Alþýðublaðið - 19.11.1958, Qupperneq 5

★ Hún átti 54 þús. kr. : áranna, því að minnsta kosti þá
um, v./,v, . „ x ■■■ 'var enginn stuðningur til fyrir
þ gar hun varð SJO- j aldrað fólk og gamalt fólk var a
tug. ' | hrakhólum milli manna og í
'. - t míög misjöfnum stöðum. É;-:
★ „Þetta hefur morkn- hafði séð það 1 æsku minni og:
„ , vildi reyna að tryggja mér það.
ao sundur 1 höndun- að ég þyrfti ekki að sæta sömu
um á mér ” meðferð. Ég vissi að vísu, að ai-
jþýðan barðist fyrir ellitrygging:
rxvað-er buiö að gera ium og þess háttar, en ég trúði
af svitadfenum fólks- að minnsta kosti ekki á það> a&
■ eg nyti nems af því.
ins?
MÉR. TÓKST AÐ SAFN.A
★ Bréf, sem á erindi til nlér saman Þannig, að ég éta
,, fimmtíu og fjögur þúsund krón-
aiira. ur þegar ég var tæplega sjötug
og.vsrð að hætta að vinna. Þá
STEINGERÐUR . skrifar mér keypti ég mér prjónavel svo a&
á. þessa leið: ,,Þú nunmist á það ég gæti gert eitthvað heima hjá
í pistli þínum um liinn svokall- mér. — En þetta fór öðruvísi en
affa fúasjóð, áð líkast íil hsfði -ég hafði ætlað. Ég hafði neitac^
gamalt fólk, sem á • langri ,ævi -mér um allt alla ævi nema þa-?r-
hefði getað nurlaff saman nokkr allra brýnasta til líísins af þvi
um krónum, orffið vartfvið fú- að é ghélí að króna værj króna
r-nn í sjóði símnn á úmllðúum — Qg satt bezt að segja voru
ái um. Þetta var orð og að síhínu. samankomnir margir svitadrop-
Lg skal rétt segja þér svolitið af ar í hverri einusu krónu, sem eg.
minni sögu, eii ég hugsa að hun sstti í sparisjóðinn.
sé alls ekki eirisdæmi.
EN ÞETTA REYNÐIST ekki
þannig. Féningafnír breýttust.
Krónan, sem áður var, minnkaöx
með -hverju ári. Ég sá að vísu
sömu tolurnar í bankabókinni
m'inni, en þegar-ég þurfti á ein-
hverju að halda, þá fann ég það>
hversu mjög mér hafði skjátjází-
Síðastliðin sex ár hef ég orðiS
að takc* ul úr bókinni fyrir húsa-
leigunrii"og hitanum af því a?F
ég hef ekki getað unnið mér nm
meira en-svo'; 'að það hefur að-
eins nægt-fyrir matnum — og
er hann þó ’ekki margbrotinn.
3 .
.
.Sminkarinri

ljósmyndarinn geta
gert ótrule-gar kúnst
ir með mannsandlit
nú á dögumi Það
sýna þessar tvær ó-
líku : ír^ndir ' af
sænsku leikkonunni

'&mii
mm
EG VARÐ UNG EKKJA og
hef ekki eignazt börn: Ég vann
í íiskvinnu árum-.saman við að
vaska fisk, brjóta klakann &f
körunum og þvo fiskinn upp á
akkorð lengst af, eii stuntíum í
tímavinnu. Þegar ekkj var fisk-
vinnu að fá, þá tók ég þvotra
fy-rir fólk og þvoði stiga og gólf.
Ég segi það ekki til-þess að hæla
mér, en aðeins til'að.segja eins
og. er, að 'ég vann bakj brotnu
og sparaðj hvern einasta eyn og
það mun hafa stafað af því, að
ég íann til öryggisleysisins af
þvi að ég átti ekki maka.

May Britt, sem lék
ög friði“. En jafnvel
þótt breytingin
verði
svona
:: .:
mikil
er ótrúlegt
hverju góð andlits-
snyrting getur áork
ÞESSIR AURAR, sem ég átti,
morkna sundur í höndunum á
mér. Mér finnst þetta blóðugt
— og-ég. verð að segja það, ad
mér finnst að ailir þeir flokkar
og áíílr þeir menn, sem þjóðin.
hefur trúað fyr-ir málefnum sín-
um, hafi svikið mig. Ég lagoi
svitadropa mína í sparisjóðinn.
Hann hefur lánao þá í brask og
-aðrir hafa grætt á þeim. Ég haf
tapað og allir þeir, sem likt ér
ástatt um.
MEÐ ÞESSU MÓTI vildi é
reyna að spara eitthvað til ell.

ÉG BIB I-IG AÐ AFSAKA
þetta skrif mitt og vona að þú
lagíærir það. Höndin er hnýtt
og ég hef sjaldan skrifað, en ég
get ekki þagað og ég vona að þá
getir líka lesið milli línanna hjá.
mér,“
ÉG Þ.ytKA STEINGiKÖK
þetta br-éf. Hún hringdi til ir.ín.
aður en hún sendi mér -bréfiS-
og talaðl við mig góða stu-nd'.
Bréfið er tímanna tákn. — Hvaö
er búiö ,að gera af svitadropum
fólksins, sem skapaði þann
grundvöll, sem við stöndum á?
Hannes á horninu.

m

Það er konu fremur til gildis,
að hún mæti oft í sama kjóln-,
um, ef hann er fallegur og
fer henni vel. Enda eru þær
að um heimili mitt sjálf, seg-
ir Bára brosandi og um leið
breyttist þetta fyrirhugaða
formlega viðtal í rabb tveggja
kvenna yfir kaffisopa.
— Þótt það sé stundum erf-
itt, gæti ég ekki hugsað mér
að hætta við verzlunina. Ég
nýt þess innilega að geta
reglulega „puntað" upp kon-
ur, sem koma til mín og leita
ráðlegginga/ — Þær halda ef
til vill alltaf, að ég sé bara að
koma út í þær vörum mínum,
en þð er ekki reyndin, því
slíkt mundi ekki borga sig —
þær kæmu ekki aftur — ja,
nema til að skila kjólnum eða
hattinum.
En verzlið þér með nokkr-
ar íslenzkar vörur? Álítið þér
nógu góð. Og vinnusvikin eru
hræðileg'. íslenzku skórnir
eru í mikilli framför, samt
eru þeir enn harðir og fláir
— þreytandi. Ný „módel“ eru
of dýr fyrir íslenzka fram-
leiðendur. Þess vegna, ef ein-
hver framleiðsluvara hefur
selzt, er framleitt meira og
meira án nokkurrar brevting-
ar þar til önnur hver kona á
íslandi er komin í eins flík-
ur. — Og íslenzku vefnaðar-
vörurnar eru enn ekki sam-
bærilegar við fyrsta flokks
efni erlendis. Hér vantar líka
samkeppni — og frjáls sam-
keppni er móðir góðrar fram-
leiðslu.
— En látið þér ekki
sauma hattana og kjólana'hér
vimiugrein! —
— En hvað á þá íslenzka
alþý^ðukonan að gera? —
bíta í það súra epli að vera
,.púkaleg“, því að ekki hafa
allar konur efni á því að
kaupa sér fordýra kjóla?
— Snið þau, áem fást nú,
geta gert laghentri konu fært
að eignast yndislega kjóla, ef
hún kann, að kaupa góö efni.
Það verðúr aldrei um of
brýnt fyrir konum, að kaupa
góð efni — þótt þau séu dýr-
ari en druslurnar. Það er
betra að eiga einn góðan kjól
.. en fimm slæma. — En þér
vitið þó; að állir þekkja alla
hérléndis og það er lítið
spennandi að vera alltaf í
sama einfalda kjólnum? —
ekki alltaf bé-zt búnar, sem
mest kaupa. Sumar eru bók-
staflega með kaupæði — þær
kaupa og kaxipa og fötin hlað-
ast. upp og flóa út úr klæða-
skápum — samt eru þær kon-
ur oft ósmekklegar og ósnyrti
legar. S’nyrtileg — er I. skil-
yrðið. — Vitið þér hverjar
hafa mestu peningaráðin og
kaupa mest? Ungu stúlkurn-
ar, sem jafnvel ekkert gera
annað en keyra um göturnar
í bílnum hans pabba síns og
kaupa sér falleg föt. — Það
halda líka margir að ég eigi
fulla skápa af fötum, en sann-
leikurinn er sá, að ég á bara
— við skulurn sjá — ,-bláa
brúna — — fjóra kvöldkjóla,
tvö pils — —
vilduð gefa okkur sem liís-
reglu ?
— Skrýðist ykkar fegursta,
þegar tækifæri gefst, fegurð-
in skapar „stemningu“ og
gleði. Verið alltaf snyrtilegai*
— þreyta læknast oft m.eö
baði, hreinum fötum og .snyik
ingu. Kaupið. ailtaf góð 'efr.i.
Klæðist eftir veðri og veljiö
ykkur föt eftir eigin persónu-
leika. Sofið alltaf nóg — eng-
inn „makar“ ýfir svéfriléysi.
— Að síðustu — ætlið þér
að hafa tízkusýningu brái-
lega? Hvernig er tízkan nú?
Tízkusýoýjg. ^er. mjög dýrt
fyrii'tæki. Ég' þarf að safna i
langan tíma áð''mér sýning-
argripum, sem á þeim tíma
Framhald á 10. síðu.
. 1958 5s*
AlþýðublaÖið — 1P. nóv