Morgunblaðið - 23.05.1986, Síða 13

MQRGUNBLADIÐ, FÖSTUDAGUR23.;MAÍ'1Q8&
B 13
HOT STUFF
Hot Stufff ☆ ☆
Leikstjóri Dom Delouise. Hand-
rit Michael Kane, Donald E.
Westlake. Kvikmyndataka James
Pergola. Tónlist Patrick Williams.
Aðalhlutverk Dom DeLouise, Jerry
Reed, Suzanne Pleshette, Ossie
Davis, Luis Avalos. Bandarísk.
Columbia 1979. 91 mín.
í sínu fyrsta og eina leikstjórnar-
verkefni hefur DeLouise valið þann
kostinn að halda sig við laufléttan
og góðlátlegan leik- og stjórnun-
arstíl vinar síns og lærimeistara,
Burt Reynolds. Meira að segja
fengið Reed að láni. Útkoman er
viðunandi.
Miami löggunum DeLouis, Ava-
los, Reed og Pleshette gengur illa
að koma lögum yfir smáþjófana í
gripur um sig. Fréttir eru óljósar
um hvort stórveldiö hafi fyrr ýtt
á hnappinn. Það skiptir heldur
engu máli lengur. í þessu stríði
hafaallirtapað.
Sem áður sagði er fylgst með
einni, ósköp venjulegri fjölskyldu
í Testament.' Líðan hennar og
örlögum. Við sjáum hvernig hún
smábrotnar niður og meðlimir
hennar veslast upp uns eftir
stendur kjarninn. í myndarlok er
allt i óvissu um afdrif hennar og
umhverfisins en maður hefur á
tilfinningunni að ef einhver þrauki
af hörmungarnar þá sé það fólk
eins og þeir sem eftir lifa af
Wetherlyum þessa heims.
Að sýna okkur hörmulegar
afleiðingar kjarnorkustyrjaldar í
hnotskurn sem gæti verið manns
eigið heimili, er áhrifarík, ömur-
leg og miskunnarlaus aðferð við
að gefa almenningi ofurlitla inn-
sýn í hverju má búast við ef beitt
yrði gereyöingarvopnum nútim-
ans. Vissulega er ansi margt
óljóst hvað snertir atburði utan
dyra, þeir eru einfaldlega efni í
aðrar myndir.
umdæminu og fá því leyfi lögreglu-
stjórans, (Davis), að setja upp fyrir
þá gildru i ruslakompu sem verslar
með þýfi. Þarfá svo lögreglumenn-
irnir pottþéttar sannanir á hendur
krimmunum með því að mynda þá
í bak og fyrir — með myndbands-
tökuvél.
Hot Stuff er eitt margra af-
kvæma þess leikstjórnarfiðrings
sem greip Mel Brooks-hópinn
heljartökum undir lok siðasta ára-
tugar. Urðu þá til margar og
misjafnar myndir eftir Gene Wild-
er, Ann Bancroft, Marty Felman
og Dom DeLouise. Ekki getur ár-
angur þess síðastnefnda talist það
merkilegur að hann hafi rutt karli
braut sem leikstjóra. Og sömu
sögu er að segja af öðrum úr
Brook-genginu. Það hafði enginn
árangur sem erfiði, nema þá hvað
helst Wilder og segja má að leik-
stjórnarbrölt Feldmans hafi dregið
hann til dauða. En það er önnur
saga.
DeLouise leggur sig hér alian
fram við að sýna á sér einkar
notalega og jafnframt skynsam-
lega hlið, enda veitti ekki af, þá
nýbúinn að leika vitfirringinn í The
End (þeirri meinfyndnu mynd
Reynolds) með svo hrífandi árangri
og eöli(eöa óeðli)legum tilþrifum
að undirr. hefur karl sterklega
grunaöan, enn þann dag í dag, að
vera meira en lítiö lúnaður!
En Hot Stuff varð aldrei annað
en lauflétt afþreying í ákaflega
meinlausum gamanstíl sem flestir
ættu að una bærilega við. Aðalleik-
ararnir, DeLouise, Reed, Pieshette
og Avalos eru hress í hlutverkum
sínum og smákrimmarnir undan-
tekningarlaust nosturslega valdir.
Vorum að opna nýja
sérverslun með
barnaskó
Yfirfull búð af skóm í stærðum 16—34.

Minibel
Stærðir21—30. Kr. 1.360,1.497,1.588.
Teg. Phenix. Litir: blátt og bleikt.
w
Minibel
Stæröir 16-23.
Kr. 1.476.
Teg. Oscarog Padium.
Litir: hvitt, grátt, blátt, vínrautt.
Bundgaard
Stærðir 19—32.
Frákr. 1.350-1.550.
Teg. 2-275.
Litir: hvítt og rautt.
Bundgaard
Stærð 21-32. Kr. 1.610—1.670.
Teg. 3.735. Litir: grátt og rautt.
ÍB^^ÍograuSu.
íhvttu,b\au,g'^
i Bundgaard með mjúku \nn-
l Hanskir fótlagasko ... ogvandað-
l?^Sé7s.aWegaléu,r,bre,Wo9
|Mín',be' rta«r úr miúWú leöri °B
era ^./Bn^rsemtvrstúsicor-
------------
smaskor
sérverslun með barnaskó
Skólavörðustíg 6 B,
gegnt Iðnaðarhúsinu,
sími622812.
og þunglamalegir en gripirnir frá
Cartier voru einfaldir að gerð,
settir dýrum steinum, og áherzla
var lögð á að steinarnir riytu sin
sem bezt. En Parísarfrúnum nægði
ekki að skreyta sig með djásnum
úr dýrum málmum og steinum.
Þær þurftu líka að klæðast. Sól
tízkukóngsins Worth varð sífellt
skærari um þessar mundir og brátt
hófst samvinna fyrirtækjanna sem
varð báðum til mikils framdráttar.
— A annað hundrað
| verslanir—
Árið 1871 opnaði Cartier útibú
i Lundúnum og að því kom að útibú
var opnað í New York. Lengst af
rak Cartier einungis þrjár verzlanir
og lagði metnað sinn í að þjóna
þeim sem höfðu mikiö fé handa á
milli. Á undanförnum árum hefur
verzlunum fjölgað svo að nú eru
þær 121 að tölu og Allan Perrin
sem hefur verið stjórnarformaður
Cartier-samsteypunnar sl. fimm ár
talar nú um að „sigra heimsmark-
aðinn án þess að slá af gæðakröf-
um.“ Á skrifborði hans í aðalstöðv-
um fyrirtækisins við Vendome-torg
í París liggur eintak af „Mega-
trends" eftir John Nesbitt.
„Þartil síðari heimsstyrjöldin
geisaði höfðu ekki aðrir aðgang
að munaði en hin ríkjandi stétt,"
segir hann. „Áður fyrr fór heföar-
fólkið til Hermes, Cartier, Gres og
Chanel — og það var viöskiptavin-
urinn sem réð ferðinni. Á fimmta
áratug aldarinnar komu Bandaríkin
til bjargar og Ameríká varð fyrir-
myndin um velmegun. Gildismat
breyttist og gömul verðmæti og
“ yfirburðiráborðviðfrægöogpóli-
ICartier framleiðlr (dag fleira en
úrin, sem voru súvara sem verslun-
in seldl (upphafi. í dag er haegt að
finna Cartler-merklA á ótrúlegustu
hlutum, llmvötnum, slaeAum margs-
konar leAurvöru, skartgHpum, gler-
; og silfurvöru, gleraugum, pennum,
sígarettum, kvelkjurum og svo
maetti lengi telja. Hefur ýmlslegt
frá Cartier veriö fáanlegt hár á landi
nú um árabll þó ekkl sá hár slfk
sárverslun.
tisk völd voru á undanhaldi. Þeir
sem höfðu séð yfirstéttinni fyrir
því sem hana vanhagaði um kom-
ust ekki hjá því að láta viðskipta-
sjónarmið ráða. Annars urðu þeir
að leggja árar i bát. Það hefur tekið
Evrópubúa fjörutíu ár að gera sér
grein fyrir því að áunnið ríkidæmi
er ekki feimnismál heldur tákn um
árangur og verðleika. Áður fyrr
fengu menn peninga í arf — nú
afla menn þeirra sjálfir. Á fimmta
áratugnum fussuðu Evrópubúar
og sveiuðu við Ameríkönum sem
jöpluðu á tyggigúmmíi og drukku
Coca Cola. I mínum augum og
barna minna eru Bandaríkin menn-
ingarsvæði sem veitir okkur tón-
list, kvikmyndir og myndlist. Ég lít
á Bandaríkin sem tákn um menn-
ingarþróun, jafnvægi og fram-
sækni.“
Af slíkum hugsunarhætti er ein
grein framleiðslu Cartier — Les
Must — sprottin. Þessi framleiðsla
er reyndar ekki fyrir hvern sem er
en hún er þó ekki svo dýrkeypt að
nánast hver sem er geti ekki stefnt
að því að eignast hlut með þessu
merki. Fjöldaframleiðslan hefur
síðan orðið til þess að Cartier
hefur séð sér fært að hefja á ný
smiði gersema sem aðeins eru til
í einu eintaki og klukkan dularfulla
sem sagt var frá hér að framan
er dæmi um slíka framleiðslu. Það
var árið 1978 sem hugmyndin um
að endurnýja þennan þátt starf-
seminnar komst á flot og nú er
sérstök deild listiðnaðarmanna
sem helgar sig hönnun og smíði
gripa sem einungis eru framleiddir
i einu eintaki eða örfáum. Listiðn
þessi hefur að sjálfsögðu áhrif á
alla aðra framleiðslu fyrirtækisins,
ekki sízt Les Must.