Morgunblaðið - 18.09.1992, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1992
eródýnststi, fraegindazéóllinrL
Okkctr.''
Ást er.
ISg$£
:cls
... að ráðast í að leysa
hnútinn.
TM Reg. U.S Pat Otf.—all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndicate
í hvert skipti sem við förum
út að ganga, líður mér eins
og ég væri há og grönn ...
Ég man alltaf hverju ég
greiddi atkvæði gegn, en
ekki hverju ég greiddi at-
kvæði með ...
BKEF TEL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Frjálsíþróttavöllur í Hafnarfírði
Frá Haraldi Magnússyni:
í framhaldi af sigri FH-inga í bikar-
keppni Fijálsíþróttasambandsins
fyrir mánuði hefur athyglin beinst
að aðstöðuleysi hafnfirskra frjáls-
íþróttamanna og umræður orðið
manna á meðal í bænum um það
mál. Hafnfirskir fijálsíþróttamenn
töldu að næsta íþróttamannvirki í
bænum yrði frjálsíþróttavöllur með
hlaupa- og atrennubrautum úr
gerviefni, eða lágmarks keppnisað-
staða. Urðum við fijálsíþróttamenn
þvi nokkuð óhressir þegar við frétt-
um það á skotspónum að unnið
væri að því að fá bæjaryfirvöld til
að reisa fyrst skemmu yfir knatt-
spyrnuvöll, fannst að nú væri gerð
tilraun til að sniðganga okkur.
Bikarlið FH í frjálsíþróttum vildi
mótmæla þessum yfirgangi og
koma á framfæri við yfirvöld
bæjarins hvað væri að gerast bak
við tjöldin, sýna fram á að for-
gangsverkefnið upp á Kaplakrika
væri ekki lengur í höndum bæjar-
stjómarinnar eða aðalstjórnar FH,
heldur vildu nokkrir útvaldir menn
fá að ráða því hver forgangsverk-
efnin væru. Þeir töldu sig hafna
yfir samþykktir bæjarstjórnarinnar
og aðalstjórnar FH.
Frá Kristínu Alfreðsdóttur:
Þann 29. júlí sl. komu hingað til
lands 12 einstaklingar frá Litháen
á vegum íslensku ríkisstjórnarinnar
og dvöldu hér til 5. september.
Haft var samband við íslensku
Lionshreyfinguna og einnig Junior
Uhamber ísland sem síðan skiptu
þeim á milli sín og sáu um þá. Með
þessu boði lögðu íslendingar sitt
af mörkum til rekstraruppbygging-
ar í Litháen þar sem þessu unga
fólki var gefið tækifæri til að heim-
sækja íslensk fyrirtæki og kynnast
um leið vestrænum viðskiptahátt-
um. Allt þetta fólk stefnir á eigin
atvinnurekstur í komandi framtíð
og heimsótti það tæplega 60 íslensk
fyrirtæki.
Nýr markhópur íslensku JC-
Jafnvel þótt engar umræður eða
fundir hafa verið boðaðir í háttvirtu
bæjarráði eða aðalstjórn FH um
breytingar á forgangsverkefnum,
sem átti að vera varanlegur fijáls-
íþróttavöllur, kemur annað í ljós
þegar málin eru skoðuð betur.
Sumir bæjarráðsmenn og aðal-
stjórnarmenn FH höfðu ekki hug-
mynd um hvað var að gerast í þess-
um málum og vissu ekki um vænt-
anlega fótboltaskemmu, sem á að
sögn þessara manna að rísa næsta
sumar. Þungaviktarmenn úr bæjar-
stjórn og knattspyrnudeild FH hafa
breitt forgangsröð verkefna án
þess að nokkur tillaga hafi komið
fram um það frá þeim sem málið
varðar. Settu þeir sig skör hærra
en kosnir fulltrúar í bæjarstjórn
Hafnarfjarðar og aðalstjórn FH,
hafa gengið yfir skriflega samn-
inga bæjarins og aðalstjórnar FH
um að forgangsverkefnið væri
fijálsíþróttavöllur með gerviefni á
hlaupa- og atrennubrautum. Átti
að veija umtalsverðum fjárhæðum
næstu tvö árin í hönnun á þessum
velli áður en hafist væri handa um
að ljúka honum.
Stjórnarmenn í knattspyrnudeild
FH fullyrða að fijálsíþróttaaðstaða
í Hafnarfirði sé óþörf og því óþarfí
hreyfingarinnar er „Ungt fólk í at-
hafnalífinu" og var því kjörið tæki-
færi að kynna tilgang og starfsemi
hreyfíngarinnar fyrir Litháunum.
Þann 26. ágúst sl. borðuðu þeir á
Hard Rock Cafe í boði staðarins
og Junior Chamber. Síðan voru
þeir boðaðir á sérstakan kynningar-
fund þar sem Junior Chamber ís-
land og alþjóða JC-hreyfíngin var
kynnt. Sérstök áhersla var lögð á
þau tækifæri og þá reynslu sem
einstaklingur fær út úr starfinu.
Litháarnir voru ánægðir með heim-
sóknina til íslands og fannst þeim
íslendingar gestrisið og gefandi
fólk.
KRISTÍN ALFREÐSDÓTTIR
fjölmiðlafulltrúi Junior Chamber,
Islandi,
Hesthömrum 8, Reykjavík.
að hún væri forgangsverkefni.
Nýta ætti fijálsíþróttaaðstöðu ann-
arra byggðarlaga eins og verið
hefur nú síðustu árin. Þessir sömu
menn geta hins vegar ekki æft á
sama velli og Haukar. Þeim fínnst
nóg að lappa upp á fijálsíþróttaað-
stöðuna upp á Kaplakrika. Hvað
það þýðir vita þeir einir, þeir mundu
ekki mæla svo ef þeirra menn ættu
í hlut. Hvað mundi knattspyrnu-
deild FH segja ef ég mæti þörf
þeirra á svipaðan hátt og þeir nú
gera bak við tjöldin. Þeir ættu að
nota sína visku til að byggja betur
upp sína deild en láta ógert að rífa
niður fyrir öðrum eins og þeir gera
nú ljóst og leynt.
Þegar þeir urðu uppvísir að þessu
leynimakki voru þeir fljótir að segja
að þetta væri sérverkefni sem kæmi
engum við nema þeim. Þótt skem-
man kosti að minnsta kosti
100-200 milljónir eru það litlir pen-
ingar í augum þeirra en fijáls-
íþróttavöllur kostar 40-60 milljónir,
sem í augum sumra virðast vera
alltof miklir peningar þegar frjáls-
íþróttadeild FH á í hlut.
Vonar undirritaður að íþrótta-
fulltrúi Hafnarfjarðar, bæjarstjórn
og aðalstjórn FH taki upp viðræður
við fijáisiþróttadeild FH og láti
málið ganga þá boðleið sem sam-
þykkt var í fyrra, að fijálsíþrótta-
völlur verði byggður í íþróttabæn-
um Hafnarfirði.
Vonar undirritaður jafnframt að
fijálsíþróttadeild FH lúti sömu lög-
um og aðrir þegnar þessa lands,
að unnið sé á jafrnréttisgrundvelli,
að allar íþróttagreinar fái að njóta
sín í Hafnarfirði í náinni framtíð
en verði ekki hunsaðar eða strikað-
ar út eins og nú hefur verið reynt
að gera. Mér er efst i huga að leita
til bæjarbúa og fara í hús með
undirskriftarlista um þetta mál.
Byijað yrði á grunnskólum og
framhaldsskólum Hafnarfjarðar.
Það eru fyrst og fremst þeir krakk-
ar og unglingar sem líða hvað
mest vegna aðstöðuleysis í fijálsum
íþróttum. Hvort við þurfum að
grípa til slíkra örþrifaráða mun
tíminn einn leiða í ljós.
HARALDUR S. MAGNÚSSON
Hverfisgötu 23c,
Hafnarfirði.
Tólf Litháar á íslandi
Víkveiji skrifar
Svo lærir lengi sem lifir, segir
máltækið og eru það orð að
sönnu. Nýlega lærði Víkveiji nauð-
ugur viljugur enn eina aðferð hins
opinbera hvernig það hefur úti allar
kiær til þess að seilast í vasa borg-
aranna. Víkveiji var erlendis um
hríð, sem ferðamaður og hann
keypti m.a. tvær peysur, ærið fyrir-
ferðarmiklar, á meðan á för hans
stóð, og greiddi fyrir með ferða-
gjaldeyri sínum. Þar sem hann taldi
þægilegra að troða nú ekki peysun-
um plássfreku í ferðaskjatta sinn,
valdi hann þann kostinn að senda
sjálfum sér peysurnar í bögglapósti
til íslands.
Þegar Víkveiji fékk svo tilkynn-
ingu um sendinguna frá Tollaf-
greiðslunni í Ármúla 25, fór hann
þegar til þess að vitja pakka síns.
En hvílík bjartsýni. Hann var kraf-
inn um tollskýrslu, honum gerð
grein fyrir því að hann yrði að
greiða tolla, virðisaukaskatt og Guð
má vita hvað, af þessum „innflutn-
ingi“ sínum. Víkveiji reyndi að
benda afgreiðslumanninum á að hér
væri um einfalda verslun ferða-
manns að ræða, sem hefði kosið
að nýta sér póstþjónustuna, í stað
þess að bera sjálfur varninginn inn
í landið. Þá hófst lexía ágætlega
elskulegs starfsmanns, sem ugg-
laust þarf oft að stilla skap sitt,
þegar hann skýrir þolendum frá
þeim óþolandi reglum sem honum
ber að starfa eftir.
xxx
Reglan er þessi: Um leið og
ferðamaður sem ferðast hefur
til annars lands kemur til landsins
aftur og er kominn í gegnum toll-
gæsluhliðið í Leifsstöð, glatar hann
rétti sínum sem ferðamaður og
komi einhveijar pjönkur hans til
landsins á eftir honum, svo sem í
pósti, þá verður að greiða skatta
og skyldur af vamingnum, eins og
um innflutning væri að ræða.
Það var því tilgangslaust með
öllu að þrasa og þrefa um þetta
fyrirkomulag við tollarann. Hann
lýsti yfir samúð sinni og benti Vík-
vetja á að honum bæri að snúa sér
til fjármálaráðherra, vildi hann
gagnrýna þetta fyrirkomulag, eða
fá því breytt. Mikið rétt! En að lok-
um mátti Víkveiji punga út óheyri-
legri fjárhæð til þess að fá það sem
hann hafði áður talið sína eign,
peysurnar góðu, í sínar hendur.
Raunar hefur Víkveiji velt því fyrir
sér, frá því þetta var, og reiðin er
hætt að krauma og sjóða í honum,
hvort það væri ekki verðugt rann-
sóknarefni að kanna hvort einhver
tengsl eru á milli streitusjúkdóma
og þess að menn þurfi mikið að
sækja til stofnana sem þessarar.
Víkveiji er þakklátur fyrir að það
þarf hann ekki að gera og er reynd-
ar sannfærður um að hann hefði
engar taugar í slíkt! Jafnframt velti
Víkveiji því fyrir sér hvort ekki
væri líklegt að streitusjúkdómar
væru algengari hjá starfsfólki
stofnunar sem þessarar, en gengur
og gerist almennt í þjóðfélaginu.