Morgunblaðið - 26.01.1996, Blaðsíða 6

6 B FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FERÐALÖG
Myndbrot
úr heimsókn
GREINARHÖFUNDUR meðal flamingóanna. Þeim er nóg að fá klapp
í lófa eftir að hafa sýnt listir sínar, fá ekki mat í verðlaun.
Hilton opnar
í Beirút
eftir 24 úr
Nú er verið að undirbúa opnun Hil-
ton hótelsins í Beirút sem byggt var
fyrir 22 árum. Nokkrum dögum áður
en fyrstu gestimir voru væntanlegir
eftir að byggingin var tilbúin árið
1974, neyddist hótelið til að loka,
áður en það í raun opnaði, og hefur
verið lokað síðan. Nú er sem sagt
verið að undirbúa opnun með pompi
og prakt í júní 1998, 24 árum eftir
áætlun.
Hilton hótelið með sínum 485 her-
bergjum er vel staðsett í miðri Beir-
útborg, þaðan er göngufæri í helstu
fjármála- og verslanahverfí. Nú er
unnið að endurbyggingu og endur-
bótum. Á hótelinu verða fimm veit-
ingastaðir, fjórir barir, ballsalur fyrir
900 manns og úrval fundarsala. Það
má segja sem svo að gisting á hótel-
inu geti orðið biðarinnar virði.
Þá hefur Hilton kynnt áætlun um
opnun fyrsta hótels keðjunnar í Jórd-
aníu, 250 herbergja byggingu sem
áætlað er að opni í Amman á næsta
ári. ■
FYRSTA Legoland utan Dan-
merkur opnar í Windsor í Bret-
landi 29. mars nk.
Legoland opnar
í Bretlandi
FYRSTA Legolandið utan Danmerk-
ur á að 'opna í Windsor í Bretlandi
29. mars nk. og eru breskar ferða-
skrifstofur að undirbúa sérstakar
pakkaferðir í tengslum við skemmti-
garðinn.
Bæklingar með upplýsingum um
hið breska Legoland, hafa verið send-
ir víða og að sögn markaðsfulltrúa
garðsins hafa viðtökur með miklum
ágætum.
Aðstandendur Legolands fara
fram á að hópar bóki komu sína fyrir-
fram. Þá eru einstaklingar hvattir
til að bóka fyrirfram og er hvatning-
in er í formi afsláttar, einu pundi á
miða sem kostar 15 pund fyrir full-
orðna og 12 pund fyrir böm þriggja
til fimmtán ára.
Helsta aðdráttarafl garðsins virð-
ist fyrirfram helst liggja i þvi að þar
verður boðið upp á heilsdags-
skemmtidagskrá fyrir fjölskyldur og
gerir hönnun garðsins að verkum að
böm geta tekið þátt í flestu því sem
þar fer fram. Garðinum er skipt í 5
svæði, eitt verður Miniland þar sem
ákveðnir staðir evrópskra borga og
bæja em endurbyggðir með 25 metra
háum Legokubbum. ■
Nýjung hjó
dönsku bílu-
leigunni ICR
DANSKA bílaleigan ICR, Intemat-
ional Car Rental ApS, sem m.a. er
með umboðsmann hér á landi, hefur
tekið upp á þeirri nýbreytni að bjóða
ferðafólki til leigu bfl og hjólhýsi og
sumarbústaði auk bílanna.
ICR sérhæfir sig i þjónustu við
útlendinga, það er aðra en þá sem
búa í Danmörku. I fréttatilkynningu
segir að þannig geti fyrirtækið keypt
nýja bíla til Danmerkur án skatta og
tolla og haldið verði niðri.
Með bíl og hjólhýsi frá ICR má
ferðast um alla Evrópu og gista þar
sem hentar hveiju sinni. Útleiga sum-
arhúsa er algeng í Danmörku þar sem
fjölmargir leigja sumarhús sín í gegn-
um sérstök þjónustufyrirtæki. Með
samningi við nokkur slík fyrirtæki
býður ICR 11-12 þúsund sumarhús
um alla Danmörku. ■
BAHAMAEYJAR, framandi
og fjarlægar. Þangað hef-
ur risafugl borið fjölda
íslendinga. Hvað voru
þeir að vilja þangað? Kólumbus
kom þar við á leið sinni til vestur-
heims. En flestir íslendinganna
staðnæmast á New Providence-eyj-
unni og dvelja rétt utan við höfuð-
borgina Nassau. Á Cable Beach
eru hótel í röðum meðfram hvítri
sandströndinrii. Þar kom síma-
strengurinn fyrst í land fyrir rúm- -
um hundrað árum. Nú sést enginn
strengur aðeins fólk sem nýtur
sólarinnar, baðar sig í heitum sjón-
um, þeysist um á sjósleðum, skoðar
neðansjávarlífið með þar til gerð-
um gleraugum eða svífur jafnvel
yfir ströndinni í fallhlíf sem dregin
er af hraðbát. Öldurnar leika blíð-
lega við hvítan og fíngerðan
sandinn á ströndinni og það skijáf-
ar í laufum pálmatijánna sem
bærast í heitri golunni. Það er
margt að sjá og skoða á þessum
framandi eyjum.
íslendinganna saknað
íbúar Bahama tóku vel á móti
íslendingum sem komu, sáu og sigr-
uðu. Þeir höfðu mikið að gera. Sum-
ir lærðu að kafa, aðrir létu sér
nægja kafbát, undraheimur kóral-
eyjarinnar vakti furðu margra en
þar má skoða sjávardýralífið úr
neðansjávarherbergi og garðurinn
við Atlantis-hótelið var líka heill-
andi. Ríkur Ameríkumaður hefur
skapað þar ævintýraheim. í mann-
gerðum hellum eru gluggar inn í
undirdjúp og hið heillandi neðan-
sjávarlíf sem þar er. Þá er hægt
að fara um gegnsæ bogagöng á
botni einnar tjamarinnar og skoða
hákarlana neðan frá.
Leigubílar, límosínur, strætó, hjól
og tveir jafnfljótir. Ys og þys.
„Ég sakna þeirra þegar þeir
fara,“ segir kona sem vinnur á hót-
elinu. „Þeir eru svo hlýlegir og líkir
okkur.“ „Þeir kunna að skemmta
sér,“ segir einn þjónninn. „En það
gerum við líka, já og þeir eyða
miklu,“ bætir hann við. „En hvers
vegna kaupa þeir svona mikið af
úrum,“ segir kona í skartgripaversl-
un. „Ég hef selt íslendingum 30 úr
á einni viku.“
Elskulegt fólk og bæjarferð
Það er ekki aðeins sólin sem ylj-
ar, það gerir fólkið líka. Stoltir af-
komendur hertekinna þræla, bjóða
okkur hvitingjana hjartanlega vel-
komna til sólskinseyjarinnar sinnar.
„Góðan daginn, hvemig hefur þú
það í dag,“ segir kona sem ég hitti
á förnum vegi og síðan maður og
annar. „Já, góðan daginn, ég hef
það gött, en þú,“ svara ég eftir að
mér hefur vafist tunga um tönn
nokkmm sinnum. Eftir nokkra
daga verð ég þó fyrri til. „Góðan
daginn, hvemig hefur þú það í dag,
herra minn.“ Strætó stoppar rétt
fyrir framan mig, flautar og bíður.
Eg var ekki að bíða eftir strætó,
ég var á leið niður í bæ, gangandi
í þykkri og rakri hlýjunni. Það er
dumbungur og dálítill úði í loftinu
en droparnir em blíðir og volgir,
ekki kaldir og hryssingslegir eins
og rigningin heimá. Það er gott að
vera úti en strætóbílstjórinn flautar
óþolinmóður. Ég tek ósjálfrátt til
fótanna og treð mér inn í fullan
vagninn. Mín bíður hringferð um
fjölbreytt hverfí Nassauborgar.
Stórir garðar og glæsivillur blasa
fyrst við, brátt þéttist byggðin,
húsin verða minni og garðarnir
sömuieiðis og að lokum, kofar og
gluggalaus hús sem halla sér hvert
upp að öðra. Skeggjaður maður sit-
ur umkomulaus á tröppum, skammt
frá era nokkrir öldungar að spila á
spil. Amerísk hjón gefa sig á tal
við strætóbílstjórann. Hann á bílinn
og beitir öllum brögðum til að fá
sem flesta farþega. „Hver borgar
náunganum sem smalar í bílinn
fyrir þig niðri í miðbæ," er spurt.
„Ég gauka stundum að honum seðl-
um fyrir vikið,“ segir bílstjórinn,
og síðan við mig: „Hér átt þú að
fara út.“
Steinunn Harðardóttir
JOHN dýratemjari og flinku
flamingóarnir í dýragarðinum.
Flamingóar og bóasnákur
Ég er komin í dýragarðinn sem
er sambland af lystigarði og dýra-
garði. Hér er einstök litadýrð, gróð-
ur og dýr hvaðanæva að úr heimin-
um. Ég ráfa frá einu búrinu að
öðru. Páfagaukar, eðlur, snákar,
ljón, tígrisdýr og flamingófuglar.
Þjóðarfuglar eyjaskeggja. Það er
komið að sýningunni. Á miðju svæð-
inu er lítið hringleikahús. Þangað
koma §órar amerískar stúlkur, fjöl-
skylda með tvö böm og ég. Á Ba-
hamaeyjum er sérstök tegund flam-
ingófugla. Þeir era einstaklega
sterkbleikir og svartir undir vængj-
unum. Voru í útrýmingarhættu fyr-
ir nokkrum árum, aðeins 5.000. Þá
vora heimkynni þeirra á eyjunni
Inaqua friðuð og nú eru þeir að ná
fyrri fjölda, orðnir 70.000 en voru
mest 100.000. Ung stúlka fræðir
okkur um þetta í hátalara áður en
■■§■ HVERNIG
Wm. 1 VAR FLUGIÐ
Veöurvonska í
Bandaríkjunum
ÉG hafði að þessu sinni vit á
að skrá mig inn símleiðis kvöldið
fyrir brottför og var því lítil bið á
vellinum. Mér var afhent þar plagg
þar sem var greint frá því að flug
þennan dag til Amsterdam og
London hefði verið sameinað - og
var það sagt vegna veðurvonsku
í Bandaríkjunum, hvemig sem það
kom nú heim og saman. Þetta
þýddi að brottför var kl. 9 að
morgni í stað hálfníu. Notuð var
leiguvél sem Flugleiðir hafa haft
síðustu mánuði og eftir nokkra bið
úti á braut var keyrt aftur upp
að rana; flugstjórinn sagði eitt-
hvað lítilsháttar vesen sem þyrfti
að kíkja á. Svo seinkun var um
hálftími og ég velti fyrir mér hvort
farþegum, sqm ætluðu að ná
tengiflugi, væri ekkert órótt. Ég
velti einnig fyrir mér af hveiju var
ekki mögulegt að skrá mig alla
leið til Kairó í Keflavík, það hafði
ekki vafist fyrir KLM þegar ég fór
frá Kairó fyrir jólin. Flugliðar
sögðu mér að þetta hlyti að vera
brandari, allt svoleiðis væri
minnsta mál. Það var sem sagt
ekki brandari.
Hálftíma eftir flugtak var ágæt-
is morgunverður, eggjakaka,
pylsa, volgt brauð og kaffi og
ekki undan neinu að kvarta þar.
Við lentum í London kl. 12.40
og var nú klukkustundar bið og
farþegum leyft að fara inn í bið-
sal. Þar var allt þakið skiltum um
að reykingar væru bannaðar svo
ég fór í rannsóknarleiðangur til
að finna stað fyrir reykingasukk-
ara.
Þegar haldið var af stað til
Amsterdam höfðu bæst við far-
þegar sem voru á leið til Banda-
ríkjanna og flugstjóri kynnti ferð-
ina sem flug til Islands með við-
komu í Amsterdam.
Flugið tók um 45 mínútur og
farþegar á Saga farrými fengu
kaffi og með því en við á Y mátt-
um fá djús eða áfenga drykki. Ég
vældi mér út kaffi hjá viðfeldinni
flugfreyju.
Þegar lent var í Amsterdam um
hálffjögur hafði flugið frá íslandi
sem sagt tekið um sex klukku-
tíma. Eiginlega alveg fáránlegt og
farþegar orðnir býsna fýldir og lái
þeim hver sem vill. íslenskir far-
þegar frá Amsterdam virtust ekki
hafa fengið skýringu á töf en þeir
höfðu átt að halda heimleiðis um
2-3 klst. fyrr.
Ég hafði pantað mér hvfldarher-
bergi á flugvelli því KLM vélin
mín til Kairó var á áætlun kl.
19.20. Nú voru ekki nema ijórir
tímar í brottför, herbergið auðvit-
að löngu komið í hendumar á öðr-
um og einskær velvilji starfs-
manna réð því að ég þurfti ekki
að borga fyrir það.
KLM-vélin, sem var Airbus, fór
í loftið stundvíslega 19.20 og vélin
var nánast full. Strax eftir flugtak
var dreift heyrnartólum og mat-
seðlum. Drykkir bomir fram fljótt
og snöfurlega og síðan gat maður
fylgst með fréttum og flugliðar
voru kátir og vinsamlegir eins og
oftast hjá KLM.
Ég valdi mér kalkún með hrís-
gijónum, það bragðaðist ágæt-
lega, og laxaforréttur var einnig
í plús. Eftirréttur, búðingur með
makkarónum, var í góðu meðal-
lagi. Síðan var kaffí og koníak eða
líkjör eins og hver vildi alla ferð-
ina, 4 klst. og 20 mín.
Sessunautur minn, ensk stúlka
um hálffertugt, sagðist vera að
fara á eigin spýtur til Egyptalands
og ætlaði að skoða Kairó næstu
tíu daga. Hún hafði áður farið í
hópferð til Lúxor og þá hafði vakn-
að áhugi hennar að vitja Kairó.
Eftir tvo glös af koníaki var ég
orðin svo syfjuð að ég ákvað að
leggja mig og missa þar með af
Apollo 13 sem átti að vera bíó-
mynd flugsins. Við lentum með
sóma og sann á Kairóvelli og tíma-
munur er tveir klukkutímar.
Það gekk ágætlega að komast
í gegn, farangur skilaði sér fljótt
og vel og notalegt að sjá kunn-
ingja sem mættir voru tií að taka
á móti mér og gott að vera komin.
■
Jóhanna Kristjónsdóttir.