Morgunblaðið - 05.06.1987, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1987
B 27
af haframjöli. Saman við þ etta er
svo blandað vatni af appelsínu-
blómum (fæst í apótekum) þannig
að það verði álíka þykkt og skyr.
Gríman er síðan borin á andlitið
(varizt svæðið í kringum augun)
og látið vera á því í stundarfjórð-
ung áður en hún er þvegin af.
Jarðarber eru gómsæt og þá
ekki síður holl. í þeim er gnótt C-
og E-fjörefna, auk fólínsýru sem
m.a. vinnur gegn hinum hvimleiða
kvilla tannsteini. Úr jarðarberjum
má búa til „tannkrem" og upp-
skriftin er einfaldlega sú að merja
þrjú vel þroskuð ber og bursta
síðan tennurnar og gómana með
þeim. Notið mjúkan tannbursta.
Avókadó er fullur af E-fjörefni
og olíum sem hafa hin beztu áhrif
á húð og hár. En þar sem mikið
er af hitaeiningum í þessum vin-
sæla ávexti er e.t.v. ákjósanlegra
að nota hann útvortis en að snæða
hann. (avókadó-ávexti eru um 300
hitaeiningar. Frábæra hárnæringu
er hægt að búa til með því að
setja hálfan ávöxt í kvörn ásamt 4
matskeiðum af olífuolíu. Þetta á
að samlagast til fullnustu og síðan
er það borið í hárið og haft í því í
tvær klukkustundir. Nauðsynlegt
er að hafa hettu yfir hárinu á með-
an. Loks er þetta þvegið úr með
hárþvottaefni og skolað rækilega.
Agúrkur eru að mestu leyti vatn
og safi þeirra hefur þann eiginleika
að losa líkamann við vökva og úr-
gangsefni sem safnast vilja fyrir
þegar líkamsstarfsemin er hæg.
Agúrkusafi er s.s. einskonar nátt-
úrulegt bjúglyf. Margar konur
kannast við það að vökvi er gjarn
á að safnast fyrir í líkamanum um
það leyti sem þær hafa á klæðum.
Á þeim tíma er ráðlegt að borða
sem mest af agúrkum. Gott er að
hafa þær í salat. Þá eru gúrkurnar
rifnar á járni og sítrónusafa dreypt
á þær. Agúrkusafi styrkir líka húð-
ina, ekki sízt í kringum augun, þar
sem þreyta getur orsakað poka.
Þá er gott að kæla vel þykkar ag-
úrkusneiðar og leggja þær síðan á
augun. Jafnóðum og þær volgna
þarf að skipta um og leggja kaldar
sneiðar á, en að 15 mínútum liðn-
um ættu pokarnir að vera að
mestu horfnir.
Kamillublóm mýkja og styrkja
húðina auk þess sem þau hafa
sótthreinsandi áhrif. Kamillute er
slakandi, ekki sízt ef það er drukk-
ið fyrir svefn, en auk þess er gott
að bæta því í baðið. Það dregur
úr þreytu og verkjum. Með góðum
árangri má bera kalda kamilluupp-
lausn á upphlaupna húð og til þess
að draga úr kláða. Frá fornu fari
hefur kamillute verið notað til að
lýsa hár og gefa því gljáa. Þá er
teið haft þunnt og því hellt yfir
hárið eftir að það hefur verið þveg-
ið og skolað.
Fífiar og þá er átt við venjulegan
túnfífil, hafa hingað til verið taldir
til illgresis en þetta er hin bezta
nytjajurt. í fíflablöðum er mikiö af
E-fjörefni og þau eru prýðileg í
salat. Þá ber að velja ung og Ijós-
græn blöð sem eru Ijúffeng. Úr
blöðunum má líka búa til te sem
kemur í veg fyrir að vökvi safnist
fyrir í líkamanum. Þá eru á að gizka
fjögur blöð rifin í smástykki og
heitu vatni hellt yfir þau. Teið kann
að þykja beizkt á bragðið en ágætt
er að milda það með hunangi.
Steinselja er snelsafull af fjör-
efnum, steinefnum og járni og í
henni er t.d. mun meira járn en í
spínati og lifur. Sem snyrtiefni
hefur stenselja ýmsa eiginleika.
Hún er hreinsandi, gefur raka og
eyðir svitalykt. Einnig er hún ágæt
við andremmu og þeir sem vilja
ekki anga af hvítlauk ættu að
tyggja hana. Úr steinseiju er hægt
að búa til ágæta andlitsgrímu fyrir
þurra eða viðkvæma húð. Sjóðið
tvo bolla af jurtinni í einum bolla
af ölkelduvatni í 20 mínútur og síið
safann frá blööunum. Blandið
síðan matskeið af hunangi í saf-
ann, svo og 2 matskeiðum af
haframjöli. Látið síðan eggjarauðu
út í þetta og berið á andlitið á
meöan „gríman" er enn volg. Látið
þorna og þvoið síðan af.
Blóðberg er til margra hluta nyt-
samlegt. í þessari jurt er olía sem
hefur ákjósanleg áhrif á sveppa-
sýkta húð. Blóðbergste er bæði
Ijúffengt og hollt. Það hefur róandi
áhrif á meltinguna og bætir úr flök-
urlelka sem hrjáir margar konur á
fyrstu mánuðum meðgöngu.
Litir: Bleikt - blátt - grærv
- hvítt - appelsínurautt.
settið
ir fyrir lítið og áreiðanlega líður ekki á löngu
þar til komið er í Ijós að það hefði borgað
sig að kaupa ullardragtina sem hefði getað
enzt ( mörg ár.
Úrval af leöri er mjög fjölbreytt. Yfirleitt
má segja að skinn af ungviði (kálfum, lömb-
um og kiðlingum) sé mýkra en skinn af
fullorönum dýrum en það endist ekki eins
vel.
Þegar meta skal gæði og endingu leðurs
er ekki nóg að llta á það heldur er nauðsyn-
legt að athuga vel hvernig það er viðkomu
og athuga það á röngunni ekki síður en
róttunni. Þykktin skiptir miklu máli og á
saumum á hún að vera hin sama. Algengt
er að föt séu saumuð úr leðurbútum sem
elga fátt annað sameiginlegt en áferð og
lit. Þegar byrjað er að nota þau teygjast þau
ójafnt á saumunum og verða þannig allt
annað en glæslleg álitum.
Rétt er að vekja á því athygli að allt leður
og rúskinn lætur lit við hreinsun. Hversu
mikið af litnum fer þannig forgörðum fer
eftir því hversu vel efnið hefur verið unnið
I upphafi. Ryk og óhreinindi sem setjast á
yfirborðið má auðveldlega þurrka af með
klút eða mjúkum bursta en nauðsynlegt er
þó að láta fagmann hreinsa flíkina stöku
sinnum. Liður í þessari fagvinnu er aö lita
flfkina á ný þannig að liturinn verði sem
Hkastur þv( sem hann var fyrir hreinsun.
Bletti sem koma á rúskinn er hægt að
fjarlægja með strokleðri eða fínum sand-
pappír, en nauðsynlegt er að gæta þess að
ganga ekki of harkalega til verks. Ef þessi
tilraun tekst ekki verður ekki hjá þvf komist
aö fara meö fltkina í hrelnsun.
Sjálfsagt er að gera þær kröfur til leður-
fatnaðar að hann sé ekki sfður þægilegur
að vera f en annar fatnaður. Það er tvfmæla-
laust til bóta aö flikur séu fóðraðar, ekki
sízt af því að þannig tapa þær síður lagi.
Um viðhald á leðurfatnaði er það m.a.
að segja að miklu máli skiptir hvernig hann
er varðveittur þegar hann er ekki í notkun.
Troðið leu-.fötum ekki í þröngan fataskáp.
Gætið þess að þau hangi ávallt á bólstruðu
herðatré og að rúmt sé um þau. Ella geta
komið í þau hrukkur sem erfitt og jafnvel
ómögulegt getur reynzt að ná úr. Rúskinns-
föt hafa gott af því að strokið sé yfir þau
með frotté-klút þegar farið er úr þeim.
Hvorki leður- né rúskinnsfatnaður hefur
gott af því að lenda í rigningu, en ef hann
verður fyrir því að blotna þarf að leggja
hann til þerris á svölum en þurrum stað og
hengja hann ekki upp fyrr en hann er þorn-
aður.
Miklu varðar að engu öðru en færasta
fagfólki sé falið að hreinsa verðmætan leð-
urfatnað. Þess vegna er það ómaksins vert
að kynna sér vel hvernig vinnubrögðin eru
áður en flíkin er skilin eftir. Erfitt er að segja
nákvæmlega til um hvernig staðið skal að
verkinu en góða fagmenn má oft þekkja á
því að þeir gera viðskiptavininum Ijósa grein
fyrir þvi að eftir hreinsun og litmeðferð verö-
ur fiíkin aldrei eins og ný þótt búast megi
við ágætum árangri.
Um skófatnað
og töskur
Það fer ekki á milli mála að leðurfatnaður
er munaður sem ekki er víst að allir leyfi
sér, en fjárfesting í góðum skóm og töskum
úr leðri borgar sig tvímælalaust. Með góðri
meöferð getur hvort tveggja líka enzt von
úr viti, að því tilskildu að það sé vandað í
upphafi. Þegar um skófatnað er að ræða
er ekkert efni betra en leður vegna þess
að það tekur til sfn raka þannig að loft kemst
að fótunum. Leðurskór hafa auðvitað þann
ókost um leið að þeir eru ekki vatnsheldir
en fáanleg eru ýmis efni sem bæta úr skák.
Flest hafa þau að geyma sílikón og yfirleitt
er þeim úðað á leðrið. Þess ber þó að
gæta að úðunarefni eru óæskileg, þar sem
þau eyðileggja ekki aöeins ózon-lag jarðar-
innar heldur leitar úðinn í vit þeira sem með
slík efni fara.
Skófatnaður úr leðri hefur gott af því að
vera fægður sem oftast. Burstið fyrst af
laus óhreinindi og strjúkið síðan af skónum
með rökum klút, þó þannig að skórnir blotni
ekki. Ef saltblettir eru á skónum þarf að ná
þeim af áður en áburður er borinn á þá og
það er bezt gert með blöndu af ediki og
vatni til helminga. Leðursápa er einnig
ágæt, en að þvotti loknum þarf að bera á
skóna mýkjandi áburð og síðan venjulegan
skóáburö áður en skórnir eru fægðir með
bursta og mjúkum, hreinum klút.
Rúskinnsskó er vitanlega ekki hægt að
hreinsa á þennan hátt, en í hvert skipti sem
þeir hafa verið notaðir er bezt að fara yfir
þá með þurrum frotté-klút. Notið síðan ffnan
sandpappfr, strokleður eða rúskinnsbursta
til að ná burt blettum.
Þegar skófatnaður úr leðri hefur blotnað
er bezt að fara úr honum sem allra fyrst,
annars teygist meira og meira á leðrinu
þannig að skórnir geta hæglega eyðilagzt.
Takið síðan rakan svamp og vætið allt yfir-
borð skónna þannig að rakinn verði sem
jafnastur. Þannig má koma í veg fyrir vatns-
renndur á skónum en nær útilokaö er aö
ná þeim burt eftir að skórnir eru þornaðir.
Áður en skórnir eru settir á svalan stað til
þerris skal troða í þá dagblöðum. Skórnir
eru lengi að þorna, a.m.k. einn sólarhring
og allt upp f þrjá sólarhringa ef um rúskinns-
skó er að ræða. Þegar þeir eru þornaðir
þarf að bera á þá mýkjandi áburð og bezt
er aö gefa honum góðan tíma til að gera
sitt gagn áður en venjulegur skóóburöur er
borinn á skóna og þeir burstaðir og fægðir.
Með leöurtöskur skal vitaskuld fara á
sama hótt að öðru leyti en þvi að yfirleitt
er óþarfi að bera á þær litaðan áburð og
fægja þær sfðan. Töskur óhreinkast þó í
meðförum eins og allt annað og leöursápa
er kjörin til að ná af þeim óhreinindum.