Alþýðublaðið - 27.06.1931, Blaðsíða 3

ft&*SÐU.BbAÐI&
'Bezta Oiprettan í 20 stk. pöfekura,
sem kesta 1 krónu, er:
Westminster,

| Fást 1 ollum verzlunum.
S?
p I hverjm pakka es" gaflgn!ie$ SsieanEk
gg myiad, og N Sæa? laver sá, er safraaö faefir S@
N* myradau, efma stækksiöa myaad.
er ödýr og
góður drykkur.
Afar mikið
eftirspmður.
í Hafnarfjörð á morgun.
Munið okkar ágæt i Þingvalla og Þrasta-
lunds skemtiferðlr.
Akið með landsins beztn bifreiðum
frá SteiiitíérL
um. T. d. má nefna skonnortur
með 25 manna áhöfn, sem veiða
mieð lóðum, sem dregnar eru af
flatbytnum (doridm). Fiskinn ísa
pær, nema þegar farið er alla
leið til Grand Bank (Nýfundna-
landsbanka), en pær ferðir taka
mánuð eða jafnvel sex vikur.
Þegar svo langt er farið, þá er
þorskur, sein fæst, saltaður. Lúð-
ari er ísuð, eins þó langt sé fario.
Makrílsveiði er töluverð. Er
makríJlinn tekinn í herpinætur
eins og síldin hér. Sú veiði byrj-
ar í apríl og maí og stendirr
fram í september. Hún hefst fyr-
ir sunnan New York, en simá-fær-
ist norður 'eftir og er í septenj-
ber út af Boston og Gloucester.
Síðast á háustin er makríllinh
veiddur í reknet, eftir að veðr-
átta' spillist -og hann hefir dýpk-
að á sér. Miakrillinn er allur seld-
ur nýr.
Það eru vélskip, sem taka þetta
50—100 þús. pund, siem stunda
þessa veiði. Þau eru með segla-
útbúnað eins og skip hér.
/ Mér hefir verið sagt, að stór-
ufsi hafi áður verið veiddur frá
Glouoester á hauistin í þar til
gerð möskvavíð reknet. En sú
veiði er hætt af því hún ber sig
ekki, því rnarkað vantar fyrir ufs-
ann.
Þá er að geta um sverðfisks-
véiðarnar. Þær hefjast um líkt
leyti og makrílsveiðin; byrja
sunnan til og færast norður eft-
ir. Þesisi veiði er stunduð á svip-
uðum skipum og makrilsveiðarn-
ar, það er 50 til 100 feta löngum
vélbátum. Sverðfiskurinn er
geysistór skepna og vegur frá'
100 og upp í. 500 pund, og er
með langt „sverð‘! fram úr efta
skolti. Veiðinni, sem getur ekki
farið fram nema véður sé sæmi-
legt, er þannig háttað, að sverð-
fiskurinn er skutlaður af manni.
sem situr í körfu, sem er fremst
á bugspjóti skipsins. Hann synd-
ir sem sé iöulega í yfirborðinu,
svo að bakugginn stendur upp úr,
en á sama hátt syndir hákatls-
tegund ein, sem þarna er, en
ekki borgar sig að veiða. 'En
af því að bakugginn á þessum
tveim fiskum er mjög líkur þarf
mikla þekkingu til þess að geta
gneint þá að.
Jafnskjótt og skutullinn hefir
verið rekinn í fiskinn er varpað
.út kút, sem festur er við skut-
ulinn með 100 faðma vað. En
síðan fer einn m-áður frá slripinu
á flatbytnu, eltir kútinn og dreg-
ur upp fis-kinn, en sMpið heídur
áfrarn veiðunum. H-efir hv-ert skip
3 til 4 flatbytnur (eða d-oriur)
raeðferðis. Það tekur istundum
nokkurn tíma -að draga sverð-
fisMnn, því oft er hann vel lif-
andi og þá þarf stundum )að
gefa honum eftir, eins og þegar
verið -er að draga væna lúðu.
Fiskurinn er -ekki innbyrtur þ-eg-ar
hann er kominn upp, heldur er
sporður hans bundinn við borð-
stokkinn á flatbytnunni og bíður
jmaðurinn í bátnum þar til skipið
kem-ur og sækir hann, og er fisk-
urinn þá dreginn upp á þilfar
með talíum.
V-erðið á sverðfiski er alt af
gott, enda fiskurinn g-óður, v-ana-
v-erð er 20—30 oent (90 til 135
aurar) pd„ en kemst jafnvel upp í
50 oent (2 kr. 25 au.) eða er yfir-
leitt mjög svipað og á lúðu.
M-args konar minni háttar v-eiö-
ar eru s-tund-aðar þarna, en ég
sleppi að n-efna þ-ær, nema skel-
dýraveið-arnar. Þ-að eru skeljar,
sem .eru nokkuö stærri en kú-
skeljarn-ar hér, „scolliops“ n-efna
Ameríkum-enn þær. Þær'eru tekn-
-ar í plóga, líkt o-g n-otaðir eru hér
til þess að ná með kúfiski, en
b-ara s.tærri.
Að 1-okum má geta þ-es-s-, -að
veðráttan >er þ-arna töluvert mild-
ari en hér. Einkum -eru þ-að hörðu
veðrin, s-em við þekkjum svo vel
nérna heim-a, sem eru minni þar
. -og sjaldgæfári.
Óvenjulegí atvik.
Alexande? meðal spámannanna.
Um daginn fór ég að sjá mynd-
ina „óveður á Hvítafjalli“ (Storm-
ur á Mantblanc). í hér um bil
miðri myndinni stendur (reyndar
á dönsku); „V-eðursk-eytin frá
Montblanc koma kl. 10.“ En um
leið og ég hafði lesið þetta, hætti
myndin, og á tjaldið k-om: „Tíu
mínútna hlé“.
Ég stóð upp og fór 'út fúr
bekMium, þar m-ætti ég kunningja
mínum og k-onu hans. Ég hefi
aldrei séö þau í bíó áður, svo mér
varð að orði: „Nei, sv-o þið eruð
þá hér.“
K-onan varð íyrir, svörum. „Já:
við förum s'j-aidan nema á gift-
ingardaginn okkar, hann er í dag,
og það -er sá tíundi."
Það sló mig, að þarna yrði
þá talan tíu fyrir mér í þriðja
-sinn á hálfri mínútu. Oti í gang-
inum greip maður í handlegginn
á mér. „Skiftu fyrir niig tíkalli,“
sagði hann. Ég sagðist ekki geta
það. „Þá verðurðu að lána mér
tíu aura,“ sagði hann og hrisíi
um leið smáp-eninga, sem hann
v-ar með í lúkunni. „Mig vantar
sem sé tíu aura upp á.“
Oti á tröppunum s-á ég m-ann
taka eitthvað upp. Það var Com-
mander-pakki, s-em hann hafði
mist og verið troðið á. Hann týndi
skemdu vindlingana úr og fleygði
þieim, en ég fór ósjálfrátt ^ð
t-elja. Þeir voru tíu.
Ég gekk of,an í Hafnarstræti
-og mætti þ-ar Daníel með þrjá
til reiðar, -og rétt þegar hann var
k-ominn hjá þeystust tveir nienn,
sem ég þ-ekki, fram hjá á mót-or-
hjólum, sem ég af tilviljun vissi
að höfðu þrjú hestöil hvert. Þrir
hestar og tvisvar þrjú h-estöfl,
sama sem níu, hugsaði ég. „Það
hlýtur að ko-ma einn hes,tur,til.“
Ég staldraði við dálítið, en það
kom enginn hestur sá tiundi, ekki
einu sinni m-aður á hjólhesti. Þeg-
iar ég var að snúa inn i Kola-
sund sá ég spil liggja á götunni.
Ég sá -að það var spaði, en hvaða
ispil það var sást ekki fyrir mold.
Ég bjóst við að það væ-ri tían og
tók það upp og nuddaði af því
moldina á bilhjóli og varö bara
hissa, þegar ég sá að það var
nían. En þ-egar ég var k-o-minn
rétt -að. Aus-tur-stræti lá þ-ar annað
spil. Það lá á grúfu. Þettia er tían
hugsaði ég og snéri þvi við með
löppinni. Það var spaðaás. Dr.
Ólafur D,an gekk framhjá í þessu.
„Níu og einn eru tíu“, sagði ég
upphátt, en stærðfræðingurinn
1-eit einkennilega á mig -og ekki
óvingjarnlega. Mér sýndist eins
og hann vildi gjarnan trúa því,
að ég hefði fengið eitthvað af
Strandbergs-saftinni með fögru
miðunum, þ-es-su „hörkugóöa",
sem | „M-orgunbla ðs “-ritst j órarni r
hæla, frek-ar en þurfa að halda
aö ég væri ekki kominn lengra í