Morgunblaðið - 29.09.1987, Síða 12

12 B
~T\
JMwfgwililðtib /IÞRÓTTIR ÞRWJVDAGUR 29. SEPTEMBER 1987
KÖRFUKNATTLEIKUR
Brad Miley, fyrrum leikmaður og þjálfari Vals og ÍBK, í samtali við Morgunblaðið:
Islenskur körfuknattleikur
hefur fengið góða kynningu
með frammistöðu Péturs Guð-
mundssonar í NBA-deildinni
ÁRIÐ1983 ákvað Körfuknatt-
leikssamband íslands að
banna erlendum ríkisborgur-
um að leika í meistaraflokki á
íslandsmótinu í körfuknatt-
leik. Hurfu þá flestir hinna
bandarísku leikmanna, sem
leikið höfðu með íslenskum
liðum, af landi brott. En hvað
varð um þessa leikmenn?
Undirritaður átti þess kost
fyrir skemmstu að hitta Brad
Miley, sem lék með Val veturinn
1980-81, með Keflavík veturinn
mmmmm 1982-83 og þjáif-
Gunnar aði svo Keflvík-
Valgeirsson jnga veturinn
skn/ar 1983-84. Brad var
e.t.v ekki litríkast-
ur af öllum þeim Bandaríkja-
mönnum sem hér léku, en hann
var eflaust einn af þeim bestu.
Var það álit margra að hann hafi
spilað besta vamarleik allra þeirra
sem leikið hafa hér á landi fyrr
og síðar. Brad spilaði með Indiana
State til úrslita um meistaratitil-
inn í keppni bandarískra háskóla-
. liða veturinn 1980. Hann lék þá
með ekki ófrægari köppum en
Larry Bird, aðalmannsins í liði
Boston Celtics, og ívari Webster
(sem nú er íslenskur ríkisborg-
ari). Þess má geta að í úrslita-
leiknum sjálfum var Brad látinn
gæta stórstjömunnar „Magic“
Johnson, sem nú er aðalstjaman
í NBA-deildinni. Ég hitti Brad
(eða „Bárð" eins og sumir í
Keflavík kölluðu hann) í Indiana-
polis þar sem hann býr nú.
Hvemig vildi það til að þú hófst
að leika körfuknattleik á ís-
landi?
„Þegar ég kláraði síðasta keppn-
istímabilið í háskólakörfuknatt-
leiknum þá var þjálfari minn í
sambandi við Danny Shouse [sem
hafði leikið hafði hér á landi með
Ármanni og UMFN], sem leit
síðan við hjá okkur í Indiana.
Hann tjáði mér að lið á íslandi
væri í leit að leikmanni og kom
mér í samband við Halldór Einars-
son hjá Val. Það næsta sem ég
vissi var að ég var staddur í flug-
vél á leið til Islands. Ég hóf síðan
strax að leika með Val. Ég tel
mig hafa verið heppinn að fá
tækifæri til að leika erlendis svo
fljótt, því margir góðir leikmenn
hér óska þess að þeir gætu leikið
erlandis."
Hvað gerðir þú síðan eftir
fyreta keppnistímabilið hér?
„Ég fór fljótlega til Ástralíu að
leika. Það er svo hér í Banda-
ríkjunum að þegar maður hefur
leikið erlendis þá fer nafn manns
inn á skrá sem fer víða. Það
hringdi til rnín umboðsmaður
nokkur frá Iowa, sem var að leita
að leikmanni fyrir ástralskt félag.
Umboðsmanninum hafði líkað
árangur minn hjá Val og bauð
mér að koma í æfmgabúðir hjá
sér. Það gerði ég og eftir aðeins
tveggja tíma æfingaleik bauð
hann mér samning hjá áströlsku
liði. Ég fór þangað og lék í tíu
mánuði með liði frá Melboume."
Þú komst svo aftur til íslands
„Já, skömmu eftir að ég kom
heim frá Ástralíu var hringt í mig
frá Keflavík og ég beðinn að
þjálfa og spila með þeim. Ég sló
til og okkur Keflavíkingum gekk
mjög vel þetta tímabil. Var þetta
eitt skemmtilegasta keppnistíma-
bil sem ég hef spilað vegna hinna
sterku tengsla sem sköpuðust á
milli mín og leikmanna, auk þess
sem bæjarbúar tóku mér frábær-
lega. Mér leið vel, þar sem ég gat
loks haft unnustu mína hjá mér
erlendis. Okkur leið mjög vel
þennan vetur í Keflavík."
Hvaða hugmyndir hafðir þú
gert þér um íslenskan körfu-
knattleik áður en þú komst til
íslands?
„Þar sem ég hafði leikið úrslita-
leikinn í háskólakeppninni héma
Morgunblaöiö/Gunnar Valgeirsson
Brad Miley og fjölskylda á heimili sínu í Indianapolis. Eiginkonan heitir
Kathy og sonur þeirra Josuah Cole.
Morgunblaöiö/Einar Falur Ingólfsson
Frá lelk Keflvíkinga og Njarðvíkinga í úrvalsdeildinni fyrir nokkrum árum.
Brad Miley er lengst til hægri, þá kemur Bill Kottermann, sem lék með
Njarðvíkingum, þá er Jón Kr. Gíslason, og lengst til vinstri Hörður Túliní-
us, dómari.
vorið áður en ég kom til Vals, var
ég nokkuð efíns í fyrstu að fljúga
til íslands. Ég man enn þá eftir-
væntingu sem bjó^ innra með mér
þegar ég lenti á íslandi. En mér
var tekið með miklum hlýhug,
bæði af forráðamönnum Vals og
Keflvíkinga. Ég vissi reyndar að
það væri skref niður á við í körfu-
knattleiknum að fara frá hæsta
þrepi bandaríska háskólakörfu-
knattleiksins í það að leika á
íslandi. En ég var tilbúinn því að
á íslandi væri ekki jafn erfið
keppni, sem reyndar kom á dag-
inn. Vissulega var hart barist í
íslenskum körfuknattleik, en við
útlendu leikmennimir gátum þó
stundum tekið leikina í okkar
hendur ef svo bar undir. Við þessu
hafði ég búist. En ekki misskilja
mig, vissulega léku bæði ástralsk-
ir og íslenskir leikmenn til sigurs
og börðust mjög vel, sem er hlut-
ur sem skiptir öllu máli.“
Svo við höldum aðeins áfram
með körfuknattleikinn. Hverj-
ar finnst þér vera sterkustu og
veikustu hliðarnar á tslenskum
körfuknattleik?
„Mér finnst hiklaust að unglinga-
starfið sé ykkar sterkasta hlið.
Einhver hefur sýnilega komist að
þeirri niðurstöðu hjá ykkur að þar
sem mikil áhersla sé lögð á undir-
stöðuatriðin í þjálfun unglinga í
Bandaríkjunum, þyrfti líka að
koma á slíkum hugsunarhætti hjá
yngri flokkunum ykkar. Þið emð
á réttri leið þar. Vandamálið hjá
ykkur er einfaldlega að fá fleiri
til að iðka íþróttina og fleira fólk
á leikina, en unglingastarfið ætti
að bæta það smám saman. Nú,
ykkur vantar meiri auglýsingu út
á við, sem skapast að sjálfsögðu
af smæð þjóðarinnar. Vegna legu
landsins er dýrara og erfiðara
fyrir ykkur að fara með unglinga
á mjög góð körfuknattleiksnám-
skeið. Ég held því að bandarískir
unglingar sem æfa körfuknattleik
séu yfir höfuð bæði fljótari og
með betri knatttækni.
Að öðm leyti er það alltaf ósk
manns sem leikmanns að dómar-
amir séu betri. Mér fínnst hiklaust
að dómaramir hjá ykkur þyrftu
að vera í mun betri úthaldi. Hér
í háskólakörfuknattleiknum em
dómaramir í eins góðri æfingu
og leikmennirnir. Hjá ykkur er
alger nauðsyn að þeir sem sjá um
stjóm körfuknattleiks byiji sem
fyrst að sjá svo um að dómgæslan
sé í góðu lagi. Þetta verður að
gera ef þið viljið að körfuknatt-
Ieikurinn sé tekinn alvarlega.
Látið liðin sjá um að spila leikina,
þau em á réttri leið, en verið viss-
ir um að dómgæslan sé eins og
hún getur best verið. Það er ekki
tilgangur minn með þessu að
stagast á dómumnum ykkar, því
það vom Iíka vandamál með dóm-
gæsluna í Ástralíu. Þetta virðist
vera hlutur sem er vandamál víða.
En menn verða samt alltaf að
reyna að bæta hlutina."
Þér líst því vel á kerfið okkar
í yngri flokkunum.
„Já, en krakkamir ættu samt að
spila fleiri leiki en þeir gera.
Krakkar í Bandaríkjunum, sem
væru í 4. til 5. flokki hjá ykkur,
spila mun fleiri leiki en íslenskir
krakkar. Þið þurfið líka að reyna,
þar sem það er hægt, að lengja
æfingarnar hjá sumum flokkun-
um og hafa æfíngatöflurnar
sveigjanlegri.
Finnst þér að við hefðum átt
að halda áfram með erlendu
leikmennina?
„Þú verður að taka það með í
reikninginn að ég lít ekki á pen-
ingahliðina á málinu, sem ég er
næsta viss um að var meginorsök-
in fyrir banninu á erlendu leik-
mennina. Ég held að mörgum af
yngri leikmönnunum í Urvals-
deildinni hafi þótt gaman að kljást
við okkur útlendingana og nær-
vera okkar hafi hvatt þá til að
leggja sig meira fram en ella. Ég
er viss um að þeir sakna þessarar
samkeppni stundum þótt þeir
vissulega reyni sitt besta hver
gegn öðrum. Við bandarísku leik-
mennimir leiddum á vissan hátt
til þess að margir af ykkar leik-
mönnum sýndu aukið þor og
forystuhæfileika í leikjum. Ef þið
ætlið að halda áfram að keppa
við aðrar þjóðir, þá ættuð þið að
leyfa erlendum leikmönnum að
leika að nýju. Það eru næstum
allar aðrar þjóðir með erlenda leik-
menn í sínum liðum."
Eitthvað að lokum um íslenskan
körfuknattleik?
„Mér finnst körfuknattleikurinn
hjá ykkur í framför. Eg hefði að
vísu kosið að þið hefðuð leyft út-
lendum leikmönnum að leika í
Úrvalsdeildinni á þeim tíma þegar
ég fór, en íslenskur körfuknatt-
leikur hefur fengið góða kynningu
með frammistöðu Péturs Guð-
mundssonar í NBA-deildinni hér
vestra. Það eru nú sýnilega kyn-
slóðaskipti í körfuknattleiknum
hjá ykkur. Ungir leikmenn, sem
ef til vill eru betur þjálfaðir en
áður, bæði af okkur bandarísku
leikmönnunum og íslensku þjálf-
urunum, eru núna að taka við.
Það má segja að núna sé upp-
vaxtarskeið í íslenskum körfu-
knattleik. Ég vona bara að
körfuknattleikurinn haldi áfram
að vaxa hjá ykkur.“
Svo við snúum okkur að landi
og þjóð: hvernig fannst þér ís-
land og íslendingar?
„Flestir voru mjög vingjarnlegir
við mig. Þeir bandarísku leikmenn
sem voru á landinu á sama tíma
og ég voru flestir ánægðir með
land ogþjóð. Vissulega voru menn
kannski ekki alltaf ánægðir með
þá staði sem þeir léku á, en menn
gerðu þó ekki mikið úr því. Fólk
gerði yfirleitt allt til þess að ég
fengi ekki heimþrá."
Var mikill munur á því að leika
í Keflavík og Reykjavík?
„Það var mikill munur á fjölda
áhorfenda! Það var mun meiri
stuðningur heimaáhorfenda í
Keflavík. Ég ólst upp í litlum bæ
í Indiana, Rushville, og það hefur
mikið gildi fyrir leikmann að hann
finni að fólkið í bæjarfélaginu
styðji við bakið á honum. Þú þarft
þá að minnsta kosti ekki að biðja
fólk um að koma á leikina eða
gefa því miða á þá.“
Hvað hefur þú haft fyrir stafni
síðan þú fórst frá íslandi?
„Ég er núna orðinn giftur Kathy
og við eigum tveggja ára son,
Josuah Cole, sem tekur mikið af
orku okkar beggja. Ég starfa
núna sem framkvæmdastjóri fyrir
stóra íþróttavöruverslun hér í Ind-
ianapolis. Ég hef starfað við þessa
verslun í 2 ár, eitt ár sem fram-
kvæmdastjóri. Ég þjálfa ennþá
körfuknattleik hérna, stráka í
níunda bekk, sem sennilega væru
í 4. eða 5. flokki hjá ykkur. Ég
spila líka alltaf í borgardeildum
hér og allt tekur þetta sinn tíma.
Ég reyni þó að leika eins mikið
golf og ég get í frístundum."
Hvaða ráðleggingar hefur þú
að lokum til ungra stráka og
stelpna sem eru að æfa körfu-
knattleik?
„Lærið undirstöðuatriðin vel.
Stundum vill það til að þjálfarar
ganga of langt í byrjun með því
að láta krakkana æfa einhver leik-
kerfi í stað undirstöðuatriða.
Krakkar þurfa að reyna að æfa
þessa þætti sjálf, utan æfín-
gatíma, því körfubolti gengur út
á það hverjir framkvæma undir-
stöðuatriðin best. Krakkar þurfa
ekki endilega einhver fín íþrótta-
hús eða þjálfara til að gera þetta.
Það þarf að kenna þetta, en vilj-
inn til að ná valdi á þessum
atriðum kemur frá hjartanu. Al-
veg eins og í fótbolta og hand-
bolta, þá veltur allt á því hvort
þú vilt gera hlutina. Takið leikinn
alvarlega ef þið viljið verðá góð.
Ef þið komist svo að því að ykkur
langar ekki lengur að stunda
íþróttina, þá það, en á meðan þið
stundið íþróttir þá eigið þið alltaf
að gera ykkar besta.“
4