Morgunblaðið - 04.06.1991, Qupperneq 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIRÞRIÐJUDAGUR 4. JÚNÍ 1991
KORFUKNATTLEIKUR
AXEL NIKULÁSSON
Einn fyrlr alla og
allir fynr einn
Gíslasyni, en síðustu ár hefur hann
helgað sig unglingastarfinu í
Keflavík," sagði Axel Nikulásson,
sem hélt til Bandaríkjanna 1983,
þar sem hann stundaði nám í Penn-
sylvaníu. Axel lék þar með háskóla-
liði í fjögur ár, en vegna meiðsla í
baki gat hann lítið leikið fjórða árið.
„Ég fékk góða reynslu af að leika
í Bandaríkjunum. Aður en ég fór
þangað skoraði ég aldrei undir tutt-
ugu stigum í leik. Þá hugsaði mað-
ur lítið um vamarhlutverk, gaf
knöttinn aldrei til samheija í sókn
fyrr én ég var búinn að skora mín
tuttugu stig. Þegar ég lék í Banda-
ríkjunum var það mitt hlutverk að
leika í vöm og í sóknarleiknum fékk
ég það hlutverk að blokkera fyrir
skyttumar. Auðvitað var þetta áfall
fyrir mig, en ég vandist nýju hlut-
verki fljótlega," sagði Axel.
„Besta sending sem
Kefiavík hefur fengið"
Axel sagði að koma bandaríska
þjálfarans Lee Nober til Keflavíkur
1988 hafi verið geysileg lyftistöng
fyrir körfuknattleikinn í Keflavík.
„Koma hans er tvímælalaust besta
sending sem Keflavík hefur fengið.
Nober gjörbreytti öllum hugsunar-
hætti leikmanna. Nober kom til
dyranna eins og hann var klæddur.
Allt líf hans snerist um körfuknatt-
leik og hann talaði ekki um annað
en körfuknattleik. Nober var eins
og knattspyrnuþjálfarinn Joe Hool-
ey, sem þjálfaði Keflavíkurliðið í
knattspymu með góðum árangri á
SigmundurÓ.
Steinarsson
skrifar
ÍÞRÓTTIR eru óútreiknanlegar og skiptast í marga flokka. Ein-
staklingar skjótast upp á stjörnuhimininn sem spretthlauparar
eða kastarar. Þar eru á ferð íþróttamenn sem standa og falla
með eigin gjörðum. Flokkaíþróttamenn verða að hugsa á annan
hátt og sem betur fer fyrir flokkaíþróttina skjótast leikmenn fram
í sviðsljósið, sem hugsa fyrst og fremst um liðsheildina. Menn
sem hafa það hugfast að einn maður getur ekki unnið leik upp
á eigin spýtur. íslenskur körfuknattleikur er svo ríkur að eiga
þannig fþróttamann. Það er Keflvíkingurinn Axel Nikulásson, sem
hefur leikið með KR. Hans móttó er; einn fyrir alla og allir fyrir
einn.
Axel Nikulásson er tvímæla-
laust í hópi fremstu íþrótta-
manna íslands. Hans aðalsmerki
er að hugsa ekki eingöngu um sjálf-
an sig á leikvelli og
fyrir utan hann,
heldur hvað getur
hann gert fyrir fé-
laga sína, svo að
þeir verði betri íþróttamenn. Þessi
einstaki hæfileiki Axels gerði
Keflvíkinga að íslandsmeisturum
1989 og KR-inga ári síðar. Ekki
nóg með það, Axel hefur leikið lykil-
hlutverk í hinu sigursæla landsliði
íslands, sem Torfi Magnússon hefur
stjórnað. Það var frábært að sjá
hvemig hann hvatti félaga sína
áfram og stappaði stálinu í þá á
Smáþjóðaleikunum í Andorra. Þar
var þessi mikli keppnis- og félags-
maður í essinu sínu. Inni á vellinum
smitaði hann út frá sér með keppn-
ishörku og fórnfysi og þegar hann
sat á varamannabekknum hélt hann
hvatningu áfram. Þeir sem hafa séð
Axel leika hafa fljótlega áttað sig
á að þar er foringi á ferð.
Léku á skautasvelli
Hvers vegna varð körfuknattleik-
ur fyrir valinu hjá Axel? „Það má
segja að Ólafur Jónsson, fyrrum
skólastjóri í gamla bamaskólanum
í Keflavík, hafi beint mér á þá
braut. Við félagarnir í skólanum
vorum miklir prakkarar og vomm
alltaf á ferðinni með ýmis prakkara-
strik. Ólafur kallaði okkur þá á sinn
fund og spurði hvort að það væri
ekki skynsamlegra að nota kraftana
í eitthvað annað en prakkarastrik.
Það varð úr að við fórum að æfa
og leika körfuknattleik af fullum
krafti undir stjórn Ólafs. Áhuginn
var svo mikill að skautasvellið á
skólalóðinni var frekað notað sem
körfuboltavöllur en skautasvell. Við
lékum körfuknattleik með vettlinga
í brunagaddi,“ sagði Axelysem byij-
aði að leika með meistaraflokki IBK
sautján ára. „Áhuginn fyrir körfu-
knattleik var mikill í Keflavík, en
við vomm lengi í skugganum af
Njarðvíkurliðinu, sem stóð sig frá-
bærlega. Við vomm ekki langt frá
því að tryggja okkur sæti í úrvals-
deildinni 1980 og 1981. Við vomm
þá með mjög ungt lið. Sjö leikmenn
sem vora 17 ára léku með liðinu
1980. Það var svo 1982 sem við
tryggðum okkur sigur í 1. deildar-
keppninni með fullu húsi stiga.
Árið eftir lékum við til úrslita um
íslandsmeistaratitlinn gegn Val og
máttum þola tap með aðeins einu
stigi. Uppgangurinn var mikill í
Keflavík og hann er það enn. Það
er sama þótt Keflvíkingar missi tvo
til þijá leikmenn árlega - það koma
aðrir leikmenn í þeirra stað. Frá-
bært unglingastarf Sigurðar Val-
geirssonar og Stefán Arnarsonar
hefur svo sannarlega skilað árangri.
Stefán byijaði að æfa og leika
körfuknattleik með mér og Jóni Kr.
árum áður.
Nober koiri með mörg ný leik-
kerfi, sem nýttust vel þeim leik-
mönnum sem léku með liðinu. Ef
vel á að ganga verða leikmenn að
halda tryggð við þjálfarann og
standa með honum í því sem hann
er að gera. Leikur okkar byggðist
upp á hraða og að opna leið fyrir
skytturnar Jón Kr. Gíslason og
Guðjón Skúlason. Þetta gekk vel,
en það kom bakslag þegar við töp-
uðum fyrir Njarðvíkingum í bikar-
keppninni. Þá bmgðust skytturnar,
en skuldinni var skellt á Nober -
þrátt fyrir að það væri ekki hann
sem sá um að skjóta.
í sömu vikunni svaf Magnús
Guðfinnsson yfir sig og mætti ekki
á æfingu. Það var önnur æfingin á
stuttum tíma sem hann sleppti.
Nober setti Magnús í tveggja leikja
bann, sem varð til þess að Magnús
sagðist vera hættur. Nober stóð við
sitt, enda sagði hann að einn maður
gæti aldrei orðið mikilvægari en lið-
ið, sem er rétt.
Það var byijað að hitna í kolum
og leikmenn boðuðu til fundar til
að ræða málin. Það kom mér á
óvart að heyra að andinn var orðinn
þannig að menn vildu reka þjálfa-
rann. Ég og Jón Kr. ræddum lengi
saman, en ég hafði lýst fullum
stuðningi við Nober. Það voru stór
mistök í þessu máli, að við Jón Kr.
skyldum ekki lemja í borðið og segja
hingað og ekki lengra. Stjórnin
varpaði ábyrgðinni á leikmennina,
en eftir atkvæðagreiðslu leikmanna
var ákveðið að Iáta Nober fara. Ég
var á móti uppsögninni, en samt
var ég ekki meiri maður en það að
ég skrifaði uppsagnarbréfið fyrir
stjórnina.
Eftir fundinn fór ég heim og mér
leið ekki vel. Ég var ekki sáttur við
niðurstöðuna. Jón Kr. var ráðinn
þjálfari og ég var ákveðinn að
standa með honum, enda vorum við
búnir að vera vinir síðan við vorum
Tvö félög komu til greina. KR o
Valur, þar sem með liðunum lék
bakverðir sem ég átti auðvelt me
að leika með. Þegar Tómas Holto
ákvað að fara til Ungveijalands fc
Valur út úr myndinni. Ég valdi K
vegna þess að með liðinu léku Pá
Kolbeinsson og Guðni Guðnasoi
tveir mjög góðir leikmenn. Það koi
mörgum á óvart að ég skyldi velj
KR, þar sem landsliðsþjálfarini
Laszló Nemeth, þjálfaði KR-liði<
en ég var ekki inni í myndinni hj
honum í landsliðinu. Með KR-liðin
lék Sovétmaðurinn Kovtoúm og þ
voru KR-ingar að fara í Evrópi
keppni. Þetta var spennandi og v<
þess virði að breyta til. Mér lei
strax vel í herbúðum KR og vi
vorum með geysilega öflugt lið, sei
vann 21 leik í röð í úrvalsdeildinn
Við lékum gegn Keflavík í úrslité
leik um meistaratitilinn og unnui
örugglega. Keflavíkurliðið lék þ
enn kerfin hans Nober. Það var Ijú:
að leggja Keflvíkinga að velli o
verða meistari tvö ár í röð með sil
hvoru liðinu. Þegar ég lék í Keflaví
hrópuðu áhorfendur; „Axel er svil
ari, Axel er svikari." Ég lét þett
ekkert á mig fá, en pabbi gekk í
úr húsinu. Hann varð fyrir aðkas
eins og ég.“
Guðni Guðnason, félági Axel hj
smástrákar. Þetta mál lagðist þungt
á mig. Ég hugsaði hvort ég ætti
að halda áfram vegna þijósku, eða
leiðrétta mig. Það varð því úr að
ég ákvað að skrifa stjóminni bréf
og tilkynna að ég væri hættur. Frétt
þess efnis birtist í Morgunblaðinu,
þar sem ég sagði frá stuðningi
mínum við Nober sem þjálfara og
félaga. Fréttin varð til þess að reiði
braust út í Keflavík og ég var sagð-
ur hafa svikið Keflavíkurliðið. Ég
og Jón Kr. töluðum mikið saman
eftir þetta og eftir stuttan tíma
ákvað ég að koma aftur á móts við
liðið; en gegn ákveðnum skilyrðum.
Ég óskaði eftir því að Jón Kr. kæmi
upg ákveðnum aga.
Ég sá ekki eftir því að koma til
baka. Við urðum íslandsmeistarar
með öllum leikkerfunum sem Nober
hafði kennt okkur, en þær leikað-
ferðir voru einnig notaðar í landslið-
inu. Við Jón Kr. stóðum uppi sem
íslandsmeistarar eftir tíu ára bar-
áttu, en það var alltaf draumur
okkar að verða meistarar með
Keflavík.
„Axel er geysilega sterkur fé-
lagsmaður, sem fórnar sér algjör-
lega fyrir liðsheildina. Hann er mjög
hvetjandi og smitar út frá sér með
dugnaði sínum. Við höfum leikið
saman síðan við vorum ellefu ára.
Að undanförnu höfum við þó aðeins
leikið saman með landsliðinu. Það
er alltaf gott að hafa Axel við hlið-
ina á sér,“ sagði Jón Kr. Gíslason,
fyrirliði landsliðsins og þjálfari ÍBK.
TilliðsviðKR
Axel gekk til liðs við KR-inga
eftir að hafa orðið meistari með
Keflavík. Aðalástæðan fyrir að
hann skipti um félag var að hann
var fluttur til Reykjavíkur og Axel
sagði að hann hafi ekki enn verið
búinn að jafna sig eftir Nober-mái-
ið. „Þegar ljóst var að Jón Kr. færi
til Danmerkur og gerðist leikmaður
með SISU, ákvað ég að breyta til.
Morgunblaðið/Einar Falur
Með sigurbros á vör. Axel Nikulásson hefur fagnað íslandsmeistaratitli með ÍBK og KR. Síðast fagnaði hann sigri á Smá-
þjóðaleikunum í Andorra.
Svipur keppnismannsins. Einbeitingin sk
hann var þar við háskólanám og lék körfukna