Morgunblaðið - 14.07.1991, Síða 16

HVÍTA HÍISIÐ /SfA
16 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ 1991
Lautin...
Utilega
um hverja
helgi í
þrjátíu ár
Grímur og Sigríður: „Yndisleat
að hafa tíma til þess að vera
til.“
ÞAU eru búin að vera saman síðan þau voru sextán, í þrettán ár
hafa þau unnið á sama vinnustað, þau fóru í fyrstu útileguna saman
árið 1958 og allar götur síðan hefur varla komið sú helgi að sumar-
lagi sem þau hafa ekki farið eitthvað út úr bænum. Þetta er útilegu-
fólkið Sigríður Ágústsdóttir og Grímur Brandsson.
Þau hjón eiga þrjú börn; öll fædd að vorlagi og þegar þau höfðu
náð tveggja mánaða aldri voru þau drifin með í útileguna. Um leið
og sól tók að hækka á lofti spurðu þau „er útilegan í dag?“
Nú eru bömin flogin úr hreiðrinu og
Sigríður og Grímur fara aftur ein í
útilegur og þau vilja vera ein. Bömin em
auðvitað velkomin með en þau hjón gista
ailtaf utan alfaravega og íjarri öllum mann-
aferðum og tjaldstæði eru eitur í þeirra
beinum. „Við viljum vera ein með sjálfum
okkur og njóta þess að vera úti í náttúr-
unni, ef þú ert innan um fullt af fólki á
tjaldstæði ferðu á mis við hana. Þar getur
verið svo mikill hávaði að maður heyrir
ekki einu sinni í fuglunum," segir Grímur.
Þau hjónin segja að það verði alltaf erfið-
ara og erfiðara að finna staði þar sem þau
geti verið ein. Fólki sé öllu stefnt á skipu-
lögð svæði, vegir séu orðnir svo mikið upp-
hækkaðir að erfítt sé að komast
út af þeim og eins séu flest svæði
orðin girt.
Grímur og Sigríður láta þó ekki
deigan síga og hvern einasta föstu-
dag, frá því í maí og fram í miðjan
ágúst, tygja þau sig til ferðar. Það
er veðurspáin sem ræður ferðinni.
Á fimmtudögum horfa þau á veður-
spána í sjónvarpinu og leita þá
uppi þann stað sem lítur út fyrir
að verði gott veður á. íslensk veðr-
átta er síbreytileg og þau hjónin
hafa verið í útilegu í ýmsum veðrum
og ekkert látið á sig fá, þau sitja
ekki heima nema alls staðar sé
spáð aftakaveðri. Það er ekkert sem
heftir þau í höfuðborginni, ef þau
eru boðin í einhveijar veislur eða
því um líkt þá fara þau í sína úti-
legu og koma sér fyrir, skreppa
síðan í bæinn í veisluna en eftir
hana er það náttúran á ný.
Grímur og Sigríður viðurkenna
að fólki finnist þessi ferðaárátta
feikilega skiýtin og þau séu oft
spurð hvernig þau nenni þessu. Þau
skilja ekki svona spumingu þvi
þetta er svo einfalt og yfirmáta
þægilegt að þeirra mati. „Við erum
of löt til að eiga bústað,“ segir Sig-
ríður og Grímur bætir því við að
hann nenni alls ekki að eyða tíman-
um í alls kyns viðgerðir og annað
sem fylgi sumarbústað. Þau hafa
aldrei fest sig við einn stað öðrum
fremur og segja það vera ómögu-
legt að nefna einhvem einn uppá-
haldsstað. Margir staðir eru þeim
þó ákaflega kærir en suma vilja
þau ekki einu sinni nefna því þá
er hætta á að þau verði þar ekki
lengur í friði. Grímur segir það sér-
staka tilfinningu að koma á þessa
staði fyrst á vorin, þeim finnist þá
að þau séu komin heim, enda kaili
þau staðina oft landið sitt.
Þau lesa sér vel til um alla staði
sem þau dvelja á og bókaflokkurinn
Landið þitt er alltaf ómissandi í
ferðalagið. Þau Grímur og Sigríður
eru býsna nákunnug landinu því
auk þessara styttri ferða hafa þau
þrívegis farið hringinn í kringum
landið. Þau hjónin hafa þó aldrei í
Þórsmörk komið og er það einkum
vegna vinsælda hennar; þau em svo
lítið fyrir mannmergð. Fyrstu hjú-
skaparárin gisti fjölskyldan í fimm
manna tjaldi en þegar bömin
stækkuðu tók að þrengja að þeim
og þá var brugðið á það ráð að
láta eitthvert þeirra sofa í skutbíl
sem þau áttu. Árið 1977 smíðaði
Grímur og hannaði sjálfur tjaldvagn
sem þau hafa notað síðan.
Þegar komið er á áfangastað á
föstudagskvöldi koma þau sér fyrir
og grilla. Ef að fjall er í grenndinni
fá þau sér göngu og njóta útsýnis
og sólarlags ef þannig viðrar. Á
laugardeginum taka þau því rólega
fram eftir degi, lesa einhveija góða
bók og hlusta jafnvel á tónlist. Þau
hjónin era mikið tónlistarfólk og
eftir að geisladiskarnir komu til
sögunnar er auðvelt að njóta góðrar
tónlistar á ferðalaginu. Þó þau taki
ferðagræjurnar með þá er útilokað
að sjónvarp og sími fái líka að fljóta
með, það myndi eyðileggja allan
frið að þeirra mati. Síðdegis á laug-
ardeginum keyra þau um viðkom-
andi sveit eða hérað og finna sér
sundstað og þá er mátulegt að huga
að grillinu aftur. Öll helgin einkenn-
ist af afslöppun og tímaleysi „við
erum aldrei að flýta okkur,“ segja
þau og eru nánast dreymandi á
svipinn þegar þau lýsa þessari
ferðatilhögun „þetta er yndislegt,
bara það að vera ein með sjálfum
okkur og hafa tíma til þess að vera
til“.
Skyrið er fitusnauð mjólkurafurð og ein allra kalkríkasta fæða sem við neytum að jafnaði. Hún er einnig auðug af próteini, fosfóri,