Alþýðublaðið - 18.10.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Afgreidisla
blaðsíns er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í siðasta iagi kl.
10 árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma í blaðið.
Áskriftargjaíd ein k;r. á
mánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
eindálkuð.
Útsölumenn beðnir að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Viital vii Trotskij.
Um mánaðamótin átti fréttaritari
brezka blaðsins .Mauchester Guar-
dian" viðtal við Trotskij, og ritar
eftirfarandi bréf frá Moskva til
blaðs sfns:
„Trotskij veitti mér í dag á-
heyrn, og gaf mér eftirfarandi
upplýsingar um afstöðu hersins:
,Um miðjan ágústmánuð var
afstaða hers vors lakari en álitið
var meðal bandamanna. En nú er
afstaðan langt um betri en álitið
er alment f Vestur Evrópu. í þeim
ófriði, er vér nú eigum í og sem
nær yfir ótrúlega rnikla víðáttu,
með tillölulega fáoiennum her,
geta smábreytingar á herlínunni
ekki haft neina teljandi þýðingu.
Við áhlaup vort í júlí hepnaðist
okkur ekki að brjóta herstyrk ó-
vina vorra á bak altur, þó við
hjyggjum stór skörð í lið þeirra
og næðum stórum iandsvæðuin
undir okkur. Með gagnáhlaupi
sínu hepnaðist Pólverjum ekki
heldur að beygja herstyrk vorn,
heldur unnu þeir oss aðeins nokk-
urn skaða og náðu aítur á vald
sitt nokkuru af því laadi er þeir
höfðu mist. Pólski herinn er enn
við lýði og hefir náð sér aftur.
En það sama má segja um her
vorn, og meira en það, því mátt-
ur harts vex stöðugt.
Við vorum neyddir út í pólska
stríðið á því tímabili, þegar her
vor og herframleiðsla var Iögð
niður, meðan við söfnuðum öllu
því fólki er við höfðum á að
skipa, til þess að reisa aftur við
fjárhag þjóðarinnar.
Þrátt fyrir þær fáheyrðu til-
slakanir við pólsku stjórnina, er
við höfðum gert vorum við
neyddir í stríðið. Við áttum
einkis úrkostar, nema berja fram
frið með vopnum. Tilraunir okkar
gáfu ekki úrslitin. Við sýndum
mátt vorn, en hepnaðist ekki að
gersigra her hins hvíta Póilands.
Enn fremur; við neyddumst til
að hörfa aftur á bak; en bændur
og verkamenn Rússlands, sem
aldrei hafa fengið vímu af sigur-
gleði, hafa heldur aldrei orðið
ráðþrota þó móti blési, t. d. við
borgarhlið Varsjár — einasta tak-
mark okkar er friður, og við
bjóðum enn Pólverjum frið með
hinum beztu kjörum, vafaiaust
miklu betri en bandamenn hafa
ætlast til. Það er sannarlega
hreinasta blindni eins og ýmsir
hafa gert, að telja friðarboð okk-
ar merki um vanmátt, þar sem
hið nýja tilboð er í raun og veru
merki um mátt okkar. Göfug-
menskan í tilhliðrunum okkar mun
tvöfalda, meira að segja þrefalda,
fórnfýsi allra rússneskra verka-
manna; og vilji hið hvíta Póiland
ekki frið með þessum kjörum,
sannfærir það hinn afturhaldssam-
asta bónda í fjarlægasta afkyma
tíkis vors um það, að ómögulegt
er að öðlast frið með öðru móti
en því, að berjast til sigurs".
Er eg spurði hann um hans
eigin álit á því hvort friður mundi
verða með þessum kjörum, mælti
Trotskij: „Eg veit ekki, og eg
held þeir viti það ekki heldur í
Varsjá. Þeir fá þar skipanir frá
París og London. í París vita
þeir það heldur en ekki, hvað
þeir vilja. — Þeir viija eyðileggja
Rússland, útiloka það, hrjá og
búta í sundur. En á hinn bóginn
er eg í óvissu um herrana í Lon-
don. Eg veit ekki hvað þeir viija,
sfzt af öllum Lloyd Gorge*.
Er Trotskij var spurður um,
hvort friður mundi hafa afvopnun
í för með sér í raun og veru,
svaraði hann: „Ef við fáum frið
bráðlega, hefst að afliðnum þess-
um vetri, áköf starfsemi í þá átt
að rétta við fjárhag landsins.
Höfuðherstyrkur vor verður látinn
vinna við að koma samgöngunum
í lag og að afla eldiviðar til iðn
aðarins. En fáum við ekki frið,
munum við berjast og, að því er
eg held, sigra".
Trotskij svaraði spurningu minnf
um það, hvaða samband væri
miili hernaðarráðstafanaa sovejet-
stjórnarinnar og stjórnmálastefnu
hennar og baráttunni fyrir heims-
byltingunni: „Þessi spurning er
mjög flókin. Við marxistar áiítum
byltinguna beina framþróun, og
afleiðingu af þróun og ofvexti auð-
valdsins á stríðstímanum. Það er
alveg ómöguiegt að segja fyrir
tímalengd eða hraða slíkrar fram-
þróunar. Auðvitað er það ekkert
lauuungarmál, að við fylgjumst
með áhuga með verkamannahreyf-
ingunni f öilum löndum, og kys-
um heizt, að þeir tækju völdin
sem fyrst. En ef Churchill (brezki)f
heldur, að sovjetstjórnin sé ekkert
annað en samtök til þess að rnynda
eitt aiþjóða byitingasamsæri, þá
er það vegna þess, að hann skortif
dómgreind, Okkur hefir aldrei
dottið það í hug, að sagan haft
lagt þá skyldu á herðar rússnesk-
um bændum og verkainönnuu>«
að neyða stjórnbyltingu upp á
allan heiminn.
Við erum sannfærðir um, að
mesti greiðinn, sem Sovjet Rúss-
land getur gert alheimshreyfiirgu
verkamanna, er sá, að leggja
stund á, að reisa aftur við fjár-
hag og menningu Rússiands.
Endurreisa fjárhags og raenning-
arstarfsemi Sovjet-Rússlands mun
betur en nokkuð annað sýna öH'
um heiminum, hvílít ótæmands aft
og menningar möguleikar eru
duldir í verkaiýðsstéttinni, og
sanna sjerhverjum manni, að
kommunisminn (bolsivisminn) ef
ekki eyðandi og truflandi afli
heidur skapandi og bætandi kraft'
ur. Þetta er ástæðan til þess, a®
við beinlínis og án þess að reyu*
hið minsta til að blekkja heiraiuu
eða sjálfa oss með tilliti trl þess
hverjir við erum, skuidbinduU1
okkur í íullri alvöru til þess,
skifta okkur ekki af innanríkis'
málum annara þjóða, meðan v$
erum Iátnir í friði. Þetta getuiU
við gert, þar eð við trúum óbif'
anlega á hina rökrjettu söguíeg^
framþróun, og á hinn bógio11
treystum við á hæfileika okksf
til þess að endurreisa land voft
fjárhagslega*.