Alþýðublaðið - 08.12.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Verkmannafélagíð Dagsbrún
heldur fund i Góðtemplarahúsinu
fimtudaginn 9. þ. m. kl. 71/* siðd.
Á dagskrá verða ýms mál, sem félsgið varðar, og
eru medlimirnir því ámintir um að fjölmenna.
Félagsstj 6 rnin.
blaðsíns er ( Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg i síðasta Iagi kl.
IO árdegis, þann dag, sem þær
«iga að koma i blaðið.
Áskriftargjald ein jk x*. á
'tnánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
æindálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Vinbrugg leyft?
Hneyksli eða bannlagagat?
Svo sem menn rekur eí til vill
minni til, kom í haust út auglýs-
ing frá >Hinum íslenzku efna-
smiðjums þess elnis, að þær
byggju til og seldu skósvertu,
iimvötn, hármeðöi o. fi. Hitt mun
færri mönnum kunnugt, að um
sama ieyti fékk forstöðumaður
ofannefndrar verksmiðju 2 föt,
eða kriag um 500 Iítra af hrein-
um vínanda frá Danmörku.
500 lítra I Hvernig gat maðurinn
fengið þetta? Og hvað hafði hann
að gera við þetta ? Þetta eða þessu
líkt varð mér. að orði, er eg heyrði
þetta, og svipuð spurning hefir
mætt mér hjá þeim, sem eg hefi
minst á þetta við. Vitanlegt er
það þó, að vér lifum í bannlandi
og að hér er bannaður tilbúningur
og aðflutningur áfengra drykkja,
— nema til lyfja og iðnaðar. Þá
er það og vitanlegt, að forsætið
I stjórn landsins skipar sá maður,
sem margir æðstu menn Good-
templarareglunnar studdu ákaft til
þingsetu fyrir þennan bæ fyrir
einu ári. Hvernig má þetta þá
verða ?
Svarið er ofur einfalt. Stjórnar-
ráðið hefir leyít manninum ótak-
markaðan innfiutning á vínanda
til iðnaðar. Hvorki lögreglustjóri
né umsjónarmaður áfengiskaupa
gátu neitt skift sér af þessu.
Maðurinn hampaði bréfinu og þar
stóð leyfið svart á hvítu. Þó var
maðurinn svo kurteis að láta þess
getið við umsjónarmann áfengis
kaupa, að fyrst um sinn mundu
sér nægja 500 lítrar á mánuði, en
síðar þyrfti áreiðanlega meira,
þegar »forretningin« yxi. Og ekki
var við þad komandi að fá vín-
andana afhentan smátt og smátt,
eins og vant er að iðnaðarmenn
fái. 500 lítra í einul Minna dugði
ekki.
Hvað á svo að gera við þetta?
Auðvitað búa til skósvertu, hár-
meðöl og fieira. En þarf mikinn
vinanda í skósvertu? Eg spyr i
fávizku minni. Og hvað þurfum
vér mikið af hármeðölum? Þarf
12000 Htra á ári af hárlyfjum,
sem í eru 50°/o af vínanda? Hve
milcið hefir verið flutt inn undan-
farið af slíkrl vöru? Mér er spurn.
Og ef svo er nú uð þetta fer ekki
alt í skósvertu(l) og hárlyf, hvað
verður þá um afganginn?
Eg get ekki ieynt því að það
er grunur minn og margra fleiri,
að hér sé um að ræða hvorki
meira né minna en áfengisbrngg
í stórnm stíl. Og þ«ð sem verra
er, brugg, sem stjórnarráðið ó-
beinlínis leyfir. En hvort er þá
heldur um að ræða stórhneyksli
frá stjórnarinnar hálfu eða gloppu
á bannlögunum?
Getur stjórnarráðið engan veg-
inn trygt það, að vínandi, sem
fluttur er inn samkv. 2. gr. bann-
laganna, sé eigi notaður til þess
að brugga áfenga drykki? Þarf eg
ekki annað en koma til stjórnar-
ráðsins og segja: BEg hefi fundið
upp nýja aðferð til að búa til hár-
lyf. Eg þarf að flytja inn 10000
Iítra af hreinum vfnanda til þess.
Þetta er iðnaðarfyrirtæki, og verð-
ur rekið í stórum stíl", — þarf
eg ekki annað til þéss að fá ótak-
markað leyfi til innflutnings? Má
eg síðan brugga koníak eða hvað
sem mér sýnist úr vínandanum,
láta einn dropa af „vellyktandi*1
saman við, hella síðan á glös og
láta standa á miðanum: „styrkir
hárið“, og selja sfðan hverjun®
sem hafa vill, og þá helzt þeir®
sem vita að þetta má nota víðar
en í hárið? Hefir stjórnin gefið
þetta leyfi að þarflausu, og i trássi'
við landslög, eða gat hún ekki
neitað um það?
Ef stjórnin gat ekki neitað ura
slíkt Ieyfi, þá vil eg spyrja templ-
ara: Er þarna ekki alvarleg gloppa
á bannlögunum, sem vert væri að
reyna að gera við hið fyrsta að>
tækifæri gefst?
Ingimar Jón-son.
Merkar bækur.
Folk-Lore in the Old Testament
heitir bók eftir Sir James Frazer
(höfund hins mikla verks um þjóð-
sagnir, „The Golden Bough*)i
Hún er eins og nafnið beadir é
um þjóðsagnir í Gamla Testament-
inu, og eins og við er að búast.
af höfundi þessum feykilega fróð-
leg og skemtileg. [Margar þjóð>
sagnir eru til um allan heim, fc.
d. sagan af flóðinu mikla og sag-
an af Babelsturni. Sir James Fra-
zer segir, að sumpart berist þjóð-
sagnir mann frá manni og land
úr landi yfir afarstór svæði, en
sumpart myndist samskonar sögur
á stöðum er Iiggi fjarri hver öðr»
um — afleiðing þess hve manns-
andinn er alstaðar líkur sjálfum
sér. Sama sagan og sagan af
Sindarellu er t. d. bæði til meðal
Indíána í Ameríku og Maóríanna
á Nýja Sjálandi.
Bók þessi er í þrem bindum og.
kostar 37 s. 6 d. Macmillans forlag,
Reader.