Alþýðublaðið - 22.10.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
<j>Qrmingar-úrin,
í gull-, silfur- og nikkelkössum, er eins
og venja er til, lang1 ódLýrost hjá
Æéfri cffljalÍQsteó, JSaugavog 23.
vantar til að bera Alþýðublaðið til kaupenda.
Komið í dag á afgreiðsluna.
Triilofunarhringar.
Fjölbreytt úrval altaf fyrirliggjandi af trúlofunarhringum.
Pétur Hjaltested, Laugaveg 23.
Fulltrúaráðsfundur
verður á laugardaginn kl. 9 síðd. á venjulegum stað.
Burtför skipsins tii V e s t f j a r ð a
er frestað til mánudagskvölds.
Típqam andinn.
Amerisk /andnemasaga.
(Framh.)
„Þetta er bara iausafrétt",
mælti einn piltanna, „Hrólfur er
nýbúinn að segja okkur söguna;
hann sagði, að enginn í Lexing-
ton tryði hersni".
„Þá hefir Hróifi skjátlast", sagði
Nathan biíðlega; „eg get fullviss-
að ykkur um það, að meðfram
atlri Kentuckyánni sjást spor rauð-
skinna. En eg hefi sagt sögu
mína, og ef þú vinur minn, To-
mas Bruce, gefur mér púður og
blý fyrir skinnin mín, þá fer eg
leiðar minnar*'.
„Það er synd og skömm að
því, að eyða því handa manni,
sem notar það að eins til að
skjóta hirti, birni og skógarfugla
með“, sagði Bruce, „en ekki má
láta mann svelta til dauðs. Farðu
með syni mínum til búðarinnar,
hann mun láta þig fá, það sem
skinnin þín kosta”.
Að svo mæltu sneri hann sér
á hæl, og fór með Forrester liðs-
foringja tii baka til vígisins, þar
sem kvöidverðurinn beið þeirra.
Telie Doe.
Edith Forrester, sem orðinn var
dauðuppgefin af hinni löngu leið,
varð glöð, þegar hún gat lagst til
hvíldar, að loknum kvöldverði.
Meðan hún var að afklæða sig
í herberginu, sem henni hafði
verið vísað til, skaust Telie Doe
alt í einu inn úr dyruaum.
„Hvað sendir þig til mín, svo
síðla?“ spurði Edith hissa.
„Eg hefi heyrt, að þá sért
hefðarmey", svaraði Telie eftir
nokkurt hik með lágri, en hrærðri
röddu, „og að þú hafir eitt sinn
haft.um þig marga þjóna; og nú
ert þú kominn hingað f skógana
og meðal ókunnugra. Taktu mig
með þér, eg er skógunum vön
og vil verða þerna þín“.
„Þú?“ hrópaði Edith undrandi,
„það mundi móðir þín víst ekki
leyfa“,
„Móðir mín?“ hvíslaði Telie,
„eg á enga móðir lengur, og
enga ættingja".
„Hvað þá? Bruce ofursti et þá
ekki faðir þinn?“
„Nei, eg er föðurlaus. — Jú,
eg á reyndar föður; en — hana
er — hann er — hann er orðínn
rauðskinni".
Orð þessi, sem hún hvíslaði,
voru sv® blandin auðmýkt og
angurværð, að Edith varð hrærð
við. Telie las samúðina J hinum
fögru andlitsdráttum ókunnu mær-
innar, laut niður að hendi hennar
og snart hana með vörura sínum.
„Eg má skammast mín að vera
þerna", hélt Telie áfram, „og
hversu sem eg er fátæk og távís,
get eg þó orðið þér að liði. fá,
hefðarmey", bætti hún við áköf í
máli, „eg get unnið þér meira
gagn, en þú heidur, og þig mun
aldrei iðra þess að hafa tekið mig
í þína þjónustu, því eg kann alt
það, sem kona þarf að sýsla við
í ókunnu landi, og þú ekki veist
deiii á".
Greriö svo vel og lítið
inn í verzlunina Von og kaupið
til vetrarins egta harðfisk, stein-
bít og rikling, íslenzkt smjör við,
hangikjöt, ágætur lax reyktu r,
saltfiskur þur, kæfa nr. i, kjöt
nýtt, ostar margar tegundir, baun-
ir, hrísgrjón, ssgaógijón, hveiti
nr. i, haframjöl, jarðeplamjöl, dósa-
mjóikin góða, túgmjöl, kandísr
strausykur, kex margar tegundir<
kaffi, export, te, cakaó og margt
fleira. Líki ykkur viðskiftin, segið
öðrum. Lfki ykkur ekki, segið tnét-
Virðingaríylst.
Cíuimar Sigurðsson.
Sfmi 448. Sími 448'