Morgunblaðið - 20.03.1987, Blaðsíða 12

NIG
W~D
12 C
T8ei SHAM .OS HUOAQUT8OT .aiQAJHMUDHOM
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. MARZ 1987
-
AÐAL-
FUNDUR
Aðalfundur Iðnaðarbanka íslands hf. árið 1987
verður haldinn í Súlnasal Hótel Sögu
föstudaginn 3. april 1987 og hefst kl. 14:00.
Dagskrá:
1. Aðalfundarstörfskv.ákvæðum36.gr,samþykkta
bankans.
2. Tillagabankaráðsumútgáfujöfnunarhlutabréfa.
3. Tillaga bankaráðs um breytingar á samþykktum
bankans.
4. Önnur mál, löglega upp borin.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum
eða umboðsmönnum þeirra í Iðnaðarbankanum,
Lækjargötu 12,2. hæð frá 27. mars n.k.
Reikningar bankans fyrir árið 1986 ásamt tillögum þeim
sem fyrir fundinum liggja,
verða hluthöfum til sýnis á sama stað.
Tillögur, sem hluthafar vilja leggja fyrir fundinn, þurfa
að hafa borist bankaráðinu skriflega
í síðasta lagi 26. mars n.k.
Reykjavík, 27. febrúar 1987
Bankaráð Iðnaðarbanka íslands hf.
0
Iðnaðarbankinn
SlN
□ □ O
//
Förðunin á að vera sem eðlilegust
u
Með hækkandi sól og hlýj-
indum fara ýmsir að gefa gaum
að nýjungum í sumarfatatísk-
unni, ekki síður í litum og línum
förðunar og snyrtingar. Og ekki
er um að villast að vor og sum-
arsvipur er að komast á glugga
verslana og dökkir vetrarlitir
að víkja úr hillum og skúffum
fyrir björtum og léttari litbrigð-
um.
Kristín Stefánsdóttir snyrti-
og förðunarfræðingur á snyrti-
stofunni NN, féllst fúslega á að
leiða lesendur í allan sannleik-
ann um það sem kemur til með
að bera hæst í andlitsförðun á
komandi sumri.
Hún sagði að það sem ein-
kenndi andlitsförðunina væri að
hún ætti að vera sem náttúru-
legust, litirnir væru mildir og
bjartir og yfir andlitinu ætti að
vera sem eðlilegastur blær.
Þá vildi Kristín meina að und-
irstaða andlitsförðunar væri að
eiga vönduð og góð áhöld. Þeg-
ar þeirra nyti við væri mun
auðveldara að mála sig og fá
förðunina til að virka sem eðli-
legasta.
Andlitsfarði
„Farði sumarsins á að vera
samkvæmt húðlit, gefa andlitinu
létta og eðlilega áferð og húð-
inni fallegan og fersklegan blæ.
í flestum tilfellum gerir farði
húðinni bara gott og er vörn við
kulda og hitabreytingum.
Til þess að fá jafna og eölilega
áferð á förðunina er gott að
nota rakan svamp. Svampurinn
kemur einnig í veg fyrir þurrk-
bletti sem margir hafa átt í
vandræðum með og minna
verður um skil sem sjást oft hjá
fólki.
Púður á alltaf að vera litlaust,
það á bara að nota til að gera
áferðina matta. Svo er um að
gera að bera púðrið á með til-
gerðum púðurkvasta og nota
púðurbursta til að bursta með
eftirá.“
Kinnalitir
„Kinnalitir sumarsins. eru
brúnleitir, ferskjulitaðir og Ijós
appelsínugulir. Þessi skilgrein-
ing á litum á þó frekar við um
dagsnyrtingu og þegar kvölda
tekur má nota sterkari liti, fara
út í rauðbrúnt og dökkbleikt."
Annars taldi Kristín ráðlegt
fyrir fólk að fá sér kinnalit sem
gengur með öllum litum og fá
til liðs við sig fagfólk til að leið-
beina við val, því slíkan lit verður
líka að velja eftir húðlit viðkom-
andi.
Augnskuggar
Augnskuggar sumarsins eru
að hennar sögn mildir en bjart-
ir. Einna mest áberandi eru
jurtalitir, mildur appelsínugulur,
melónu og ferskjulitir auk þess
sem nokkuð ber á gulum, Ijós
bleikum, laxableikum og græn-
um litum. „Allir þessir skæru,
sterku litir sem voru allsráðandi
í vetur, eins og fjólublár, dökk
bleikir og skær appelsínugulur
eru að hverfa, rauði liturinn er
á undanhaldi svo og þessir
dökku brúnu litir. Einkennandi
er fyrir augnmálningu að hún
er mild og eðlileg eins og ég gat
um áður að einkenndi raunar
alla andlitsförðun í sumar."
Maskarar og litaðir
augnblýjantar
„Grænn litur, svartur og jafn-
framt mildir brúnir tónar njóta
vinsælda hvað varðar maskara
og augnblýjanta." Þá taldi
Kristín nauðsynlegt að nota svo-
kallaðan maskarabursta eftirá,
það er að segja eftir að maskar-
inn hefur verið settur á er greitt
úr hárunum með burstanum
sem kemur þá í veg fyrir að
hárin klessist saman. Það gildir
hérna það sama og um hina
þætti andlitsförðunarinnar að
málningin á ekki að vera áber-
andi og yfirgnæfandi. Hinsvegar
má gjarnan bæta aðeins við
þegar rökkva tekur.
Augabrúnir eiga að vera
óplokkaðar og náttúrulegar.
„Einnar nýjungar gætir núna
í The Times í Lund-
únum 19. júlí 1798 gaf
aö lesa spurningu sem
áhyggjufull móöir
hafði lagt fyrir hinn
annálaöa gáfumann
dr. Thomas Warren
sem þá var reyndar
nýlátinn. „í hvaða há-
skóla á ég að senda
son rninn?" spurði
hún. „Frú mín,“ var
svarið, „ég held að
það só drukkið jafn-
mikiö af púrtvíni í öllum háskólun-
um.“
Síðustu þrjár aldir hefur púrtvin
fyrst og fremst verið drukkið af Bret-
um. Það voru Englendingar sem
„uppgötvuðu" púrtvínið og þessi
drykkur var reyndar alltof sterkur og
höfugur fyrir fólkið á þeim breidd-
argráöum þar sem vínberin í hann
voru ræktuð. Hins vegar hæfði púrt-
vín Englendingum ágætlega. Þeim
var alltaf kalt og er það reyndar enn
þann dag í dag. Þeir hafa enn ekki
lært að hita upp hús sín svo sem
hæfir á norðlægum breiddargráö-
um.
Það er saga að segja frá því hvern-
ig púrtvíniö rambaði á sinn stað, í
enska herraklúbba. Upphafið var
það aö Portúgalir vildu losna undan
spönskum áhrifum. Þeir sneru sór
að Englendingum i því skyni aö fá
nógu öfluga vernd fyrir nábúunum á
Íberíu-skaga. Englendingar not-
færðu sér ástandið og urðu sér úti
um hin ýmsu forréttindi, ekki sízt á
sviði verzlunar. Faktorar, þ.e. þeir
sem aöild áttu að Factory House,
sem var eins konar brezkt viðskipta-
ráðuneyti á þessum tíma, urðu sér
úti um einokun á vínum frá Portúgal
að meira eða minna leyti, og fluttu
þau til Englands. Fáeinum áratugum
síðar gekk í gildi Mathuen-sáttmál-
inn, sem fólst í því að ensk efni og
ull voru seld í vöruskiptum fyrir
portúgölsk vín. Þau voru mjög lágt
tolluð á Englandi.
Þrátt fyrir lágt verð urðu portú-
gölsku vínin ekkert sérlega vinsæl
meðal Englendinga. Þau þóttu beizk
og margir álitu þau ekki hæf til
drykkjar. Nokkrir Englendingar sem
voru á ferð í Douro-dalnum komust
þó að því að með því að blanda
koníaki í vín mátti búa svo um hnút-
ana að vínið þoldi flutninginn til
Englands þokkalega. Tilviljunin hag-
aði því sem sé svo að fundin var
aðferð til að stöðva gerjunina og
gera víniö að þeim drykk sem enn
þann dag í dag nýtur mikilla vin-
sælda.
Þrúgur þær sem púrtvín er gert
úr eru enn meðhöndlaðar „á ná-
kvæmlega sama hátt og þær sem
gáfu frá sór mjöðinn hans Nóa,“ svo
notuð séu orð ferðabókarhöfundar
eins, hvort sem það þykir trúlegt eða
ekki. Síðla í september flykkist fólk
úr öðrum landshlutum í Duoro-dal-
inn til að taka þátt í vínuppskerunni.
Heilu fjölskyldurnar eru þá saman í
för og sama fólkið kemur ár eftir ár.
( bæjum og þorpum er líf og fjör á
hverju strái og tónlistarmenn sem
leika listir sínar, sjálfum sér og öðr-
um til skemmtunar.
Karlar og konur skipta með sér
verkum. Konurnar lesa berjaklasana
af trjánum og leggja þá í körfur sem
karlarnir sækja síðan og fara með í
kjallara víngerð-
arhússins. Kerrur
eða vagnar koma
ekki að gagni við
þennan flutning
því að í flestum
tilvikum eru
þrúgurnar rækt-
aðar á stöllum
brattra hliða.
Sjálf víngerðin
fer þannig fram
að karlarnir troða
berfættir á þrúg-
unum og sprengja þær án þess að
kjarnarnir brotni. Skal tekið fram að
hreinlætis er vandlega gætt, en
ástæðan fyrir því að kjarnarnir mega
ekki fara í sundur er sú að þá bæt-
ist hið beizka bragð þeirra út í
þrúgusafann og eyðileggur vínið.
Það er sjón að sjá karlana stappa
berfætta í stuttbuxum í víngerðar-
kerjunum og vaða þar safann í mið
læri. Þessi aðferö hefur tíðkazt við
víngerð frá örófi alda og enn er það
hún sem gildir í dreifbýlinu, en stóru
vingerðarhúsin eru sem óðast að .
taka tæknina í þjónustu sína. Þeir
sem telja sig hafa vit á púrtvíni halda
því að sjálfsögðu fram að regin-
munur sé á því víni sem til verður