Morgunblaðið - 27.06.1979, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. JÚNÍ1979
23
hann ætlaði með skólafélögum
sínum í haust. En svo er klippt á
allt, Guðmundur horfinn, utan-
iandsferð án Guðmundar, þar er
stórt skarð, félagar hans sem voru
svo margir munu sakna hans alla
tíð, minningin um þennan yndis-
lega dreng mun aldrei gleymast.
Við vottum móður hans, afa,
systkinum og fjölskyldu samúð.
Guð gefi þeim styrk til að yfir-
stíga þessa miklu sorg og þann
mikla missi sem þau hafa orðið
fyrir.
Við stöndum nú frammi fyrir
því að fá ekki að sjá Guðmund
framar, við kveðjum hann sár og
hrygg, en eitt er víst, að við
gleymum honum aldrei.
Gunnlaug og Þorsteinn.
Hinn 9. júní s.l. barst okkur sú
harmafregn að bíll hefði farið útaf
í Múlanum og tveir feðgar látið
lífið. Ekki brá okkur minna þegar
við heyrðum hverjir þetta voru, en
það var einn besti vinur okkar,
Guðmundur Guðmundsson og fað-
ir hans Guðmundur Williamsson.
Þeir feðgar voru að koma frá
Dalvík ásamt yngri bróður Guð-
mundar, Arnari, þegar slysið vildi
til. Fyrir kraftaverk slapp Arnar
lítið slasaður.
Guðmundur Guðmundsson eða
Gummi Gumm eins og við kölluð-
um hann alltaf, var bekkjarbróðir
okkar gegnum allan barnaskólann
og fram í 3. bekk gagnfræðaskóla,
en þá kynntumst við honum best.
Síðan skildust þó leiðir. Við fórum
suður til Reykjavíkur í fram-
haldsnám en Gummi hélt til
Akureyrar og hefði hann lokið
námi þar næsta vor.
Við hittumst þó alltaf í jólafríi
og á sumrin vorum við öll heima í
Ólafsfirði. Það var alltaf jafn
gaman að hitta Gumma á vorin,
því hlýlegri móttökur gátum við
vart fengið. Sem dæmi um það má
kannski nefna að hann sagði
stundum að sér fyndist ekki
ulsá hefur flætt um sandaflæmið
og ár og lækir kvíslast um víðátt-
una í norðvesturátt. Bæina hillt
upp í tíbrá og Mánáreyjar eflaust
þrjár upp af sama grunni.
Valdar hafa verið til að veita
gestum beina ungar glæsikonur
Norður-Þingeyginga. Eigi skorti
þá risnu við gesti sína svo sem
venja er þar í sveitum.
A meðal ferðamannanna á
Garðshlaði er einn kominn á
giftingaraldur þeirra tíma, 26 ára,
og lætur vel að hesti sínum. Sá
maður heitir Einar Jósefsson,
Björnssonar frá Hólum í Hjalta-
dal, er síðar ber kenningarheitið á
langri starfsævi Einar J. Reynis.
Síðar kemur í ljós að í þessari
ferð hefur sá ástareldur kviknað,
er eigi hefur slokknað síðan.
I dag kveðjum við hann hinztu
kveðju og fylgjum að hlið þeirrar
konu, er bálið kveikti á vordögum
1918.
Enn er vor, skógurinn angar og
fallvötn niða. Lífið yrkir og botnar
aldrei braginn. Ekki er nafn Ein-
ars að finna í bókunum Hver er
maðurinn eða íslenzkir samtíðar-
menn, en þó hefur hann lifað og
starfað með þjóð sinni allt það er
hann orkaði og henni mátti til
velfarnaðar verða að kalla má allt
til síðasta dags. Fjölvirkur, mikil-
Þóröur Jónsson
Múla — Minning
sumar í Ólafsfirði fyrr en náms-
meyjarnar að sunnan voru mætt-
ar á staðinn.
Já, svona var Gummi, alltaf
jafn hjartanlegur, betri félaga var
vart hægt að kjósa sér.
Og þá voru það böllin, okkur
fannst þau yfirleitt ómöguleg ef
Gummi var ékki til staðar, því
hann var okkar vinsælasti dans-
herra. Bæði dansaði hann vel og
þar að auki var hann mjög mynd-
arlegur, því vorum við alltaf upp
með okkur þegar við svifum um
gólfið með honum.
Við þökkum Gumma samveruna
sem hefði þó svo gjarnan mátt
vara lengur. Okkur á örugglega
eftir að finnast tómlegt hérna án
hans, en við munum hann eins og
hann var, alltaf jafn góður og
einlægur og biðjum Guð að geyma
þá feðga.
Öllum ættingjum og vinum
hinna látnu sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Solla og Magga.
Fæddur 19. júlí 1930.
Dáinn 19. júní 1979.
Sú sorgarfrétt barst okkur
bræðrum að hann „Dúddi" frændi
í sveitinni, eins og við kölluðum
hann, væri dáinn. Erfitt er að átta
sig á svo sviplegum breytingum
þegar maður lætur hugann reika
til þeirra tíma er við nutum þess
að fá að dvelja í sveitinni á
sumrin. Það er ekki eins og nokkur
ár séu liðin, aðeins stuttur tími.
Seint munu okkur hverfa úr
minni þær stundir er við dvöldum
að Múla. Alltaf mætti okkur
föðurleg umhyggja „Dúdda".
Hann var í raun ekki aðeins
frændi okkar heldur einnig félagi
og vinur. Að vinna með svo
dugandi manni að hinum fjöl-
breyttu sveitastörfum veitti okkur
ánægju og þekkingu sem seint
verður fullmetin.
Að leiðarlokum langar okkur að
þakka fyrir allar samverustund-
irnar og hin hollu áhrif er þeim
fylgdu. Þau hafa reynst okkur
ómetanlegt veganesti og aukið
okkur skilning og víðsýni á mann-
legum samskiptum.
Eitt sinn skal hver deyja. Menn-
irnir álykta en Guð ræður.
Farðu vel frændi og vinur.
I>eyr fé,
deyja frœndur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Við vottum eftirlifandi konu og
börnum þeirra okkar dýpstu sam-
úð. Megi minningin um góðan
dreng verða þeim huggun harmi
gegn.
óskar og Jón Sverrir.
Björn Pálsson á
Miðsitju—Minning
Fæddur 3. ágúst 1906.
Dáinn 15. júní 1979.
Fyrsta skilorð
fullkomins lífs
lífs í siöferðis
og sálar krafti
það er viljinn,
viljinn til að lifa.
Laust er allt,
er lífsviljann þrýtur.
Þess vegna breytast menn
í þungri sorg,
ef hún lamar þrek,
svo að lífviljann þrýtur.
Sá, sem elskaðan
ástvin missir,
af því missir oft
sfna eigin sálu.
H.H.
virkur, gjöfull, veitull og glaður og
reifur, ríkur á háttvísi með traust-
an persónuleika.
Fæddur var Einar 25. nóv. 1892
og andaðist 16 júní 1979, svo
starfsævi hans var orðin löng.
Hann giftist 23. apríl 1922 Arn-
rúði Gunnlaugsdóttur frá Skógum
í Öxarfirði, góðrar ættar glæsi-
konu í sjón og raun. Var með þeim
jafnræði um fagurt heimilislíf og
hávaðalausan glæsibrag.
Hann veitti forstöðu Gróðrar-
stöð Ræktunarfélags Norðurlands
á Akureyri nokkur ár, en lengstan
starfsaldur sinn var hann á Húsa-
vík. Bar hús þeirra hjóna heitið
Borg og var Hótel Borg án greiða-
sölu um tugi ára. Hann var lærður
um miðstöðvarlagningar og náði
fyrirgreiðslustarf hans í þeirri
grein að minnsta kosti frá Langa-
nesfonti í Skagafjörð. Hann var
því víðkunnur maður af góðum
kynnum og í verkin hans þurfti
enginn að ganga til að gera þau
betur.
Á Húsavík var hann kvaddur til
trúnaðarstarfa og var þeim vel
borgið í hans umsjá og liðveizlu.
Það lætur að líkum að vel hálfní-
ræður maður, sem aldrei hefur
látið sér verk úr hendi falla, hefur
verið merkur samtíðarmaður, sem
þjóðin og samverðafólkið hefur
notið góðs af og á miklar þakkir að
gjalda.
Kona hans, Arnþrúður, var
fædd 9. águst 1897 og andaðist 25
júní 1977. Börn eignuðust þau
fjögur, sem bera foreldrum sínum
gott vitni svo sem vænta mátti.
Á síðasta ári hittumst við á
förnum vegi og skiptumst á fleyg-
um orðum að vanda. Lét hann þar
þau orð falla, að hann biði þess nú
albúinn að leggjast til hvíldar við
hlið konu sinnar. Þeirri bið er nú
lokið.
Enn eru sumarsólstöður, skóg-
urinn angar, tíbrá titrar, fallvatn
tímans rennur. Með virðingu
minnumst við þeirra heiðurshjóna
við verkalok með með allar okkar
þakkarskuldir ógreiddar svo sem
vert hefði verið.
Arnþór Árnason
írá Garði
Við heilsum og kveðjum. Nú
þegar ég er að kveðja í síðasta
sinn Bubba, leita margar minn-
ingar fram í hugann. Ég var
fjögra ára þegar ég kom til hans
að Miðsitju og átti þar heimili öll
mín bernskuár. Mörgum sinnum
þurfti hann að þerra tár og hugga
og leyfa lítilli stelpu að kúra hjá
sér meðan hún var að jafna sig
eftir allt táraflóðið. Móðir mín
kom til hans sem ráðskona með
þrjú föðurlaus börn 1947 og var
hjá honum þangað til heilsan
brást. Bubbi hafði mikið yndi af
hestum og var mikill tamninga-
maður á yngri árum, átti mikið og
gott hestakyn. Hann var minnug-
ur á margt. Okkur hjónum er
minnisstæð ferð sem hann fór með
okkur, og hann vissi sérkenni og
heiti á mörgum stöðum og fræddi
okkur mikið þó hann hefði aldrei
komið á þær slóðir, þann fróðleik
hafði hann lesið um enda bóka-
maður mikill. Hann var góður
dýralæknir og var oft leitað til
hans, enda neitaði hann aldrei um
hjálp hvernig sem ástatt var hjá
honum. Nú síðari ár var hann
orðinn einn með búið sitt en með
hjálp góðra nágranna gat það
gengið, því ekkert af börnunum
sem voru hjá honum gátu hugsað
sér búskap í sveit. Systursynir
mínir sem á unga aldri urðu
móðurlausir áttu skjól hjá afa
Bubba. Við erum svo mörg sem
þökkum honum fyrir alla hans
hlýju og góðvild. Góður guð hann
leiði á nýrri vegferð.
Blessuð sé minning hans.
Lilja Kristjánsdóttir.
m:
LANDSMALAFÉLAGIÐ
VÖRÐUR
REYKJAVÍK —
GRUNDARATANGI -
AKRAR Á MÝRUM —
DEILDARTUNGA —
GELDINGADRAGI —
REYKJAVÍK
Varöarferö
Sumarferð Varðar
sunnudaginn 1. júlí 1979
Varöarfélagiö efnir til feröar aö GRUNDARTANGA — ÖKRUM Á
MÝRUM — DEILDARTUNGU og um GELDINGARDRAGA til REYKJA-
VÍKUR, sunnudaginn 1. júlí n.k. Verö farmiöa er kr. 7.000 fyrir fulloröna
og 5.000 fyrir börn. Innifaliö í veröi er hádegis- og kvöldverður. Lagt
veröur af staö frá Sjálfstæðishúsinu, Háaleitisbraut 1 kl. 08:00 árdegis.
★ Til aö auðvelda undirbúning, vinsamlegast tilkynniö þátttöku semlfyrst í síma
82900.
★ Miöasala í Sjálfstæöishúsinu, Háaleitisbraut 1, II. hæö.
★ Einstakt tækifæri til aö ferðast um fagurt landslag.
★ Varöarferöir bjóöa upp á traustan feröamáta og góöan félagsskap.
★ Aöalleiösögumaöur veröur: Einar Guöjohnsen.
★ Allir eru velkomnir í sumarferö Varöar.
Innifalið í fargjaldi er hádegis- og kvöldveröur.
Miðasala alla daga frá kl. 9—5.
Pantanir teknar í síma 82900.
Athugið:
Rútuferöir frá Sjálfstæðishúsinu í Hafnarfiröi, kl.
7.30, frá Sjálfstæðishúsinu í Garöabæ kl. 7.40 og
frá Hamraborg 1, Kópavogi kl. 7.55 frá Breiðholti,
frá Kjöt og Fisk kl. 7.30.
Ferdanefnd.