Morgunblaðið - 11.03.1990, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 11. MARZ 1990
C 29
Óheillaþróun
Til Velvakanda.
Veiðimaður skrifar í Velvákanda
um ijúpnaveiðar þann 1. marz.
Eg get ekki annað en verið hjartan-
lega sammála honum. Sjálfur geng
ég til ijúpna á hveiju hausti og það
er mikið bull að ijúpan drepist sam-
stundis eða um leið og hún er skot-
in. Ævinlega þarf að snúa þær úr
hálslið eða aflífa með öðrum hætti.
Hvað varðar veiðiaðferðir Húsvík-
inga þá er rétt að minna á lög
33/1966 um fuglaveiðar og fugla-
friðun, gr. 21.
Þar stendur svo ekki verður um
villst að bannað sé að nota vélknúin
farartæki til fuglaveiða eða til að
elta uppi eða reka fugla. Önnur
málsgrein sömu lagagreinar tekur
fram að óheimilt sé að veiða fugla á
sjó úr bát sem gengur hraðar en 9
mílur á klst.
Þessi lög eru þverbrotin um allt
land, ekki bara á Húsavík eða í Þin-
geyjarsýslum, og það ætti að vera
kappsmál sérhvers veiðimanns með
einhvern snefil af sjálfsvirðingu að
kæra öll atvik sem brjóta í bága við
þessi lög eða önnur lög um fuglaveið-
ar og fuglafriðun. Hvað varðar tak-
mark á ijölda þeirra fugla sem hver
veiðimaður má veiða sýnist mér að
innan fárra ára verði íslendingar í
sömu sporum og Bandaríkjamenn
eru í dag. Þar í landi gilda strangar
reglur um hversu marga fugla hver
má veiða („bag limit") og sömuleiðis
hvar veiðar eru heimilar. Þessi þróun
er vatn á myllu landeigenda sem
selja aðgang að löndum sem þeir
rækta upp sem sérstakar veiðilendur
og leigja svo veiðimönnum aðgang
að fyrir háar fjárhæðir, líkt og lax-
veiðibændur gera hér á landi.
Ef íslenskir skotveiðimenn vilja
bægja þessari óheillaþróun frá verða
þeir að sameinast um að fylgja sett-
um reglum og sameinast um að út-
rýma versta varginum í hverri fugla-
byggð sem er veiðimaður án sjálfs-
stjórnar, sá sem veiðir til að græða
á því.
Skotveiðimaður
s Sigurbjörg Jóhannsdóttir hjúkr-
unarframkvæmdastjóri.
Blóðbankinn tók til starfa á
árinu 1956 og er rekinn sam-
kvæmt alþjóðlegum stöðlum um
starfsemi slíkra stofnana. Hann
hefur hins vegar þá sérstöðu, að
hann er einn um að þjóna öllu
landinu og ræður yfir meiri og
betri upplýsingum um blóðgjafa
en algengt er erlendis. Fyrir daga
Blóðbankans voru sjúklingar eða
aðstandendur þeirra stundum
beðnir að útvega blóðgjafa þegar
á þurfti að halda og þá var einnig
greitt fyrir blóðið eins og tíðkast
víða erlendis.
„Þá var skammturinn metinn á
150 kr. en það samsvaraði flösku
af öðrum og göróttari miði eða
þrennum sokkabuxum,“ sagði Sig-
urbjörg.
Nú er öldin önnur og allt bygg-
ist upp á því, að fólk sýni þegn-
skap og leggi sitt af mörkunum
til að íslenska heilbrigðiskerfið
geti veitt þá þjónustu, sem af því
er ætlast. Þess vegna þarf alltaf
á nýjum blóðgjöfum að halda og
eins og segir í bæklingi, sem Blóð-
gjafafélag íslands og Rauði kross-
inn hafa gefið út, þá geta flestir
á aldrinum 18-60 orðið blóðgjafar
séu þeir hraustir og þurfi ekki að
taka nein lyf að staðaldri. Áður
fyrr voru karlmenn í miklum meiri-
hluta meðal blóðgjafa en nú verð-
ur það æ algengara, að konurnar
fylli þennan fríða flokk.
jafnaðar svo að ávallt séu nægar
birgðir fyrirliggjandi. Á skrá hjá
Blóðbankanum eru nú um 17.000
manns og koma sumir reglulega
ótilkvaddir en í aðra er hringt
þegar mikið liggur við.
„Hér bera menn sig undantekn-
ingarlítið vel og láta nálina ekki
hræða sig þótt þeir séu að koma
í fyrsta sinn,“ segir Sigurbjörg,
„en þeir eru kannski dálítið
spenntir eins og kemur fram í
því, að blóðþrýstingurinn mælist
stundum dálítið hærri en þegar
þeir koma í annað sinn.“
Viðmót starfsfólksins í Blóð-
bankanum er heldur ekki til að
fæla frá. Þar er yfir öllu einhver
skemmtilegur heimilisbragur og
að lokinni blóðgjöf gæða menn sér
á kaffi og kökum og spjalla saman
um heima og geima við starfs-
fólkið og aðra blóðgjafa.
Skilnaður leysir ekki vandann
Til Velvakanda.
Hjónaskilnaðir eru oftast ekki
leiðin út úr vandanum. Heldur
er hér um að ræða einn einstakling
eða báða sem velja skilnaðinn í stað
þess að trúa staðfastlega á að með
ástinni og kærleikanum megi
yfirstíga öll vandamál, stór og smá.
Það er sorglegt að heyra og sjá
að hjónaskilnuðum fari ijölgandi ár
hvert. Og gleymdum ekki elsku litlu
börnunum og hvað þau þurfa að
þola, að sjá af pabba eða mömmu
í tíma og ótíma. Eiga þau ekki viss-
an rétt á því að mega alast upp í
því hjónabandi sem þau urðu til í
eða sem varð síðar meir til? Mig
langar til að skrifa hér nokkur at-
riði úr kaflanum „Ást og hjóna-
band“, sem er í bókinni „Vegurinn,
sannleikurinn og lífið“ eftir Ferdin-
hafi leyft að gefa „skilnaðarbréf1,
sagði hann: Vegna harðúðar
hjartna yðar leyfði Móses yður að
skilja við konur yðar, en frá upp-
hafi var þetta eigi þannig. (Matt.
19.8). Hjónaskilnaður byggist því á
„harðúð hjartna“ mannanna og er
andstæður áformi Guðs varðandi
kærleika þeirra. Það er andstætt
vilja Guðs að slíta hjónabandi og
rætur þeirrar breytni má rekja til
þröngsýni og sektar mannsins. En
Kristi liggur ríkast á hjarta að
mannleg ást sé varanleg og víðtæk.
Guð vill að ást okkar sé mikil og
staðföst, einnig þótt erfiðleikar
steðji að, lík þeirri ást sem hann
ber í bijósti til okkar (sjá Jóh. 3,16;
15,13).“
Minnst er á að um undantekning-
A
ar geti verið að ræða og skilgrein-
ingar á því. „Hljóta ekki allar und-
antekningar yfirleitt að veikja
hjónabandið? Veldur ekki skilnaður-
inn meiri þjáningu, þegar á heildina
er litið, en hlýst af mislánuðu hjóna-
bandi? Verður ekki möguleikinn á
lögskjlnaði einmitt til þess að ræna
hjónin þeirri stoð, þegar vandi steðj-
ar að, sem þau þurftu einmitt þá
svo mjög á að halda? Oft hefði
mátt halda við hjónabandi ef þessi
möguleiki hefði ekki verið tekinn
með í reikninginn frá upphafi. Ég
læt bara reyna á þessa, maður get-
ur þá alltaf skilið ef það mistekst.
Oft hefur greiðst úr vanda í hjóna-
bandi ef þessi möguleiki hefur ekki
komið til mála í upphafi."
Vinur

OFREMDARASTAND
and Krenzer, sem þýdd var af Torfa
Ólafssyni og útgefin af kaþólsku
kirkjunni á íslandi. „Tilgangur
lífsins er ekki aðeins sá að menn
verði hamingjusamir hver fyrir sig
og ekki heldur að manni verði vei
ágengt í félagslífinu. Lokatakmark
hvers manns er að komast ein-
hverntíma til Guðs. Eitt göfugasta
viðfangsefni hjónanna er að styðja
hvort annað og börnin tii þess að
ná því takmarki."
„Þegar fræðimenn Gyðinga
héldu því fram við Jesúm að Móses
Til Velvakanda.
Undanfarið hefur verið algjört
ófremdarástand í símamálum
á Siglufirði. Þetta er svo sem ekki
ný bóla hér, en sl. vikur hefur keyrt
um þverbak. Tímunum saman er
engin leið að fá són og þegar sam-
band næst er algengt að símtölum
slái saman. Það er örugglega af-
farasælast að ræða ekki viðkvæm
mál þegar hringt er til eða frá Siglu-
firði.
Er einhver von til að Póstur og
sími geti haft sig' í að ráða bót á
þessu í nánustu framtíð? Það er
mikill kraftur og dugnaður i inn-
heimtudeildum þessarar einokunar-
stofnunar, en harkan virðist öllu
minni þegar kemur að viðhaldi og
viðgerðum á símakerfinu.
Símnotandi
Djasstónleikar sunnudag kl. 21.30
SÚLD
Lárus Grímsson, hljómborð,
Steingrímur Guðmundsson, trommur, Tryggvi Hubner, gítar,
Páll E. Pálsson, bassi, og Maarten Van der Valk, trommur.
Heiti potturínn
Fischersundi
NÁMSKEIÐ
URSULA MARKHAM, rithöf-
undur, húgeflisþjálfari, dáleið-
•andi og miðill, mun halda hér
tvö námskeið í fyrirlestrarformi
í meðferð .og notkun kristalla
og hálfeðalsteina við heilun,
eflingu innsæis og orkustöðva,
notkun pendúla - auk þess sem
hún mun kynna hugefli og ræða
um fyrri líf.
URSULA MARKHAM hefur
m.a. skrifað bækumar: The
Crystal Workbook, Fortune-
Telling by Crystals and Semiprecious Stones og Elements of
Visualisation. Hún er skólastjóri The Hypnothink Foundation
og hefur unnið bæði í sjónvarpi og útvarpi í Englandi.
Hvert námskeið stendur yfir í einn dag og fer fram á ensku.
Þau verða haldin dagana 21. og 22. apríl 1990.
Skráning og nánari upplýsingar í versluninni Betra
líf, Laugavegi 66, og í sfmum 91-623336 og 626265.
CUCb
ERUM FLUTTIR
H.A. TULINIUS HF.
heildverslun, Síðumúla 17,
pósthólf 8635, 128 Reykjavík
NÝTT SÍMANÚMER 679122
Fax: 84419, telex 3195
Erum að taka upp nýjar sendingar af
tískuskartgripum og sólgleraugum.
Hringið og gerið pantanir.