Morgunblaðið - 11.03.1990, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 11. MARZ 1990
C 25
Sigurðardóttur frá Torfufelli. Unnu
þær líknar- og hjálparstörf við fyrir-
bæn göfgandi veru, sem hljótt var
um, en þakkað og blessað af hinum
mörgu, er nutu. Athygli þjóðar
vakti hins vegar, þegar ritverkið
Ragnheiður Brynjólfsdóttir I—II
kom út 1973—1974, skráð eftir
segulbandsupptökum úr miðilssam-
bandi Guðrúnar, og var jafnt aðdá-
endum og gagnrýnendum Ragn-
heiðar sögu, sem þó fóru flestir
varlega, hulin ráðgáta, sem vonlegt
var, enda er þessi hugstæða harm-
saga hér sögð á ljósu en yfirgrips-
miklu máli við andlegt ris og af-
hjúpað hversdagslífið. Hina löngu
og merkilegu framhaldsfundi, er
sagan var sögð, sátu einnig aðrir
nánustu vinir þeirra Jórunnar og
aðstoðarfólk Guðrúnar miðils og
skal þar getið Nönnu Ingjaldsdóttur
og Stefáns Eiríkssonar. Eindrægni
þeirra allra og trúnaður var Jórunni
svo mikils virði, að hún mun hafa
verið nokkru lengur á Akureyri en
elia.
Að sönnu fýsti hana suður þang-
að, sem systkini hennar voru og
nánasta skyldulið. Hún var frænd-
rækin með afbrigðum og að árun-
um, er hún fór norður, átti hún þar
ekki skyldmenni, nema Bjarna
lækni og síra Sigurð, eins og fyrr
segir. — Allt eins og faðir minn var
eini frændi Jórunnar ljósmóður í
grennd við Akureyri, var hún eina
frænka okkar systkinanna nyrðra,
því að móðir okkar var einnig að
sunnan. Bundumst við henni því enn
nánari vináttuböndum og nutum
órofa tryggðar hennar og traustrar
vildar ríkulega.
Fyrir allar góðar stundir löngu
horfinnar samtíðar norður við Eyja-
fjörð skal þakkað í hugarkyrrð
þeirrar vitundar, að „sálin er svo
sem að láni samtengd við líkamann"
— og, eins og síra Hallgrímur segir
einnig, að mikill er munur heims
og himins; sá má heimi neita, sem
himins vill leita.
Ágúst Sigurðsson
á Prestbakka.
Jórunn Bjarnadóttir frá Geita-
bergi lést föstudaginn 2. mars
síðastliðinn á Landspítalanum. Hún
fæddist á Geitabergi í Svínadal í
Borgarfjarðarsýslu 9. febrúar 1900.
Foreldrar hennar voru Bjarni
Bjarnason, bændahöfðingi á Geita-
bergi og Sigríður Einarsdóttir, kona
hans.
Systkini hennar voru: Steinunn,
húsfreyja á Draghálsi og síðar
Geitabergi, gift Jóni Péturssyni,
bónda; Jórunn, dó á fyrsta ári;
Bjarni, læknir, lengst af í
Reykjavík, kvæntur Regínu Þórðar-
dóttur, leikkonu; Sigríður, hús-
freyja í Reykjavík, gift Þorkeli
Sveinssyni, vélsmiðjueiganda og
Björg, húsfreyja í Reykjavík, gift
Jónasi Ólafssyni, heildsala. Af
þessu fólki eru enn á lífi systurnar
Sigríður og Björg, og Þorkell, mað-
ur Sigríðar.
Jórunn lauk ljósmóðurnámi árið
1922. Hún var ljósmóðir í Hval-
fjarðarstrandarhreppi í 6 ár. Eftir
það fluttist hún til Akureyrar og
gegndi þar ljósmóðurstarfi í nærri
40 ár. 1968 lét hún af starfi vegna
aldurs og flutti til Reykjavíkur ári
síðar og bjó þar til æviloka.
Árið 1936 giftist hún Jóni Elíasi
Jónssyni, vélstjóra. Hann lést árið
1942. Sonur þeirra er Bjarni,
kvæntur Kristínu Sigurðardóttur.
Þau eiga tvö börn, Jórunni og
Bjarna.
Blóm o|> skreytingar
vid öll tækifæri - gjafavörur
Tilboö alla mánudaga
og þríðjudaga.
Opið til kl. 22.00 öll kvöld.
Nóg bílastæöi.
Oskablomið,
Hringbraut 119,
(v/ J.L. húsið)
sími 625880
Lengst af á starfsferli sínum var
Jórunn eina ljósmóðirin á Akureyri.
Ekki er vitað nákvæmlega hvað hún
tók á móti mörgum börnum. Þegar
húsið sem hún bjó í brann, glatað-
ist dagbókin hennar sem hafði að
geyma þær upplýsingar. Þó er talið
að börnin hafi verið milli 3 og 4
þúsund.
Þegar þess er gætt að ekkert
fæðingarheimili var til á Akureyri,
en allar fæðingar fóru fram í heima-
húsum, er augljóst að um ærið
ævistarf hefur verið að ræða, og
ekki var spurt um á hvaða tíma
sólarhringsins unnið var.
Osjaldan kom það fyrir, að þegar
Jórunn fór í leikhús eða kvikmynda-
hús, að sýningin var stöðvuð og
tilkynning kom um að frú Jórunn
Bjarnadóttir, ljósmóðir, væri beðin
að koma fram í anddyrið. Erindið
var alltaf það sama, það var verið
að sækja hana til sængurkonu.
Oft þurfti Jórunn að fara á 6—8
staði á dag til að líta eftir sængur-
konum. Akureyrarbær er þannig
byggður, að vegalengdir eru oft
miklar á milli staða. Hún hafði
sjaldnast bíl til afnota og þurfti að
fara gangandi á milli staða með
tösku sína.
Það bjargaði oft miklu að hún
var geysivinsæl í bænum og margir
bílstjórar þekktu hana og styttu
henni leið á áfangastað.
Þegar ég var rúmlega tvítugur
var ég um árs skeið háseti á strand-
ferðaskipinu Súðinni. Siglt var vest-
ur og norður um land að Þórshöfn
á Langanesi og sömu leið til baka.
Komið var að í hverri höfn, en
lengst var viðdvölin jafnan á Akur-
eyri, en þar var komið við á báðum
leiðum. í hvert skipti sem skipið
lagði að bryggju á Akureyri, var
Bjarni sonur Jórunnar, þá ungur
að árum, þar staddur ásamt vini
sínum og jafnaldra. Fylgst hafði
verið með hvenær skipið væri vænt-
anlegt og erindið var að bjóða mér
heim til Jórunnar.
Þar var ég í góðu yfirlæti meðan
skipið var losað og lestað og má
segja að þar hafi verið mitt annað
heimili þetta ár sem ég var í strand-
siglingunum.
Jórunn Bjarnadóttir var vel gerð
kona. Hún var ljúf og þægileg í
viðmóti, en hafði sínar skoðanir á
hlutunum sem hún gat staðið föst
á. Hún var skemmtileg í viðræðum,
greind og margfróð. Sálarkröftum
sínum hélt hún til síðasta dags, þó
líkaminn væri orðinn hrörlegur.
Jórunn Bjarnadóttir, ljósmóðir
frá Geitabergi, var mikilmenni. Hún
háði langa lífsbaráttu og stranga.
Og hún féll með sæmd. Blessuð sé
minning hennar.
Pétur Jónsson
skemmir ekki skó né
teppi og veidurekki ryði
Besta, Nýbýlaveoi 18,
Kfipavogi, sími 91-641988
^^mmmmmmmmmmmmmmmmmm

- heillar þig
upp úr skónum
af Kristi á toppi Corcovado fjallsins. Á daginn dregur
ekki ský fyrir sólu og á nóttinni linnir fjörinu seint.
Lífsglaðir íbúarnir og gestir þeirra stíga ylvolga og
blágræna ölduna við fjölbreyttar baðstrendur og
FLUGLEIÐIR
Laugavegur 3, sími 62 22 11

GOTT FÓLK/SlA