Morgunblaðið - 07.10.1990, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. OKTÓBER 1990
C 5
unnu að björgunar- og hreinsunar-
störfum þar í bæ. Undanfarin þijú
sumur hefur hann starfað sem af-
leysingakokkur í mötuneyti Sjón-
varpsins jafnhliða húsvarðarstöð-
u nni, en þar hefur hann haft eigin-
konu sína, Sigurborgu Björnsdótt-
ur, sér til halds og trausts. „Það
er nú, skal ég segja þér, ástæða
fyrir því að ég sótti um húsvarðar-
stöðuna. Haustið 1985 var ég orð-
inn hálfgerður sjúklingur og skera
þnrfti í fimm hryggjarliði. Um tíma
g;erði ég ekkert nema að hendast á
nnilli sjúkrastofnana. Þetta tókst
hiins vegar vel og í dag er ég alveg
búinn að ná mér. Starf húsvarðar
v ar auglýst og ég dreif í því að
sækja um. Eg frétti reyndar síðar
aið nokkuð margir hefðu sótt um,
em mér var sagt að byggingameist-
siraréttindi mín hefðu komið sér.vel
þegar farið var að meta umsóknir.
Eg er ákaflega sáttur í þessu
s.tarfi mínu og ég er mjög ánægður
rneð það fólk, sem hér býr. Húsregl-
urnar eru settar til þess að farið
s;é eftir þeim og er meginreglan sú
að hér sé húsfriður frá klukkan
hálftólf á kvöldin til klukkan sjö á
rnorgnana. Ibúarnir eru samtaka
um að þessi regla sé höfð í heiðri.
Þegar við hjónin tókum að okkur
Btarf húsvarða hér, byijuðum við á
því að boða hvert stigahús til okkar
i spjall og kaffi. Okkur fannst þetta
líka ágætisleið til að kynnast íbúun-
um, en hér býr fólk sem er á ein-
hvern hátt á vegum félagsmála-
stofnunar borgarinnar. Sextíu pró-
»ent íbúanna eru ellilífeyrisþegar.
Auk þeirra er hér þó nokkuð um
hryrkja. Lítið hefur borið á barna-
ffólki þó hér séu einar ijórar ein-
stæðar mæður og einn einstæður
ffaðir. Það fer alltaf dijúgur tími í
]það hjá mér að ræða við gamla
ffólkið. Mér finnst það, því miður,
vera allt of einmana þó það eigi
kannski alla sína ættingja í
Reykjavík. Þetta fólk er í mikilli
þörf fyrir að spjalla og það er oft
yndislegt að koma inn á heimili
þess og sjá hvað allt er þrifalegt
■og huggulegt.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
„Bráðnauðsynlegt að í störfum
húsvarða séu menn, sem geta
tekið til hendinni,“ segir Smári
Wíum umsjónarmaður fasteigna
hjá Vífilfelli.
sem safngripi í nýju byggingunni.
Smári segist mæta til vinnu fyrir
klukkan átta á morgnana og vinnu-
degi sé lokið um fimmleytið. „Það
er auðvitað mismikið að gera frá
degi til dags. Það er enginn sem
beint rekur á eftir manni svo fram-
arlega sem allt er í lagi. Að því
leyti er ég eins og minn eigin hús-
bóndi í vinnunni og ræð mér sjálf-
ur.“
ÞESSU STARFI
FYLGIR MIKIL
SJÁLFBOÐAVINNA
- secjir Sveinn fónasson hús-
vöróur í safnaóarheimili
Akureyrarkirkju
„EG VAR ráðinn hingað sem byggingastjóri fyrir hálfu öðru
ári, en þá var safnaðarheimilið aðeins fokhelt. Nokkrum mán-
uðum seinna tókum við helminginn af húsinu í notkun og þá
gerðist ég jafnframt umsjónarmaður með því að ósk safnaðar-
nefndar. Þannig er ég nú hvort tveggja í senn byggingastjóri
og húsvörðúr og hef nóg að gera. Ætli mér sé ekki óhætt að
segja að þetta sé eitt og hálft starf þó ég fái aðeins laun fyrir
eitt starf. Það er heilmikil sjálfboðavinna fólgin í þessu,“ seg-
ir Sveinn Jónasson umsjónarmaður safnaðarheimilis Akur-
eyrarkirkju. Hann er 42 ára að aldri, húsasmíðameistari að
mennt.
Sveinn segir að húsvarðar-
starfið nái fyrst og fremst
til safnað arheimilisins. Kirkjan
sé honum óviðkomandi að undan-
skildu viðhaldi og þrifum úti og
inni. Sérstakur kirkjuvörður er
starfandi við kirkjuna sem sér um
hringingar og er viðstaddur allar
kirkjulegar athafnir. Áætlað er
að uppbyggingu safnaðarheimilis-
ins verði að fullu lokið þann 17.
nóvember nk. og verður það þá
formlega vígt. Miklar fram-
kvæmdir standa einnig yfir í kirkj-
unni að innanverðu og hefur hún
verið lokuð allan síðasta mánuð.
Óljóst er hvenær hún opnar að
nýju því vinnan var mun meiri en
áætlað var í fyrstu. „Við erum
að mála kirkjuna að innan, slípa
gólfin upp og lakka, breyta snyrt-
ingu með tilliti til hjólastólafólks,
flísaleggja anddyri og koma þar
upp vatnsofnum í stað rafmagns-
ofna svo eitthvað sé nefnt. Ég er
fýrst og fremst að pota þessum
framkvæmdum áfram eins og er.
Aftur á móti er starf umsjónar-
manns safnaðarheimilisins í því
fólgið að taka við öllum bókunum
og sjá um þrif annað veifið. Fund- ,
að hefur verið hér um það bil 180
sinnum frá því að við opnuðum
hluta hússins 11. nóvember sl.
OA-samtökin, sem er félagsskap-
ur þeirra sem eiga við offitu að
stríða, eru hér alltaf á mánudags-
kvöldum. Kórinn æfir á þriðju-
„Starf húsvarðar er ekki fyrir eldri menn,“ segir Sveinn Jónas-
son húsvörður í safnaðarheimili Akureyrarkirkju.
dagskvöldum og sorgarsamtökin
hittast hér hálfsmánaðarlega og
hafa stjórnarfundi þess á milli.
Sóknamefndin og undirnefndir
hennar funda hér líka auk fjölda
annarra félaga og hópa. Þetta er
mjög líflegt og skemmtilegt starf.
Maður hittir marga og er mjög
kátur í vinnunni. Mér hefur verið
boðin föst húsvarðarstaða hér eft-
ir að framkvæmdunum lýkur og
hef ég mikinn hug á að taka starf-
inu. Maður veit svo sem ekki enn-
þá hversu umfangsmikill rekstur-
inn verður.“
Ætla má.að starf húsvarðar í
safnaðarheimili sé nokkuð ein-
manalegt. Sveinn segist aldrei
hafa orðið var við einmanakennd
enda starfi hann við einn stærsta
söfnuð landsins sem telur um níu
þúsund sóknarbörn. „Aftur á
móti,“ segir Sveinn, „er starfíð
ekki fyrir eldri menn. Það er
ýmislegt í þessu starfi sem gaml-
ir menn ráða ekkert við, til dæm-
is snjómoksturinn. Þó við höfum
hér tvö snjóbræðslukerfi við kirkj-
una, hafa þau ekkert að segja hér
fyrir norðan. í byggingum nú til
dags er líka kominn svo flókinn
og mikill tækjabúnaður að menn
þurfa að vera með á nótunum til
að geta sinnt starfinu eins og
kostur er. Menn halda að starf
húsvarðar sé rólegt og þægilegt.
Það er það hins vegar ekki. Mann
vantar alltaf tíma.“