Alþýðublaðið - 17.09.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
tftœjargjölá.
Hér með er alvaríega skorað á alla þá, konur sem karla, sem
eiga ógoldið aukaútsvar, fasteignagjald, barnaskólagjald eða annað
áfallið gjald til bæjarsjóðs Reykjavíkur, að greiða það tafarlaust.
Æ œj ar cjj a !é £ er i nn.
Sjómannafélag Rvikur
heldur fund Laugardaginn x8, þ. m. kl. S síðdegis í Bárubúð (niðri).
Mætið stundvíslega féSagar! Stjórnin.
Sf, Brjóstsykurgerðin „Nói”
Oðinsgötu 17. Sími 942.
loli kettnugttr.
Eítir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Brfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
XXIV.
Hallur fór úr sorgarklæðum
ekkjunnar og hætti þar með
glensinu, sem hann vegna verka-
mannanna hafði byrjað á. Og nú
kom afturkastið. Hann' fann að
hann var þreyttur. SamSeitt i tíu
daga hafði hann verið sífeldri
geðshræringu undirorpinn svo
honum hafði varla komið dúr á
auga. Nú hallaði hann sér fölur
og dauðþreyttur aftur á balc í
sæti sínu. Honum var ilt í höfð-
inu og hann sá að alt, sem hann
hafði gert uppi í Norðurdalnum,
hafði mistekist. Öll æfintýralöng-
unin, sem hann var gagntekinn
af þegar hann byrjaði þetta
„sumarnámskeið í hagnýtri þjóð-
hagsfræði", var horfin.
Lestin nam staðar í Pedro og
hann lét aka sér í vagni til gisti-
hússins. Hann var með sorgar-
klæði ekkjunaar, vafin í böggul,
undir handleggnum. Hann hefði
vel getað skilið þau eftir I vagn-
inum, en á þessum tíu vikum
hatði hann lært að meta pening-
ana. Hann ætlaði að skila frú
Zamboni fötunum. Hann hafði
lofað henni peningum, en henni
veitti ekki af þeim til raatarkaupa
handa krökkunum.
Sá fyrsti, sem Hallur rakst á,
er hann kom inn í fordyrið, var
bróðir hans. Og fanst honum sér
líða enn ver, er hann sá höfð-
ingjaandlitið, sem orðið var bein-
línis göfugmannlegt af óánægju.
Bróðir hans krafðist þess af hon-
um að fá að vita, hvar hann
hefði verið. Og Hallur anzaði:
„Eg hefi heimsótt ekkjur og
munaðarleysingja I “
„Einmitt það“, sagði Edward,
„og á meðan lætur þú mig sitja
hér og mygla! Hvað hefurðu
þarna undir handleggnunx?“
Haliur leit á böggulinn. Og
glensið vaknaði aftur í honum.
Það var ómögulegt að sleppa svo
góðu tækifæri. „Það er minja-
gripur frá einni ekkjunni", sagði
hann og rakti sundur fötin fyrir
augum bróður síns, sem varð
steinhissa. „Kona sem fiú Swajka
heitir, gaf mér þau. Öanur kona,
sem heitir frú Zamboni, átti þau,
en hún þarfnast þeirra ekki
lengur“.
„En hvað ætlar pú að gera
með þau?“
„Það er svo að sjá, sem frú
Zamboni ætli að giftast aftur“.
Hallur varð laumulegur í mál-
rómnum. „Það er saga að segja
frá því, Edward — þér mun
þykja gaman að því, að kynnast
siðum og háttum þess þjóðflokks.
Hún mætti manni á götunni, vel,
vel búnum manni, segir hún —
hún heldur því fast fram að hann
hafi verið heldrimaður. En hvern-
ig svo sem þessu var varið, þá
varð hann mjög hrifinn af henni
og gaf henni stórfé, og húa
hejdur að hann ætli að giftast sér.
Hún keypti sér því ný föt, og
nýi bóndinn á að fá þessi sorgar-
klæði. Það er svo að sjá, sem
það sé siður í landi hennar —
eins og merki þess, að hún taki
hann sem eftirmann. Frú Swajka
bað mig að reyna að finna hann.
Hann sagðist nefnilega heita
Smith eins og eg, svo hún hélt,
að eg þekti hann kannske".
Askorun
tií alþýðunnar.
Verkalýður! Konur og
menn! Geíið nákvæman
gaum hvaða verzlanir það
eru, sem auglýsa í Al-
þýðublaðinu, og hverjar
verzlanir gera það ekki,
og hagið ykkur eftir því.
Slsót>t5LÖÍML í Kirkjustræti
2 (Herkastalanum) seiur mjög
vandaðan skófatnað svo sem:
Karlmanna- og Verkamannastíg-
vél, Barnastígvél af ýmsum stærð-
um og sérstaklega vandað kven-
skótau; há og lá stsgvéi af ýms-
um gerðum. Allar viðgerðir leyst-
ar fljótt og vel af headi. Kosriið
og reyniðl Virðingarfyist Ól. Th.
Nýleg karlmannsföt úr svörtu
Civioti. nýr sloppfrakki og nýleg-
ur barnavagn (keyrður að framan)
til sölu með tækifærisverði, a. v. á.
Ritstjóri og ábyrgðarm&ðtsr:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðian Gutenberg,