Morgunblaðið - 31.12.1985, Blaðsíða 18

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR31. DESEMBER1985
18 B
Hvers er helzt að
minnast frá árinu
Þegar árið er að líða í aldanna skaut líta menn
oft til baka, ekki síður en fram á við, og rifja upp
atburði líðandi árs. Man þá hver eftir því, sem
hann hefur mestu skipt á einn eða annan hátt.
Til að gefa nokkra mynd af því, sem markverðast
kann að virðast í byggðum landsins á árinu, sem
nú er að líða, hefur Morgunblaðið eins og
undanfarin ár, leitað til nokkurra fréttaritara sinna
víðsvegar um landið og fengið þá til að rifja upp
það, sem þeim hefur þótt markverðast af
innlendum og erlendum vettvangi og úr
heimabyggð. Pistlar fréttaritaranna fara hér á eftir.
Eínar Kalur Ingóllsson
Einar Falur Ingólfs-
son, Keflavík:
Live Aid-
tónleikarnir
minnisstæðir
ÞEGAR líta skal á heilt ár, fréttir
þess erlendar sem innlendar, allt
það fjöimiðlan«ði sem ber fyrir
skilningarvit eins manns, þá getur
það reynst ákaflega erfitt að muna
eftir öllu því markverðasta og eins
að tína það úr sem hverjum og ein-
um finnst í raun markvert. Getur
það bæði átt við innlendar sem er-
lendar fréttir og tíðindi.
Þegar ég reyni í fljótu bragði
að líta yfir árið 1985 og allt það
sem ég hef vitneskju um að gerst
hafi á því ári, þá kemst ég að því
að þetta var leiðinlegt og fremur
viðburðasnautt ár fyrir mér.
Ég er ekki mikill áhugamaður
um erlendar hræringar, reyni að
vita sem minnst af róti í stjórn-
málum heimsins og erjum stór-
veldanna. Það /ar til dæmis áber-
andi hvað mikið var um allskonar
flugrán og tilgangslaust rugl sem
hin og þessi öfgasamtök araba
stóðu að. Ég get nefnt aðsilnaðar-
stefnuna í Suður-Afríku og vel
man ég eftir öllu þessu hungurs-
neyðarmáli sem fór nú að mestu
fyrir ofan garð hjá okkur nautna-
belgjunum uppi á Islandi. En í
kjölfar þessa máls kom einhver
minnisstæðasti atburður árins,
Live Aid-tónleikarnir, og þykir
mér miður að sjónvarpið hafi ekki
enn látið svo lítið að sýna okkur
afganginn frá Fíladelfíu .og það
markverðasta frá Lundúnum. Svo
að fleira sé nefnt þá hefur þessi
alnæmis umræða ekki farið fram
hjá mér frekar en öðrum og svo
voru nú ýmsir markverðir íþrótta-
viðburðir sem maður reynir að
fylgjast með s.s. úrslitakeppnin í
bandaríska körfuknattleiknum.
Af innlendum vettvangi er nú
ekki margs að minnast. Helst er
það sú skammarlega útreið sem
dómsmálaráðherra og öfgasinnar
hans veittu bjórmálinu, þessari
líka sjálfsögðu mannréttinda-
kröfu. Vissulega hefur margt
annað gerst, herpingur í hinu og
þessu, okurlán, óveður og margt
mætti telja en er þó ekki nægilega
merkilegt til að hægt sé að rétt-
læta upptalningu. Hér suður með
sjó gerðist fátt markvert en þó vil
ég minnast á hetjulega frammi-
stöðu Víðismanna í knattspyrn-
unni og hið hörmulega slys er
Eyjólfur Ben Sigurðsson drukkn-
aði út af Helguvík.
Sigurður Jónsson,
Selfossi:
Gleðitíð-
indin jafnan
kærust
Stóratburðir, hvort sem eru af
manna völdum eða frá hendi náttúr-
unnar, koma fyrst í hugann þegar
liðinn tími er rifjaður upp. Þó verða
gleðitíðindi jafnan kærust og
ánægjulegt að dvelja við þau.
Efst í mínum huga af erlendum
atburðum eru jarðskjálftarnir í
Mexíkó, eldgos í Kólombíu, hung-
Sigurður Jónsson
ursneyðin í Afríku og ástand i
flóttamannabúðum Afgana í Pakist-
an.
Þær fréttir sem borist hafa frá
þessum hörmungum leiða hugann
að því hversu lítils maðurinn má
sín gagnvart höfuðskepnunum.
Jarðskjálftar og eldgos og hör-
mungar tengdar þeim sýna hversu
mikilvægt er að gera ráð fyrir að
slíkt geti gerst. Við sem búum á
slíkum svæðum ættum að líta
raunsæjum augum á umhverfi
okkar og aðstæður með það í huga
að slíkt geti átt sér stað hér í
einhverri mynd.
Af innlendum atburðum hefur
það brennt sig einna fastast í minn
huga hversu mikill voði vofir yfir
íslenskum ungmennum frá fíkni-
efnum og þeim sem í gróðaskyni
halda slíku að ungu fólki. Aukning
fíkniefnaneyslu er ógnvekjandi.
Hér er mál sem þarf að taka föst-
um mannlegum tökum og treysta
fyrirbyggjandi starf á uppeldisleg-
um grunni.
Ánægjulegur atburður að
minnast er íslandsganga Reynis
Péturs sem að henni lokinni á hug
allra landsmanna. Lok göngunnar
á Tryggvatorgi hér á Selfossi eru
skemmtilegur atburður að
minnast, að ekki sé talað um þá
lyftistöng sem gangan varð mál-
efnum fatlaðra.
Slysafregnir eru daglegt brauð
en nokkuð sem aldrei er hægt að
sætta sig við. Verst eru slys á
börnum. Gleðitíðindi af þeim vett-
vangi berast þó og standa þá upp
úr. Bilið milli láns og óláns er
mjótt. Mér er minnisstæður at-
burður í Ölfusi þegar drengur lenti
í drifskafti dráttarvélar en slapp
heill á yfirnáttúrulegan hátt. Þar
var forsjónin hliðholl og allir gátu
glaðst yfir lífinu og láni drengsins.
Þessi atburður leiðir hugann að
hættum sem leynst geta við hvert
fótmál í dagsins önn.
Þannig er það í ólgusjó daglegs
amsturs að gleðin yfir lífinu og
því sem betur fer bælir hina verri
atburði án þess þó að afmá hin
djúpu sporþeirra.
Bernhard Jóhannesson,
Kleppjámsreykjum:
„Þjóöarátak
gegn
verðbólgu“
l»egar litið er á atburði ársins 1985,
kemur margt upp í hugann. Veður-
guðirnir léku við hvern sinn fingur
Bernhard Jónsson
hjá okkur íbúum í ofanverðum Borg-
arfirði. Heyskapur gekk einstaklega
vel og vorið og sumarið var bjart,
sem kom sér vel fyrir okkur garð-
yrkjubændur.
Þakklátur er ég forsjóninni fyrir
að hafa ekki sem fréttaritari þurft
að segja frá slysum eða mannsköð-
um. Nóg er samt af svoleiðis frétt-
um utan úr hinum stóra heimi, svo
sem af kúgun, ógnarstjórnum,
fjöldamorðum og mannránum.
Undarlegt er hversu grimmd
mannsins gengur langt. Á ári
æskunnar, sem senn er að líða, er
ánægjulegt, að sjá hvað unga fólk-
ið hefur auglýst landið okkar vel
mcð góðri frammistöðu erlendis,
bæði í íþróttum og fegurð.
Öðru hverju berast fréttir af
fíkniefnamisferli en það eru verstu
fréttir sem ég les. Ég tel ekki nógu
hart gengið fram í því að uppræta
þennan vágest og ættum við að
láta einskis ófreistað í því.
í nóvember var birt skoðana-
könnun Hagvangs um lífsskoðanir
fslendinga. Þar kemur fram að
heiðarleiki sé sá eiginleiki sem
flestir telja að leggja beri rækt við
í uppeldi barna. Það læðist að
manni sá grunur að þessi þáttur
gleymist með fullorðinsárunum,
hjá sumum að minnsta kosti, þegar
maður flettir dagblöðunum þessar
síðustu vikur.
Ríkisstjórninni gekk vel í fyrst
að ná niður verðbólgunni og verð-
um við að vona að nýja fjármála-
ráðherranum takist a fullkomna
það verk sem þá var hafið. Efna-
hagskerfi okkar þolir ekki 30%
verðbólgu ár eftir ár, ég bíð alltaf
cftir að fram komi í verki slagorðið
„þjóðarátak gegn verðbólgu".
Þrátt fyrir allt eru íslendingar
sáttir við lífið og tilveruna og er
það ekki svo lítils virði á þessum
þrengingartímum. Vil ég vona að
næsta ár gefi okkur heilbrigt
mannlíf.
Sr. Brynjólfur Gíslason
Sr. Brynjólfur Gísla-
son, Stafholti:
Líklega er
meðalhófið
alltaf best
Það er auðvitað margt sem kemur
upp í hugann þegar reynt er að rifja
upp atburði liðins árs. En fyrst verður
þó fyrir veðurblíða sumarsins þegar
sól skein í heiði flesta daga og þurrk-
ur var dag eftir dag, svo mjög sem
það stakk í stúf við síðustu sumur
sem hafa verið bændum hér á Vest-
urlandi fádæmaerfiö.
Þetta sumar hefur því létt
bændum á Vesturlandi róðurinn,
enda sér þess þegar stað. En þess-
um miklu þurrkum fylgdi þó sá
galli að þegar líða tók á sumarið
fór að bera á vatnsieysi á bæjum
sem víða varð til mikils baga.
Hefði það einhvern tímann talist
til tíðinda að vatnsskortur væri í
Mýrasýslu. Þá urðu ár mjög vatn-
slitlar, þannig að lax gekk illa í
þær og stangaveiði var þar af leið-
andi víða dræm. Það má eiginlega
segja að lax hafi ekki gengið í árn-
ar fyrr en í haustrigningunum
síðari hluta september, enda voru
árnar þá fullar af laxi. Af þessu
má ráða að líkiega er meðalhófið
alltaf best.
Annað sem mér varð minnis-
stætt á liðnu ári er „stólaleikur-
inn“ hjá ráðherrum Sjálfstæðis-
flokksins. Ég hef alltaf verið þeirr-
ar skoðunar að formaður flokksins
og stærsta stjórnmálaafls þjóðar-
innar ætti að sitja í ríkisstjórn en
þetta dæmi virtist ekki ætla að
ganga up'p og var orðið að hálf-
gerðu vandræðamáli, svo vægt sé
til orða tekið. En að því kom þó
að þetta vandamál var leyst með
því að ráðherrar skiptu um stóla
og Þorsteinn formaður fór inn í
ríkisstjórnina. Og ég held að flestir
óbreyttir sjálfstæðismenn hafi
andað léttar og óska hinum unga
formanni alls hins besta í erfiðu
starfi, því að vissulega eru blikur
á lofti í efnahagsmálum.
Hvaða erlenda viðburði snertir
er af nógu að taka, en fyrir utan
náttúruhamfarir, hungursneyð,
flugslys og árásir, þá hlýtur fund-
ur þeirra Reagans og Gorbachevs
í Genf að verða manni minnisstæð-
ur, og vekja vonir um að menn
geti sest á rökstóla og rætt um
frið — og þá á ég við þann frið sem
helgast af því að menn séu sáttir
en ekki af ógnarjafnvægi vopn-
anna. Að vísu gerðist fátt merki-
legt á fundinum sjálfum en orð eru
til alls fyrst. Vonandi markar þessi
fundur upphaf annars og meira.