Alþýðublaðið - 05.04.1933, Blaðsíða 3

AT t, Vf TMT t>
jur 1 *-r W JU»
9
Akramies má enn þá líðia
ægis fyrir sigð.
Mörgum gömlum meinin svíða
mamns í frá'rri bygð.
Viðnrkendir halir hraustir
hafs við fiskileit
margiir eru taldir traustiir
itil í þ'edrri sveit.
islamd hefir ár og aldir
umgia syn.i mist.
Veröa ei með töium taldir,
tapast, ægi gist.
Föðu-rhöndin frelsi alLa,
flétti kærieiks-band
hetjum,, sem í flóðið falla
fyrir þetta land.
Benjtmín Á. Eggertsson
frá Skiphyl.
Frepir frá Anstf|5rðDm.
Áneiða'nlegar fregmir frá aust-
firzkum sjómönuum herma, að
ek.ki hafi um mörg undanfarin ár,
eða jafn-ve] nokkru sinni áður,
verið eins mikill óg-angur tog-
lana fyrir Auisturlandi eæns og á
síðast liðrau hausti. Þessu til
sönmuinar s-agði Austfirðiingur
kurnmingja símum hér í bænum
leftirfarandi sögur: Urn mámaða-
mótiin september og október vor.u
miargir smábátar að veiðum á
Vöðlavíik, suininan við Gerpir. Auk
bátamna var þarna að veiðium tog-
’ari, sem hafði svo vandlega breitt
fyrir mafn og númer, að bátverjar
gáitu hvorugt séð, þó þeir væru
að heita, má'tti vi'ð hlið togarans
og hefðiu tal af honum. Maðurinn
á stjórnpalli togaruns mælti á ís-
Lemzka tu-nigu og ávítaði bátsverja
fyrir að hafa tekið frá sér ból,
sem h,aam hafði selt niður á
hraumblett, til þess að rífa þar
ekki vörpu sina. Maður þessi, sem
virtiist vera skipstjóri togarans,
sagði bátværjum að hanm hefði
leyfi frá landsstjórminnd, það er
Magnúsi Guðm. og Guðm. Svein-
björmssyni, sem þes-si mál hafa
með liöndum, til að mega fiska
þama í landhelgi. Vegna þess,
hvað togarinn var óhræddur um
sig, að þora að fiska þarna imman-
um bátana um hádag, héldu bát-
verjar, að þetta leyfi gæti jafnvel
áitt sér stað.
Um svipað leyti kom bátur af
Norðfirði niorður fyrir Langnanes.
Eniskur togari var uppi undir nes-
inu, en beygði út frá landi, þegar
hanm kom auga á bátinn, Bátur-
inn átti stefnu síha í veg fyrir
toganann og bomst á hlið við
hann, af því báturinn var gang-
góður og togarinn með vörpu í
-sjó. islenzkur skipstjóri eða fiski-
lóðis var einnig á stjórnpalli þessu
togara. En vegnia þess að for-
maðurinn á bátnum sá að þetta
var gamall kunningi hans, gat
hann ekki átt við að kæma togar-
amin, þó bamn væri þarna að ólög-
legum veiðum. Og naut h-ann ís-
lenzka kunininigsskaparins..
Hvont fyr nefndi togarinn hefir
hiaft leyfi tii lamdhelgisveiða, skal
ekki fullyrt um hér. En íhuguniar-
vert er í þiessu- samban-di, að um
langt skeiö hefir ekki verið kvart-
að nndan togaraágangi inni á
Vestfjöröum þar til á síðiast: liðnu
hausti og v-etri, þó varðskipin
hafi þvi nær eingöngu haldið sig
á þeim slóðum.
Gamall sjómaaur.
Frá Sauðárkróki.
Þarni 29. dez. s. 1. boðaðiverka-
sainan um ákveðma menn i istjorn
mannaféLagið „Fram“ hér á staðn-
um til atm. borgarafundar fyrir
kauptúnið. — Fyrir 2—3 áruni
hafði hrn. sjálf samþykt fuind-
arsköp fyrir siig og í þeiím er
ákveðið að ha'da sku!i opinn hrn,-
fund 1. föstudag í hverjum mán-
u-öi, a. m. k. yfir vetrarmáúuð-
ina. Þetta h-afði ekki verið gert
nema örsjaldain, þrátt fyrir itrek-
aðar áskoraúir. í tilefni af þessu
var þessi borgarafirndur boðaður,
s-amkvæmt samþykt, er gerð var
á verkama'nnafundi. Var þar talað
um að knýja fram að þessir áður
samþyktu fundir yrðu haldnir
opnir.
Fyrsta mál á dagskrá borg-
arafundari-nis var: „Hvers v-egna
ber-st meiri hluti hreppsinefndar
á móti því' að haldnir séu opnir
hreppsnefndarfundir?“ — Fram-
sögum. P. Laxdal. — í fundar-
gerð frá þessum fundi stendur:
„Framsögumaður deildi harðlega
á hreppsin. fyrir að hafa ekki haft
opna hreppsnefndarfundi einu
sitnm í mú<fi'iu>i eins • og ákvedið
hefdt verid.“ (Auðk. hér.) Hann
hélt sig við ákvörðuin verkam.-
fund-ar hvað þetta snerti í fram-
söguræðu sinni. — í grein í
Verkamanininum 3. tbl. þ. á. stend-
ur: „Þegar á fundinn kom rauk
oddviti upp með -offorsi miklu
og leit út fyrir að ætlun hans
væri að hleypa upp fundinum.“
Lítur út fyrir eftir þeinri greiin,
að oddv. hafi hafið umræður með
þessum hætti. Náttúrlega svar-
áði oddv. frummæLanda og bar
fram málsbætujr fyrir n-efndina.
E)n hafi oddvitl verið of snarpur
fyrir hin viðkvæmu eyru
„ko,mma“, þá held ég að segja
megi u:m framsöguræðuna, að hún
hafi verið of mörgum göddum
sett til þess að geta taiist hóg-
vær. Nokkru síðar á fundinum
kom fram tillaga frá „kommá-
foringjunum P. Laxd. og Áka Jak,
um áð hafa skyldi 2 fimdi opná
í mómwj. Eiininig kom fram til-
1-aga frá fundarritara (jafnaðarm.)
svohljóðandi: „Funduring lítur
svo á’, að nauðsynlegt sé að einn
opkin hneppsn.fundur sé haldinn
í máfmdi hverjum, alla vetrar-
málniuðina, ef nægileg mál eru til
umræðu, sem oftast mun vera.“
Þesisi tillaga var samþ. með 49
atkv. gegn 26, og voru það atkv.
„komma“, er nú vildu knýja fram
2 fupdi í mán., þó talað hefði
▼ r>
verið um 1 fund í verkamanna-
félaginiu. Lesið nú hvernig frá
þessu er skýrt í gbeijn í Verkam.
3. tbl. þ. á. með fyrirsögniinni:
„Frá Sauiðárkróki.“ Þar segir: „Á
fiundi í Vierkamannafélaginu var
fyrir nokkru samþykt að halda
borgarafund, þar sem þess skyldi
loafist, að hreppsnefndin héldi
opinn fund eimr sinni í múrpwi.“
(Auðk. í Vm) Frá þessu er al-
veg rétt skýrt (þó undarlegt sé),
og samkv. þessari fundarályktun
höguðu skrambans „kratarnir" sér
á borgarafundinum og saniþ. til-
lögu þá, sem birt er hér að fram-
an, ien hvvrkt sátu hjá eán svik-
uist frá ályktun verkama.nnafund-
ar. En- í Verkam.greininni stend-
ur: „Þ,egar til. atkvæðagreiðslu
kom, svikust kratarnir um aö
grteiZn atlwœoi og sátu hjá, svo
krafa Verkamanmfélagsips var
feld.“ — Athugið, einmitt þes-si
krafa var samp. með 49 gegn 26
atkv., og þessir 26, s-em reyndu
— en tókst ekki — að felliakröfu
vcrkamannafé I agsi n s, voriu komm-
únM'fmir sjálfir. Er nú hægt að
snúa sannleikanum öllu bejur við
heldur en gert er í þessari Verka-
mannisgrein? — Eru ekki Lesend-
ur undrandi yfir þeirri ósvffni,
sem þessir (ja, þið nefnið þá
eftir geðþótta) beita ti4 að sví-
virðia sína eigin stéttarbræðiuir og
félaga til þess að blekkja þá,
sem lítið hugsa sjálfir? — Hve-
nær verður mælir þeirra svívirð-
inga svo fullur, að alþjóð s.jái
hvert innihaldið er í „komma“-
bauknum? — Þurfa þeir að ganga
mikið lengra til þess?
Hvað snertir svivirðingar og
róg um einstaka menn í grein-
um þessum, t. d. mig, þá læt
ég þær sem vind um eyruin þjóta.
Ég veit að þeir, s-em þekkja mi,g,
vita hið rétta um mig og mína
stefnu í hagsmun-amálum verka-
lýðsins og stjórnmálum. (Nema
aiumingja ,,kommarnir“.) Hinir,
sem ekki hafa heyrt mí;n getið,
geta nokkuö dæmt u-m sannleiks-
gildi þessara róggreina með því
að bera þær saman við pœr{ frá'-
sagpif, þessar-a ritsmíöa, er pegar
hafa verjZ) hraktnr meÖ rökum
og opinberuð,ar sem mkatmis
lygí-
Læt ég svo útrætt um fundi
þessa og fregnir Verkam. um þá.
Nú í gærkveldi (7. febr.) var
aðalfundur haldinn i verkam.fé-
lagin-Ui „Fram.“ hér á staönum.
Hafði hanin verið bóðaður þann 5.
febr., en varð að fresta honiiim
vegna skipkomu, er allmargir fé-
lagar vonu uppteknir við. Jafn-
aðarmenn hér höfðu komið sér
saman um ákveðna mlenln í stjórn
og allar nefndir innan félagsins
af sinum flokki. Þar fékk enginn
„kommi“ sæti samkv. þe'im til-
lcgum. — Settu jafnaðármenn það
„á oddinn“, að annaðhvort skyldu
þeir sjálfir ráða og bera ábyrgð
á félaginiu, eða þá „kommar“ ein-
ir, og var skorað á þá a'ð koma
með „hreinau lit“ í sínum uppá-
stimgum til stjómarkosnin.gar. —-
Þetta vildu þeir ekki, heldur
komu með tillögu um „blandað
Jið“ í stjórn, er þ-eir niefndiu sam-
jglkingaflistp, en töldu hina ekk-
ert annað vilja en kljúfa féiagið.
Vonui sumir á „samfylkinigarlist-
anum“ þeir sömu og jafnaðar-
menn höfðlu tilnefnt í stjórn. Var
svo gengið til kosnánga og kos-
ið leynilega í stjórnina. Fengu
sumir, er kosnir voxu, atkvæði
hvers einasta fundaxmanns, og
varð því „samfylkingarlistinn“ aö
eins til að styrkja kosningu jafn-
aöarmanna, sem mun þó varla
hafa verið ætlunin. Fór því svo,
að 2 þeir er lœgst höfðu at-
kvæðamagn í stjóm jalnaöaT-
manua fengu 42 atkv., en sá, er
flest atkv. fékk hjá „kommum",
hafði 22 atkv. Formaður og ritari
femgu annar 62, en, hinn 61 atkv.
að eins af því að „kommar“ vom
svo einstaklega hjálpsamir.
Gáifu þeir upp alla baráttu á:
þessum fuindi, og vom allai'
nefndix kosnar samkv. tillögam
jafnaðarmanna. En hlátrar og
málæði glumdi viö frá „komm-
um“, og gekk erfiðlega fyriir fund-
arstjóra að fá „hljóð“ undir það
seinasta. — „Hvernig ætli grein-
in verði, sem birtist í Verkamann-
inum um aðalfund verkamanna-
félagsins á Sauðárkróki ?“ varð
ýmsum áð orði í fundarlokin.
Sauðárkróki, 8. febr. 1933.
Kr. Ingi Sveins,
Um dftfginifi ©g weginii,
„1930“ og ÍÞAKA. Fuindur í kvöld.
Morgunblaðið
er beðið að benda á, þó ekltl
væri niema eina, rangfærslu- í
greiniuni, sem þirtist í Alþbl. á
föstudaginn var undir fynlirsögn-
inni „Otlendir ferðamenn".
Sðgusafnið.
Allir kaupendur pess, sem ekkl
hafa fengið áttunda heftið af sög-
unni „Þrjú hjörtu“, eru beðnir
að segja til vanskila hið fyrsta.
Sjá augl. á öðmm stað í blaðiniú.
Skeljaleppur.
Einn flokksbróðir Magnúsar
Guðmundisisionar sagði þega,r hann
hafði lokið eldhúsdagsiumnæðu
sinni: „Laglega, stóð hann leppur
sig núnia.“ (Skeljaleppur.) Þá
sagði hihm, sem hann tajaði við‘:
Laglega sig hann leppu.r stóð
með lygafiækju snilli.
I bankanum þó hanni bezt sér tröð
með braiSik og þjófahylli.
Glæpamonn hann gleður mest
og gefur eftir sakamál,
síl dianná.Ia svikalest