Alþýðublaðið - 12.05.1932, Qupperneq 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
«aær og lenti í mikhun
ástaræfintýrum. Stundum hafúi
'kún næga peninga og eytldi þedim
þá samstundis í pá elskhuga sína,
sem voru atvinnulausir, svo áð
henni hélst aldrei á fé. •— Talíð
er að sá, sem myrti hania, sé
eárm af elskhugum hennar, sem
hafi tekið ástarjátningar hennar
seim pær væm talaðar í alvöru.
Fjármál íra.
Dyflinni, 13. maí. Macenthee
fjáiímálaráðherra liagði fjárlaga-
fnnnvarpið fyiir pingið í gær. M.
a. er gert ráð fyrir, að tekju-
skatturinn hækki urn 18 penoe og
verði alls 5 shillings af sterilngs-
pttndi. Þyngri kvaðir er ráðigert
að ieggja á einhleypt fölk, en létt-
aistar á fólk, sem á mörg börn.
Á meðal nýrra tolla er tollur á
teá, sex pence á pund, og lofcs er
gert ráð fyrir auknum ríkiistekj-
uim af sfcemtanasköttum, happ-
deætti og veðreiðum. Verðux
þetta ált sikattlagt meira en áð-
mt var.
Fyrlrspiiniir.
Hefir maður, þótt Iiann hafi
válístjórapróf, rétt til þess að
vem formaður á vélbát, 16—20
simál. eða þar yfir í forföllum
formanns, eins og átt hefir sér
stað hér í Keflavík, þegar ekki
befir náðst í mann með réttind-
'um ? Ef svo er efcki, hverjum
ber þá að hafa eftirlit með því?
Keflöíkingur.
Svar við fyiirspumunum : Nei. I
Keflavík er það skráningarstjóii,
sOm ber skylda til að hafa eítir-
lit með þvi.
Dragnötaveiðamálfð.
„Mgbl.“ dáist að framkomu Pét-
urs Ottesens í dragnótaveiðimál-
inn, að hann mælti mest gegn
því, að islenzkir sjómenn fái að
notfæra sér kolann. Það fer að
vonum, að veldi Meypidómanina
er því blaði ánægjuefni. Jafn-
frarnt dylgjar „Mgbl.“ um, að Tal I
frumvarpsins um lengingu drag-
nótaveiðitímans hafi veriið Héðni
Valdimarssyni að kenna; en sann-
leiktmnn er sú, sem nú skal
greina.
Héðinn þurfti að fa'ra af fundi,
en deildin var ekki ályktunar-
fær, er hann fór og að eins 1/2
tími til kvöldverðar, en umræð-
ur stóðu yfir. Hafði hann og milnst
á við forseta að fresta atkvæða-
greiðslu til næsta dags, ef um-
ræðurn lyki, og er venja að fara
að ósk flutningsmanns í þvi efni,
og mun ekki þekkjast þess dæmi,
að mál sé afgreitt, ef deiila er
wm það, að fjarstöddtnn flutn-
ingsmanni. En Jörundur var
fjandsamlegur frumvaxpinu og
tækifærið var notað og það felt
með 10 atkv. gegn 10.
Síðan hefir meiri hluti' alþing-
is, fyrir forgöngu Alþýðuflokks-
ins, sfcorað á stjórnina að setja
eftir þinglausnir bráðabirgðialög
sama efnis og frumvarpiÖ var
með breytingatiliögum frá meiri
hluta sjávarútvegsnefndar, og má
vænta, að rikisstjórmin verði viið
svo nauðsynlegri áskorun.
Silangnp
flutínp fi vatn.
Stíflisdalsvatn, sem er austantil
í Mosfallsdal er all-stórt vatn. I
því er urriði en engin bleiikja.
En árið 1929 fékk Magnús Magn-
ússon útgerðarmaður 25 þús.
bleikjuseyði, sem klakin höfðu
verið út á Úlfljótsvatni. Voru
seyðin flutt í tveim brúsum og
dó nokkuð í öðrum brúsanium,
en yfirieitt tókst flutningurim
vel.
í vor fékst fyrsta bleikjain í
vatninu. Var hún næx ’3/4 pund
(350 gr.). Virðist þessi tilraun því
hafa teikist vel.
GaTðciFÍim í mai,
Góða veðrið núna síðustu dag-
ana hefir áreiðanlega hvatt garð-
yrkjuvini í starfshug.
Á ýmsum stöðum er klak-
inn ekki horfinn úr jörðu, og
verða menn því að bíða enn um
stund eftir því að geta unnið í
görðum. En þar sem klaltínn er
horfinn er nú sjálfsagt, að setja
niður kartöflur, rófur, radísur,
kervil, grænkál og steinselju o.
s. frv.
Sumarhlómum er líka hægt að
sá, t. d. Lathyras (ilmbaun), sem
helzt verður að gróðursetja við
girðingu, því hún er vafningsvurt,
eilífðarblómum eins og Acrocline-
uim, Helichrysum og Morgunfrúm
og mörgum öðrum jurtum, sem
dafna í Joftslagi okkar. En sán-
ingu flieirærra jurta er ekki rétt
að flýta sér með, þar sem veðr-
ið er dutlungafult og við vitum
ekki hvort þesisi veðurhlíða, og
þá sérstaklega ylurinn, verður
stöðugur. Sáningu „spíra'ðra"
jurta er rétt að bíða
enn með í svo sem tvær vikur.
Eins er með rósir og tré og einn-
ig káljurtir.
Þegar fólfc fer nú í vor að
Ikaupa fræ í verzlunum, sem selja
(fræ í „afviegnum" skömtum, verð-
ur það að vaxa sálg á því að
fcaupia ekfci fræ, sem hefir legið
í eitt eða fleiri ár, — en þetta á
sér oft stað. Fræið verður að
verá algeriega nýtt, annars er
það ónýtt eða að mjög mitolu ó-
nýtara en nýtt fræ. Gamalt fræ
sumra jurtategunda er algerlega
Tjaldstæði óg veiði.
I snmar verða leigð ijaldstæði ú ÞingvöllEim, nm Iengr£
eða skenamri tíma, gegn lágn gjaldi, og silungsveiði, á stöng,
fi Þingvallavatni, Erá Öxarárósi anstnr og suður á möts viffi
landamerki Mjöaness, að undanskildu dálitlu svæði. II
eins verður leylt að veiða a8 báti.
Menn snúi sér eingðngu til umsjönarmanns á Þíng-
völlum með beiðni þessu viðvikjandi. Þö skal tekið fram,
að fiyrst um sinn verður ekki leyfii veitt Deiro mðnnu, senr
áður hafia tjaidað á |tiugviillum og veitt t vatninum ájr
bemilldar firá umsjönarmanni eða eiga ógoldna leigu efitlr
veiði og tjaldstæði firá fi. á.
Þingvöllum, 25. april 1832.
Guðm. Daviðsson.
ónýtt. Þess vegna verða menn að
forðast þær verzlanir, siern liggja
með gamalt fræ.
A. C. H.
Kaupfclag Kúavetainga fetar
í fótspor gomia einoknnar-
verzlanaana.
------- Nl.
Hún var lengi vel heilbrigð og
'stefndi að réttu mafki, — sem
sé því, að auka sjálfstæði sinna
félagismianna á sem flestan hátt,
en svo fer að reka að því nú á
síðari árum, að skuldaverzlun fé-
laganna fer að verða hin rnesta
piága þessarar starfsemi. Vera
má að slíkur verzlunarrekstur
hafi orðið þægilegur í bili, en
sú mun þó verða rannin á, að
skuldaverzlun kaup'félaganna
verður alvarlegasta viðfangsefni
allra örðugleika.
Annað og miesta böl félaganna
er hvað starfsemin hefir orðið
pólitísk ákaflega víða um land,
og gætir þess á svo margan hátt,
að stórtjóni veldur mönnum og
málefnum.
Það var gott að heyra álit J.
J. á framkomu Þórðar Guðjóns-
sen við Kaupfélag Þingeyinga.
Því þar með er feldur dómur yfir
hliðstæðri breytni kaupfélags-
stjórnar Húnvetninga við verka-
lýðsfélaga á Blönduósi.
Eins og mörgum er kunnugt,
hefir staðið yfir kaupdeila á milli
verkamanna á Blönduósi og af-
gœiðslu Eimsikipafélags íslands.
En kaupfélagið á Blönduósi hef-
ir á hendi afgreiðsluna, og hefir
sami maður forstjórastöðu fyrir
K. H. 0 g afgreiðslu E. 1. á
Blönduósi, og það virðist vera
svo að kaupfélagsstjórnin líti
svo á, að afgreiðsla Eimskipa-
félagsins sé einn liðnr í starf-
semi Kaupfélags Húnvetninga.
Þegar ekki tókust samningar á
milli verkamanna og afgreiðslu
E. I., pá grípur kaupfélagsstjórn-
in tll þeirra sömu vopna, sem
Guðjónssen á Húsavík beitti við
K. Þ., og sem vítt hefir verið og
talið harðvítugt og ósæmilegt að
beita. Þegar kaupfélagssitjórnin
ekltí fær ein að ráða lögum yfir
verkamönnum á Blönduósi og
skamta þeim kaup eftir eigiin geð-
þótta. Þá grípur hún til þeirr®
ráða að loka viðskiftareikning-
um allra verkamanna og þaa?
með gera tilraun að svelta þ^
til hlýðni. Þessi lokunaraðferð JLr.
H. er þeim mun harðvítugri 03
ósæmilegri heldur en hjá Guð-
jónssen, að hann slítur viðskifiw
um við þá rnenn, sem eru að
fceppa við hann um atvinnu —>
verzlunarreksturinn. En K. H. lohK
ar reikningum sinna eigin félagM
manna, því flestir verkalýðsfélag-
ar á Blönduósi eru meðlimii
Kaupfélags Húnvetninga, og IoI»-
unaraðferðin er þeim mun óskilj-
anlegri, að félagsdeild Blönduóss-
hrepps var stofnuð síðastliðinri
vetur, og þessi nýju viðskifti viði
Kaupfélagið voru að talsverK
mifclu leyti dregin úr höndiun
kaupmanna á staðnum. Má segja
að þessir nýju félagsmenn í kaup-
félaginu hafi fengið heldur kald-
ar viðtökur á fyrsta stiarfsári fé-
lagsdeildarinnar. Þegar svo þess
er gætt, að meiri hlúti þessara
manna eru því sem næst skuld-
lausir við verzlunina og hafa yf-
irleitt reynst sfcilamenn. Fyriír
þessum mönnum er lokað reikn-
ingum, en þeir eru ekki losaðir
við samábyrgðina. Nei, þeir era
nógu góðir til að taka á sig.
þann bagga, að standa í ábyrgö
fyrir annara skuldum, en vera
rækir frá vi'ðskiftum við verzl-
unina, og þeim hagnaði, sem þehs
höfðu gert sér vonir um að hafa
með því að gerast kaupfélags-
menn.
Hver verður svo árangurinn al
þessari lokunaraðferð kaupfélags-
stjórnarinnar? Hann verður fyrsí
og fremst sá, að félagið tapay
nokkurra hundraða króna viðskifí-
umþessara manna, jafnframt þvi
að skaða þá á að verzla annars.
staðar, gengið út frá lægra vöru-.
verði hjá kaupfélaginu heldur en
hjá kaupmönnum. Mér finst al-
veg ómögulegt að láta það óátal-
ið að beita slíkmn órétti og gert
hiefir verið við þessa nýju félags-
deild, á sama tima sem öðrum
eldri viðskiftamönnum er leyft að
skulda svo þúsundum króna
skiftir og fá þó samt sem áður
að verzla hindrunarlaust. Þessi
>