Alþýðublaðið - 07.10.1920, Side 2
2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Æ.£|g**ei<5®la)
blaðsia3 er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Sfmi 988.
Auglýsingum sé skilað þangad
eða í Gutenberg í síðasta lagi kl.
10 árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma í blaðið.
Áskriftargjald ein lir|- á
mánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
eindálkuð.
Útsölumenn beðair að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársQórðungslega.
Bannlagabrot.
Þegar Gullfoss fór vestur, var
hann teptur á Siglufirði um 4
kl.tíma meðan á réttarhaldi stóð
yfir bryta skipsins og þjóai á
fyrsta íarrými, sem uppvísir höfðu
orðið um vínsölu meðan skipið
stóð við á Siglufirði. Höfðu þeir
selt Steinþóri Pálssyni Árdal sína
flöskuna hvor, en Steinþór hafði
gefið? aðra flöskuna manni sem
lögreglan handsamaði og kom
hann upp um lögbrjótana.
Var brytinn og þjónninn sekt-
aðir um sínar 5 hndr. kr. hvor.
Þegar GuIIfoss var hér á ferðinni
hafði Sigmar Hósíasson náð í
flösku hjá manni í skipinu, sem
hann segist ekki hafa þekt. Sýtvir
þetta, að þörf er á að hafa eftirlit
með Gullfossi betra en verið hefir
áður. Theodor brytinn á Gullfossi
hafði borið sig mjög sakleysislega
frammi fyrir lögreglunni hér, og
sagt að hann vildi ekki komast í
kast við lögin, en freistingin hefir
orðið honum yfirsterkari þegar til
Siglufjarðar kom, og sennilega
hefir hún brugðið fæti fyrir hann
einhverntíma áður, þó ekki hafi
orðið uppvíst.
Þegar Lagarfoss kom austan um
voru vínbirgðir brytans óinnsigl-
aðar þegar hingað kom. Með skip-
inu var sýslumaður Sunnmýlinga
Sigurjón Markússon, sem skylda
bar til að innsigla vínbirgðirnar,
þegar skipið kom fyrst að landi,
en honum kvað koma bczt að
hafa sem fæst innsigiin á vínílát-
unum. Lagarfoss siglir með þetta
yfirvald innan borðs fram hjá yfir-
valdi Norðmýlinga og Þingeyinga
með vínbirgðirnar óinnsiglaðar.
Lögreglustjórunum er þó ætlað
sérstakt fé fyrir að hafa eftirlit
með skipum og innsigla vínbirgðir.
Ekki heyrist annars getið en að
þeir hirði peningana fyrir eftirlitið
þessir lögreglustj., þó svikist sé
um starfið. Má nærri geta, hvort
annað eftirlit með bannlögunum
er á marga fiska, fyrst þetta, sem
s érstök borgun er greidd fyrir, er
ekki betur rækt en raun ber vitni.
„Verkam." 23/g
Blaðið „íslendingur" ftr svo-
feldum orðum um þetta sama:
Það er óhæfa, að þeir brytar á
íslenzkum skipum, sem gera sig
seka í því að traðka landslögum
af fíkn í svívirðilegan gróða, skuli
ei tafarlaust vera reknir úr þjón-
ustu útgerðarinnar.
Elliær.
S. Þ. karlinn er sýnilega orðinn
elliær, eftir endileysunni, sem upp
úr honum vellur í Morgunblaðinu
i fyrradag.
Hann svarar ennþá engu orði
því, sem eg hefi í clfam greinum
mínum haldið fram, og sýnir það
ljósast hvert barn hann er, að
hann ennþá stagast á því, að um
ekkert hafi verið að ræða, nema
hvort sannvirði væri á mjólkinni
1920I!
Eins og áður, heid eg því fram,
að mjólkin sé hér of dýr, til þess
að fátækir almúgamenn geti neytt
hennar eða notað hana handa
börnum sínum. Hinu hefi eg aldrei
haldið fram, að mjólkurbúin hér
gætu seít mjólkina ódýrar, aðeins
slegið þvl fram hvort ekki mundi
ástæða til þess, ad rannsaka hvort
ekki mætti selja hana ótíýrar.
Öldungurinn úr Rádag&r'bi hefir,
með rádkænsku sinni, ekki ennþá
getað sýnt fram á, að mjólkur-
verðið sé hæfilegf; jafnvel þó hann
hafi tekið til þess ráðs að setja
upp raramskakkan búreikning og
hrekja hann síðan fyrir sjálfum
sér. Og ekki vill hann heyra minst
á ráð tii þess að bæta búskapinn
og lœkka mjólkurverðið. Hann
heldur kannske að gágnslaust sé
að hefja endurbætur, nema hægt
sé að ljúka þeim á einu ári og
uppskera árangurinn samstundis*
eins og hann heldur að Síberíu
hafi skotið upp úr sjó á einu árl
og ísöldin skollið á svo hastarlega,
að dýr hafi ekki getað forðað sér
undan jöklinum (sbr. fimbulvetrar-
grein hans í Mgbl.).
Hvernig f ósköpunum hefir
maður með slfkum skoðunum get-
að verið skólastjóri meðal manna
með framfarahug í brjóstum og
vit í kollinum?
Fyrst er að hafa hug til þesst
að þora að sjá íraman í sannleik-
ann, og síðan að hefja baráttu
fyrir hann.
Með því að ræða mjólkurmálið
hér við mann, sem hefði hug og
dug til þess, að viija þjóðlélaginu.
í heild vel, væri tímanum ekki
varið til ónýtis, en að ræða þaö
við öldung, sem orðinn er elliær,
er illa farið.
Eg hefi reynt að fá S. Þ. tilr
þess, að ræða í fullri alvöru um
endurbætur á búskaparlaginu hérE
en hann vill ekki minnast á slfkt.
Eg sé því að eg hefi gert mér
hærri vonir um skapgerð og ment-
un S. Þ. [en rétt var, og bið eg
hann velviðingar á því. Úr þessu
mun eg tiúa flestum „reifurunum"
sem ganga manha á meðal um
fyrverandi skólastjóranö. Og þykir
mér það þó leitt. I. f.
Sprengingm í lew-Yort
33 menn fórust.
Fyrir cokkru síðan var skeyti?
í blöðunum um sprengingu sem
varð á götunni fyrir framan banka
Morgans í Ntw-York; var þar
sagt að 200 manns hefði særst
og farist.
Lögreglan kveðst hafa fundið
orsöldna til sprengingarinnar. Kveð-
ur hana þá, að sprengikúla, hlað-
in mjög sterku sprengiefni, er
heitir Trinitrotolnol og sem bland-
að er járnbútum, hafi sprungið.
Er helzt haldið, að kúlan hafi
sprungið í flutningsvagni, sem
dreginn var af hestum. Skaðinn
var metinn yfir 2 miljónir dala.
Meðal húsanna sem skemdust var
kauphöllin.
Alls dóu 33 menn, að því er
opinber rannsókn hefir leitt í Ijós.