Alþýðublaðið - 08.12.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
€1
| Ilmvötn ónauðsynleg’, jg
I| þegar hin góða Ideal-
sápa er notuð. - Fæst i
j Laug-aveg'S Apóteki. J
«1
4SS
4 *.* P¥S «4* í*Viá «»* pytj n» í
!%SíP
§*2*P
Jólavindl
sem kostuðu 40 kr. 100 st., fást nú fyrir 25 kr. 100 st.
Opið kiukkan 1—5. — Laugaveg 4 9.
pr. Arni Benediktsson:
Jóh. Norðfjörð
¥erkalýðsfélögin í Rvik
hafa ákveðið að haida kvöidskemtun ásamt hlutaveltu suunud. 12.
des. Þeir, sem hefðu f hyggju eð gefa rnuai, eru vinsamlega beðnir
að koma þeim í Alþ.húsið fyrir föstud.kvöld. AUir áhugasamir félags-
menn og konur styðjið féiagsskapinn Nánar augiýst síðar. — Nefndin.
Sfór afsláitur
verður gefínn af grammófónum, silfurborðbúnaði o. fl. tií jóla.
ÆanEasfrœfi 12. ~ úéfi. cfflorðfjöró.
9khöqa,i? andinn.
Amensk /andnemasaga.
(Framh.)
En hcyrðu: ef við gerum útrás til
málamynda, getum við leitt at-
hyglina að okkur, og reiðmaður,
sem þekkir skóginn eins vel og
þú, getur komíst fram hjá þeim á
meðan. Þú getur fengið Brún
minn. A hálfri klukkustund ertu
kominn til vina minna, og þar
hittir þú dugandi drengi, sem
brátt munu koma með þér til
þess að bjarga okkur*.
„Það er erfitt fyrir rfðandi
mann að komast framhjá hóp af
rauðskinnujn", mælti Nathan; „þeir
hafa ekki að eins hnffa og axir,
heldur líka byssukúlur. Nei, það
sem eg geri, verð eg að gera í
laumi. Eg verð að læðast fram
hjá þeim og fara gangandi. Með
Guðs hjálp, og Péturs litla, mun
mér takast það“.
Ef betur hefði staðið á hefði
Roland hikað við, að þyggja þá
fórn, sem Nathan var fús til að
fórna. En neyðin var of mikil til
þess að hugsa um annað en
frelsi.
.Farðu þá í Guðs friði“, sagði
fiann, „líf okkar er í hendi þinni.
Það verður langt þangað til þú
kemst gaagandi til landnemanna.
Eg er ekki ríkur, en eg skal
launa þér, með öllu því, sem eg
á til“.
„Vinur“, sagði Nathan hnar-
reistur, „það sem eg geri, geri eg
ekki vegna ágirndar, heldur vegna
meðaumkvunar með veslings stúlk-
unum".
„Vertu mér ekki reiður; gerðu
það sem þú getur, lff okkar er ef
til vill komið undir einni einustu
mínútu".
„Eg skal gera alt sem í mínu
valdi stendur", svaraði Nathan,
„en vertu hughraustur, notaðu
ekki skotfærin að óþörfu, gættu
þess, að félagar þínir missi ekki
kjarkinn, og láttu þinn eigin kjark
ekki bila; og þá skal eg, vinur,
ef Guð lofar, koma aftur og
bjarga ykkur".
Að svo mæltu bjóst Nathan til
krottferðar. Hann fekk Roland
akotfæri sín, svo hann gæti skift
|ví milli „setuliðsins", því næst
óátt hann löfin á leðurúlpu sinni
við belti sér, svo hann yrði lið-
ugri í hreyfingum, og kallaði á
Pétur, sem hann hafði búið um í
öruggasta stað rústanna; og hafðí
héppi legið þar án þess að láta
hið minsta á sér bera. Þó Nathan
væri skotfæralaus, nema með eitt
skot í byssunni, vildi hann þó
taka hana með sér, enda þótt
hún væri honum til trafala. Hann
hélt á henni í hendinni, kom
hnífnum fyrir á brjósti sér, þar
sem hann suðveldlega náði til
hans, og skipaði Pétri litla að
fara á undan og vísa leiðina. Er
hann hafði kvatt í snatri, lagðist
hann á magann á jörðina og
hvíslaði að Pétri: „Gerðu nú
skyldu þína, Pétur“.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðrikmn.
Prentemiðian Gutenberg,