Morgunblaðið - 31.03.1983, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1983
45
félagi okkar, sem kennir sig við
lýðræði.
Nú berst mér sú frétt, að Oddur
sé látinn. Annasömum starfsdegi
er lokið. Það var drengskapur
hans sem olli því að ég kynntist
honum. Blessuð sé minning hans.
Arnór Hannibalsson
Sumarið 1942 voru kosningar til
Alþingis. Að venju voru víða
haldnir framboðsfundir, og sótti
ég, þá stráklingur, einn slíkan á
Húsavík. Á meðal frambjóðenda,
sem komu fram á senunni í sam-
komuhúsinu, er mér enn í dag
minnisstæður þéttvaxinn en
svipmikill maður, sem þar talaði
fyrir Alþýðuflokkinn. Sá reyndist
heita Oddur A. Sigurjónsson, og
vera þá skólastjóri i Neskaupstað.
— Svipmyndin frá þessum fundi
þar sem Oddur stóð í miðjum hita
hins pólitíska bardaga, hefur mér
ávallt verið minnisstæð og tákn-
ræn, ekki sist eftir að kynni okkar
hófust, og hann veitti mér hlut-
deild með samstarfi í baráttugleð-
inni yfir málstað þeirra er minna
máttu sín, á vettvangi bæjarmála
í Kópavogi.
Oddur A. Sigurjónsson fluttist
til Kópavogs í byrjun sjöunda ára-
tugsins og gerðist fyrsti skóla-
stjóri nýstofnaðs gagnfræðaskóla
þar, en hafði áður stýrt farsællega
gagnfræðaskólanum í Neskaup-
stað um aldarfjórðungs skeið. —
Nokkur átök urðu í skólamálum,
útaf komu Odds hér til starfa, en
hann var fljótur að sigra í þeim
átökum, enda bardagavanur og
baráttuglaður. Fór svo í þeim mál-
um mörgum árum síðar er Oddur
hugðist láta af skólastjórastörfum
skv. eigin ósk, án þess að vera
kominn á endanleg aldursmörk
opinberra starfsmanna, að sam-
kennarar hans óskuðu eindregið
eftir því, að hann gegndi skóla-
stjórastörfum áfram og varð hann
við þeim óskum og stýrði skólan-
um af festu og reisn þar til honum
þótti sínum tíma lokið og nýir
kennsluhættir hér á landi að hefj-
ast, sem honum þótti ekki vera
allskostar að sínu skapi.
Á Kópavogsárum Odds hafði
það fallið í hlut undirritaðs að
sitja um nokkurt árabil í bæjar-
stjórn Kópavogs fyrir Alþýðu-
flokkinn. Meðal allra nánustu
stuðningsmanna og hugmynda-
fræðinga var Oddur A. Sigur-
jónsson, og ekki meiriháttar mál-
um ráðið til lykta, án þess að við
hann væri rætt og ausið af brunni
víðtækrar reynslu hans og þekk-
ingar frá arum hans í Neskaup-
stað en þar hafði hann átt sæti í
bæjarstjórn um árabil. Var hann
óspar á tíma sinn í þessum efnum,
skrifaði ótal greinar í Alþýðublað
Kópavogs á þeim árum, enda ein-
dæma baráttufús og bardagaglað-
ur með stílvopnið í hendi og latti
sjaldan stórræðanna, en undir
harðri skel baráttumannsins sló
heitt og viðkvæmt hjarta. Greinar
hans voru yfirleitt beinskeyttar,
enda manninum einstaklega létt
um áhrifamikinn rithátt og þaul-
lesinn í fornsögunum, sem hann
vitnaði til eftir þörfum til að
krydda mál sitt og stíl. Hann hafði
skrifað og gefið út um langt skeið
í Neskaupstað eigið blað, og hér
sunnanlands ritaði hann margar
athyglisverðar greinar í dagblöð
um áhugasvið sín, með því orðfæri
að eftir var tekið. Hann starfaði
um skeið eftir að hann lét af
kennslustörfum, við blaða-
mennsku hjá Alþýðublaðinu og
ritaði þar fasta dálka. En eftir-
minnilegastur er þó hinn sterki
persónuleiki, einarðar skoðanir
hans og víllaus tilsvör og mál-
flutningur.
Nú að leiðarlokum minnist ég
með innilegu þakklæti ánægju-
legra stunda á hans góða heimili
og óhvikuls stuðnings og vináttu í
samstarfi við Odd hér í Kópavogi
og sendi eftirlifandi konu hans,
Magneu Bergvinsdóttur, og þeirra
stóra og myndarlega afkomenda-
hópi samúðarkveðjur.
Ásgeir Jóhannesson
Tvær vikur eru liðnar síðan ég
heimsótti vin minn, Odd A. Sigur-
jónsson, þar sem hann dvaldist í
Landspítalanum eftir uppskurð.
Sá stutti heimsóknartími var
fljótur að líða eins og flestar aðrar
stundir, sem við Oddur höfum set-
ið að spjalli. Og þótt ég sæti þarna
við sjúkrabeð hans, verður ekki
sagt að orðfæri hans væri frá-
brugðið því, er ég átti að venjast,
þegar ég hitti hann að máli áður
fyrr í fullu fjöri. Hann fór ekki
mörgum orðum um veikindi sín
eða dvölina í Landspítalanum, en
gerði það með þeim hætti að ekki
varð varist hlátri, þó að hlátur
væri kannski ekki innst í huga. En
þannig var Oddur A. Sigurjónsson
allar stundir, hress í máli og vík-
ingur á orðsins vígaslóðum.
Þegar við kvöddumst þarna í
Landspítalanum, þá lá það ein-
hvern veginn í loftinu, að báða
grunaði, að við ættum ekki eftir að
bera saman bækurnar framar, þó
að vandlega væri þagað um slíkt.
Þess vegna kom mér það ekki á
óvart, þegar ég frétti síðastliðinn
föstudag, aðn Oddur væri látinn.
Hann dó á sjúkrahúsinu i Vest-
mannaeyjum, en þangað hafði
hann verið fluttur af Landspítal-
anum hálfum mánuði áður. Hann
verður jarðsettur frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum laugardaginn
2. apríl.
Oddur A. Sigurjónsson skóla-
stjóri fæddist 23. júlí 1911 að
Grund í Svínadal í A-Húnavatns-
sýslu. Foreldrar hans voru Sigur-
jón bóndi að Rútsstöðum í Svina-
vatnshreppi, Oddssonar sjómanns
í Brautarholti í Reykjavík, Jóns-
sonar, og Ingibjörg Jósefsdóttir
bónda á Hamri í Svínavatns-
hreppi, Jósefssonar.
Oddur fæddist ekki með silf-
urskeið í munninum. Hann ólst
upp með móður sinni, við skorinn
skammt veraldlegra lífsgæða, sem
í þá daga var tildæmt hlutskipti
einstæðra mæðra og reyndar fá-
tækrar alþýðu þessa lands yfir-
leitt. Þau misjöfnu kjör, sem hann
hafði fyrir augunum í uppvextin-
um, beygðu hann samt hvorki né
brutu niður, heldur hertu hann í
eldinum og mótuðu lífsviðhorf
hans um alla ævi. Þannig gekk
hann snemma til liðs við Alþýðu-
flokkinn, til baráttu fyrir betra
hlutskipti til handa umkomulaus-
um og fátækum, sem þá áttu
formælendur fáa. Og síðar gerði
hann það að ævistarfi sínu að
leiða æskufólk til menntunar og
þroska, svo að það þyrfti ekki að
lúta sömu örlögum og margur af
hans kynslóð, sem varð að láta sér
það lynda að sitja heima og horfa
á eftir embættismanna- og stór-
bændasonum til fundar við
menntagyðjuna.
Sjálfur braust Oddur til mennta
af miklu harðfylgi og dugnaði,
enda hafði hann til þess alla hæfi-
leika, þó að fararefni væru að öðru
leyti af skornum skammti. Gagn-
fræðaprófi lauk hann 1930 og
stúdentsprófi frá Menntaskóla
Akureyrar 1935, en það nám hafði
hann að miklu leyti stundað utan-
skóla. Próf i forspjallsvísindum
tók hann í Háskóia Islands 1936 og
loks kennarapróf frá Kennara-
skólanum 1S37.
í fyrstu kenndi hann um skeið í
heimabyggð sinni, en 1937 flytur
hann til Neskaupstaðar og gerist
þar skólastjóri gagnfræðaskólans
og síðan einnig iðnskólans þar
sem hann mun hafa átt ríkan þátt
í að stofna og að sjálfsögðu að
leiða og móta.
Eftir langa og farsæla skóla-
stjórn í Neskaupstað flytur hann
svo með fjölskyldu sína til Kópa-
vogs árið 1960 og tekur þar við
starfi skólastjóra í nýstofnuðum
gagnfræðaskóla staðarins og heit-
ir sá skóli nú Víghólaskóli.
Þó að pólitískir vindar léku um
Odd A. Sigurjónsson í fyrstu, er
hann tók við þeim skóla, þá stóð
hann þann pilsaþyt af sér og
stýrði þeim skóla með festu og ör-
yggi í 14 ár, þannig að sá skóli
hefur ávallt verið í fremstu röð
meðal jafningja. Það mun Oddi
einnig hafa verið mikið ánægju-
efni að hafa átt þess kost að leggja
fyrstu hornsteinana að mennta-
skóla í Kópavogi þarna í Víghóla-
skólanum, en þar steig mennta-
skólinn sín fyrstu spor undir leið-
sögn hans.
Áður er hér vikið að því, að
Oddur A. Sigurjónsson hafi
snemma komið til liðs við Alþýðu-
flokkinn. Sú liðveisla varð heldur
ekki endaslepp. Með hugsjónum
jafnaðarmanna stóð hann vígreif-
ur til hinstu stundar og hafði þá
marga hildi háð fyrir þann mál-
stað bæði í ræðu og riti. Slíkur
félagsmála- og bardagamaður lét
sér það ekki lynda að sitja auðum
höndum. í Neskaupstað var hann
tvívegis í bæjarstjórn fyrir Al-
þýðuflokkinn, fyrst 1946—1950 og
síðan aftur 1954—1958. Þá var
hann einnig í framboðum fyrir Al-
þýðuflokkinn í S-Múlasýslu og
S-Þingeyjarsýslu. Á Neskaupstað-
arárunum gaf hann út Hamar,
fjölritað blað, sem hann skrifaði
og vann að öllu leyti. óvíða mun
málstaður Alþýðuflokksins hafa
verið sóttur og varinn af meira
harðfylgi, en á síðum Hamars,
enda ritstjórinn ekki þekktur fyrir
hálfvelgju, vingulshátt eða vettl-
ingatök, hvorki í ræðu né riti.
Oddur A. Sigurjónsson kvæntist
eftirlifandi konu sinni, Magneu
Sigríði Bergvinsdóttur frá Sval-
barðseyri, 13. ágúst 1938, dóttur
Bergvins Jóhannssonar, verka-
manns og konu hans, Sumarrósar
Magnúsdóttur. Magnea er mikil
mannkostamanneskja og hefur án
efa reynst manni sínum ómetan-
legur lífsförunautur.
Hún hefur verið eiginkona,
móðir og húsmóðir í þeirri bestu
merkingu, sem þau orð hafa í huga
og hjarta okkar, enda duldist eng-
Kveðja frá Iðnskólanum
í Reykjavík
Vigfús Árnason var kennari í
hárskurði við Iðnskólann í
Reykjavík frá ársbyrjun 1969 og
nú síðustu árin deildarstjóri i
þeirri grein.
Hann var eins og sönnum rak-
ara sæmir ekki einungis meistari í
sinni grein heldur meistari í
mannlegum samskiptum bæði til
orðs og æðis.
Vigfús var í senn einstaklega
skapgóður, kíminn og jákvæður.
Þessir eiginleikar nutu sín vel í
kennarastarfinu og leiddi til góðs
samstarfs við nemendur, sveina og
meistara í greininni.
Við samstarfsmenn Vigfúsar
vissum að hann átti við langvar-
andi veikindi að stríða. Hann var
þó einatt glaður og reifur.
Þannig munum við hann mörg
úr góðum fagnaði skömmu áður en
hann veiktist hinsta sinni.
Skólinn þakkar honum farsæl
störf og vottar eiginkonu og ætt-
ingjum samúð sína.
Ingvar Ásmundsson
Hinn 5. apríl nk. kveðjum við
hinstu kveðju félaga okkar Vigfús
um, hversu Oddur mat hana mik-
ils.
Þau hjón eignuðust sex börn,
röskar og dugandi manneskjur,
sem bera vitni um hollt og gott
uppeldi og þá mannkosti, er þau
eiga kyn til. Börn þeirra eru: Rósa
Ingibjörg, póstfulltrúi í Kópavogi,
býr með Sigurði Sigvaldasyni,
trésmið, Jóhann Bergvin, skip-
stjóri í Vestmannaeyjum, giftur
Maríu Friðriksdóttur, Guðmundur
Magnús, yfirkennari og bæjar-
fulltrúi í Kópavogi, giftur Sóleyju
Stefánsdóttur, Hrafn óskar, stýri-
maður í Vestmannaeyjum, sam-
býliskona hans er Friðrikka Sæv-
arsdóttir, Svanbjörg, kennari í
Vestmannaeyjum, gift Sævaldi
Elíassyni, stýrimanni á Herjólfi,
og Lea, ljósmóðir í Vestmannaeyj-
um. Barnabörnin eru 13.
Þegar Oddur A. Sigurjónsson
lét af skólastjórn í Kópavogi 1974
gerðist hann blaðamaður við Al-
þýðublaðið um fjögurra ára skeið,
en þau hjón fluttu síðan heimili
sitt til Vestmannaeyja 1978.
Ég saknaði vina í stað, þegar
þau fluttu úr bænum. Það var alit-
af gott og notalegt að sækja þau
hjón heim á Skjólbraut og njóta
þar þeirrar einlægu gestrisni og
vináttu, sem „kom að innan".
Oddur hafði margt að miðla í
samræðum. Hann átti að baki sér
margvíslega lífsreynslu, var flest-
um mönnum minnugri, víðlesinn
og fróður í sögu þjóðarinnar fyrr
og síðar og bókmenntum hennar
fornum og nýjum. Allt þetta lék
honum á tungu ásamt ófáum
kvæðum og lausavísum, sem hann
kunni reiprennandi og gat vitnað í
við öll tækifæri til að krydda mál
sitt og frásagnir.
Sjálfsagt hafa ýmsir samferða-
menn Odds séð það helst í fari
hans, að hann oft og tíðum „batt
eigi bagga sína sömu hnútum og
samferðamenn". Þeir sem betur
þekktu hann, vissu þó fyrst og
fremst, að þar fór heilsteyptur
maður og heiðarlegur, traustur og
tryggur þeim hugsjónum, sem
hann barðist fyrir, hreinskilinn og
sannur vinur vina sinna, enda bjó
viðkvæmt og hlýtt hugarþel að
baki, þó að það væri ekki alls stað-
ar borið á torg.
Að leiðarlokum er ég fyrst og
fremst þakklátur fyrir vináttu
Odds A. Sigurjónssonar og fyrir
þá ánægju og þann lærdóm, sem
þau kynni urðu mér.
Konu hans, börnum og fjöl-
skyldum þeirra flyt ég einlægar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing hans.
Jón H. Guðmundsson.
Árnason, sem lést þann 22. mars.
Vigfús var fæddur 23. apríl 1925 í
Reykjavík. Hann ólst upp í
Reykjavík og hóf nám í hárskera-
iðn 1942. Vigfús lauk þar námi
1945 og vann við iðn sína þar til
hann hóf kennslu í Iðnskólanum í
Reykjavík 1968. Eftirlifandi eig-
inkona Vigfúsar er Inga Jenný
Guðjónsdóttir. Þau eignuðust þrjú
börn, Gyðu, húsmóður, Grétu,
skrifstofustúlku, og Árna Guðjón,
iðnnema.
Ég kynntist Vigfúsi fyrst þegar
ég var barn í sveit í Skaftártungu.
Vigfús var þá tíður gestur á næsta
bæ, Gröf. Mér er það minnisstætt
hve mikil glaðværð fylgdi Fúsa, en
það var hann kallaður. Það var
sama hvar var, í réttunum, eða úti
á túni, það mátti heyra langar
leiðir hlátrasköll og gleði.
Leiðir okkar lágu svo saman
þegar ég hóf kennslu í Iðnskólan-
um í Reykjavík, en þá var Fúsi
deildarstjóri hárskeradeildar. Það
var ljóst að þrátt fyrir árin sem
liðu þar á milli var Fúsi samur og
áður, glettinn og skemmtilegur.
Samviskusemi í starfi ásamt skín-
andi fagmennsku áunnu Fúsa
virðingu, bæði nema og sam-
starfsmanna. Frá því að Fúsi hóf
Lopi kominn
út í 4. sinn
PRJÓNABLAÐIÐ Lopi er nýkomið
út í 4. sinn. Blaðið er litprentað á
góðan pappír. Ritstjórar eru Erla
Eggertsdóttir og Björg Gunnsteins-
dóttir.
Blaðið leggur áherslu á upp-
skriftir úr lopa og ísl. ullarbandi
og hönnun íslenskra kvenna og
það hefur vakið athygli fyrir
vandaðar og nákvæmar uppskrift-
ir, sem eru auðveldar fyrir byrj-
endur.
4. hefti Lopa og bands er fjöl-
breytt að vanda með 29 uppskrift-
um, auk leðursmíði og buxna- og
treyjusaum með sniðbandi. Blaðið
kemur út tvisvar á ári og er selt í
bókabúðum og hannyrðaverslun-
um um allt land, einnig í áskrift.
Ráðstefna um
orkunotkun
í landbúnaði
FIMMTUDAGINN 7. apríl verður
haldin ráðstefna í Borgartúni 6
Reykjavík um Orkunotkun í land-
búnaði á vegum Orkusparnaðar-
nefndar og Búnaðarfélags íslands.
Á ráðstefnunni sem hefst kl. 9
árdegis verða flutt 13 erindi um
orkunotkun, orkusparnað og nýja
orkugjafa í landbúnaði. Erindin
eru prentuð og gefin út samtímis
ráðstefnunni. Þátttökugjald er kr.
350. Þátttaka tilkynnist Orku-
stofnun.
Fermingarbörn -
Leidrétting
IIEIMILISFANG misritaðist í upp-
talningu fermingarbarna í Neskirkju
annan í páskum. Hið rétta er Ólafur
Einarsscn á Lindarbraut 33, Reykja-
vík. Þá féll niður nafn Margrétar
Hjálmarsdóttur, Sörlaskjóli 30,
Reykjavík.
Viðkomandi eru beðnir velvirð-
ingar á mistökunum.
kennslu var hann virkur félagi í
kennarafélagi Iðnskólans og jafn-
an mættur á fundum og skemmt-
unum. Fúsi hefur lengi átt við
veikindi að stríða og rétt fyrir jól-
in komust þau á það stig að sýnt
var að hverju stefndi.
Við fráfall Vigfúsar Árnasonar
myndast mikið skarð í Iðnskólan-
um í Reykjavík. Nemendur hafa
misst góðan læriföður og fyrir-
mynd, kennarar félaga og vin, iðn-
aðurinn einn af frumherjum verk-
legrar kennslu í skóla. Við kennar-
ar í Iðnskólanum vottum Ingu
Jenný, börnum og barnabörnum
samúð og biðum þess að Guð
styrki þau i sorg þeirra.
Sigurður P. Guðnason
Útför Vig^fúsar fer fram nk.
þriðjudag, 5. apríl frá Dómkirkj-
unni.
Minning:
Vigfús Árnason
iðnskólakennari