Morgunblaðið - 28.01.1990, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 1990
„ ég veit ekk) hvaá fetta-er, en þetta er
nytt og erdurbottt^svof>aí hlifhirri ventgotb!*
*
Ast er...
.. .að sýna riddara-
mennsku.
TM R«fl. U.S. Pat Off.—all riflhta rasarved
® 1990 Los Anfletas Times Syndicate
Þú hefðir ekki átt að hrósa
súpunni hennar svona æð-
islega...
HÖGNI HREKKVÍSI
„HAKJVJ VAMN ATA í PÓKBK, EINU SINMI EXJM."
Á FÖRIMUM VEGI
Frá uppboði á Fiskmarkaði Hafnarfjarðar.
„Brögð væru að því, að íslenskir f iskkaup-
endur seldu léttsaltaðan fisk til Dan-
merkur eða Englands, þar sem hann væri
síðan fullsaltaður. Þaðan færi hann til
Spánar, Portúgals og Ítalíu og væri seldur
á sama markaði og fiskur, sem fullunninn
erá íslandi."
Hart barist um fískinn
ÞRÍR fiskmarkaðir hafa verið starfræktir á undanförnum árum í
höfuðborginni og nágrenni hennar; Faxamarkaður í Reykjavík, Fisk-
markaðurinn í Hafharfirði og Fiskmarkaður Suðurnesja. Blaðamað-
ur Morgunblaðsins brá sér á uppboð hjá Fiskmarkaðinum í Hafiiar-
fírði í vikunni og var þar líf í tuskunum, hart barist um hvern físk.
Kvörtuðu menn yfír of litlu fískframboði og þar af leiðandi of háu
verði.
Starfsmenn markaðarins höfðu
mætt til vinnu klukkan sex um
morguninn til að taka á móti fiski
úr bátunum og undirbúa uppboðið,
sem hófst klukkan níu. Þá tók upp-
boðshaldarinn að falbjóða fiskinn
og seldi allt frá þremur steinbítum
í kassa upp í mörg bretti af karfa.
Hátt í þijátíu fiskkaupendur fengu
númer, sem þeir síðan réttu upp
þegar uppboðshaldarinn nefndi
krónutölu sem þeir töldu viðunandi.
Margir kaupendanna höfðu verið
á uppboði á .Faxamarkaðinum, sem
hófst klukkan hálf átta um morgun-
inn, og áttu eftir að bjóða í fiskinn
í Grindavík um þrjúleytið. Margir
þeirra fara á alla markaðina nánast
hvem virkan dag ársins. Einn þeirra
er Ingvi Guðjónsson, starfsmaður
Hvaleyrar hf. í Hafnarfirði. Hann
kvaðst ekki aðeins vera kaupandi
því hann væri einnig viðriðinn söl-
una, sem fram fer á mörkuðunum,
því útgerðarfyrirtækið Samheiji á
Akureyri ætti stóran hlut í Hval-
eyri. Ingvi kvartaði undan fiskverð-
inu á mörkuðunum að undanfömu
og sagði að ufsinn hefði daginn
áður farið á þreföldu lágmarksverði
Landssambands íslenskra útvegs-
manna. Hann kvað þessi viðskipti
reyna nokkuð á taugastyrk kaup-
endanna, því þeir tækju oft tals-
verða áhættu. Þeir vissu sjaldnast
hvaða fiskur og hversu mikið yrði
í boði daginn eftir og hvort hag-
stæðara væri að bíða með kaupin.
í Þýskalandi væm uppboðin hins
vegar skipulögð langt fram í tímann
og þar væri því hægt að skipu-
leggja fiskkaupin betur.
Gísli Geirsson, sem rekur Sjávar-
fisk sf. í Hafnarfirði ásamt föður
sínum, var fyrsti fiskkaupandi Fisk-
markaðarins í Hafnarfirði, sem hóf
starfsemi sína fyrir rúmum tveimur
ámm. Hann keypti um tvö tonn af
þorski, en fyrirtæki hans vinnur
saltaðan, hertan og frystan fisk.
Hann kvartaði yfir of litlu fisk-
framboði og sagði mikinn kvóta
hafa verið fluttan af svæðinu. Þá
Víkverji skrifar
Nú hefur verið tekið í notkun
nýtt ruðningstæki til þess að
hreinsa snjó af gangstéttum í
borginni. Er þessi snjóplógur hinn
afkastamesti, og þar sem honum
hefur verið beitt reynist greiðfært
fyrir gangandi vegfarendur. Er
að sjálfsögðu þakkarvert að svo
skuli að málum staðið, en þó er
rétt að minna á að til er önnur
aðferð til að halda gangstéttum
snjólausum, öllu áhrifameiri og
þægilegri i alla stáði. Hér er átt
við að notað sé afrennsli hitaveitu-
vatnsins til þess að hita upp gang-
stéttirnar og bræða af þeim snjó-
inn.
xxx
Víkverji er satt að segja undr-
andi á að þessi aðferð skuli
ekki almennt notuð hér í borg-
inni. Margir álíta vafalaust að það
sé vegna kostnaðarins, en hann
yrði tiltölulega lítill, ef rör væru
lögð í gangstéttirnar um leið og
gengið er frá þeim. Vatnið kostar
ekkert, þetta er afrennslisvatn,
sem þegar hefur hitað hýbýlin, en
með þessu móti er það nýtt enn
betur áður en það vermir skolp-
ræsin.
Vissulega verður framkvæmdin
dýrari, ef taka þarf upp gangstétt-
arhellur sérstaklega til þess að
leggja rör undir þær. En á hverju
ári er unnið meira eða minna að
viðgerðum á gangstéttum og skipt
um hellur, eða gangstéttirnar
teknar upp vegna viðgerða á öðr-
um lögnum. Ymsir hafa notfært
sér þetta og látið í leiðinni leggja
heitavatnsrör fyrir framan hús
sín. Eru gangstéttirnar þar alltaf
auðar.
Víkverja var gengið um eina
slíka götu nýíega. Þar höfðu
langflestir nýtt sér þennan mögu-
leika, en þó ekki allir. Fyrir fram-
an eitt og eitt hús var snjó og slap.
Sennilega hafa eigendur þeirra
ekki áttað sig á hvílíkur munur
það er að hafa gangstéttina fyrir
framan húsið hreina — og þurfa
ekki að vaða inn á blautum skón-
um, kannski saltbornum.
XXX
Iraun má spyrja hvort það sé
ekki borgaryfirvalda að hafa
forgöngu um hitalagnir í gang-
stéttir. Hvort að sú aðferð til að
halda þeim snjólausum sé ekki
gáfulegri en snjóruðningar á vetr-
um.
Víkverji hefur ekki á reiðum
höndum hver kostnaður af því
yrði, en hann getur vel ímyndað
sér að það margborgaði sig fjár-
hagslega þegar til lengri tíma er
litið. Eitthvað hljóta þessi nýju
tæki að kosta að viðbættum kostn-
aðinum við sjálfa hreinsunina.
En hvað sem kostnaði líður er
hitt víst að þau þægindi, sem það
skapaði borgurunum, yrðu marg-
föld á við það sem nú er, svo ekki
sé minnst á hve slysahætta af
völdum hálku minnkaði stórum.
Vissulega hlýtur þetta að vera
umhgusunarefni fyrir okkar dug-
mikla borgarstjóra.