Alþýðublaðið - 30.09.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
E.s, „Suðurland”,
Síðasta ferð e.s. »Suðurlands« til Austfjarða seinni
hluta októbermánaðar íellwr niður, þar eð skipið
fer þá ferð til Vestfjarða. — í stað þess verður
e.s. ))Sterling« látið koma við á nokkrum höfn-
: : : um á Austfjörðum í októherferð sinni. : : :
Frá og með 1. októfaer næstkomandi verða skrifstofur
vorar í Tjarnargötu 33 opnar frá kl. 9. f. h. til 5 e. h.
og á laugard. þó að eins frá kl. 9 f. h. til kl. 3 e. h.
ísl. stemolíuhlutafél.
^ími 314.
V. K. F. Framsókn
heldur fund fimtudaginn 30. þ. m. á venjulegum stað og tíma. —
Mörg mál á dagskrá. — Konur beðnar að fjölmenna. ©tjÓffBlÍH.
.■■■ ■ . ...........— " -....
andinn•
Amerísk /andnemasaga.
Koma landnemanna.
Kentuckyríki var um miðja
átjándu öld ersn þá algerlega ó-
numið. En í lok aldarinnar sett-
ust fyrstu landnemarnir þar að.
Landinu hafði verið lýst fyrir
þeim, eins og sannri Paradís.
Aðstreymi manna þangað, var
iíka bezta sönnun þess, hve landið
þótti frjósamt og fagurt. En það
var ekki heiglum hent að komast
þangað. Leiðin lá um illfær fjöll,
straumharðar, beljandi ár, þétta
skóga og kviksyndi. Og þegar
markinu loksins var náð, urðu
landnemar að berja á rauðskinn-
um, frumbyggjum landsins, og lét
margur hraustur drengur lífið
þeim hildarleik, áður en rauð-
skinnum var stökkt á burtu, svo
hægt væri að rækta landið í friði
fyrir þeim. Rauðskinnarnir reikuðu
um skógana og veiddu vísunda
og birni, og voru þá tíðum nær-
göngulir höfuðhúð hvítra manna,
er þeir sáu sér færi að drepa þá.
Og ekki skorti þá hugrekki, ill-
mensku eða lævísi. í héruðunum
Fayette, Jefferson og Lincoln
höfðu þegar allmargir landnemar
sezt að, og höfðu vígi, þar sem
hermenn höfðu aðsetur sitt, verið
reist til varnar bygðinni, gegn
árásum rauðskinna.
Seinni hluta dags í ágústmán-
uði árið 1782 nálgaðist land-
nemasveit, eitt af þessum virkjum
í Lincolnhéraði. Hún var kring-
um hálft annað hundrað manns.
Að minsta kosti þriðjungur þeirra
var vel vopnum búinn og ríðandi
og var skift í tvo flokka, að sið
hermanna. Reið annar fyrir, en
hinn á eftir lestinni. í miðju lest-
arinnar voru konur og börn og
dýrmætustu eigur landnema reidd-
ar á áburðardýrum. Þar voru lfka
stórir hópar búpenings, og voru
byrgðar á mörgum bolunum.
BeinvKxnir, sterklegir karlmenn,
klæddir litklæðum, biikandi vopn-
in og hneggjandi hestarnir vörp-
uðu herljóma yfir hópinn, og
boðuðu hina hörðu orustu er stóð
fyrir dyrum.
Ferðafólkið var kotnið til hins
fyrirheitna lands. Þess vegna brá
glampa fyrir á andliti margra og
bros lék um þreytuleg andlit
ferðalanganna, þegar þeir sáu
maisakrana og skínandi kofana.
Gleðin jókst um helming, þegar
íbúar virkisins þyrptust út, til
þess að bjóða hópinn velkominn.
Hann jók ekki að eins mátt ný-
lendunnar, heldur flutti hann líka
fregnir að heiman.
Að eins einn ungur maður tók
ekki þátt í gleði hinna. Hann var
foringi Ieiðangursins, og sjálfkjör-
inn til þess ábyrgðarmikla starfa,
vegna herforingjatignar þeirrar, er
hann hafði unnið sér i her lýð-
veldisins. Enda hafði þekking hans
komið að góðu haldi á hinni löngu
og hættulegu ferð.
Duglegar stúlkur
vantar í þvottahúsið og
gangana á Yífilsstöðum 1.
október. — Upplýsingar á
skrifstofunni. Sími 101.
StÚlláCEl ment heimili. 50 b, niári. óskast í vist á fá- Uppl. á Laugaveg
Alþbl. kostar 1 kr, á mánuðl.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðor: Ölafur Friðriksson
Prentsmtöjan Gutenherg,