Morgunblaðið - 04.09.1988, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1988
B 33
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
691282 KL. 10-12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Lögregluljóð
LOGREGLUL]OÐ,
■ ORT I TILEFNI AF WIODOROUNUH 1*. NÓVEMDER l»l.
Þ*lr LÓRgll* BÍðar á lor-iý/ og L&'ikOa fcítf J fiJnr
. »Kes«ítt íít i Swöcrgéíe, biííti }ín,
03 fciáija »1» »a b»rj* ni&ur bo'*e>i»L* þir.
tem Ímbjl vi!j* ilftv.ghpukVi (il Ris»;»r:ó» sftar í«!
H*nc Óií rri&ríb* i }i
«gsí» fcurítö Iftjítg!
Jy’sT *e gattsB
r>4t gr2<ýíp.i!u?K <>J Vicísungri
v:vo *f J»rí Tf.Sítu *}S,
Jct«r,a Wr,fti s& sií,
w? i *trí&
yrntvtftBsáía-
C« o'st-.Ím þj>5 r.«, ira&ar, s& m»nc* K*«» ♦
*& )t.4rt* þ*r m*B *3<¥':f«m*r*, *»« Kmgr* *í» »& *Ji,
þ'-í s*»i ©rCi& UfssiRt »5 tri’U ritir þ<isi
i tta»ní»3n**c, snt J-arc* vts&ur, *Ö«r tn sin bí*,
Svo U*r.»r )Áo í liCiB, þi bJctur P«iE Lco
rafrjóCur I fr«»£c m*ö hökvto^pinn imc.
«r }og kotónc. Erín i l»röajvm *<4-kn;ro, '|áe»?
k*nr.»Jtti þó *vvi ctjrf viC þi.-j* fcí.fCiftgiej* tin-.
)oj V«'*.*&i ',kVur *':>» «S Vojt.í Kiftjpiö, þvj
kvitnoB *r i Su&ursöfa KAgsorusta ný.
þ«ir bvrjí*.í þsr tr.t-ö McJrrjrfbm «5 torjföikm oj irjíin.
Mvcrt li‘«Ö> þ»rr.«, P*H> l«u; } jþínutr. Vnjám?
í nóvember 1921 var Suður-
götuslagurinn, sem margir íslend-
ingar kannast við, háður. Ári síðar
var gefið út póstkort þar sem
þessa atburðar var minnst í kvæð-
um en þetta sögulega plagg er í
höndum mjög fárra manna. Morg-
unblaðið fékk lánað eintak af
póstkortinu og birtast ljóðin hér
á eftir.
Kvæðabálkinn, Lögregluljóð,
sem er 15 erindi, orti gamanví-
snahöfundur sem gekk undir
nafninu Gylfi. Heimildarmaður
blaðsins man eftir því að útgef-
andinn hét Sigurður Sigurðsson-
og var bróðir Þorsteins kaup-
manns Sigurðssonar í Bristol.
Lögregluljóð
Þeir hringdu niður á kontor og köliuðu hátt í fón:
Komdu út á Suðurgötu, elsku besti Jón,
og hjálpa oss til að beija niður bolsevikka þar,
sem banna vilja drenghnokka til Rússlands aftur far.
Hann Óli Friðriks á hann, svo af því máttu sjá,
að eggja þarftu lögregluna og kenna henni að slá,
því það er ekkert gaman að ganga út í stríð
'mót gijótpálum og banhungruðum eyrarvinnulýð.
Svo kallar Jon á liðið, þá kemur Paiti inn
kaftjóður í framan með hökutoppinn sinn.
„Hjema er jeg kominn. Ertu í kröggum nokkrum, Jon?
Jeg kannaðist þó svei mér við þinn höfðinglega tón“.
Jeg kallaði ykkur alla að koma hingað, því
kviknuð er á Suðurgötu höggorusta ný.
Þeir beijast þar með bekkræílum og borðfótum og tijám.
Hvort bilaði þama, Palli litli, taug í þínum hnjám?
Farðu heim til konu þinnar, kæri Palli minn,
kveddu hana vel og allan bamahópinn þinn,
því skeð getur þú fáir ekki framar þau að sjá,
því fallega þeir kunna þessir bolsevisku að slá.
1 2 3 og 4, áfram haldið nú.
Eftir hveijum rækallanum, JÓnas, bíður þú“.
„Fyrirgefðu, jeg tók í nefið til að hressa mig,
því taugar mínar aldrei fyrri þræddu hermannsstig".
„Viltu ekki, Sæmundur, vaða fyrstur inn,
því vaskastan jeg tel þig hjer og mestan sönginn þinn“.
„Hjer stoðar lítið sönglistin", hinn táravotur tjer,
„en til er jeg í slarkið, ef einhver fýlgir mjer“.
Svo börðust þeir og slógust og bitust eins og ljón
og blóðið flaut um Suðurgötu, það var grátleg sjón,
en endalokin urðu þó svo óttalega fín,
því alt í einu hrópar Palli: „Hvar er kylfan mín?“
„Það gekk þama einhver með hana“, hann Guðbjöm okkar tjer
„svo geysilega bolsevikkalegur sýndist mjer;
jeg skaust á bak við skýli, svo hann skyldi mig ei sjá
því skelfílega virtist mjer hann langa til að slá“.
En lögreglan var orðin bæði lúin, svöng og þreytt
og labbaði burt í hægðum sínum, þótt veiddi hún ekki neitt,
því Rússinn heima í kjöltu hennar mömmu sinnar sat
og sýndi öllum með því, hvað hann Óli Friðriks gat.
En ráðherrann var reiður, þvi Rússann vildi hann sjá;
hann ræskti sig í ofboði og kallar Jónsa á.
„Segðu mjer nú, Jón, hvemig förin þessi fór,
en flýttu þjer, því annars sæki jeg skipstjórann af Þór.
En Jónsi varð nú seinn til svars og sagði nokkuð dræmt:
„Ja, sannarlega fínst mjer þetta vera dáldið slæmt,
því Rússinn situr heima og Sæmundur er frá
og svo vantaði Palla vopn, er langmest reyndi á“.
Þeir buðu út nýju liði og bjuggu það í stríð,
því bráðum skyldi aftur verða hafin orrahríð;
með sjúkragögn og byssur og bíla og axarsköft
mót bolsevikkum æddu þeir að leggja á þá höft.
Um fjögur hundruð manns vildu fúsir fóma sjer,
ef fengist unninn þessi voða bolsevikka—her;
þeir fundu enn þá sviðann af fyrri slagnum hans,
en fyrirgefðu, bolsevikkar reyndust þrettán manns.
Gylfi
Stríðaldir heiimlisketdr veiða fugla
Velvakandi.
Hvað snertir fugladráp katta í
Norðurmýri, bendir formaður
Kattavinafélagsins á, að það séu
villikettir sem stundi fuglaveiðina.
Mín reynsla er önnur.
Eitt sinn átti ég meðal annars
tvo stríðalda og skemmtilega ketti.
„ Dag nokkum, er ég kom heim úr
vinnunni, vom þeir búnir að rústa
þrastahreiðri eins nágranna míns.
Ég lofaði garðeigandanum að ég
skyldi láta svæfa kettina og stóð
við loforðið þótt það tæki á taugina.
Engum á að haldast uppi að
skemma fyrir öðmm, hvað þá al-
mannaeign, eins og til dæmis
þrastahreiður. Þannig var ég alin
upp, þannig ól ég afkvæmi mín upp
og vonandi njóta bamabömin góðs
af. Var ég þó ekki fædd með silfur-
skeið í munninum.
Oft og tíðum hef ég síðan rekist
á þrælmerkta kattakunningja, þar
sem þeir liggja í launsátri fyrir fugl-
um og ungum á Tjöminni, tekið þá
undir arminn og borið til föður-
húsa. Dýrið er eins og maðurinn;
hafi báðar tegundirnar nóg af öllu,
fara þær út í vitleysu sér til dægra-
styttingar. Maðurinn sekkur sér í
kynsvall, eiturlyf eða aðrar nautnir
en dýrið þjónar meðfæddri eðlis-
hvöt, veiðinni.
Reynsla mí af svo kölluðum villi-
köttum er allt önnur. Þeir em
reyndar ekki annað en uppflosnaðir
heimiliskettir, hættir að vera lifandi
barnaleikföng þegar þeir em orðnir
stórir, og kattaævin er löng. Eg hef
sett út ask fyrir fugla og ketti síðan
ég stofnaði heimili 17 ára gömul
(I minni tíð tíðkaðist nefnilega ekki
að maður væri eilífðarstúdent á
vaxtalausum námslánum til
þrítugsaldurs, engum að gagni
nema sjálfum sér, eða á mála hjá
foreldrum sínum). Aldrei hef ég séð
munaðarlausan kattaræfil ráðast á
fugl, þótt báðir ætu úr sömu skál.
Það er annað mál, að kattafjölg-
un hefur orðið undanfarin ár, og
þar af leiðandi er orðið fátt um
söngfugla. Kannski er „litli maður-
Þessir hringdu . .
Týndi myndavélartösku,
fundarlaun
Jón Sigurðsson, Blönduósi
hringdi:
„Ég varð fyrir því óláni að týna
svartri myndavélartösku annað
hvort í Goðheimum þann 12.
ágúst eða á Keflavíkurflugvelli. í
töskunni var Konica—myndavél,
28 mm linsa, 200 mm aðdráttarl-
insa, flass og lítið segulbands-
tæki. Taskan og tækin eru með
inn“ í þjóðfélaginu tekinn að halla
sér að dýrinu meðan heimilið brenn-
ur. Skuldþeginn, eða sá sem lánað
hefur veð, finnur hvernig matar-
kostnaður, innheimtulaun, eitthvað
sem kallast verðbótaauki (og of-
vöxtur er hlaupinn í, eins og banka-
stofnanirnar) og vextir naga sífellt
hraðar og hraðar það, sem upphaf-
lega var reist á traustum grunni.
Með þökk fyrir birtinguna,
Guðrún Jakobsen
Bergstaðastræti 34.
öllu ómerkt en ég hef þá trú á
meirihluta þjóðarinnar að það sé
einmitt ástæðan fyrir því að þess-
ir hlutir hafa ekki skilað sér til
mín. Ég heiti fundarlaunum þeim
sem töskuna fínna. Upplýsingar
í síma 91-32068 eða 95-4450.
Gönguskór víxlast í
Skagfjörðsskála
Móðir hringdi:
Dóttir mín tók í misgripum
Scarpa—gönguskó númer 39 í
staðinn fyrir skó númer 39,5 í
Skagfjörðsskála um síðustu helgi.
Upplýsingar i síma 680054.
Kvenmannsgleraugu
tapast.
Kvenmannsgleraugu töpuðust
við Austurbrún eða Hlemm.
F'innandi vinsamlega hringi í síma
33928.
VIÐEYJAESTOFA
OPH> 1KVÖLD
Borðapantanir í síma 91-681045
Kl. 18.30
Svala Nielsen syngur
f yrir matargesti fallega
íslenska tónlist, m.a. létt
Reykjavíkurlög.

Ertuf
húsgagnaleit?
Leðurklæddir hvíldarstólar
m/skammeli.
Verð aðeins kr. 27.700,-
Kr. 25.000,-stgr.
Litir: svart eða brúnt.
Póstkröfuþjónusta
Greiðslukortaþjónusta
VALHÚSGÖGN
ÁRMÚLA 8. SÍMI 82275.