Alþýðublaðið - 29.10.1920, Blaðsíða 4
alþyðublAðið
l^óga^andinn,
Amensk /andnemasaga.
(Framh.)
Lynch dómari.
Sólin skein í heiði, vindurinn
Jiaut í limum trjánna, og von-
góður um það að ná bráðlega
samferðafólkinu, leit Roland fram-
an í broshýrt andlit systur sipnar.
Skógurinn veitti þeim skjól við
sólarhitanum og var óvenju dimt
yfir hónum. Eik, álmúr, bjarkir,
valhnottré og túiipan-tré voru
beinvaxin eins og súlur, og mosi
og annar skógargróður teygði sig
upp eftir j.þeim. Greinar trjánna,
sem alsettar voru mistilteini,
bærðust yfir höíðum ferðafólksins
og mynduðu þak, sem sólargeisl-
arnir ekki höfðu brotist í gegnum
riema endrum og eins í marga
mannsaldra. Ræturnar, sem stund-
nrri voru þaktar kjarri, en þó
oftar huidar . sígrænu sefgrasi,
Tcomú áð eins í ljós, þar sem
rjóður voru í skóginum. Mátti
þar cinnig sjá-fallin tré eða geysi-
stóra vínþrúgnaklasa, sem héngu
niður úr greinum, eða banantré
gnæfðu upp og veifuðu krónu-
biöðum sínum hátíðlega. Að eins
einstígi lág f gegnum skóginn og
vár þáð í rjöðrurium merkt með
fexarföruffl~f -trj áboiina. Þar sem
kjarrið var þétt, var mjór stígur
höggvinn gegnum það, og gátu
tveir menn með naumindum riðið
þar: samsíða. En þar sem leiðin
félí sapism við veg vísundanna til
ár-innar, sem oft kom fyrir, var
hann. eins breiður og þjóðvegur.
Fyrst framan af gekk ferð
ferðafólksins greiðiega, en þegar
iengra kom inn í skóginn, þar
sem hvorki vindur né sól gat
notið sfn, varð það að stanza
aðra' hverja mínútu vegna mýra
pg pitta, sem regnið hafði mynd-
að. Þar sem regnið ekki hafði
náð til jarðar, sá Roland við og
við spor vina sinn? og vonaði,
‘að þó svona hægt gengi, mundu
þau komast að vaðinu löngu áð-
ur en dimt væri orðið. Eini skugg-
inn sem var á ferðalaginu, var
óvilji sá, sem fylgdanliaðurinn,
er var dökkur á brún og brá,
sýndi þegar í byrjun er honum
var skipað þetta verk. Þau hafa
líklega verið komin fjórar mílur
Hver sá sem kynni að geta bygt í náinni framtfð, getur fenglð riftir-
gefna byggingarlóð ásamt töluvert miklu af byggingarefni.
Lóðin er á skemtilegum stað við sólríkustu götú
bæjarins. — Semja ber vii
Sicju r é Scgurésson,
Bergstaðastræti 45. — Sími 422. — (Eftir kK 7 ti(degit).
getur fengið atvinnu við að bera út
»Alþýðublaðið« til kaupenda nú þegar.
Fyrir karla og konur
sníð eg undirfitáðuri allar stærðir af sniðum og
' .. . ... . •« /
veiti einnig tilsögn piltum og stúlkum i þessu.
Ö. Rydelsborg,
Laugav. 6 og Laufásveg 25 (viðgerðaverkstæði).
verður ^ftirleiðis tekið á móti á Vesturgötu 8.. þvi sé
skilað með merkisspjöldum — ágröfnum.
— Vönduð vinna! —
Jón Guðjónsson.
frá virkinu, þegar þau komu áð
langri mýri, sem Roland kærði
sig ekki um að leggja -út- á með
systur sína og eiga það á hættu
að hestarnir sykkju f upp að
söðulgjörð. Leiðsögumaðurinn
bölvaði -sárann ■ ýfir -þessu,- og
sagði e.itthvað . á...þi leið, -»að
þau væru heldur en ekki lingerð,
að óttast ofurlítinn drullupoll,
eins og hann væri fullur af rauð*
skinnum“.
Roland ansaði þessu engu, unz
hann, með hjálp blökkumannsins,
hafði fundið örugt vað á roýrinoÚ
hann lét 1 Ijósi, að vegurinn vserf
nú breiður vísundastígur, sem l*gi
nærri beint í gegnum skóginri óg
sefið, sem virtist þurrara, en það
sem j>au höfðu farið. Þegar háiu1
var búinn að koma Edith yf*r
um, srkildi hann hana eftir hjá
þjóninum og reið aftur til fylgrf*
armannsins, til þess að láta reiði
sína i ijósi.