Alþýðublaðið - 02.10.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Es. Skjöldur
fer til Borgarness á mánudag 4. okt. kl. 9 árdegis.
H.f. Eggert Ólafsson.
Auglýsin
um afhending á vorum úr skipum.
Hér með eru menn aðvaraðir um, að afhending
á vörum, er koma með skipum frá öðrum löndum,
fer ekki fram á afgreiðslunum fyr en sannað hefir
verið á skrifstofu lögreglustjóra að innflutningsleyfi
sé fyrir vörunum.
Lögreglustjórinn í Reykjavík.
Frá landssíffianum.
Framvegis þegar reikningar frá landssímanum eru ekki borgaðir í
fyrsta sinn, er þeirra er krafist, verður skilið eftir bréfspjald hjá hlut-
aðeigandi talsímanotanda, þar sem upphæð reikningsins er tilgreind
og þess getið að komið verði mfeð reikninginn aftur daginn eftir í
síðasta sinn, (reikningurinn verður ekki sendur aftur), en sé hann ekki
greiddur þá, eða í síðasta íagi 2 dögum síðar, verður talsíma-
sambandinu slitið án frekari fyrirvara. — Bréfspjaldið eru menn
beðnir að hafa með sér þegar þeir koma að borga reikninginn.
Koli kottangnr.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konungs.
(Frh.).
.Gamalt máltæki segir: Sá,
sem verkfall gerir einu sinni, ger-
ir alt af verkfall", sagði Edström.
„Sá, sem einu sinni hefir krafist
réttar síns, þó ekki sé nema einn
dag, verður aldrei sami maður
aftur. Haltu bara áfram, Mary —
aflaðu þér dálítillar þekkingar, og
þegar stóra verkfallið kemur,
verður þú ein þeirra, sem verka-
menn vænta mikils af. Eg er
hræddur um, að eg verði ekki
með — æskulýðurinn verður að
koma í minn stað".
„Eg skal gera skyldu mína",
svaraði hún lágt. Það var eins og
öldungurinn legði blessun sína
yfir hana.
Síðar töluðu þau um það sem
lá fyrir dyrum, Hallur gaf Ed-
ström nokkurt fé — sagði, að
bróðir hans hefði komið að heim-
sækja hann, og hefði gefið sér
heil mikla fúlgu. Hann reyndi á
allar lundir að fá Mary til þess,
að taka hjá sér ofurlítið lán, en
það vildi hún með engu móti.
Jim Moylan hafði stungið upp á
því við hana, sð vera nokkra
daga um kyrt í Pedro og nota
það traust, sem hún hafði aflað
sér, til þess að útbreiða félags-
hugmyndirnar og festa þær í hug-
um þeirra verkamanna er niður
eftir komu frá kolahéruðunum.
Verklýðssambandið mundi greiða
henni kostnaðinn og svo væri
hægt að athuga málið síðar.
Hallur sagði, að hún mundi fá
fregnir af sér eftir nokkra daga.
Hann kvaðst þekkja konu í West-
ern City, sem áreiðanlega mundi
þurfa hennar með. Hún kvað
ekkert Hggja á; hún yrði að
dvelja í Pedro, unz hún sæi,
hvort Cartwright ræki burtu föður
hennar og bróður. Hún gæti
kannske fengið rúm í sama húsi
og Edström og litið ögn eftir
hönum.
Nafn Cartwrights minti Hall á
skjalið sem hann hafði neytt út
úr námustjóranum. Auðvitað var
það engin vörn gegn slúðri, en
það var dálítil svölun í því, að
hafa hegnt Cartwright. Mary varð
steinhissa þegar hún ias skjalið,
og Hallur lýsti atvikunum, sem
að því lágu, fyrir þeim.
Nú mundi Hallur alt í einu
eftir bróður sínum, sem beið úti
fyrir. Honum fanst ekki vert að
ergja hann lengur, svo hann
kvaddi Edström og fór út með
Mary. tlann beið, meðan hún
samdi við húsmóður Edströms
um það, að fá að sofa í sama
herbergi og börn hennar. Og er
hann var viss um, að hún hafði
fengið þak yfir höfuðið, var hann
reiðubúinn að fara.
Húsmóðirin fór, og hann greip
aftur stóru og snörpu hendina á
ungu stúlkunni. „Mary", sagði
hann, „eg verð að láta þig vita
það, að ekkert í víðri veröld mun
fá mig til þess, að gleyma þér,
og ekkert mun fá mig til þess,
að gleyma námumönnunuml"
Stúlka.
óskast. Getur fengið tilsögn í lér-
eftasaum. — Uppl. á klappar-
stíg IX eða í síma 286.
Ritstjóri og ábyrgöamsaöur:
Ólafnr Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg,