Morgunblaðið - 21.04.1985, Síða 6

MORGUNBLADIÐ, SUNNUDAGUR 21. APRÍL 1985
Sýning FÍM
Myndiist
Valtýr Pétursson
Haustsýningar hétu
árlegar sýningar
FÍM fyrrum, og voru
haldnar á þeim tíma
árs, en nú er búið að
brjóta þá hefð og eftir nokkra
andakt hefur sýningin verið sett
í gang að nýju og undir nýju
nafni, Vorsýning FÍM. Þeir í
Kaupmannahöfn, Ósló og París
voru allir — og eru — með haust-
sýningar, og var sú gamla og
góða FÍM-sýning sniðin að
nokkru eftir þeim fyrirmyndum.
Þarna hafði skapazt góð og gild
hefð, en íslendingar geta helzt
aldrei búið við hefðir nema ef
vera skyldi í fjárbúskap. Hvað
um það, ég sakna þessarar hefð-
ar, sem hefur verið brotin, og
ástæðu sé ég enga fyrir þessari
breytingu nema af vera skyldi að
hún sé breytingarinnar einnar
vegna.
Þetta er um margt merkileg
sýning að þessu sinni hjá FÍM.
Hún er að mínu mati betur valin
en undanfarin ár, þar sem alls
konar hlutir voru með, sem að
margra dómi áttu ekkert erindi á
jafn faglega sýningu og þessi
sýning hefur að jafnaði verið.
Það var orðið svo mikið af að-
skotahlutum, að engu lagi var
líkt. Sumir kölluðu það frjáls-
lyndi, aðrir glappaskot. Svo er
fyrir að þakka, að það fólk sem
nú stendur að þessari sýningu,
hefur tekið til hendi og einskorð-
að sýninguna við þátttöku félaga
einvörðungu. Og árangur lætur
ekki á sér standa. Það reynir
nokkuð á félagið með þessu móti,
en ég fæ ekki betur séð en að
hlutirnir plumi sig nokkuð vel
eins og stendur. Það er nefnilega
augljóst við skoðun á þessum
verkum, að valið hefur verið og
Sigurður SigurAsson
það af nokkurri vandvirkni.
Hér er um að ræða svonefnda
Kjarnasýningu, og er kjarni að
þessu sinni mjög vandaður, enda
ræður þar hvorki aldurssjónar-
mið eða stílbrigða, sem er ótví-
ræður kostur, hvernig sem á er
litið. Þetta er ekki í fyrsta sinn,
sem kjarni er búinn til og síðan
prjónað þar við. Það er ekkert
nema gott um þetta fyrirkomu-
lag að segja og einmitt á þessari
sýningu sér maður greinilega,
hve kjarninn hefur miklu hlut-
verki að gegna. Það er nefnilega
úrvalsfólk, sem nú á í hlut, og
þar er hvert sæti vel skipað. Jó-
hann Briem, Sigurður Sigurðs-
son, Magnús Kjartansson,
Ragnheiður Jónsdóttir og Val-
gerður Bergsdóttir. Falleg og vel
gerð sýningarskrá kynnir þetta
fólk, og meira að segja er haft
eftir því smávegis um listir, sem
er góður vani og hefði mátt byrja
á slíku fyrir löngu. Ekki vil ég
tíunda verk þessa listamanna, en
samt vil ég geta þess, að mér
finnst hver og einn standa sig
Jóhann Briem
Ragnheiður Jónsdóttir
Musica antiqua
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Það má heita merkilegt ef
blokkflautan á ekki eftir að
verða vinsælt hljóðfæri hér á
íslandi, eftir það mikla starf
sem Camilla Söderbefg hefur
lagt íslenskri tónmennt, bæði
sem kennari og flytjandi gam-
allar tónlistar. Fyrir utan að
vera frábær blokkflautuleikari
hefur henni auðnast að laða til
sín góða tónlistarmenn og und-
ir nafninu Muscia antiqua flutt
margvíslega tónlist, er að
mestu spannar tímann frá 15.
öld til miðrar 18. aldar. Auk
innlendra tónlistarmanna hafa
á vegum Musica antiqua komið
til landsins frábærir tónlist-
armenn, sem lagt hafa sig sér-
staklega eftir flutningi eldri
tónlistar og nú um síðustu helgi
hélt hópurinn tónleika í Lang-
holtskirkju og var gestur þeirra
að þessu sinni Eva Nássen,
sænsk söngkona, sérmenntuð í
flutningi gamallar tónlistar og
flutti hún söngverk eftir Dow-
land, Monteverdi, Scarlatti og
Hándel, auk þess nokkra
franska söngva frá 16. og 17.
öld. Eva Nássen er mjög góð
söngkona. Hún hóf tónleikana
með fjórum „hirðsöngvum"
(Air de cour", sem oftast voru
fluttir með undirleik lútu. í
þessum söngvum, sem eru í
tvenndarformi og hver lota
oftast endurtekin, má ein-
söngvarinn skreyta endurtekn-
inguna að vild. Þessi venja
tengist sögulega þeirri aðferð
er síðar átti sér stað í „Da capo
arium" á 17. og 18. öld. Helsta
tónskáld þessa tíma var
Pierre Guédron 1565—1621.
Hann var söngvari, stjórnandi
drengjakórs, konunglegt tón-
skálds og mikill kunnáttumað-
ur í þáverandi „nýju tónlist-
inni“ frá Ítalíu. Hann gaf út 6
hefti tónsmíða er hann nefndi
„airs de cour". Auk eins söngs
eftir Guédron söng Eva Nássen
þrjú lög, eitt eftir Mauduit og
tvö eftir Moulinié er var frægur
söngvari og söngvahöfundur.
Voru hirðsöngvarnir mjög
áheyrilegir í vönduðum flutn-
ingi söngkonunnar og naut hún
aðstoðar Snorra Ö. Snorrason-
ar, er lék með á lútu. Annað
atriði tónleikanna var söngverk
eftir Monteverdi með milli- og
samleik fyrir blokkflautu og
continue fyrir lútu og gamba.
Meginhlutverk blokkflautunnar
var að Ieika svonefnt „ritornell"
með alls konar skemmtilegum
útfærslum og skreytingum, sem
Camilla Söderberg lék glæsi-
lega. Þar eftir léku Camilla
Söderberg, Helga Ingólfsdóttir
og Ólöf Sesselja Óskarsdóttir
sónötu í C-dúr eftir Hándel.
Eftir hlé söng Eva Nássen
kantötur eftir Scarlatti og
Hándel og þrjá söngva eftir
Dowland; Come again, Flow my
Tears og Fine Knacks for Lad-
ies er Snorri Örn Snorrason lék
undir á lútu. Auk þess lék
Snorri fantasíu eftir sama höf-
und. Yfir tónleikunum var ró og
tign, er einkennir þessa hæg-
ferðugu og fallegu tónlist, sem
nútímamaðurinn leitar í æ rík-
ari mæli eftir, tii að skýla sér
fyrir ærandi hávaða samtím-
ans.