Alþýðublaðið - 10.11.1920, Síða 1

öefiö út aí AlþýÖufiokUnum.
1920
Miðvikudaginn 10 nóvember.
Jarðarför Guðmundar Gislasonar fer fram frá
Fríkirkjunni og byrjar á heimili hins látna,
Selbúðum, kl. I e. h. fimtudaginn II. þ. m.
Forbjörg Steinsdóttir.
Borgun.
Þ^ð er ekkert við það að at-
'tiuga, þó einhver fái borgun fyrir
verk sem hann vinnur. En að
vinna ilt verk fyrir borgun, það
þykir aftur á móti athugavert, og
það er það sem Sigurður Þórólfs-
son, hinn fyrverandi Ieiðtogi ung.
dómsins, gerir með því, að skrifa
uíð um verklýðinn, fyrir borgua
frá Morgunblaðsklíkunni.
Tilgangur skrifa hans er að
sreyna að draga úr áhrifum verk-
Sýðshreyfingarinaar, til þess að
verkiýðurinn beri minna úr býtum
en hann gerir. Með öðrum orðum,
fiann skrifar fyrir husbændur sína
i þeim tilgangi að halda niðri
kröfum verkalýðsins uni að toll-
arnir, sem hvila á almenningi, verði
afnumdir, að bygð verði hús á
bæjarins eða landsins kostnað, að
kaupið verði hækkað o. s. frv.
Og þetta gerir hann fyrir borgun,
og svo virðist hann vera svo ger-
samlega siðspiltur, að hann haldi
að það sé jafnréttmætt að berjast
fyrir því, að börnin fái nóg að
borða, og að berjast á móti því,
með því að vinna á móti verk-
lýðshreyfitsgunni (fyrir borgun),
æins og hann gerir.
Sigurður spyr hvort Ólafur Frið-
tiksson og Ingólfur Jónsson fái
«kki borgun frá útlendum sócial-
istucn og bolsivikum fyrir að
skrifa í Alþýðublaðið eða fyrir
aðra starfsemi sfna i líka átt.
Þó Sigurði komi þetta ekkert
við, skal nú samt upplýst hér, að
hvorugur þeirra hefir fengið eyris-
viiði frá útlendum sócialistum eða
bolsivíkum, en það er langt ýrá
því að þeir mundu slá hendinni
á tnóti þeningum frá erlendum
verklýðsfélögum, ef í boði væru,
því þeir mundu eflaust taka á
móti peningum til eflingar verk
Iýðshreyfingarinnar, hvaðan sem
þeir kæmu, og ætti Sigurður Þór-
ólfsson, til þess að reyna hvort
þetta er ekki rétt, að bjóðast til
þess að gefa verklýðshreyfingunni
það fé, sem hann græddi á því,
að láta nemendurna á Hvítár-
bakkaskólanum éta hrossakjöt.
Jakob aftur gðOa barnið!
Það furðulegasta við kosningar
þær sem eru nýafstaðnar er það,
að ekki skyldi koma nema ein
grein í Vísi á móti Þórði lækni,
og hefir það margan undrað, hvað
an Jakobi kom hugrekki til þess
að hafa meiningu, sem var öðru-
vísi en stór hluti af auglýsendum
bæjarins. En skýringin mun liggja
í því, að hin eiginlega kosninga-
hríð byrjaði svo seint, að það var
ekki tfmi til þess að snúast, eða
vera með báðum eins og við
borgarstjórakosninguna.
A laugardagskvöldið, þegar far-
ið vár að telja upp atkvæðin, og
fyrirsjáanlegt var hvernig kosning-
in færi, voru márgir Sjálfstjórnar-
menn all slegnir, og kom það
einkum fram sem reiði gegn Vísi,
því svo er að sjá sem að þeir
þykist þekkja Jakob svo vel, að
þeim þykji sjálfsagt að hann sé

259 töíubl.
þó að minsta kosti með báðum
flokkum, ef hann er ekki alveg
með Sjálfstjórnarklfkunni eins og
við bæjarstjórnarkosningar næsfc
á undan. Einkum voru það tveir
bræður, unglingsmenn, sem höfðu
hátt um hvað Jakob ætti að fá.
Bræður þessir eru þektir fyrir að
hafa meiri peningaráð en hygg-
indi, og hæverskunni er þeim
varnað. Drykkjumenn eru þeir
ekki, það kunnugt sé, en f þetta
sinn var annar þeirra moldfuIIur»
og sagði á kjörstaðnum, þar sera
hann studdist upp viðvegg:
kob fallite. En hinn bróðirinn við-
hafði nokkuð lfk orð að meiningu,
en með meiri dylgjum. Hefir
mönnum síðan orðið dálítið tfð-
rætt um þetta, en flestir verið
þeirrar skoðunar að þetta mundi
aðallega vera þeningamont hjá
bræðrunum, og að óhugsaudi væri
að þeir gætu haft þau áhrif á
tslandsbanka, sem í hótuninni lágu.
Enda mætti sá banlci vera all-
heimskur, ef hann launaði Jakob
rapð ójöfnuði, það liðsinni, er
hann hefir veitt bankanum (á
kostnaðsjálfstæðismannsnafnssíns).
Hitt er aftur ekki ómögulegt, að
b'æður þessir kynnu að geta haft
einhver áhrif á auglýsendur, að
þeir auglýstu ekki I Vísi, og verð-
ur gaman að athuga hvort aug-
lýsingar f Vísi minka nokkuð á
næstunni. Geri þær það ekki,
vita menn að hótun bræðranna
var tómt peningamont.
En Jakob hefir ekki ætlað að
bfða boðannal Strax f mánudags-
blaðinu kemur hann með árás á
Alþýðublaðið. Ekki dugaði nú
lengur að draga að sýna, að
hann vildi nú aftur vera góða
barniðl
Það sem Jakob gerir sér f þetta
sinn að árásarefni, er það að
Alþbl. fari með of sannar fréttir
af bolsivíkum, og einkum þykir
honum það ófært að Alþbl. skuli
geta þess þegar koma sfmskeyti
með hlægilegum lygafregnum um
bolsivika, að þetta muni vera