Morgunblaðið - 10.12.1989, Blaðsíða 31

eaöL aaaMae
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉlWÍS'
RR I XJOR mm/ i.m , .
SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1989
BRÚÐHJÓN VIKUNNAR
Hann kom á hvítum sport-
bíl og bauð mér á rúntinn
BRÚÐHJÓN VIKUNNAR að þessu sinni eru María Hjaltadóttir
og Óskar Finnsson, yfírmatreiðslumaður á veitingahúsinu Arg-
entínu. María á 7 ára snáða, Guðfinn Þóri, og býr fjölskyldan í
eigin þriggja herbergja íbúð á Langholtsvegi 124. María segist
vera Reykvíkingur í gegn en Óskar er borinn og bamfæddur
Seyðfírðingur og þar hittust einmitt hjónakornin fyrst.
etta byrjaði allt saman seinni-
partinn í júlí árið 1986. Ég
var þá sölustjóri hjá innanlands-
deild Álafoss og í því starfi fólust
m.a. söluferðir út á land. Eitt sinn
var ákveðið að ég færi til Seyðis-
fjarðar og setti upp tískusýningu
í göngugötunni, degi áður en
Norræna héldi úr höfn. Það var
auðvitað allt of dýrt og ófram-
kvæmanlegt að taka með sér sýn-
ingarfólk að sunnan svo að ég
hafði samband við konu eina á
Seyðisfirði, verslunareiganda þar
í bæ, og bað hana um að verða
mér innan handar með að útvega
sýningarfólk. Ég fékk nokkrar
stelpur. Aðeins einn strákur gaf
sig í sýningarstörfin og þar var
Óskar kominn," segir María.
„Sýningin var búin tiltölulega
snemma. Ég stóð uppi alein á
Seyðisfirði klukkan rúmlega tíu á
miðvikudagskvöldi, þekkti ekki
hræðu og barinn á hótelinu var
ekki einu sinni opinn. Ég hafði
fengið inni á farfuglaheimilinu á
Ránargötu 4, en var ekki á því
að fara í háttinn á þessu annars
fallega kvöldi. Ég var á gangi á
Seyðisfirði þegar hvítur rennileg-
ur sportbíll keyrir hægt fram hjá
mér og ökumaðurinn býður mér
á rúntinn," segir María.
„Maður þurfti auðvitað að
kanna málið — ný stelpa í bæn-
um,“ segir Óskar. Daginn eftir
þeirra fyrsta fund hélt Óskar úr
höfn, en hann var þá kokkur á
togara, og María hélt aftur til
Reykjavíkur. „Þegar ég kom í
land sagði pabbi mér að Álafoss-
Brúðhjónin: María Hjaltadóttir
og Óskar Finnsson.
stelpan hefði hringt. Við mæltum
okkur mót í Reykjavík þegar ég
kæmi næst í land og þá vorum
við saman í vikutíma. Við gengum
eiginlega út frá því að við mynd-
um prófa að búa saman upp úr
áramótunum og það varð úr.“
Þau segjast hafa ætlað að trú-
lofa sig fyrir austan í sumarleyf-
inu 1988. „Þegar ég kom heim
úr vinnunni eitt föstudagskvöld,
gat María ekki beðið lengur svo
við drifum í þessu þetta kvöld, tvö
ein yfir hvítvínsflösku. Mér fannst
í og með við ekki geta farið að
kaupa saman íbúð og bíl og vera
bara á föstu. Ég vildi meiri stað-
festingu á sambándinu, vildi ekki
eiga það á hættu að allt springi
eitt laugardagskvöldið," segir
Óskar.
Biskup íslands gaf ungu hjónin
saman í Bessastaðakirkju laugar-
daginn 28. október. Fyrir athöfn-
ina söng Helga Möller við undir-
leik Magnúsar Kjartanssonar lag-
ið „Eins konar ást“. „Svo flutti
biskupinn ræðu eiginlega út frá
laginu. Hann talaði um tillitssemi
og ástina, sem væri hversdags-
leikinn sjálfur. Helga söng svo
lagið „í blíðu og stríðu" eftir at-
höfnina. Þau segja að áthöfnin
hafi verið rryög fijálsleg og óþvin-
guð og hafi þau í fyrsta sinn orð-
ið vitni að því að hlegið væri í
kirkju og það meira að segja tvisv-
ar. Bijúðhjónin tóku á móti eitt
hundrað veislugestum í Sóknar-
salnum við Skipholt. „Ég var bú-
inn að ákveða að þetta skyldi
vera flottasta veisla, sem haldin
hefði verið, og held ég að það
hafi tekist frábærlega enda var
ekkert til sparað í innkaupum.
Þrír vinir mínir, sem allir eru
kokkar, lögðu saman krafta sína,
og bróðir minn, sem er bakari,
bakaði fimm hæða brúðartertu.
Hann var tæpan mánuð að hand-
vinna allt skrautið á tertuna,“
segir Óskar.
María er fjórum árum eldri en
Óskar og segja þau að sá aldurs-
munur skipti ekki máli. Framti-
ðaráform ungu hjónanna er veit-
ingarekstur. „Þetta er ekki bara
draumur lengur, heldur raun-
veruleiki. Við stefnum að því að
eignast okkar eigið veitingahús,"
segir Óskar og María bætir þvi
við að hún hafi komið nálægt
bókhaldi, auglýsingum og fleiru
tengt fyrirtækjarekstri.
KISURNAR OKKAR
ÓMÆLD ANGIST og harmur getur legið að baki smátil-
kynningu í Morgmibladinu. „Hún fór að heiman ... Sást
síðast... Hefur nokkur séð kisu?“ Liija María Sigurvins-
dóttir í stjórn Kattavinafélagsins er þessum málum vel
kunnug.
Lilja býr í Seljahverfinu í
Reykjavík. Ekki er óalgengt að
börnin komi til hennar með týndar
kisur eða segi henni frá hálfvilltum
og hræddum dýrum á vergangi. Á
þessu ári hefur hún haft 8 ketti og
7 kettlinga í fóstri sem henni hefur
tekist að koma til síns heima eða
finna góð heimili.
Það er ekki heiglum hennt
að vinna traust katta — sem
margir hveijir hafa litlar
ástæður til að treysta
mannfólkinu. Heimildar-
mönnum Morgunblaðs-
ins ber saman um að
Lilju takist þetta
erfiða verkefni undantekningarlítið.
Það fýlgir því ábyrgð að eiga
kött; þeir þurfa ást og umhyggju
og verðskulda fulla virðingu. Lilja
sagði að sorglegast væri þegar
kettlingum væri hreinlega hent í
burtu af leiðum og ábyrðarlausum
„eigendum“.
En kettir geta horfið frá vanaleg-
um og góðum heimilum. Kattavina-
félaginu og Dýraspítalanum berst
fjöldi fyrirspurna frá harmi slegn-
um aðstandendum. En þá getur
komið upp vandamál, þær kisur sem
Lilja hefur afskipli af eru flestar
ómerktar. Lilja sagði Morgunblað-
inu að hálsólar gætu týnst, hún
hvetur alla forráðamenn katta til
að skrá ketti sína hjá Kattavinafé-
laginu og láta tattóvera kennitölu
í eyra.
ÍSLENSK RITSNILLD er falleg bók sem
hefur að geyma fleyga kafla úr íslenskum bók
menntum, allt frá Islendingasögum til nútíma'
Bókinni er skipt í kafla eftir viðfangs
efnum
Astin, bernskan, mannlýsingar, Island
Þetta eru sígildir kaflar bókmennta
sögunnar í bland við óvænt gullkorn gömul og
ný. Guðmundur Andri Thorsson ritstýrði. Þetta <»
er bók handa öllum bókmenntaunnendum
og menning
Síðumúla 7-9. Simi 688577. Laugavegi 18. Sími 15199-24240.