Morgunblaðið - 21.08.1993, Qupperneq 1

Ptt»r0iitttMaMíSi>
KsSS'.
Yfirlitssýning á verkum
Louisu Matthíasdóttur opn-
uó á Kjarvalsstööum i dag
UTAN
SEILIMGAR
Myndir/Kristinn
Það er stundum sagt að fjarlægðin
geri fjöllin blá - rétt eins og einhver
fjarlægð sé til; rétt eins og það hjarta
sem slær í brjósti sérhverrar manneskju
sé ekki sama hjartað og hefur alltaf
slegið þar — hvort sem hún er hérmeg-
in eða þarmegin stórra sjóa; rétt eins
og Island breytist þótt hún bregði sér
bæjarleið; rétt eins og tíminn geti breytt
bláu fjalli í minningu eða söknuð.
Svo speglast blátt fjall og blár himinn
í hafinu og grasið er svo undurgrænt,
hvítur fénaðurinn hreinn; skilin milli lit-
anna skörp, línur hreinar. Og það eru litbrigði augn-
anna sem ráða því hversu blátt og hversu grænt; hvaða
bláa og hvaða græna við sjáum á sérhverju æviskeiði
eða í nýju umhverfi.
I augum margra fölna litbrigði jarðar með aldrinum,
eða eins og útlendur málari sagði einu sinni við mig:
„Þegar menn eru ungir nota þeir sterka liti. Með aldrin-
um dofna þeir.“ En hjá Louisu Matthíasdóttur er því
ekki þannig farið.