Morgunblaðið - 11.03.1990, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ SUNNUDAGUR 11. MARZ 1990
C 31
Hér hefur hljóinsveitarstjórinn
Carl Billich staðið upp til að út-
skýra eitthvað nánar. Alfreð
bíður átekta og aðrir á myndinni
eru Erwin Koeppeln bassaleik-
ari, Jóhannes Eggertsson celló-
leikari og við hlið hans Jónas
Þ. Dagbjartsson á trompet og
klarinettuleikararnir Vilhjálmur
Guðjónsson og Egill Jónsson.
Fremst á myndinni sést baksvip-
urinn á fiðluleikurunum Jósef
Feltzman og Þorvaldi
Steingrímssyni.
Frá hljómplötuupptöku með Al-
freð Clausen skömmu eftir 1950.
Við flygilinn er Carl Billich, Al-
freð stendur við hljóðnemann og
fyrir aftan hann sést í Skafta
Sigþórsson. Til hægri eru Erwin
Koeppeln á kontrabassa og fyrir
framan hann sitja fiðluleikararn-
ir Óskar Cortes, Þorvaldur
Steingrímsson og Sveinn Ólafs-
son.
SIMTALIÐ ...
ER VIÐ EINAR MAGNÚSSON, L YFJAFRÆÐING.
Engin lækning til
viö kvefi
Reykjavíkurapótek, góðan dag!
— Góðan dag, þetta er á Morg-
unblaðinu. Gæti ég fengið að tala
við lyfjafræðing?
Gjörðu svo vel.
Já, halló.
— Góðan dag, Andrés heiti ég
Magnússon, blaðamaður á Morg-
unblaðinu.
Nújá, Einar Magnússon hér. Get
ég aðstoðað þig?
— Vonandi, er til einhver lyf við
kvefi?
Því miður, í flestum tilvikum er
svo ekki. Kvef er yfirleitt veirusjúk-
dómur og við þeim er ekkert ráð,
svona almennt séð. Ég hugsa að
fyrir flesta sé vika í rúminu einfald-
ari og ódýrari lausn. í, einstaka
tilvikum er þó um sýklasmit að
ræða og við því eigum við lyf, en
það er ekki nema í örfáum tilvikum.
— En nú eruð þið með allar hill-
ur fullar af hóstasaft, hálspillum,
vítamínum og hvað þetta allt heit-
ir. Gerir það ekki neitt gagn?
Jújú, en það læknar ekki kvefið.
Fái menn hálsbólgu getur hósta-
saft eða hálspillur slegið á ýmis
einkenni kvefsins, s.s. eins og
ofnæmisviðbrögð og hósta, linað
þrautirnar talsvert og vítamín gera
sitt til þess að halda viðnámsþrótti
líkamans við.
— Ég sá auglýst eitthvert undra-
apparat um daginn,
þar sem gefið var
til kynna að lífíð yrði
leikur einn, aðeins
ef maður festi kaup
á grip þessum. Er
eitthvað til í þessu?
Ég er hræddur um
ekki. Blessaður
vertu, á hverjum
vetri kemur einhver
svona patentlausn á
mannsins aðskiljan-
legu kvillum. Við í
apótekinu köllum
þetta „skammdegislyfið". Núna í
ár eru það segularmbönd. Þetta
er náttúrulega gamalt mál og nýtt
— samanber Voltakrossana gömlu,
en það væri öldungis stórfurðulegt
ef svona seglar hefðu einhver
áhrif á líkamsstarfsemina. En eins
og ég segi þá er það fastur liður
að landinn falli fyrir einhveiju
svona. Einhverju sinni var það
kvöldvorrósarolía, öðru sinni gins-
eng, svo blómafræflar og svo fram-
vegis. En hver talar um fræflana
núna? Viltu heyra vísu um þetta?
— Endilega. Er hún eftir þig?
Nei, þetta er eftir hagyrðing hér
í apótekinu, sem hefur m.a. ort
um þessi kynjalyf.
— Ókei, lát heyra.
Ef að þú átt eiginmann,
óttalega lélegan,
hressir, kætir, kitlar hann
kvöldvorrósarolían.
— Það mætti halda að þið væruð
að auglýsa kerlingarbækur þessar.
Ætli menn skilji það ekki eins og
þeir viija.
— Nú hvað er þá til ráða, ef
maður er voða kvefaður?
Það er bara þetta gamla og góða:
að taka því rólega, halda sig helst
í rúminu og láta sér alls ekki verða
kalt. Fari menn vel með sig fer
kvefið yfirleitt úr mönnum á u.þ.b.
viku. Geri þeir það
ekki tekur það lengri
tíma og menn eiga
auk þess á hættu að
fá eitthvað annað og
verra ofan í kvefið.
— Það var og.
Heyrðu Einar, ég
þakka þér bara kær-
lega fyrir spjallið og
vona við kvefumst
ekki upp úr þessu
kveftali öllu.
Sömuleiðis.
HVAR
ERU ÞAU
NÚ?
HO VHANNESI. PILIKIAN
LEIKSTJÓRI
Vinnur að
kvikmynd í
London
Rúrik Haraldsson sem Lér konungur í uppfærslu Hovhannesar.
SEGJA má að flest allt gáfu-
mannagengi höfúðborgarinnar
hafi verið í leiklistarlosti fyrstu
dagana eftir frumsýningn á
uppfærslu Þjóðleikhússins á
Shakespeare verkinu Lé kon-
ungi þann 13. mars 1977. Leik-
ritið var sett upp leikstjóranum
Hovhannes I. Pilikian sem er
af armenskum ættum. Hann
túlkaði þetta sigilda verk á
nokkuð nýstárlegan hátt og
höfðu gárungarnir það í flimt-
ingum að þarna hefði Þjóðleik-
húsið í fyrsta sinn uppgvötvað
snípinn. Mikið fór sum sé fyrir
kynferðislegum pælingum leik-
stjórans í verkinu. En hvar
ætli Hovhannes ali manninn i
dag?
Morgunblaðið hafði samband
við leikstjórann í London
þar sem hann hefur haft bæki-
stöðvar síðasta áratug eða svo.
Hovhannes segir að hann sé nú
að vinna að gerð handrits fyrir
kvikmynd sem öruggiega eigi eft-
ir að vekja athygli ef af gerð henn-
ar verður. Handritið segir Hov-
hannes að hann skrifi með tvo
gamla James Bond leikara í huga,
þá Sean Connery og Roger Moore.
„Myndin mun fjalla um þá
Karl Marx og Engels. Hér verður
ekki um að ræða neina pólitíska
umfjöllun heldur er athyglinni
beint að drykkjuskap og lauslætis-
lifnaði Marx en hinn velkæddi
herramaður Engels er svo aftur
andstæða hans,“ segir Hovhann-
es. „Að mínu mati yrði Connery
frábær sem Marx, enda líkur hon-
um í útliti og Moore jafngóður sem
herramaðurinn Engels.“
Frá því að Hovhannes dvaldi
hérlendis hefur hann sett upp leik-
verk víða um heim m.a. í Arm-
eníu. Fyrir störf sín að leiklistar-
málum þar í landi var honum veitt
heiðursorða armeníska mennta-
málaráðuneytisins. Síðasta verkið
sem hann setti upp í Armenínu
var Lér konungur og átti að fara
með þá uppsetningu í leikför um
Sovétríkin. En þá komu jarð-
skjálftarnir miklu til sögunnar og
leikförinni var frestað. Hovhannes
segir að fjölskylda sín hafi farið
illa úr jarðskjálftunum eins og
flestir íbúar landsins. Hann nefnir
þar að auki að foreldrar sínir búi
í Beirút þannig að skammt sé
milli lífs og dauða í lífi hans og
ættmenna.
Hovhannes minnist dvalar
sinnar hérlendis með töluverðri
hlýju. Hann ber Islendingum hið
besta söguna og segir land og
fólk hreint frábært í viðkynningu.
„Ég elska ísland og íslendinga.
Dvöl mín á íslandi var mikil per-
sónuleg lífsreynsla og ég mun
alltaf muna eftir þessum tíma,“
segir Hovhannes. „Dvölin var mér
ógleymanleg og breytti töluvert
lífsýn minni. Því mun landið ávallt
skipa veglegan sess í minningum
mínum."
Hovhannes I. Pilikian leikstjóri.