Alþýðublaðið - 13.11.1920, Side 4
A
ALÞYÐUBLAÐIÐ
E. s. Gullfoss
fer frá Reykjavík 1. desember til Berg-
en, Kristiansand og Kaupmannahafnar.
Frá Kaupmannahöfn fer skipið 15.
desember um Leith til Reykjavíkur.
E.s. Lagarfoss
fer frá Reykjavík um 30. nóv. til Leith.
3
&óýr saltfisKur.
Yel verkaður stórfiskur til sölu, ódýr í
Nýlendugötu nr. lO.
Ifégarandinn.
Amensk Jandnemasaga.
(Framh.)
„Ber þú engan kvíðboga þess
vegna", svaraði ungi hermaðurinn,
sem fór að skilja, að óbeit Nat-
hans á því að fylgja þeim, staf-
aði af því, að hann óttaðist það,
að þurfa að taka þátt i bardaga,
„óttastu ekki, við munura reyna
að komast hjá ófriði",
„Ef til vill er það ekki á þínu
valdí", mælti N ithan, „þar eð þú
ert umkringdur af rauðskinnum".
„Ef ekki er hægt að komast
hjá orustu", sagði Roland, og
brosti að varfærni karlsins, „þá
skal eg ekki krefjist annars af
þér, en að þú flýir með stúlkun-
um, meðan eg með hjálp Pardons
Færdig og Keisara, tef fyrir rauð-
skinnunum, jafnvel þó það kosti
iíf okkar allra".
Þessum hreystiorðum var vel
tekið af þeim télögum og surtur
hrópaði, þó lftill hreystiblær væri
i róddinni: „Já, massa — Keisari
gamli læt*rr drepa sig fyrirykkurl"
Pardon Færdig varð líka drjúg-
ur og sór það, að hann sk.yldi
selja höfuðleður sitt eins dýrt og
unt væri.
„Eg er maður friðsamur og
sáttfús, eins og samvizka mín
heimtar", mælti Nathan, „og skal
eg ekki ásaka fóik, sem fyllist
móði og bardagahug, ef það
neyðist til þess að verja hendur
sínar og úthella blóði hinna rauðu
bræðra okkar. En við skulum
halda af stað, þó eg viti ekki
hvert við eigum að snúa okkar,
þar sem við erum á alla vegu
umkringd af rauðskinnum", Svo
var að sjá, sem Nathan f raun
og veru væri í míklum vandræð-
nm; hann hugsaði sig um, kink-
aði kolli, fitiaði við byssuskeftið,
og var svo niðursokkinn í hugs
anir sfnar, að hann skeitti engu
uppástungu Rolands um að halda
til neðra vaðsins, þar sem ekki
virtust neinir rauðskinnar Loks
leitaði hann ráða þar, sem minst
iíkindi virtust tii að finna þau.
„Pétur", sagði hann við hund
sinn, eins alvarlega og hann tal-
aði við manneskju, „Pétur, eg
hefi nú mfna skoðun á þessu
máli — en hvað heldur þú?"
„Máiið er þó sannarlega ekki
þannig vaxið, að hægt sé að
leggja undir úrskurð hunds!"
mælti Roland gremjulega.
„Vinur minn, þú þekkir ekki
Pétur litla“, sagði Nathan blýð
lega, „annars mundir þú tala
öðruvísi um hann. Oft og tíðum
hefir hann fyigt roér gegnum
skóginn, og oft hefir hann hjálp
að mér úr neyð og hættu, þegar
vit mitt brást. — Þarna geturðu
séð, hvað snáðinn hefst að. Hann
hleypur að slóðinni og dillar
skottinu. Sannarlega er eg sömu
skoðunar*.
„Hvaða slóð er það?“ spurði
Rolaud og íór með Nathan að
stígnum, sem hann áður hafði
gengið, og þar sem héppi suuðr-
aði nú um og leit upp, eins og
hann vildi vekja eftirtekt hús-
bónda sfns á sér.
Drengur 16-18 ára,
duglegur, áreiðanlegur og
kunnugur í bænum, getur
fengið atvinnu nú þeg-
ar. — Afgreiðsla vísar á.
Ódýr kensla.
Uppl. á Amtmannsstíg 1 (niðri)
kl. 4—5. — Kari Jónsson.
K aupið
A.lþýOw1blaOid!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðor:
Ólafur Friðrikuon,
PreEtsmíðjsn Gutoanejg,