Morgunblaðið - 18.11.1989, Síða 3

Morgunblaðið - 18.11.1989, Síða 3
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 1989 B 3 Alighiero Boetti: Útsoumað heimskort. brautryðjandi konseptlistarinnar. ... Með plakatverkum sínum er listamaðurinn þarna að tala á máli samtíðarinnar, sem eru auglýs- ingarnar út um allt. Það sem verið er að benda á, er að myndlistarlegur sköpunarkraftur beinist æ meir inn á svið auglýsingagerðarinnar, þar á sér hugsanlega stað hin eiginlega nýsköpun — myndlist dagsins í dag eru auglýsingarnar sem blasa við hvarvetna annars staðar en í viður- kenndum söfnum og sýningarsölum. ART Frankfurt hefur nú hafið göngu sína, en er á tilraunastigi sem reiknað er með að standi í þrjú ár. Nóg er af myndum til að slást um kaupendur. En það er ekki alveg nóg að finna eingöngu kaupendur. Mess- an þarf að hafa aðdráttarafl fyrir stórlaxana sem ráða ráðum í mynd- listarheiminum. Að þessu sinni var belginn Jan Hout á sýningarsvæðinu. Það taka allir ofan fyrir honum. Hann skipuleggur næstu Dokumenta í Kassel; hann var þarna til þess að hitta sér álíka persónuleika, bera saman bækur og snuðra í kringum listina. Að kveldi opnunardags hittist svo allt fallega fólkið í veizlu í Palm- engarten-veitingahúsinu. Þar voru skraf og ráðagerðir undir blöðum pálmattjáa. .. .Pálmatré eru nokk- urs konar farandverkamenn í Þýzka- landi. .. Steinunn Ásmundsdóttir myndir sem geta vakið óhugnað gefur einlægni Birgittu sumum ljóð- anna byr undir vængi og gerir þau jafnvel kumpánleg. Vetrarsál er þannig: Þá skildi ég. Duttlungar mínir eru engu. háðir. Því ég lifi í landi eilífs sumars og veturinn er aðeins til í sál minni. Sama eðlis er Tréfuglinn, ofur- einfalt ljóð sem þrátt fyrir sorgleg- an boðskap er aðlaðandi vegna barnslegrar skynjunar sem í því birtist: Birgitta Jónsdóttir Ég horfi á tré og fugla finnst ég vera lík þeim í eðli mínu. Þó er ég tré án róta og fugl án vængja. Birgitta er best þegar hún dregur upp óvæntar myndir sem bera æsku hennar vitni. Meðal slíkra mynda er „Ég stóð heila öld í andartakinu“ í Litlum hring og flóttinn út um naflann í Ótta. Steinunn og Birgitta eiga báðar margt eftir ólært í ljóðagerð. Mál- beitingin er stundum viðvaningsleg, ögun skortir og þeim hættir til að endurtaka sig. Þær eru byijendur sem hafa ýmislegt að segja og þurfa að læra mikið áður en þær senda næst frá sér bækur. Endur- minningar Hreftiu Benediktsson BÓKAÚTGÁFAN Forlagið hefur sent frá sér nýja bók eftir Gylfa Gröndal sem ber heitið Dúfa töframannsins, minningar Katrínar Hrefnu yngstu dóttur Einars Benediktssonar skálds. I kynningu Forlagsins segir m.a: "Hrefna kvaddi Island að loknu stúdentsprófi fyrir rúmum 60 árum og hélt í óþökk föður síns til Suður- Ameríku ásamt ástmanni sínum. Með sanni má segja að líf hennar sé ævintýri líkast og líkist fremui - skáldsögu en veruleika. Ætíð komst hún þó klakklaust úr hveijum hild- arleik. Á gamals aldri sneri Hrefna loks aftur heim til íslands til að eyða hér síðustu ævidögunum. í bókinni varpar Hrefna nýju ljósi á föður sinn, hið stórbrotna skáld og fram- kvæmdamann sem langt var á und- an samtíðinni í hugsjónabaráttu sinni. Hún lýsir honum á hispurslausan og áhrifaríkan hátt, ágæti hans og yfirburðum, en jafnframt veikleika og vanmætti. Dúfa töframannsins er 245 bláðsíður. Bókin er prýdd miklum ijölda mynda. Guðrún Ragnars- dóttir hannaði kápu. Prentsmiðjan Oddi hf. prentaði." go anw fiiqeo 1:i*i .uuirnoínfiigna nbnryolgö bn figrii Fyrsti íslenski bókaklúbburinn í FLÓÐINU Liðineru 15 ársíðan Bókaklúbbur Almenna bókafélagsins, fyrsti íslenski bókaklúbburinn, var stofnaður. í því tilefni var gefið út kynningarblað þar sem lesa má um sögu klúbbsins, forvígis- menn líta um öxl og horfa fram á við og rithöfundar láta í sér heyra. Eins og Kristján Jóhanns- son, framkvæmdastjóri Almenna bókafélagsins, skrifar sannaði bókaklúbburinn „þegar í upphafi gildi sitt, með því að tryggja út- gáfu stórverka, sem að öðrum kosti hefðu ekki komið út“. Kristj- án nefnir í þessu sambandi ritrað- ir gefnar út í samvinnu við erlend bókaforlög, m.a. mannkynssögu í 15 bindum, meginverkefni klúbbs- ins undanfarin 5 ár. Baldvin Ti-yggvason, fyrrver- andi framkvæmdastjóri Al- .menna bókafélagsins, er meðal þeirra sem rifja upp liðna tíð. Hann víkur að útgáfu íslenzks ljóðasafns í 6 bindum sem hófst 1974, en þá var sú skoðun „land- læg og er kannske enn, að ljóðabækur seljist seint og áhugi á ljóðum sé lítill“, eins og Baldvin kemst að orði. Hann skýrir jafn- framt frá því að nú hafí íslenzkt ljóðasafn, öll bindin, selst í um 15.000 eintökum, salan haldi áfram og sífellt sé verið að prenta safnið. Nú munu aðeins tvö bindi ókomin í ritröðinni Saga mann- kyns, en nýjust eru 2. og 3. bindi: Samfélag hámenningar í mótun og Asía og Evrópa mætast. Þessi mannkynssaga hefur sér það m.a. til ágætis að hún er læsileg og ríkulega myndskreytt, þess er gætt að hún höfði til sem flestra, ekki síst með léttri framsetningu. Textinn er háður straumum í sagnfræði og má vissulega um hann deila, en það sannar að sag- an verður seint skrifuð til fulln- ustu, tíminn breytir henni, ný við- horf skapast. íslenzkt ljóðasafn sem Kristján Karlsson ritstýrði og valdi í af glöggskyggni og mikilli smekkvísi er afar gott dæmi um markvert starf Bókaklúbbs Almenna bóka- félagsins. Útgáfan minnir líka á að bókaklúbbar þurfa að gera fleira en taka mið af fjölþjóða- menningunni þótt slíkt geti stund- um látið gott af sér leiða, saman- ber mannkynssöguna og fleiri verk. J.H. ÞAR RIKIR LÍFSGLEÐI Bókmenntir Jenna Jensdóttir Kuggur Mosi og mæðgurnar. Texti og myndir: Sigrún Eld- járn. Forlagið, Reykjavík 1989. Það hafa eflaust margir ungir lesendur beðið þess með eftirvænt- ingu að heyra meira frá Kugg og félögum hans. Hér eru þau öll komin og hvergi er lát á athafnasemi þeirra og skemmtilegum uppákomum. Þau fara á skauta þegar ísinn kemur á Tjörnina. Þar skemmta þau sér vel, þrátt fyrir ótryggan ís og fuglamergð. — Málfríður og mamma hennar svífa um eins og skautadrottningar og Málfríður varar sig ekki þegar ísvakir verða á vegi hennar. Saman baka þau öll svo stóra köku, að mamma Málfríðar týnist. — Þegar hersingin ásamt foreldr- um Kuggs sækir heim Þjóðminja- safnið, þyrst í fróðleik um gamla muni, kárnar gamanið. Mamma Málfríðar finnur þar askinn sinn sem hún skar út fyrir ævalöngu — en tapaði — og fann ekki fyrr en nú. Þar sem á askin- um stendur: „Mamma Málfríðar“ grípur gamla konan til sinna ráða. Og nú fer allt á annan endann í Þjóðminjasafninu. Svona lífsglaðir félagar elska auðvitað músík. Þegar sú hug- mynd vaknar að stofna hljómsveit verða allir glaðir nema Málfríður. Hún á bara ekkert hljóðfæri. En Málfríður deyr ekki ráðalaus. Gangstéttir, götur og garðar geyma tómar öl- og gosdósir hinna hirðulausu. Eins og ævinlega er Mosi mesta hjálparhellan. Þegar Málfríður hefur smiðað sér hljóð- færi, halda þau niður í bæ — í hellirigningu. Og nú berst tónaflóð frá fjörugri hljómsveit, svo hátt Sigrún Eldjárn og sérkennilegt að það dregur áheyrendur að. Brátt koma verðir laganna til sögu. „ ... það er bannað með lögum að vera með hávaða á al- mannafæri." Athygli Kuggs hefur beinst að ískyggilegri vanda, sem lögreglan verður að leysa. Mosi kemur sannarlega til hjálpar þar... í sögum Sigrúnar er raunsæi uppistaðan með ævintýralegu ívafi. Það er ekki mörgum gefið að koma hversdagsleikanum til skila svo skemmtilega og blátt áfram. Sögur hennar hoppa af kæti. Þó eru atburðir daganna, einir sér, það sem alltaf er að gerast. Til viðbótar er málið svo gott og lifandi. Einfaldar, skringilegar myndskreytingar eru samstiga texta í léttleika og vekja sömu gleði hjá ungum lesendum. fiemv •ihvt lofariolai Tf rfQflíJ^r ffffTpV

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.