Alþýðublaðið - 16.11.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐ.UBL AÐIÐ
blaðsias er í Aiþýðuhúsicu við
Isgólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími 088»
Auglýsiagum sé skilað þangað
•ða í Gutenberg í síðasta lagi kl.
20 árdegis, þann dag, sem þær
•iga að koma í biaðið.
Áskriftargjald e i ijl Lc s* » á
mánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
cindálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
tíl afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Kúgaður með tár-
um, gamanleikur i 4
þáttum, eftir C. Had-
don Chambers.
Þessi nýji leikur er Leikfélagið
hefir tekið sér fyrir hendur, að
sýna er skemtilegur enskur gam-
anleikur. Efnið er hvorki frumlegt
né fjölbreytilegt, en höfundurinn
klæðir það í skemtilegan og sum-
staðar viturlegan búming og það
er fyrir mestu.
Parbury rithöfundur (R. E. Kvar-
an) er kúgaður til undirgefni með
tárum konu sinnar (Guðrún Ind-
tiðadóttir). Einkaskrifari hans ung-
frú Woodward (Soffia Kvaran) sem
er 13. dóttir föður síns verður ást-
fanginn í honum og kemst frúin
að því, er skrifarinn er að kyssa
ljósmynd af Parbury. Þá er úti
um friðinn á heimilinu. Frúin
stekkur burt með föður sínum af
því að Parbury vill ekki segja
skrifaranum upp. En Georg Gunn-
ing (Ágúst Kvaran) gamall íélagi
og drykkjubróðir Parbury, sem
er í heimsóka hjá honum, bjarg-
ar öllu við með því að verða
ástfanginn í ungfrú Woodward og
trúlofast henni. Enda mátti ekki
tæpara standa því veslings Par-
bury, sem elskar konuna þrátt
íyrir alt er nær því búinn að
missa sltáldagáfuna og Armitage
ofursti (Friðf. Guðjónsson) faðir
frúarinnar er búinn að fá nóg af
tárum dóttur sinnar þessa einu
nótt, sem hún dvaidi heima hjá
honutn. Það minnir hann fullmik-
ið á blessunina hana móðir henn-
ar sálugu. Og svo er hún líka
nærri því búinn að hafa af hon-
um stefnumót með vinkonu hans
af spönskum ættum,
Leikendurnir leysa hlutverk sín
yfirleitt ágætlega af hendi Beztur
er leikurinn f 4. þætti, þar sem
Gunning trúlofast ungfrú Wood
ward og Parbuty prédikar fyrir
konu sinni, er þau sættast aftur,
að vegur hjónabandsins skuli stráð-
ur blómum sjálfsafneitunarinnar.
Menn ættu ekki að svifta sig
þeirri ánægju er þeir munu verða
aðnjótandi við að horfa á leik
þennan. Áherfandi.
JilagjSjin.
IV. árgangur af þessari bók er
nýútkomin og er fjöiskrúðug að
efni og ýmislegt, sem hugann má
gleðja í henni. Þar eru sögur,
sönglög, jólahugleiðing, myndir,
kvæði, dýrasögur, ritgerðir, ferða-
sögur og samtíningur.
Meðai þess sem finst í bók
þessari er ferðasaga efttr Ó!af
Sveinsson, sem segir frá Ó!ympíu-
Ieikjunum í sumar í Antwerpen.
Frásögnin-er einkar Ijós og lipurt
skrifuð og fylgja nokkrar myndir.
Mun vafalaust mörgum finnast
það einhver skemtilegasti hluti
bókarinnar. Hefir margt einkenni-
legt og merkilegt borið fyrir þá
er förina fóru í sutnar.
Annars er ekki tilætlunin með
þessum línum að telja upp og
lýsa innihaldi og efni bókarinnar,
að eiris vekja efíirtekt á henni.
Bókin lítur yfirleitt vel út, en þó
er sá galii á henni, að auglýsing-
um er blandað innan um Samtín-
inginn, en það er óheppilegt, ef
menn viija binda bókina. Ef aug-
lýsingum þarf að ltoma fyrir í
bókum, ætti að hafa þær þannig,
að taka megi þær úr, ef vill, þeg-
ar bókin er bundin. s
Dó eftir 68 daga.
írinn Michael Fitzgerald er dá'
inn í fangeisinu í Cork, eftir að
hafa svelt sig í 68 daga. Hann
var Sinn Fein.
Porg-eir í Vík.
Hvernig saga hans varð t\l
Sonarsortur Þorgeirs í Vík, þess
er Ibsen forðum tók sem fyrir-
mynd f kvæði með sama nafnL
dvelur í Álaborg í Dantnörku.
Hann er 74 ára gamail og heitir
Nicolay Bie. Hann er stýrimaöur.
Blaðritari við »Nordjylland« átti
nýskeð viðtal við karlinn og sagði
hann blaðritaranum svo frá:
„Það var þegar hann Ibsen bj6
á Hesnesi, að hann heyrði sagt
frá afa mínurn, og þá gerði hanrt'.
kvæðið fræga, um það sem hon?
um var sagt.
Kvæðið er reyndar ekki gert
um einn mann. Heldur eru þrjár
eða fjórar persónur bræddar sanr-
an. En það er bó satt, engu að
síður, að afi minn réri til Fiat-
strandar, til þess að flytja byggið
heim til Noregs.
Eg held það hafi verið árið
1801. Þá sigldi hann á litlu skipi'
með fisk frá Noregi til Hollands,.
og var tekinn til fanga af Bretum
úti fyrir Amsterdam. Það stendur
heima, þegar sagt er að hann hafí
verið mörg ár í »prísund«. Hana
lærði að tala ensku og losnaði
ekki fyr en eftir langan tíma.
Þá fór hann aftur heíni ti!
Hesnes. En ária liðu og aftur
kom stríðið, og með því neyð og
sultur, og þá var það að hann
tók 12 feta kænu sína og réri á
henni yfir tii Skagans eftir þrem
byggtunnum handa koau og barni.
Bretar gættu strandarinnar, en
hann komst í kringum þá og féklc
byggið. Og hann réri alt hvað
aftók, uns hann sá aftur fjöli
Noregs upp úr morgurtþokunni,
en alt í einu, þegar þokunni Iétti,
sá hann lfka enskt herskip upp
undir landi við Hesnes.
Það er réít, að hann freistaði
þess, að komast undan á fiótta.
En hann náðist.
En Ibsen hefir ekki þótt sögu-
lokin nógu spennar4di, því þegar
afi minn kom á skipsfjöl og gat
talað ensku við skipverja og sagt
þeim frá farsgelsvist sinni, neyð
sinni nú og hinni einstöku dirfsku-
för, létu þeir hann í friði fara
með byggtunnurnar þrjár.