Morgunblaðið - 18.04.1986, Síða 3

f
MI5MUNHNDÍ T£N6ÍU6fíR
‘MQRGUNBLAÐIÐ,:FÖSTUDAGUK18. APRÍL1986
B 3
/vrv/ — ttng 'mj * *
ajáiaa/ - tenginj 4 Z
rrvrvr/ - tencjing * 3
/Ir^ — tcnginj * /
1.
2.
3.
4.
Ef tengt er á þennan hátt ber það merki um vilja-
festu, og dugnað en einnig hörku og frekju.
Þessi tegund tengingar bendir til þess að viðkom-
andi sé vingjarnlegur og hjálpsamur. Helsti ókostur
er aftur á móti leti og ósjálfstaeði.
Manneskjur sem tengja á þennan hátt eru sagðar
uppteknar af því að gera vel. Þær eru kurteisar
og ákveðnar en stundum tilgerðarlegar og
falskar.
Þetta er einkennandi fyrir samviskusamt fólk sem
er skapandi og greint en stundum er erfitt að átta
sig á ýmsum gjörðum þess.
áþekk. Hitt er þó kunnugt að skrift
frá því í barnaskóla og þar til festa
er komin í höndina breytist og fær
að þroskast eftir geðþótta, eigin-
leikum og færni hvers og eins.
Þegar fara á að skilgreina skrift
þarf fyrst að vera Ijóst hvað talist
getur einföld og óbrotin skrift og
miða þá við forskriftarstílinn sem
viðkomandi hefur lært. Á því bygg-
ist nákvæm greining rithandar hve
mikið og á hvern hátt sérhvert
einkennandi tilfelli hennar víkur frá
því sem kallað er „normalt".
Það er líka athugandi að menn
skrifa aldrei nákvæmlega eins í tvö
skipti og ýmsir þættir eins og veik-
indi og hugarástand, til dæmis
þreyta og spenna, hafa áhrif á
skriftina.
Þegar tal barst að því við þá
þremenninga hvort skrift yfirleitt
væri ekki að verða úrelt fyrirbæri
á öld tölvuvæðingar og tækni
sögðu þeir áhugann fyrir hand-
skrift sjaldan hafa verið meiri, nú
væru í gangi námskeið sem haldin
væru til að kenna fólki að skrifa
betur en ella og mikil ásókn væri
á þau.
Ekki mun reynast unnt í þetta
skipti að fara nákvæmlega út í það
hvernig almennt á að skilgreina
skrift. Það er ótal margt sem þarf
að hafa í huga s.s. skriftartilsögn
í upphafi, þjálfun viðkomandi,
hvernig penni er valinn til verksins,
hvort letrið er feitt eða grannt,
mjúk eða hörð áferð, hvort ritað
er hægt eða hratt og hvernig lykkj-
ur kommur og punktar eru af-
greiddir. Þá er einnig nauðsynlegt
að athuga spássíur, hvort skrifað
er upp við línu, hvort skriftin bein-
ist upp eða niður á við og svo
mætti endalaust telja.
Benda má þeim á sem áhuga
hafa, að margt er til um þessi fræði
á erlendum bókum og nokkuð
hefur verið þýtt á íslensku svo sem
bókin „Skrift og skapgerð" sem
Guðbrandur Magnússon kennari á
Siglufirði, mikill áhugamaður um
skriftarmálefni, þýddi hér á árum
áður.
Eitthvað kann svo glöggur að
nema af þeim sem á listilegan hátt
„lásu" þá fimm ofan í kjölinn sem
voru svo vinsamlegir að gerast
„fórnarlömb".
Þess skal getið hér í lokin að
þeir Björgvin, Þorvaldur og Þórir
höfðu ekki hugmynd um það fyrr
en eftirá hvaða persónur skrifuðu
þá texta sem þeir fengu i hendurn-
ar.
Texti: Guðbjörg R. Guðmunds-
dóttir.
góðan dag!
Öllu skiptir að kartöfluútsæðið sé heilbrigt og gott.
Þannig erÁGÆTIS útsæðið. Margartegundir:
Gullauga, Rauðar íslenskar, Helga (rautt Gullauga),
Bintje. Þitt er valið, nú ertíminn
Síðumúla34
sími681600
gildi slíks yfir höfuð. Hinsvegar
geri ég ráð fyrir að þeir hafi
gefið sér þá forsendu að skrift-
arsýnishornin hafi verið frá
fólki, sem á einhvern hátt er í
sviðsljósi og því dregið þá álykt-
un að um athafnásama eða
sjálfstæða einstaklinga væri að
ræða.
Annars sætti ég mig ágæt-
lega við þessa umsögn og er
fegin að þeir fóru ekki að tíunda
einhverja stórkostlega galla út
frá skriftinni . . ."
Kristinn Sigmundsson:
Félagslyndur og
vingjarnlegur
Krlstlnn
munds-
son
ópsru-
sSngvari
Enn einu sinni var hitt á rétta
kynið, hér væri um karlmann
að ræða. Skriftina sögðu þeir
mjög sérstæða en augljóst
væri að þetta væri duglegur
og framkvæmdasamur maður.
Þá sáu þeir á gleiðu letrinu að
um félagslyndan og vingjarn-
legan mann væri að ræða og
bentu ennfremur á að þar sem
endadrættir orðanna væru
mjög stuttir eða engir væri á
ferðinni traustvekjandi maöur,
þagmælskur og öruggur. Að
lokum lásu þeir úr skriftinni að
hann væri mjög svo greindur
og ynni líklega við huglæg störf.
Þegar Kristinn var spurður
hvort þessi lýsing ætti við hans
persónuleika, sagðist hann
bara vona að eitthvað af þessu
gæti átt við sig, það væri ann-
ars nær lagi að inna félaga
hans eftir því. „Ég held að
minnsta kosti að ég sé fremur
félagslyndur og reyni í lengstu
lög að vera vingjarnlegur. Það
væri annars gaman ef þetta
ætti allt við mig,“ sagði hann
að lokum.
V,
'rjr*NJ
Guðni Guðmundsson:
QuAni
QuA-
munds-
sonrokt-
or
Monnts-
skólans I
Roykjavfk
munur væri oft á skrift kynj-
anna.
I Ijós kom að þessi maður
var atorkusamur, það sást
gjörla á halla skriftarinnar.
Samkvæmt reglunum átti hér
að vera á ferðinni maður sem
var sveiflukenndur í framkomu
og gat stundum verið óþægi-
lega opinskár. Rektor mennta-
skólans var að lokum sagður
nægjusamur, praktískur, iðinn,
ákafurog duglegur.
Það var slegið á þráðinn til
Guðna og hann inntur eftir því
hvernig honum litist á lýsing-
una. Sagðist hann varla vera
dómbær á hana en í fljótu
bragði ekki sjá neitt sem væri
áberandi vitlaust.
Sveiflukenndur
í framkomu
Guðni var strax skilgreindur
sem karlmaður en svona í lokin
gátu þeir félagar þess að í raun
ætti aldrei að kyngreina fólk í
rithandarlestri. Þeir sæju þetta
frekar sem skriftarkennarar,
því það væri staðreynd að
ÝSINGAÞJÓNUSTAN / Sf A