Alþýðublaðið - 22.01.1959, Blaðsíða 6

PARÍS, borg tízkunnar.
Hafa konur nokkurn tíma
urn aldirnar þurft að vera
í nokkrum vafa,- hvað rétt
er eða rangt? Hefur ekki
París alltaf leitt þær í ljóid
sannleikans? Hafi Dior sett
eina fjöður á hatt, hefur það
borizt út um heimsbyggð-
ina og ef til vill hefur f jöðr-
in æxlast upp í næstum
heila hænu á höfði konu í
Kaliforníu. En vesalings
karlmennirnir hafa orðið að
vaða í villu o gsvíma.
Nú virðist þó sem tízku- .
borgin ætli að miskunna sig
yfir sterka kynið líka.
Paul Vouclair, heitir
helzti karlmannafatatízku-
frömuðurinn. Hann saumar
fötin á Eisenhower, de
Gaulle og annað stórmenni.
Hann hefur látið svo um
mælt, að á komandi tímum
veröi helzta breytingin í
því fólgin, að svart verður
aðeins notað sem sorgarbún
ingur og sem einkennisbún-
ingur þjóna á betri veitinga
húsum. Liíir hafi mögnuð
áhrif, því beri að taka fullt
tillit til þeirra í þjóðfélag-
inu. I gleðiveizlum, þegár
iiimiiiimiiiimfiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiimim
.FYRSTUR
MEÐ
FRÉTTIRNAR1
,,Washington, -
26. des. (UPI).
Bandaríska toil
eftirlitið á nú í
miklum erfið-
leikum við vopnasmyglara,
er sinygla smiávopnum frá
Florida til Kúbu . . .“
(Frétt í Vísi, 19. jan. s.l.).
gestirnir sitja eins og mör-
gæsir í kringum borðið, —
svartir og hvítir, hlýtur að
skapast leiðinda andrúms-
loft.
Til veizluklæða ber að
nota t. d. perlugrátt, rauð-
bláa jakka og bláar buxur
o. s. frv.
Hversdagsdaginn á að
Iífga upp með litbrigðum,
og litur ársins er ,,porp-
hyre“, mjög Ijós litur, sem
erfitt er að skilgreina, —
bianda af gulu, grænu, bléu
og grábrúnu. Alit miðast að
því að litirnir séu sem ljós-
astir.
T'Izkan er eins og músík,
hana taer að skapa með nær-
færni og af list, og hún
byggist á tilbrigðum. .
Ein uppástunga Paul Vou
clair er smokingföt úr grá-
svörtu efni með gyllturn
þráðum og er réttan látin
snúa út í jakkanum, en rang
an í buxunum. En hann tek-
ur' það fram að þótt litagleði
sé sjálfsögð megi umfram
allt ekki fara út í neinar öfg
ar.
Mannslíkaminn. er um-
íram allt sígildur í dráttum
og það má ekki víkja nema
í hófi frá þeim stíl.
Og Vouclair vill ekkert
láta að ráði uppi um „lín-
una“ 1959, en það kemur
allt í ljós síðar meir. Ef við
aðeins höfum augun hjá
okkur og gætum að hvern-
ig fötin hans Ike verða á
næstu ráðstefnu.
OTTO FRANK, — faðir
Önnu Frank, hefur stefnt
Vestur-þýzkum kennara,
Lothar Stielau, fyrir að
saurga minningu dóttur
sinnar. Stielau hélt því
fram í grein, sem hann skrif
aði í skólablað nokkurt í
Lúbeck, að dagbók Önnu
Frank væri fölsuð á sama
hátt og. dagbækur Elizabeth
ar drottningar og Evu
Braun. Þeir sem græddu á
hruni Þýzkalands, skrifaði
skólakennarinn, þéna nú
milljóni á fölsuðum dagbók
um sem þessari.
Stielau hefur verið vikið
úr embætti fyrir að hafa sið
spillandi áhrif á ungdóm-
inn og það h.efur komið upp
úr kafinu, að hann er einn
af forkólfum í nýnazista-
flokknum Deutsche Reichs-
partei.
Otto Frank er nú búsett-
ur í Basel. Hann segir, að
það hafi ekki við nein rök
að styðjast, að dágbók dótt-
ur sinnar sé fölsuð, — hún
hafi ekki einu sinni verið
lagfærð svo neinu nemi. —
Handritið að dagbckinni er í
Hollandi, og kveður Otto
Vestur-þýzkum stjórnar-
völdum veikomið að líta á
hana, hvenær sem þau óski
þess.
☆
UNGUR Skoti kom til
veðlánara í London, veð-
setti dýrindis myndavél og
keypti giftingarbring fyrir
upphæðina. Næsta dag
kom hann aftur til veðlán-
arans með brúði sína
klædda hinu fegursta brúð-
arskarti, veðseíti giftingar-
hringana, en fékk aftur
myndavélina, skrapp and-
artak í burtu til þess að taka
myndir af frúnni í brúðar-
kjólnum, — kom síðan enn
til veðlánarans, veðsetti aft-
ur myndavélina og brúðar-
kjólinn, en fékk aftur hring
ana og brá sér í brúðkaups-
ferð til næsta bæjar — með
strætisvagni!
☆
framleiðda
Á STÓRU farþegaskipi,
sem sigldi yfir Kyrrahafið,
var nýlega haldinn grímu-
danSleikur. Fyrstu verðlaun
hlutu amerískur liðsforingi
og kona hans, sem 'voru á
leið frá Japan. Hafði eigin-
maðurinn gegnt þar herþjón
ustu. Hjónin klæddust jap-
önskum búningum, hann
gekk á undan, en hún trítl-
aði á eftir, eins og tíðkast
þar í landi. Á bakinu bar frú
in eina afkvæmi fjölskyld-
unnar, sem einnig var klætt
japönskum búningi, og á
baki þess stóð letrað stór-
urn stöfum: „Made in Jap-
an“.
immimmMiMimijiiimiiiiimiimmminiiimiiimtimiitimiiimummiiiiimiimimummmimsmhiiimmiiumimimmimnmiimmimiiiiimmiiiiiimmimiiiimHmimiMmimmimimiiiiiiiiiiimimiiii
lil

Fegurðar-
samkeppni
í frumskógi
JAFNVEL langt inni
í frumskógum Borneo
í brezku nýlendunni
Sarawak hefur fegurð
arsamkeppni ungra
kvenna rutt sér til
rums. Fer hún fram á
sama hátt og annars-
staðar í verö.ldinni, —
með dómnefnö og til-
heyrandi.
Eini munurinn er
sá, að keppendur eru
naktir að ofan, eins
og siður er þar í landi
og í síðum pilsum.
Keppnin fór fram í
Kapit. Meðal áhorf-
enda voru Dayakerar,
Malajar, Kínverjar og
nokkrir amerískir trú
boðar.
Önnur myndin hér,
er' af nokkrum kepp-
enda og hin af Ung-
frú Kapit 1958.
Dansað á
litum
ÞAÐ vakti ekki svo litla
athygli þegar spænski list-
málarinn Salvadar Dali,
gekk í heilagt hjónaband
fyrir skömmu.
En hann hefur ávallt ver-
ið svarinn óvinur slíkra fyr-
irtækja, og hefur ekki far-
ið lágt með það.
Einhver frumlegasta brúð
arg.jöfin sem hann fékk var
fr.á dansmeyjunni Michaela
Filores Smaya, Þekktust und
ir nafninu' „La Chunga'*. —
Var það málverk, sem hún
gerði sjálf með fótunum. —
Dali blandaði litina og hellti
á striigann, og síðan dansaði
La Chunga á litunum, svo
úr varð listilegasta málverk,
sem h.ún síðan gaf meistar-
anum.
☆
BLAÐIÐ Die Landstem,
í Kapstaden fékk nýlega les
endur sína til þess að reka
upp stór augu með viðtali
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiii
við Blagonravov
formælanda rússn
indaakademíunnai
rætt var við hann
ungar í íunglfei
fleira. Blaðið hafð:
prófessornum, að
Rússar í hyggju
fyrsta manninn t
ins. Hann héti Iva:
væri 30 ára gam;
sveinn, 2,03 metri
og sérstaklega... st£
ur, gæti til dæm:
niðri í sér andanui
minútur í vatni. I
notið sérfræðilegra
í því að hla.ða eldi
og senda hana aftu
arinnar. Einnig v
viðtalinu að hanr
hyggju að koma v
og Venus.
Sama daginn o
birtist kom tilkyi
Mo.skvu þess efnis
arnir hefðu verið
lagi í viðtali þessu
væri íastara að ori
Hvorki máninn, -
síður Marz og Ve
í nokkurri hættu,
minnsta kosti ekl
Hins vegar mæ
gjarnan veiu sþád
ir næstu ár.
IBBBiliniliiMiiiaaiiiiagiiiiiiiiiEi
FRANS -
Yfirmaðurinn gefur skip-
un þess efnis, að ekki megi
úthella óþarfa blóði og eitt
vel útilátið högg með gúmm
ílurknum nægir líka tíl þess
að gera varðmanninn hættu
lausan, án hljóðis eða stunu
hnígur maðurinn til jarðar.
Frelsun fanganna tekur þá
aðeins mínútu og yfirmað-
urinn spyr form
duggunni, hvort 1
nokkra hugmynd
hafi ljóstrað upp
unni. „Það er a
einn að ræða, þa£
6 2,2. jan. 1959 — Alþýðublaðið