín, höfum sofið
lítið marga nóttina að undan-
förnu, þar sem við höfum haft
áhyggjur þín vegna,. i&r við viss
um ekki einu sinni hvar þú
hélzt þig.“
„Pabbi. þetta er svo heimsku
legt. Ég, er þó ekki eini kven
maðurinn, sem gegnir herþjón
ustu“.
„Ég veit það, en h'eldurðu að
þetta starf, sem hún hefur nú
með höndum, þessi bílaaksur
með hermönnum og herforingj
um ú um allar trissur, sé að
einhverju leyti meira framlag
í þágu Bretlands, heldur en það
að vinna í flugvélaverksmiðju
eins og þú gerðir?“.
„Já, það held ég sannar-
iega”.
þSá er munurinn. að ég er
viss um að svo er ekki”, svar
aði karl. „Og hvernig er það
svo um frístundir þínar?
Hvermig notarðu þær? Þú ert
þá í hópi karlmanna, er ekki
svo?”
„Vitanlega, enda er ekkert
rangt við það. Það heyrir starfi
mínu til að vera stöðugt í
þeirra hópi”.
„Sækirðu þá ekki dansleiki
með þeim, teins og áður?”
„Vitanlega, þegar ég get því
við k.omið, enda er e.kkert
ljótt eða rangt við það“.
„Og þá ertu vitanlega með
liðsf oring j unum ? ”
„V-tanlega, enda isr . ég . sjálf
orðin liðsforingi að tign. Viö
drekkum saman öðru hverju og
sækjum næturklúbba, — það
er ekkert ljótt við það heldur ’.
„Ekki beinlínis það. En
svona er það nú samt, — við
foreldrar þín'r vildum það
helzt að þú kæmir heim, og
settist að hérna hjá okkur. Við
vildum það heldur en vita aí
þér á þess.um flækingi fram og
aftur“.
„Ég kemst ekki hjá þe«m
flækingi, sem þú kallar, það er
— einn þátturinn í starfi mínu”.
„Og það er vitanlega einn
þátturinn í starfi þínu, að bú
ferð svona' með fótinn á þér.
. . . Það er víst eitt framlagið
til að vinna styrjöldina?”
Hann var tekinn að gerast
æstur, gamli maðurinn.
,,É.g hef sagt þér, að ég fór
svona, þegar ég stökk út úr
bílnum”.
„Og þú ætlast til að ég trúi
því”.
„Af hverju eru svona tor
trygginn, pabbi? Ekki getur
þetta öklameiðsli mitt sannað
það, að ég hafi sofið hjá yfir
foringja?”
„Ekki veit ég nú hvað halda
skal um það . . ."
„Vertu ekki svona sérvitur,
pabbi. Og vertu ekki með þess
ar eilífu spurningar. Ég er
fyrst og fremsf að lotum kom
in af þreytú’, svaraði hún loks
og neyndi að rísa á fætur.
„AÍlt í lagi, allt í lagi”, sagði
karl og hækkaði nú róminn.
„Þú skalt fara þínu fram. En
það get ég sagt þér, og taktu
eftir því, að ,ef þú ferð ekki að
öllu með nokkurrá gát, þá fer
að lokum illa fyrir þér . .
Hún beit á vörina, en önnur
svipbrigði urðu ekki á henni
séð. Hún hallaði sér lítið eitt
fram í sætinu, og einhverra
hluta vegna fór það þannig,
að handtaskan hennar opnað-
ist, og allt, sem í henni var,
valt út um allt gólf. Hún varS
að skríða á fjórum fótum yiff
að safna því s.aman, þar seny
karl var nú svo reiður, að hanni
hr.eifði ekki við að rétta henni
hjálparhönd. Svo lokaði hún
töskunni, reis á fætur, haltraði
út úr herberginu og bauð hon,
um góða nótt.
Þegar hún var farin, sat
hann langa stund og reyktl
pípu sína og hugsaði um fram.
ferði hennar. Það var ekkert
meira um það mál að segja, og:
ekkert heldur hægt að gera.
Þetta varð allt að hafa sinni
gang. Þegar allt kom ti j alls
var hún svo sem orðin sjálf sín
ráðandi . . . tuttugu og tveggja
ára, ekkja og móðir.
Þegar frú Busthell hafði boð
ið dóttur sinni góða nótt, og
dóttirin hafði haltrað upp stig
ann og farið inn í svefnher-
bergi sitt, ræddu þau hjónin
þetta loks fram og aftur um
hríð, ten loks urðu þau líka
þreytt og héldu til syefnher-
bergis síns.
Þegar þau voru í þann veg
inn að leggja af stað inn-til sín,
kom gamli maðurinn auga á
eitthvað, sem lá á gólfinu.
Hann tók það upp. Þetta var
einkennismerki fallhlífarsökk-
vara. Hann sýndi konu sinni
það, og tárin tóku að renna nið
ur vanga honum. Nú vissu þau
bæði hvers kyns var. Hann gat
Ný
sending
iglæsilegt úrval
MARKAÐURINN
Laugavegi 89.
Sýning á pólskum bifreiðum verður íiald-
i in næstu daga að Suðurlandsbraut í
vörugeymsluhúsi Gísli Jónsson & Co.
Opið í dag frá kl. 14—22.
Ægisgöiu 10